CIM-10 Bomarc
http://dbpedia.org/resource/CIM-10_Bomarc an entity of type: Thing
CIM-10 Bomarc byl americký protiletadlový systém používaný ve Spojených státech amerických v letech 1959–1972 a v Kanadě v letech 1961–1972. Podle amerického kódového označení šlo o řízené střely určené k útokům na vzdušné cíle.
rdf:langString
Boeing CIM-10 Bomarc (IM-99 Weapon System sebelum September 1962) adalah sebuah pencegat supersonik untuk pertahanan udara Perang Dingin Amerika Utara, selain menjadi rudal jarak jauh anti-pesawat pertama, adalah satu-satunya SAM digunakan oleh Angkatan Udara Amerika Serikat. Boeing membangun 570 rudal Bomarc antara 1957 dan 1964, 269 CIM-10A, 301 CIM-10B.
rdf:langString
Le Boeing CIM-10 Bomarc fut un programme de missile sol-air conjoint entre les États-Unis et le Canada afin de se protéger d'une éventuelle attaque de bombardiers de l'URSS. Il fut le premier missile surface-air à longue portée. Au sein des forces armées des États-Unis, il fut également le seul missile sol-air à être déployé par l'USAF. Tous les autres missiles sol-air sont déployés par l'armée de terre des États-Unis.
rdf:langString
De Boeing CIM-10 Bomarc was de enige operationele luchtdoelraket die ooit specifiek voor de Amerikaanse luchtmacht werd ontwikkeld. Alle andere Amerikaanse grond-lucht-raketafweersystemen stonden destijds – en nu nog steeds – onder commando van de landmacht.
rdf:langString
CIM-10 ボマーク (CIM-10 BOMARC) は、アメリカ空軍がソ連の爆撃機を迎撃するために開発した、長距離地対空ミサイルである。 正式名称は F-99、IM-69、IM-99、CIM-10 と多数存在し、導入当初は F-99 であった。戦闘機を表す “F” がつけられているのは、配備当時、無人戦闘機として配備されたためで、当時の米空軍はボマークを「最初の無人戦闘機」と喧伝した。
rdf:langString
CIM-10 Bomarc var en luftvärnsrobot som användes av USA:s flygvapen 1957 till 1972. Bomarc var världens första luftvärnsrobot med lång räckvidd och den enda luftvärnsrobot som använts av USA:s flygvapen. Namnet Bomarc är en förkortning av Boeing and Michigan Aeronautical Research Center.
rdf:langString
CIM-10波馬克（英語：Bomarc）飛彈是唯一由美國空軍部署的防空飛彈，其他的系統都是隸屬於美國陸軍。波馬克是兩家參與研發的公司的縮寫：波音（英語：Boeing）與（MARC）。 波馬克飛彈的外型如同飛機一般，也曾經擁有F-99/IM-69/IM-99的編號。飛彈平時是水平儲存在大型發射箱中，當發射命令下達之後，發射箱會向兩邊分開，發射架將飛彈舉升到垂直角度，同時開始對液態燃料火箭加力器灌注燃料，當燃料灌注完畢之後就會發射。
rdf:langString
The Boeing CIM-10 BOMARC (Boeing Michigan Aeronautical Research Center) (IM-99 Weapon System prior to September 1962) was a supersonic ramjet powered long-range surface-to-air missile (SAM) used during the Cold War for the air defense of North America. In addition to being the first operational long-range SAM and the first operational pulse doppler aviation radar, it was the only SAM deployed by the United States Air Force.
rdf:langString
Die Bomarc war eine ferngesteuerte Flugabwehrrakete der Zeit des Kalten Krieges aus US-amerikanischer Produktion. Sie konnte mit einem nuklearen Sprengkopf bestückt werden. Durch Ramjet-Triebwerke und Tragflächen erzielte sie eine Reichweite von zuletzt 700 Kilometern bei einer Geschwindigkeit bis zu Mach 2,8.
rdf:langString
El Boeing CIM-10 Bomarc (Sistema de Armas IM-99 antes de 1972) fue un misil guiado supersónico resultado del Programa de Misiles Bomarc (Bomarc Missile Program). Este programa fue un esfuerzo conjunto entre los Estados Unidos y Canadá entre 1957 y 1972 para protegerse contra la amenaza de la Unión Soviética. Incluía el desarrollo de estaciones tácticas armadas con misiles Bomarc a lo largo de las costas este y oeste de Norteamérica y las zonas centrales del continente. Fueron los primeros misiles antiaéreos de largo alcance del mundo; eran capaces de llevar armamento convencional o cabezas nucleares. A principios de los años 1970, este programa y el sistema de guiado SAGE fueron suprimidos, ya que parecían inefectivos y costosos. Ninguno de estos dos sistemas fue usado alguna vez, así qu
rdf:langString
Il Bomarc è un missile terra-aria, che fu sviluppato nel corso degli anni cinquanta, negli Stati Uniti. Si tratta di un imponente sistema d'arma per la difesa aerea a lungo raggio che divenne a causa dei suoi costi esorbitanti uno dei più controversi e costosi progetti mai sviluppati per il ruolo della difesa aerea. Esso era la dimostrazione dello straordinario potere industriale e tecnologico nordamericano di quel periodo, ma venne ampiamente criticato per vari motivi. Si trattava di un di intercettore supersonico teleguidato, propulso da due statoreattori, un raggio di azione di 370 km nel primo modello, successivamente raddoppiato. Esso era, assieme al RIM-50 Typhon LR e al LIM-49 Nike Zeus, un sistema d'arma molto evoluto per l'epoca, ma costava quanto un caccia intercettore; costruito
rdf:langString
Bomarc (ang. Bomarc Missile Program) – wspólne przedsięwzięcie amerykańsko-kanadyjskie w latach 1957–1971 mające zapobiegać zagrożeniu bombardowaniami ze strony ZSRR. Sednem programu było rozmieszczenie taktycznych stacji wyposażonych w rakiety typu Bomarc wzdłuż wschodnich i zachodnich wybrzeży Ameryki Północnej oraz w wewnątrz obszaru tego kontynentu. Systemy naprowadzające Bomarc i SAGE zlikwidowano w późnych latach sześćdziesiątych, jako że okazały się niewydajne i kosztowne oraz całkowicie nieprzydatne w zwalczaniu rakiet balistycznych.
rdf:langString
O Boeing CIM-10 Bomarc (IM-99 Weapon System antes de setembro de 1962) foi um míssil superfície-ar (SAM) usado durante a Guerra Fria para a defesa aérea da América do Norte. Em adição de ser o primeiro SAM de longa alcance, ele foi o único SAM implantado pela Força Aérea dos Estados Unidos. A Boeing construiu 570 Bomarc entre 1957 e 1964, 269 CIM-10A e 301 CIM-10B.
rdf:langString
Боинг CIM-10 Бо́марк (англ. Boeing CIM-10 Bomarс, сокр. от Coffin-launched Interceptor Missile-10 BOeing Michigan Aeronautical Research Center — «ракета-перехватчик подземного базирования № 10», с момента принятия на вооружение и до 27 июня 1963 г. включительно комплекс именовался IM-99 — «ракета-перехватчик № 99») — американский стационарный зенитный ракетный комплекс сверхбольшой дальности действия, созданный компанией «Боинг» совместно с лабораторией аэронавтики Мичиганского университета (что было отражено в названии ракеты) и другими предприятиями-подрядчиками по заказу ВВС США. В настоящее время считается самым дальнобойным из ЗРК когда-либо стоявших на вооружении и единственным, способным поражать цели на дистанциях свыше 500 км. Также является единственной зенитной ракетой (из приня
rdf:langString
rdf:langString
CIM-10 Bomarc
rdf:langString
CIM-10 Bomarc
rdf:langString
Bomarc
rdf:langString
CIM-10 Bomarc
rdf:langString
CIM-10 Bomarc
rdf:langString
CIM-10 Bomarc
rdf:langString
CIM-10 Bomarc
rdf:langString
CIM-10 ボマーク
rdf:langString
Boeing CIM-10 Bomarc
rdf:langString
BOMARC
rdf:langString
CIM-10 Bomarc
rdf:langString
CIM-10 Bomarc
rdf:langString
CIM-10 Bomarc
rdf:langString
CIM-10飛彈
rdf:langString
CIM-10 Bomarc
rdf:langString
CIM-10 Bomarc
xsd:float
46.429443359375
xsd:float
-79.47110748291016
xsd:integer
4130
xsd:integer
1124906085
rdf:langString
* Blue Envoy, UK system of very similar performance, cancelled in 1957 in favor of the Bristol Bloodhound.
