Cabaret (1972 film)

rdf:langString Καμπαρέ (ταινία)

rdf:langString Η ταινία Καμπαρέ (πρωτότυπος τίτλος Cabaret) είναι μιούζικαλ παραγωγής 1972 σε σενάριο και σε σκηνοθεσία Μπομπ Φόσι. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι Λάιζα Μινέλι, Μάικλ Γιορκ και , οι οποίο πλαισιώνονται από τους , και . Η ταινία διαδραματίζεται στο Βερολίνο των αρχών της δεκαετίας του 1930, λίγο πριν από την πτώση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και την άνοδο του εθνικοσοσιαλισμού και πραγματεύεται τη σχέση της Σάλι Μπόουλς, μιας Αμερικανίδας τραγουδίστριας σε καμπαρέ, με τον Μπράιαν Ρόμπερτς, έναν συνεσταλμένο Βρετανό συγγραφέα. Η ταινία αντλεί τη θεματολογία της από τρία διαφορετικά έργα: το μιούζικαλ που ανέβηκε στο Μπρόντγουεϊ με τίτλο Cabaret, το οποίο με τη σειρά του είχε βασιστεί στην αυτοβιογραφική νουβέλα Goodbye to Berlin του Κρίστοφερ Άισεργουντ και το θεατρικό του 1951 I Am a Camera του Τζον Βαν Ντρούτεν, βασισμένο επίσης στη νουβέλα του Άισεργουντ. Από τα τραγούδια του μιούζικαλ του 1966 ελάχιστα χρησιμοποιήθηκαν στην ταινία. Οι Κάντερ και Ιμπ που είχαν γράψει τα τραγούδια του μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ έγραψαν καινούργια για την ταινία. Τα τραγούδια αυτά εχουν διηγηματικό χαρακτήρα και χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τα αισθήματα των πρωταγωνιστών. Όλα ερμηνεύονται μέσα στο καμπαρέ και με το Tomorrow Belongs to Me, να είναι το μοναδικό τραγούδι της ταινίας που δεν ερμηνεύεται ούτε από τη Λάιζα Μινέλι, αλλά ούτε από τον Τζόελ Γκρέι. Η ταινία αποτέλεσε το πρώτο σκηνοθετικό εγχείρημα του Μπομπ Φόσι, μετά την αποτυχία που είχε το Γλυκιά Τσάριτι (Sweet Charity) του 1969 με τη Σίρλεϊ Μακ Λέιν που είχε πατώσει στο αμερικανικό Box-Office. To 1972 βρήκε τον Φόσι να ανακάμπτει με το Καμπαρέ, το οποίο τον ανέδειξε ως έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της γενιάς του. Η ταινία έδωσε και την ευκαιρία στην κόρη της ηθοποιού Τζούντι Γκάρλαντ και του σκηνοθέτη Βινσέντε Μινέλι να ξεδιπλώσει τόσο το υποκριτικό, όσο και το ερμηνευτικό της ταλέντο, το οποίο της χάρισε το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Η ταινία που έλαβε συνολικά 10 υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, βραβεύτηκε τελικά με 8 βραβεία, έχασε όμως το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας από την ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα Ο νονός (The Godfather, 1972). Το Καμπαρέ διατηρεί μέχρι και σήμερα το ρεκόρ των περισσότερων νικών στα βραβεία Όσκαρ, χωρίς να έχει κερδίσει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Η πρεμιέρα της ταινίας έλαβε διθυραμβικές κριτικές, ενώ αποτέλεσε και τεράστια εισπρακτική επιτυχία. Με προϋπολογισμό 4,6 εκατομμυρίων δολαρίων, έκανε παγκόσμιες εισπράξεις 42,8 εκατομμυρίων δολαρίων. Η ταινία απέσπασε επίσης πολλά βραβεία απο τους κριτικούς της περιόδου, ενώ το περιοδικό Empire το κατέταξε στη θέση 367, στη λίστα με τις 500 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Η ταινία επιλέχθηκε να φυλαχθεί για διατήρηση στο Εθνικό Αρχείο Κινηματογράφου των ΗΠΑ από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου το 1995, με αιτιολόγηση πως είναι "πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική".