Butoh
http://dbpedia.org/resource/Butoh an entity of type: WikicatArtsInJapan
هو أحد أشكال الرقص المسرحي الياباني والذي يشمل عدة أنشطة وتقنيات ومحفزات مختلفة سواء للرقص أو الأداء أو الحركة. بعد الحرب العالمية الثانية، وفي سنة 1959 ظهر رقص بوتو من خلال التعاون بين مؤسسيها الرئيسيين تاتسومي هيجيكاتا وكازو أونو. وقد اشتهر هذا الشكل من الفن بقدرة تحمل الثبات الشديد للجسد وبالقسوة وكان يصعب تحديده وتعريفه. حيث أشار مؤسسه إلى صعوبة وضع تعريف رسمي له. يتضمن هذا الشكل الفني عدة سمات على غرار اللوحات المرحة والعجيبة، المواضيع المحرمة، البيئات المتطرفة أو السخيفة، ويتم آداؤه عادة بمكياج ابيض على كامل الجسم مع حركات بطيئة جدا. مع مرور الوقت، يزداد عدد المجموعات المهتمة بالبوتو حول العالم باختلاف المثل الجمالية والغايات التي تتخذها.
rdf:langString
Butoh (japanisch 舞踏, butō), eigentlich: Ankoku Butō (暗黒舞踏, dt. „Tanz der Finsternis“), ist ein Tanztheater ohne feste Form, das nach dem Zweiten Weltkrieg in Japan entstand. Es wurde von und Kazuo Ōno ins Leben gerufen.
rdf:langString
Butoh (舞踏, Butō) is a form of Japanese dance theatre that encompasses a diverse range of activities, techniques and motivations for dance, performance, or movement. Following World War II, butoh arose in 1959 through collaborations between its two key founders, Tatsumi Hijikata and Kazuo Ohno. The art form is known to "resist fixity" and is difficult to define; notably, founder Hijikata Tatsumi viewed the formalisation of butoh with "distress". Common features of the art form include playful and grotesque imagery, taboo topics, and extreme or absurd environments. It is traditionally performed in white body makeup with slow hyper-controlled motion. However, with time butoh groups are increasingly being formed around the world, with their various aesthetic ideals and intentions.
rdf:langString
Butoo (舞踏 Butō?) estas formo de japana danca teatro kiu ampleksas diversan gamon de agadoj, teknikoj kaj instigoj por dancado, prezento kaj movado. Post la Dua Mondmilito, la ĝenro leviĝis en 1959 tra kunlaboroj inter la du ŝlosilaj fondintoj Hijikata Tatsumi kaj Ohno Kazuo. La artformo priskribiĝis esti "rezista kontraŭ kompreno" kaj malfacile difinebla. Oftaj karakterizaĵoj de la arto inkludas ludemajn kaj groteskajn figuraĵojn, tabuajn temojn, ekstremajn aŭ absurdajn mediojn, kaj la scenejaj dancadoj estas tradicie farataj en blanka korpofarbado kun malrapida, tre kontrolita moviĝo. Tamen, kun la tempo grupoj de la ĝenro kreiĝis en multaj partoj de la mondo, kaj sekve diversiĝis la estetikaj idealoj kaj intencoj.
rdf:langString
부토는 일본 무용가 '히지카타 다쓰미'(土方巽)를 중심으로 형성된 전위 무용 형식의 전위 예술이다. 원래 이름은 안코꾸 부토'(暗黒舞踏 あんこくぶとう)지만 흔히 '부토'로 줄여 부르고 그렇게 널리 알려져 있다.
rdf:langString
暗黒舞踏（あんこくぶとう）は、日本の舞踊家土方巽らを中心に形成された前衛舞踊の様式で、前衛芸術の一つ。日本国外では単にButoh（ブトー）と呼ばれ、日本独自の伝統と前衛舞踊を混合したダンスのスタイルとして認知されている。
rdf:langString
Butō (舞踏? talvolta riportato come butoh) è il nome di varie tecniche e forme di danza contemporanea ispirate dal movimento Ankoku-butō (暗黒舞踏? "danza tenebrosa") attivo in Giappone negli anni cinquanta. Aspetti tipici del butō sono la nudità del ballerino, il corpo dipinto di bianco, le smorfie grottesche ispirate al teatro classico giapponese, la giocosità delle performance, l'alternarsi di movimenti estremamente lenti con convulsioni frenetiche. Non esiste una messa in scena tipica del butō. Le sue origini vengono fatte risalire a Tatsumi Hijikata e a Kazuo Ōno.
rdf:langString
Буто (яп. 舞踏, буто:) — авангардный стиль современного танца, возникший в Японии после второй мировой войны, в котором акцент делается не на форме, а на способах движения, с попыткой танцора отстраниться от социальной стороны своей личности, корнями уходящий в немецкий экспрессионистский танец. Основателями буто являются Тацуми Хидзиката и Кадзуо Оно. Первую постановку в стиле буто в 1959 году осуществил Тацуми Хидзиката по роману Юкио Мисимы «Запретные цвета».
rdf:langString
O butô (em japonês: 舞踏, transl. 墨絵) ou ainda Ankoku Butô(暗黒舞踏, lit ''Dança das Trevas'') é uma dança que surgiu no Japão pós-guerra e ganhou o mundo na década de 1970. Criada por Tatsumi Hijikata (9 de março de 1928 - 21 de janeiro de 1986) na década de 1950 o butô é também inspirado nos movimentos de vanguarda, expressionismo, surrealismo, construtivismo, entre outros. Juntamente com ele, Kazuo Ohno (27 de outubro de 1906 - 1 de junho de 2010) divide a criação desta dança.
rdf:langString
Буто (яп. 舞 踏, буто: ) - напрям сучасного японського танцю. Першу постановку в стилі буто в 1959 рік у здійснив за романом Юкіо Місіми «Заборонені барви».
rdf:langString
舞踏或暗黑舞踏（暗黒舞踏 あんこくぶとう, ankoku butō, Butoh），是現代舞的一種形式，由日本舞蹈家和大野一雄於二次大戰後所創，企圖破壞西方對於表演、動作、和肢體的傳統美學觀點，追求肉體之上的心靈解放和自由。舞踏的舞者通常全身赤裸並塗滿白粉，表演中常包含吶喊、扭曲、匍匐、蟹足等元素。八〇年代以後，日本舞踏逐漸受到歐美舞蹈界的歡迎和重視，國際上各個藝術節、舞蹈節中也更常看見舞踏的表演。如今，日本舞踏已和碧娜·鮑許的及美國（Postmodern dance）並列為當代三大新舞蹈流派。
rdf:langString
El ankoku butō (暗黒舞踏 ''ankoku butō''?), conocido en occidente simplemente como butō o butoh por su transliteración inglesa, es el nombre utilizado para referirse a un abanico de técnicas de danza creadas en 1950 por Kazuo Ōno y Tatsumi Hijikata. El butō es una manifestación artística que nace de la posguerra y constantemente busca reflexionar sobre la cultura nipona posterior al desastre nuclear. Visualmente es reconocido por el uso de movimientos erráticos y grotescos, en muchos casos repetitivos. Los temas del butō suelen ser tópicos sobre la identidad, la ansiedad, el caos, críticas a la sociedad posguerra, la construcción del género y la orientación sexual. Dado que se ha expandido al resto del mundo, su estética y sus temáticas suelen ser más abiertas. Combina una serie de elementos
rdf:langString
Le butō est une danse née au Japon dans les années 1960. Cette « danse du corps obscur » s'inscrit en rupture avec les arts vivants traditionnels du nô et du kabuki, qui semblent impuissants à exprimer des problématiques nouvelles. Le butō est né non pas pour évacuer la souffrance provoquée par les événements tragiques d'Hiroshima et de Nagasaki de 1945[réf. nécessaire], comme on l'a souvent dit, mais des remous sociopolitiques qui secouèrent le Japon à cette époque. Le butō est fondé par Tatsumi Hijikata (1928-1986), avec lequel collabora Kazuo Ōno (1906-2010). Le terme japonais butō (舞踏) est composé de deux idéogrammes ; le premier, bu, signifie « danser » et le second, tō, « taper au sol ». Il désigne depuis le XIXe siècle les danses étrangères importées au sein de l'archipel. À sa nais
rdf:langString
Butō (jap. 暗黒舞踏 ankoku-butō; dosł. taniec mroku, ciemności, poza Japonią także pisownia butoh) – zbiorcza nazwa określająca różne rodzaje aktywności i technik tańca, inspirowanych przez ruch Ankoku-Buyō. Początki butō związane są ze sztuką japońskich artystów Tatsumiego Hijikaty (1928–1986) i Kazuo Ōno (1906–2010), którzy swoją działalność rozpoczęli w latach 50. XX wieku.
rdf:langString
Butoh eller buto (japanska mörkrets dans) är en svårdefinierad konstform, närmast ett slag av performancedans. Butoh skapades 1959, med inriktning på absurd, ibland närmast grotesk och provokativ kroppslighet, ofta inriktad på tabu-ämnen, extrema miljöer, och traditionellt utförd med vit eller grå kroppsmålning med långsamma hyperkontrollerade rörelser. Efter hand som Butoh blivit allt mer internationell har den formats av nya utövare och efter sin nya miljö och har fått varierande estetiska ideal och mål.
rdf:langString
rdf:langString
Butoh
rdf:langString
بوتو
rdf:langString
Butoh
rdf:langString
Butoo
rdf:langString
Butō
rdf:langString
Butō
rdf:langString
Butō
rdf:langString
暗黒舞踏
rdf:langString
부토 (전위무용)
rdf:langString
Butō
rdf:langString
Butoh
rdf:langString
Буто (танец)
rdf:langString
Butoh
rdf:langString
Буто
rdf:langString
舞踏
xsd:integer
365989
xsd:integer
1121283820
rdf:langString
هو أحد أشكال الرقص المسرحي الياباني والذي يشمل عدة أنشطة وتقنيات ومحفزات مختلفة سواء للرقص أو الأداء أو الحركة. بعد الحرب العالمية الثانية، وفي سنة 1959 ظهر رقص بوتو من خلال التعاون بين مؤسسيها الرئيسيين تاتسومي هيجيكاتا وكازو أونو. وقد اشتهر هذا الشكل من الفن بقدرة تحمل الثبات الشديد للجسد وبالقسوة وكان يصعب تحديده وتعريفه. حيث أشار مؤسسه إلى صعوبة وضع تعريف رسمي له. يتضمن هذا الشكل الفني عدة سمات على غرار اللوحات المرحة والعجيبة، المواضيع المحرمة، البيئات المتطرفة أو السخيفة، ويتم آداؤه عادة بمكياج ابيض على كامل الجسم مع حركات بطيئة جدا. مع مرور الوقت، يزداد عدد المجموعات المهتمة بالبوتو حول العالم باختلاف المثل الجمالية والغايات التي تتخذها.
rdf:langString
Butoh (japanisch 舞踏, butō), eigentlich: Ankoku Butō (暗黒舞踏, dt. „Tanz der Finsternis“), ist ein Tanztheater ohne feste Form, das nach dem Zweiten Weltkrieg in Japan entstand. Es wurde von und Kazuo Ōno ins Leben gerufen.
rdf:langString
Butoh (舞踏, Butō) is a form of Japanese dance theatre that encompasses a diverse range of activities, techniques and motivations for dance, performance, or movement. Following World War II, butoh arose in 1959 through collaborations between its two key founders, Tatsumi Hijikata and Kazuo Ohno. The art form is known to "resist fixity" and is difficult to define; notably, founder Hijikata Tatsumi viewed the formalisation of butoh with "distress". Common features of the art form include playful and grotesque imagery, taboo topics, and extreme or absurd environments. It is traditionally performed in white body makeup with slow hyper-controlled motion. However, with time butoh groups are increasingly being formed around the world, with their various aesthetic ideals and intentions.
rdf:langString
Butoo (舞踏 Butō?) estas formo de japana danca teatro kiu ampleksas diversan gamon de agadoj, teknikoj kaj instigoj por dancado, prezento kaj movado. Post la Dua Mondmilito, la ĝenro leviĝis en 1959 tra kunlaboroj inter la du ŝlosilaj fondintoj Hijikata Tatsumi kaj Ohno Kazuo. La artformo priskribiĝis esti "rezista kontraŭ kompreno" kaj malfacile difinebla. Oftaj karakterizaĵoj de la arto inkludas ludemajn kaj groteskajn figuraĵojn, tabuajn temojn, ekstremajn aŭ absurdajn mediojn, kaj la scenejaj dancadoj estas tradicie farataj en blanka korpofarbado kun malrapida, tre kontrolita moviĝo. Tamen, kun la tempo grupoj de la ĝenro kreiĝis en multaj partoj de la mondo, kaj sekve diversiĝis la estetikaj idealoj kaj intencoj.
rdf:langString
El ankoku butō (暗黒舞踏 ''ankoku butō''?), conocido en occidente simplemente como butō o butoh por su transliteración inglesa, es el nombre utilizado para referirse a un abanico de técnicas de danza creadas en 1950 por Kazuo Ōno y Tatsumi Hijikata. El butō es una manifestación artística que nace de la posguerra y constantemente busca reflexionar sobre la cultura nipona posterior al desastre nuclear. Visualmente es reconocido por el uso de movimientos erráticos y grotescos, en muchos casos repetitivos. Los temas del butō suelen ser tópicos sobre la identidad, la ansiedad, el caos, críticas a la sociedad posguerra, la construcción del género y la orientación sexual. Dado que se ha expandido al resto del mundo, su estética y sus temáticas suelen ser más abiertas. Combina una serie de elementos tradicionales del teatro japonés, como el kabuki, el nō y la danza Buyo con elementos de la vanguardia, especialmente el baile alemán de Mary Wigman.
rdf:langString
Le butō est une danse née au Japon dans les années 1960. Cette « danse du corps obscur » s'inscrit en rupture avec les arts vivants traditionnels du nô et du kabuki, qui semblent impuissants à exprimer des problématiques nouvelles. Le butō est né non pas pour évacuer la souffrance provoquée par les événements tragiques d'Hiroshima et de Nagasaki de 1945[réf. nécessaire], comme on l'a souvent dit, mais des remous sociopolitiques qui secouèrent le Japon à cette époque. Le butō est fondé par Tatsumi Hijikata (1928-1986), avec lequel collabora Kazuo Ōno (1906-2010). Le terme japonais butō (舞踏) est composé de deux idéogrammes ; le premier, bu, signifie « danser » et le second, tō, « taper au sol ». Il désigne depuis le XIXe siècle les danses étrangères importées au sein de l'archipel. À sa naissance, le butō a été nourri par les avant-gardes artistiques européennes (parmi lesquelles l'expressionnisme allemand, le surréalisme, la littérature des écrivains maudits d'Occident, etc.) Le butō est imprégné de bouddhisme et de croyances shintô. Cette danse n'est pas spectaculaire au sens où elle relève d'une introspection, d'une disponibilité au monde. Explorant les spécificités du corps japonais, le butō aborde des thématiques universelles. Née dans un contexte sociopolitique d'après-guerre, cette danse subversive se caractérise par sa lenteur, sa poésie et son minimalisme. Elle évoque une imagerie grotesque, des sujets tabous, des environnements extrêmes, absurdes. Le butō est couramment dansé avec le corps presque nu, peint en blanc et le crâne rasé, souvent interprété avec des mouvements extrêmement lents avec ou sans public. Mais, il existe autant de formes de butō qu'il existe de danseuses et de danseurs. Il n'y a pas de style fixé, cela peut être purement conceptuel sans aucun mouvement. L'artiste sonde les instances de son esprit, sa relation au cosmos et l'inscription de son être au cœur de l'univers.
rdf:langString
부토는 일본 무용가 '히지카타 다쓰미'(土方巽)를 중심으로 형성된 전위 무용 형식의 전위 예술이다. 원래 이름은 안코꾸 부토'(暗黒舞踏 あんこくぶとう)지만 흔히 '부토'로 줄여 부르고 그렇게 널리 알려져 있다.
rdf:langString
暗黒舞踏（あんこくぶとう）は、日本の舞踊家土方巽らを中心に形成された前衛舞踊の様式で、前衛芸術の一つ。日本国外では単にButoh（ブトー）と呼ばれ、日本独自の伝統と前衛舞踊を混合したダンスのスタイルとして認知されている。
rdf:langString
Butō (舞踏? talvolta riportato come butoh) è il nome di varie tecniche e forme di danza contemporanea ispirate dal movimento Ankoku-butō (暗黒舞踏? "danza tenebrosa") attivo in Giappone negli anni cinquanta. Aspetti tipici del butō sono la nudità del ballerino, il corpo dipinto di bianco, le smorfie grottesche ispirate al teatro classico giapponese, la giocosità delle performance, l'alternarsi di movimenti estremamente lenti con convulsioni frenetiche. Non esiste una messa in scena tipica del butō. Le sue origini vengono fatte risalire a Tatsumi Hijikata e a Kazuo Ōno.
rdf:langString
Butō (jap. 暗黒舞踏 ankoku-butō; dosł. taniec mroku, ciemności, poza Japonią także pisownia butoh) – zbiorcza nazwa określająca różne rodzaje aktywności i technik tańca, inspirowanych przez ruch Ankoku-Buyō. Początki butō związane są ze sztuką japońskich artystów Tatsumiego Hijikaty (1928–1986) i Kazuo Ōno (1906–2010), którzy swoją działalność rozpoczęli w latach 50. XX wieku. Butō zawiera elementy tradycyjnego teatru japońskiego, jak również wpływy europejskie, zwłaszcza ekspresjonizm. Ciało i twarz są malowane białą farbą, aby stworzyć wygląd podobny do ducha i usunąć wszelkie cechy indywidualne u tancerza. Pomimo odsunięcia się Hijikaty od klasycznego teatru wschodniego i zachodniego, białe twarze łączą się z tradycyjną japońską estetyką. Butō traktuje ciało – nieustannie balansujące na krawędzi życia i śmierci – jako narzędzie do wyrażania poprzez ruch swojego poczucia egzystencji. W butō nie ma bazy, podstawowych ruchów ani niczego co mogłoby sprawić, że występ mógłby być spójny. Taniec opiera się na improwizacji, tancerz skupia się na każdym szczególe swojego występu, przeżywając bezgranicznie każdy moment. Tatsumi Hijikata w swojej twórczości skupiał się na aspektach cielesnych i wizjach ciała. Odwoływał się do shūaku no bi, czyli ludowej estetyki brzydoty, która również pojawiała się w teatrze kabuki. Charakterystyczne dla niej są groteska, obnażanie ułomności i śmieszności człowieka. W butō wykorzystywane są elementy popularnych obrzędów ludowych, takich jak trans czy opętanie na przykład w transowym tańcu okina-mai. Dla Kazuo Ōno aspirującym tancerzem był ten, który w życiu wycierpiał najwięcej. Sondra Fraleigh w artykule dla „Performance Philosophy” opisuje takiego tancerza jako „żołnierza poborowego, który poszedł do wojska w wieku 30 lat i wraca dziewięć lat później do swojego 9-letniego syna Yoshito, który zostaje jego partnerem w tańcu”. Zaakceptowanie niemocy, niepełnosprawności czy cierpienia i przeżywanie go jest głównym celem butō. Pierwszy spektakl „Zakazane kolory” (1959) inspirowany był nowelą autorstwa Yukio Mishimy, która poruszała problem homoseksualizmu i związku przemocy z seksualnością. Zostały w nim wykorzystane popularne na Zachodzie strategie performatywne związane z happeningiem i body artem.