rdf:langString
A Bomarc missile begins its "climb phase" of launch. The midcourse phase and homing dive used ramjets.
rdf:langString
yes
rdf:langString
Boeing Pilotless Aircraft Division
rdf:langString
United States
xsd:integer
1958
xsd:gMonthDay
--10-01
rdf:langString
Canadian Forces
rdf:langString
Royal Canadian Air Force
xsd:string
46.42944444444444 -79.47111111111111
rdf:langString
CIM-10 Bomarc byl americký protiletadlový systém používaný ve Spojených státech amerických v letech 1959–1972 a v Kanadě v letech 1961–1972. Podle amerického kódového označení šlo o řízené střely určené k útokům na vzdušné cíle.
rdf:langString
The Boeing CIM-10 BOMARC (Boeing Michigan Aeronautical Research Center) (IM-99 Weapon System prior to September 1962) was a supersonic ramjet powered long-range surface-to-air missile (SAM) used during the Cold War for the air defense of North America. In addition to being the first operational long-range SAM and the first operational pulse doppler aviation radar, it was the only SAM deployed by the United States Air Force. Stored horizontally in a launcher shelter with a movable roof, the missile was erected, fired vertically using rocket boosters to high altitude, and then tipped over into a horizontal Mach 2.5 cruise powered by ramjet engines. This lofted trajectory allowed the missile to operate at a maximum range as great as 430 mi (700 km). Controlled from the ground for most of its flight, when it reached the target area it was commanded to begin a dive, activating an onboard active radar homing seeker for terminal guidance. A radar proximity fuse detonated the warhead, either a large conventional explosive or the W40 nuclear warhead. The Air Force originally planned for a total of 52 sites covering most of the major cities and industrial regions in the US. The US Army was deploying their own systems at the same time, and the two services fought constantly both in political circles and in the press. Development dragged on, and by the time it was ready for deployment in the late 1950s, the nuclear threat had moved from manned bombers to the intercontinental ballistic missile (ICBM). By this time the Army had successfully deployed the much shorter range Nike Hercules that they claimed filled any possible need through the 1960s, in spite of Air Force claims to the contrary. As testing continued, the Air Force reduced its plans to sixteen sites, and then again to eight with an additional two sites in Canada. The first US site was declared operational in 1959, but with only a single working missile. Bringing the rest of the missiles into service took years, by which time the system was obsolete. Deactivations began in 1969 and by 1972 all Bomarc sites had been shut down. A small number were used as target drones, and only a few remain on display today.
rdf:langString
Die Bomarc war eine ferngesteuerte Flugabwehrrakete der Zeit des Kalten Krieges aus US-amerikanischer Produktion. Sie konnte mit einem nuklearen Sprengkopf bestückt werden. Durch Ramjet-Triebwerke und Tragflächen erzielte sie eine Reichweite von zuletzt 700 Kilometern bei einer Geschwindigkeit bis zu Mach 2,8. Der Name Bomarc setzt sich aus den Herstellern Boeing (BO) und dem Michigan Aeronautic Research Center (MARC) = BOMARC zusammen. Die ursprüngliche Bezeichnung der US Air Force – XF-99 – gliederte die Bomarc in die Reihe der Jagdflugzeuge ein. Schon kurz nach dem Erstflug erfolgte die erste Umbenennung in IM-99A, bevor schließlich 1963 CIM-10 als endgültige Bezeichnung festgelegt wurde.
rdf:langString
El Boeing CIM-10 Bomarc (Sistema de Armas IM-99 antes de 1972) fue un misil guiado supersónico resultado del Programa de Misiles Bomarc (Bomarc Missile Program). Este programa fue un esfuerzo conjunto entre los Estados Unidos y Canadá entre 1957 y 1972 para protegerse contra la amenaza de la Unión Soviética. Incluía el desarrollo de estaciones tácticas armadas con misiles Bomarc a lo largo de las costas este y oeste de Norteamérica y las zonas centrales del continente. Fueron los primeros misiles antiaéreos de largo alcance del mundo; eran capaces de llevar armamento convencional o cabezas nucleares. A principios de los años 1970, este programa y el sistema de guiado SAGE fueron suprimidos, ya que parecían inefectivos y costosos. Ninguno de estos dos sistemas fue usado alguna vez, así que su efectividad en combate no ha sido probada. Almacenado horizontalmente en un refugio lanzador con tejado móvil, el misil se ponía vertical, se disparaba usando cohetes aceleradores para ganar altitud, y luego se inclinaba en un vuelo de crucero horizontal a Mach 2,5, propulsado por motores estatorreactores. Esta trayectoria elevada permitía al misil operar a un alcance máximo de hasta 400 km. Controlado desde tierra la mayor parte de su vuelo, cuando alcanzaba el área del blanco se le ordenaba comenzar un picado, activando un buscador interno de guía radar activa. Una espoleta radar de proximidad detonaba la cabeza de guerra, ya fuera una gran carga de explosivo convencional o la cabeza de guerra nuclear W40. La Fuerza Aérea planeó originalmente un total de 52 asentamientos, cubriendo la mayoría de las principales ciudades y regiones industriales en los Estados Unidos. El Ejército estadounidense estaba desplegando sus propios sistemas al mismo tiempo, y los dos servicios se enfrentaban constantemente en los círculos políticos y en la prensa. El desarrollo se retrasó, y para cuando estuvo listo para el despliegue a finales de los años 50, la amenaza nuclear se había trasladado de los bombarderos tripulados a los misiles balísticos intercontinentales (ICBM), mientras que el Ejército había desplegado exitosamente su propio sistema que cubría cualquier tarea en los años 60, a pesar de que la Fuerza Aérea reclamaba lo contrario. Como las pruebas continuaron, la Fuerza Aérea redujo sus planes a dieciséis asentamientos, y más tarde de nuevo a ocho, con dos asentamientos adicionales en Canadá. El primer asentamiento estadounidense fue declarado operacional en 1959, pero solo con un misil operativo. El poner al resto de los misiles en servicio llevó años, momento en que el sistema era totalmente obsoleto. Las desactivaciones comenzaron en 1969 y en 1972 todos los asentamientos de Bomarc habían sido cerrados. Un pequeño número se usaron como blancos aéreos no tripulados, y solo unos pocos permanecen en exhibición en la actualidad.
rdf:langString
Boeing CIM-10 Bomarc (IM-99 Weapon System sebelum September 1962) adalah sebuah pencegat supersonik untuk pertahanan udara Perang Dingin Amerika Utara, selain menjadi rudal jarak jauh anti-pesawat pertama, adalah satu-satunya SAM digunakan oleh Angkatan Udara Amerika Serikat. Boeing membangun 570 rudal Bomarc antara 1957 dan 1964, 269 CIM-10A, 301 CIM-10B.
rdf:langString
Le Boeing CIM-10 Bomarc fut un programme de missile sol-air conjoint entre les États-Unis et le Canada afin de se protéger d'une éventuelle attaque de bombardiers de l'URSS. Il fut le premier missile surface-air à longue portée. Au sein des forces armées des États-Unis, il fut également le seul missile sol-air à être déployé par l'USAF. Tous les autres missiles sol-air sont déployés par l'armée de terre des États-Unis.
rdf:langString
Il Bomarc è un missile terra-aria, che fu sviluppato nel corso degli anni cinquanta, negli Stati Uniti. Si tratta di un imponente sistema d'arma per la difesa aerea a lungo raggio che divenne a causa dei suoi costi esorbitanti uno dei più controversi e costosi progetti mai sviluppati per il ruolo della difesa aerea. Esso era la dimostrazione dello straordinario potere industriale e tecnologico nordamericano di quel periodo, ma venne ampiamente criticato per vari motivi. Si trattava di un di intercettore supersonico teleguidato, propulso da due statoreattori, un raggio di azione di 370 km nel primo modello, successivamente raddoppiato. Esso era, assieme al RIM-50 Typhon LR e al LIM-49 Nike Zeus, un sistema d'arma molto evoluto per l'epoca, ma costava quanto un caccia intercettore; costruito in poche centinaia di esemplari, vantava prestazioni eccezionali. Un test in cui la seconda versione intercettò un bersaglio supersonico a oltre 700 km di distanza e 30000 metri di quota ne furono la dimostrazione.
rdf:langString
De Boeing CIM-10 Bomarc was de enige operationele luchtdoelraket die ooit specifiek voor de Amerikaanse luchtmacht werd ontwikkeld. Alle andere Amerikaanse grond-lucht-raketafweersystemen stonden destijds – en nu nog steeds – onder commando van de landmacht.
rdf:langString
CIM-10 ボマーク (CIM-10 BOMARC) は、アメリカ空軍がソ連の爆撃機を迎撃するために開発した、長距離地対空ミサイルである。 正式名称は F-99、IM-69、IM-99、CIM-10 と多数存在し、導入当初は F-99 であった。戦闘機を表す “F” がつけられているのは、配備当時、無人戦闘機として配備されたためで、当時の米空軍はボマークを「最初の無人戦闘機」と喧伝した。
rdf:langString
Bomarc (ang. Bomarc Missile Program) – wspólne przedsięwzięcie amerykańsko-kanadyjskie w latach 1957–1971 mające zapobiegać zagrożeniu bombardowaniami ze strony ZSRR. Sednem programu było rozmieszczenie taktycznych stacji wyposażonych w rakiety typu Bomarc wzdłuż wschodnich i zachodnich wybrzeży Ameryki Północnej oraz w wewnątrz obszaru tego kontynentu. Systemy naprowadzające Bomarc i SAGE zlikwidowano w późnych latach sześćdziesiątych, jako że okazały się niewydajne i kosztowne oraz całkowicie nieprzydatne w zwalczaniu rakiet balistycznych. Naddźwiękowe rakiety typu Bomarc były pierwszymi rakietami dalekiego zasięgu o przeznaczeniu przeciwlotniczym. Były w stanie przenosić ładunki konwencjonalne o masie 130 kg jak i głowice atomowe W-40 o mocy 7-10kT. Ich rolą w systemie obronnym było zapobieganie wniknięciu na chroniony obszar. Rakiety Bomarc rozmieszczone na wybrzeżach Ameryki Północnej miały w teorii zniszczyć wrogie bombowce zanim zdążą one zbombardować zadane im cele. Bomarc był jedynym na świecie zestawem ze skrzydlatym pociskiem przeciwlotniczym jaki wszedł na uzbrojenie. Sam pocisk pierwotnie był projektowany jako bezzałogowy samolot myśliwski. Miał to być samolot jednorazowego użytku, który po wystrzeleniu, kierowany radiowymi komendami z ziemi, miał przechwycić cel. Faktycznie był to więc kierowany radiem skrzydlaty pocisk przeciwlotniczy, choć nazywano go "samolotem bezpilotowym". W 1949 roku producent pocisku firma Boeing uzyskała oficjalny kontrakt na budowę pocisku. Po uzyskaniu kontraktu Boeing nawiązał współpracę z centrum badawczym Michigan Aerospace Research Center w celu budowy pocisku. Powstała wówczas nazwa BOMARC od Boeing i Michigan Aerospace Research Center. Oficjalnie pocisk otrzymał oznaczenie nadane mu przez USAF jako XF-99 (X oznaczał prototyp, F oznaczał myśliwiec). Przed rozpoczęciem prób prototypu zmieniono oznaczenie pocisku na XIM-99, co oznaczało oficjalne uznanie go za pocisk a nie samolot (X – prototyp, I – intercept/przechwytujący, M – missile/pocisk rakietowy). Próby pocisku rozpoczęto w lutym 1955 roku. 16 maja 1957 roku Boeing otrzymał kontrakt na budowę seryjnych pocisków IM-99A Bomarc A. Napęd pocisku stanowił rakietowy silnik startowy Aerojet LR59-AG-13 o 140 kN. Pozwalał on na pionowy start rakiety i osiągnięcie prędkości umożliwiającej włączenie silników marszowych. Silnik startowy pracował na ciekłym paliwie – nafcie i kwasie azotowym co powodowało szybką korozję zbiorników jak również samo paliwo było bardzo niestabilne i w trakcie tankowania rakiety mogło dojść i dochodziło do samozapłonu paliwa. 30 września 1957 roku siłom powietrznym dostarczono pierwszy seryjny IM-99 Bomarc A. W 1958 roku zmówiono w firmie Boeing kolejną wersję rakiety oznaczonej jako IM-99 Bomarc B. W wersji tej wprowadzono nowy silnik startowy na stały materiał pędny M-51, dawał on większy ciąg 220 kN. Zmodernizowano również silniki marszowe Marquardt RJ43-MA-7 o zwiększonym ciągu do 53 kN. 27 czerwca 1963 roku pociski Bomarc A i Bomarc C otrzymały nowe oznaczenia CIM-10A i CIM-10B, litera C w nazwie oznaczała słowo coffin – trumna, jako że tak nazywano schrony stanowisk startowych rakiet. 1 października 1972 roku rozwiązano ostatni dywizjon rakiet Bomarc a zadanie przechwytywania nieprzyjacielskich bombowców przejęły na siebie samoloty myśliwskie. Łącznie wyprodukowano 269 rakiet Bomarc A i 301 Bomarc B. W projektowaniu tego systemu rakietowego brał udział Thomas Pynchon.
rdf:langString
Боинг CIM-10 Бо́марк (англ. Boeing CIM-10 Bomarс, сокр. от Coffin-launched Interceptor Missile-10 BOeing Michigan Aeronautical Research Center — «ракета-перехватчик подземного базирования № 10», с момента принятия на вооружение и до 27 июня 1963 г. включительно комплекс именовался IM-99 — «ракета-перехватчик № 99») — американский стационарный зенитный ракетный комплекс сверхбольшой дальности действия, созданный компанией «Боинг» совместно с лабораторией аэронавтики Мичиганского университета (что было отражено в названии ракеты) и другими предприятиями-подрядчиками по заказу ВВС США. В настоящее время считается самым дальнобойным из ЗРК когда-либо стоявших на вооружении и единственным, способным поражать цели на дистанциях свыше 500 км. Также является единственной зенитной ракетой (из принятых на вооружение), заказчиком разработки которой выступили ВВС США.
rdf:langString
CIM-10 Bomarc var en luftvärnsrobot som användes av USA:s flygvapen 1957 till 1972. Bomarc var världens första luftvärnsrobot med lång räckvidd och den enda luftvärnsrobot som använts av USA:s flygvapen. Namnet Bomarc är en förkortning av Boeing and Michigan Aeronautical Research Center.
rdf:langString
O Boeing CIM-10 Bomarc (IM-99 Weapon System antes de setembro de 1962) foi um míssil superfície-ar (SAM) usado durante a Guerra Fria para a defesa aérea da América do Norte. Em adição de ser o primeiro SAM de longa alcance, ele foi o único SAM implantado pela Força Aérea dos Estados Unidos. Armazenado horizontalmente em um abrigo de proteção com teto móvel, o míssil era colocado na vertical e disparado usando foguetes impulsionadores para a alta altitude e então virava para um voo horizontal a uma velocidade de cruzeiro de Mach 2,5 impulsionado por dois motores ramjets. Esse voo horizontal permitia que o míssil operasse com um alcance de até 400 km. Controlado do solo na maior parte do seu voo, quando ele atingia a área alvo, ele era comandado para começar a mergulhar, ativando um radar de busca ativa para ao guiamento terminal. Um radar de fuso de proximidade detonava a ogiva, que era de explosivo convencional ou uma ogiva nuclear W40. Originalmente o CIM-10 foi denominado de IM-69, que foi mudado a pedido da Boeing para IM-99. O IM-99A tinha um raio operacional de 320 km, foi projetado para voar entre mach 2,5 e 2,8 a uma altitude de cruzeiro de 18 000 metros. Ele tinha comprimento de 14,2 metros e pesava 7 000 quilogramas. Era armado com uma ogiva convencional de 450 g ou uma ogiva nuclear W40 com potência de 7-10 quilotons. O motor ramjet usado pelo Bomarc era o , o mesmo modelo usado no Lockheed X-7, (drone usado para testes de defesa aérea) e o lançado pelo SR-71. A Boeing construiu 570 Bomarc entre 1957 e 1964, 269 CIM-10A e 301 CIM-10B.
rdf:langString
CIM-10波馬克（英語：Bomarc）飛彈是唯一由美國空軍部署的防空飛彈，其他的系統都是隸屬於美國陸軍。波馬克是兩家參與研發的公司的縮寫：波音（英語：Boeing）與（MARC）。 波馬克飛彈的外型如同飛機一般，也曾經擁有F-99/IM-69/IM-99的編號。飛彈平時是水平儲存在大型發射箱中，當發射命令下達之後，發射箱會向兩邊分開，發射架將飛彈舉升到垂直角度，同時開始對液態燃料火箭加力器灌注燃料，當燃料灌注完畢之後就會發射。
rdf:langString
Initially ground-controlled, active radar homing terminal guidance
xsd:nonNegativeInteger
49432
<Geometry>
POINT(-79.47110748291 46.429443359375)
