Byzantine coinage
http://dbpedia.org/resource/Byzantine_coinage an entity of type: Thing
La moneda bizantina fa referència al sistema monetari utilitzat a l'Imperi Romà d'Orient o Imperi Romà d'Orient després de la caiguda de l'Imperi Romà d'Occident, format principalment per dos tipus de monedes, el sòlid d'or i una varietat d'altres de bronze. Cap al final de l'imperi la moneda va passar a ser emesa fonamentalment en plata i era anomenada "", però també hi havia altres monedes menors de coure.
rdf:langString
العملة البيزنطية، هي الأموال المستخدمة في الإمبراطورية الرومانية الشرقية بعد سقوط الجزء الغربي، وتتكون أساسا من نوعين من العملات: الصوليدوس الذهبي ومجموعة متنوعة من العملات البرونزية ذات القيم الواضحة. وبحلول نهاية الإمبراطورية، كانت العملة تصدر فقط في (Stavraton) فضية، وعملات معدنية نحاسية طفيفة بدون إصدار ذهب.
rdf:langString
Koin Romawi Timur adalah uang logam yang digunakan di Kekaisaran Romawi Timur setelah jatuhnya Romawi Barat. Koin Romawi Timur secara utama terdiri atas dua jenis koin, yaitu solidus emas dan koin-koin dari bahan perunggu. Pada akhir zaman kekaisaran, uang yang dikeluarkan hanya dalam stavraton perak dan koin-koin tembaga minor tanpa ada hubungan dengan emas.
rdf:langString
La monetazione bizantina è costituita dalla monete usate nell'Impero romano d'Oriente dopo la caduta dell'Impero romano d'Occidente ed è rappresentata principalmente da due tipi di monete: il solido (solidus) d'oro ed una serie di monete di bronzo.
rdf:langString
As moedas bizantinas, o dinheiro utilizado no Império Romano do Oriente depois da queda do Ocidente, consistiam basicamente de dois tipos de moedas: o soldo de ouro e uma variedade de moedas em bronze cujo valor aparecia indicado na própria moeda em numerais gregos. No final do império, as moedas bizantinas passaram a ser cunhadas apenas em estavratos de prata e moedas menores em cobre.
rdf:langString
Византийская монета — золотые, серебряные и бронзовые монеты Византии, чеканившиеся вплоть до падения Константинополя в 1453 году.
rdf:langString
Die byzantinische Währung, also das Geld, welches im Oströmischen Reich nach dem Untergang des Weströmischen Reiches (476) bis zur Eroberung Konstantinopels (1453) benutzt wurde, bestand in der frühbyzantinischen Phase im Wesentlichen aus dem goldenen Solidus und einer Vielfalt von Bronzemünzen. Silbermünzen wurden in der frühbyzantinischen Phase nur selten geschlagen und spielten erst in der spätbyzantinischen Phase eine wichtige Rolle.
rdf:langString
Το Βυζαντινό κράτος είναι η απ’ ευθείας συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Έτσι διατήρησε και το κοινωνικό της σύστημα. Στην ιδιαίτερα ανεπτυγμένη λοιπόν για τα δεδομένα της εποχής αστική οικονομία, όπου επικρατούσε σε σημαντικό βαθμό η νομισματική οικονομία, ήταν αναγκαίο ένα ασφαλές και κοινά αποδεκτό μέσο συναλλαγών, δηλαδή ένα σταθερό νόμισμα. Τη σημασία του σταθερού νομίσματος επέβαλλε και η γραφειοκρατική δομή της δημόσιας διοίκησης και του έμμισθου στρατού. Σε μια Αυτοκρατορία που εξουσίαζε περί τα 50 εκατομμύρια υπηκόους, με μια γραφειοκρατική διοικητική μηχανή 30.000 υπαλλήλων, 200.000 τοπικών αξιωματούχων και περί τους 600.000 στρατιώτες (τα στοιχεία αναφέρονται στον 4ο αιώνα) ήταν αναγκαία η ύπαρξη ενός σταθερού νομίσματος για τη φορολόγηση του πληθυσμού, που θα επέτρεπε την σ
rdf:langString
Byzantine currency, money used in the Eastern Roman Empire after the fall of the West, consisted of mainly two types of coins: the gold solidus and a variety of clearly valued bronze coins. By the end of the empire the currency was issued only in silver stavrata and minor copper coins with no gold issue.
rdf:langString
Las primeras monedas bizantinas siguieron con las convenciones romanas tardías: en el anverso la cabeza del emperador en escorzo y al reverso normalmente un símbolo cristiano como la cruz, una victoria o un ángel. Las monedas de oro de Justiniano II se apartaron de estas convenciones establecidas para poner una imagen de Cristo en el anverso, y un busto o un retrato entero del emperador en el reverso. Estas modificaciones hicieron que el califa Abd al-Málik, quien anteriormente había copiado estilos bizantinos reemplazando símbolos cristianos con equivalentes islámicos, finalmente optara por desarrollar un estilo islámico distintivo, utilizando únicamente textos religiosos en el campo de las dos caras, imagen sostenida hasta la acuñación de moneda islámica moderna.
rdf:langString
La monnaie byzantine, utilisée dans l’Empire romain d’Orient après la chute de Rome en 476, reposait sur deux types de pièces : le solidus (pl. solidi) d’or qui sera appelé nomisma (pl. nomismata) lorsque le grec remplaça le latin comme langue d’administration, et diverses pièces de bronze. Les pièces d’argent, absentes au début de l’empire en raison de la difficulté de fixer leur parité avec l’or, ne firent leur apparition que vers la fin de l’empire.
rdf:langString
rdf:langString
عملة بيزنطية
rdf:langString
Monedes romanes d'Orient
rdf:langString
Byzantinische Währung
rdf:langString
Βυζαντινό νόμισμα
rdf:langString
Moneda bizantina
rdf:langString
Byzantine coinage
rdf:langString
Koin Romawi Timur
rdf:langString
Monetazione bizantina
rdf:langString
Monnaie byzantine
rdf:langString
Moedas bizantinas
rdf:langString
Византийские монеты
xsd:integer
299464
xsd:integer
1121963730
rdf:langString
La moneda bizantina fa referència al sistema monetari utilitzat a l'Imperi Romà d'Orient o Imperi Romà d'Orient després de la caiguda de l'Imperi Romà d'Occident, format principalment per dos tipus de monedes, el sòlid d'or i una varietat d'altres de bronze. Cap al final de l'imperi la moneda va passar a ser emesa fonamentalment en plata i era anomenada "", però també hi havia altres monedes menors de coure.
rdf:langString
العملة البيزنطية، هي الأموال المستخدمة في الإمبراطورية الرومانية الشرقية بعد سقوط الجزء الغربي، وتتكون أساسا من نوعين من العملات: الصوليدوس الذهبي ومجموعة متنوعة من العملات البرونزية ذات القيم الواضحة. وبحلول نهاية الإمبراطورية، كانت العملة تصدر فقط في (Stavraton) فضية، وعملات معدنية نحاسية طفيفة بدون إصدار ذهب.
rdf:langString
Το Βυζαντινό κράτος είναι η απ’ ευθείας συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Έτσι διατήρησε και το κοινωνικό της σύστημα. Στην ιδιαίτερα ανεπτυγμένη λοιπόν για τα δεδομένα της εποχής αστική οικονομία, όπου επικρατούσε σε σημαντικό βαθμό η νομισματική οικονομία, ήταν αναγκαίο ένα ασφαλές και κοινά αποδεκτό μέσο συναλλαγών, δηλαδή ένα σταθερό νόμισμα. Τη σημασία του σταθερού νομίσματος επέβαλλε και η γραφειοκρατική δομή της δημόσιας διοίκησης και του έμμισθου στρατού. Σε μια Αυτοκρατορία που εξουσίαζε περί τα 50 εκατομμύρια υπηκόους, με μια γραφειοκρατική διοικητική μηχανή 30.000 υπαλλήλων, 200.000 τοπικών αξιωματούχων και περί τους 600.000 στρατιώτες (τα στοιχεία αναφέρονται στον 4ο αιώνα) ήταν αναγκαία η ύπαρξη ενός σταθερού νομίσματος για τη φορολόγηση του πληθυσμού, που θα επέτρεπε την σταθερή μισθοδοσία του στρατού και την απρόσκοπτη λειτουργία της γραφειοκρατικής μηχανής. Η αναταραχή που γνώρισε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τον 3ο αιώνα κλόνισε σημαντικά και τη σταθερότητα του νομίσματος, το οποίο υποτιμήθηκε επανειλημμένα. Το βυζαντινό νομισματικό σύστημα είναι τριμεταλλικό: αποτελείται από χρυσά, αργυρά και χάλκινα νομίσματα.Το νόμισμα που κόβει το βυζαντινό κράτος κυκλοφορεί με διάφορους τρόπους: δωρίζεται, κερδίζεται με εργασία και παροχή υπηρεσιών, δαπανάται σε συναλλαγές, αποθησαυρίζεται, επενδύεται, δανείζεται εντόκως και επιστρέφει στο κράτος με μορφή φόρου.ή ακόμα με κατασχέσεις ιδιωτικών αποθησαυρισμών. Άλλωστε η βυζαντινή οικονομία ήταν εκχρηματισμένη σε μεγάλο βαθμό.Οι κρατικές πληρωμές και η συλλογή φόρων γινόταν σχεδόν στο σύνολό τους με σολίδους, ενώ το χάλκινο νόμισμα εξυπηρετούσε τις ανάγκες διαβίωσης και τις αγοραίες συναλλαγές.
rdf:langString
Die byzantinische Währung, also das Geld, welches im Oströmischen Reich nach dem Untergang des Weströmischen Reiches (476) bis zur Eroberung Konstantinopels (1453) benutzt wurde, bestand in der frühbyzantinischen Phase im Wesentlichen aus dem goldenen Solidus und einer Vielfalt von Bronzemünzen. Silbermünzen wurden in der frühbyzantinischen Phase nur selten geschlagen und spielten erst in der spätbyzantinischen Phase eine wichtige Rolle. Das Fach Byzantinische Numismatik beginnt traditionell mit der Währungsreform des oströmisch-byzantinischen Kaisers Anastasios I. im Jahr 498, der das Münzsystem des späten römischen Reichs, das aus dem Goldsolidus und den bronzenen Nummi bestand, reformierte. 40 Nummi (Singular Nummus) galten zunächst einen Follis (Plural Folles), der seinerseits 1/420 eines Solidus galt. Im weiteren Sinne gehört auch die Münzprägung des Kaiserreichs von Trapezunt (zwischen 1204 und 1461) zum Byzantinischen Münzsystem.
rdf:langString
Byzantine currency, money used in the Eastern Roman Empire after the fall of the West, consisted of mainly two types of coins: the gold solidus and a variety of clearly valued bronze coins. By the end of the empire the currency was issued only in silver stavrata and minor copper coins with no gold issue. The East Roman or Byzantine Empire established and operated several mints throughout its history. Aside from the main metropolitan mint in the capital, Constantinople, a varying number of provincial mints were also established in other urban centres, especially during the 6th century. Most provincial mints except for Syracuse were closed or lost to invasions by the mid-7th century. After the loss of Syracuse in 878, Constantinople became the sole mint for gold and silver coinage until the late 11th century, when major provincial mints began to re-appear. Many mints, both imperial and, as the Byzantine world fragmented, belonging to autonomous local rulers, were operated in the 12th to 14th centuries. Constantinople and Trebizond, the seat of the independent Empire of Trebizond (1204–1461), survived until their conquest by the Ottoman Turks in the mid-15th century.
rdf:langString
Las primeras monedas bizantinas siguieron con las convenciones romanas tardías: en el anverso la cabeza del emperador en escorzo y al reverso normalmente un símbolo cristiano como la cruz, una victoria o un ángel. Las monedas de oro de Justiniano II se apartaron de estas convenciones establecidas para poner una imagen de Cristo en el anverso, y un busto o un retrato entero del emperador en el reverso. Estas modificaciones hicieron que el califa Abd al-Málik, quien anteriormente había copiado estilos bizantinos reemplazando símbolos cristianos con equivalentes islámicos, finalmente optara por desarrollar un estilo islámico distintivo, utilizando únicamente textos religiosos en el campo de las dos caras, imagen sostenida hasta la acuñación de moneda islámica moderna. El modelo de Justiniano II fue reavivado tras el final de la iconoclasta, y con algunas variaciones se mantuvo como modelo hasta el final del imperio. En el siglo X, las llamadas «folles anónimas» presentaban el busto de Jesús en el anverso y la inscripción «XRISTUS / Basil / Basilea», lo que se puede traducir en «Dios, Emperador de Emperadores». Las monedas bizantinas siguieron, y llevaron al extremo, la tendencia de reducir el uso de metales valiosos en la acuñación para conseguir monedas más finas y con más superficie. Las monedas de oro tardías eran como obleas que podían ser dobladas con la mano. La acuñación bizantina gozó de mucho prestigio que duró hasta casi el final del imperio. Muchos gobernantes europeos tendieron a seguir una versión simplificada de los patrones bizantinos, con retratos de los gobernantes con busto frontal en el anverso.
rdf:langString
La monnaie byzantine, utilisée dans l’Empire romain d’Orient après la chute de Rome en 476, reposait sur deux types de pièces : le solidus (pl. solidi) d’or qui sera appelé nomisma (pl. nomismata) lorsque le grec remplaça le latin comme langue d’administration, et diverses pièces de bronze. Les pièces d’argent, absentes au début de l’empire en raison de la difficulté de fixer leur parité avec l’or, ne firent leur apparition que vers la fin de l’empire. Ce système monétaire, dans lequel le nomisma sera remplacé par l’hyperpère sous Alexis Ier, devait perdurer jusqu’à la chute de Constantinople en 1453 de façon relativement stable, sauf vers la fin de l’empire lorsque la dévaluation de la monnaie d’or força à remplacer l’or par l’argent et à créer des pièces de cuivre se dépréciant rapidement. Après sa création sous Constantin Ier le système fut réformé à plusieurs reprises, les principales réformes ayant lieu sous Anastase Ier (r. 491 – 518), Alexis Ier (r. 1081 – 1118) et Andronic II (r. 1282 – 1328).
rdf:langString
Koin Romawi Timur adalah uang logam yang digunakan di Kekaisaran Romawi Timur setelah jatuhnya Romawi Barat. Koin Romawi Timur secara utama terdiri atas dua jenis koin, yaitu solidus emas dan koin-koin dari bahan perunggu. Pada akhir zaman kekaisaran, uang yang dikeluarkan hanya dalam stavraton perak dan koin-koin tembaga minor tanpa ada hubungan dengan emas.
rdf:langString
La monetazione bizantina è costituita dalla monete usate nell'Impero romano d'Oriente dopo la caduta dell'Impero romano d'Occidente ed è rappresentata principalmente da due tipi di monete: il solido (solidus) d'oro ed una serie di monete di bronzo.
rdf:langString
As moedas bizantinas, o dinheiro utilizado no Império Romano do Oriente depois da queda do Ocidente, consistiam basicamente de dois tipos de moedas: o soldo de ouro e uma variedade de moedas em bronze cujo valor aparecia indicado na própria moeda em numerais gregos. No final do império, as moedas bizantinas passaram a ser cunhadas apenas em estavratos de prata e moedas menores em cobre.
rdf:langString
Византийская монета — золотые, серебряные и бронзовые монеты Византии, чеканившиеся вплоть до падения Константинополя в 1453 году.
xsd:nonNegativeInteger
18253