rdf:langString
Буто (яп. 舞踏, буто:) — авангардный стиль современного танца, возникший в Японии после второй мировой войны, в котором акцент делается не на форме, а на способах движения, с попыткой танцора отстраниться от социальной стороны своей личности, корнями уходящий в немецкий экспрессионистский танец. Основателями буто являются Тацуми Хидзиката и Кадзуо Оно. Первую постановку в стиле буто в 1959 году осуществил Тацуми Хидзиката по роману Юкио Мисимы «Запретные цвета».
rdf:langString
O butô (em japonês: 舞踏, transl. 墨絵) ou ainda Ankoku Butô(暗黒舞踏, lit ''Dança das Trevas'') é uma dança que surgiu no Japão pós-guerra e ganhou o mundo na década de 1970. Criada por Tatsumi Hijikata (9 de março de 1928 - 21 de janeiro de 1986) na década de 1950 o butô é também inspirado nos movimentos de vanguarda, expressionismo, surrealismo, construtivismo, entre outros. Juntamente com ele, Kazuo Ohno (27 de outubro de 1906 - 1 de junho de 2010) divide a criação desta dança.
rdf:langString
Butoh eller buto (japanska mörkrets dans) är en svårdefinierad konstform, närmast ett slag av performancedans. Butoh skapades 1959, med inriktning på absurd, ibland närmast grotesk och provokativ kroppslighet, ofta inriktad på tabu-ämnen, extrema miljöer, och traditionellt utförd med vit eller grå kroppsmålning med långsamma hyperkontrollerade rörelser. Efter hand som Butoh blivit allt mer internationell har den formats av nya utövare och efter sin nya miljö och har fått varierande estetiska ideal och mål. När konstformen skapades i Japan som en reaktion mot traditionell japansk dans var den delvis inspirerad av 1950-talets moderna västerländska dans, exempelvis den tyska "Neue tanz". Som skapare nämns vanligen Tatsumi Hijikata (1928-1986) och Kazuo Ohno (född 1906). Det första framförandet av butoh genomfördes 1959. Yoko Ashikawa var Hijikatas assistent och främsta dansare under 20 år. Hon tog över ledarskapet av Hakutobo efter Hijikatas död. Sedan mitten av 1980-talet är Tomoes Shizune konstnärlig ledare för Tomoe Shizune & Hakutobo.
rdf:langString
Буто (яп. 舞 踏, буто: ) - напрям сучасного японського танцю. Першу постановку в стилі буто в 1959 рік у здійснив за романом Юкіо Місіми «Заборонені барви».
rdf:langString
舞踏或暗黑舞踏（暗黒舞踏 あんこくぶとう, ankoku butō, Butoh），是現代舞的一種形式，由日本舞蹈家和大野一雄於二次大戰後所創，企圖破壞西方對於表演、動作、和肢體的傳統美學觀點，追求肉體之上的心靈解放和自由。舞踏的舞者通常全身赤裸並塗滿白粉，表演中常包含吶喊、扭曲、匍匐、蟹足等元素。八〇年代以後，日本舞踏逐漸受到歐美舞蹈界的歡迎和重視，國際上各個藝術節、舞蹈節中也更常看見舞踏的表演。如今，日本舞踏已和碧娜·鮑許的及美國（Postmodern dance）並列為當代三大新舞蹈流派。
xsd:nonNegativeInteger
32638
