Bulgarian Orthodox Church

rdf:langString Bułgarski Kościół Prawosławny

rdf:langString Bułgarski Kościół Prawosławny, także Patriarchat Bułgarski – jeden z autokefalicznych Kościołów prawosławnych. Jego aktualnym zwierzchnikiem jest patriarcha Neofit. Funkcję katedry patriarchalnej pełni sobór św. Aleksandra Newskiego w Sofii. Językiem liturgicznym Kościoła jest cerkiewnosłowiański, przy wykorzystaniu współczesnego języka bułgarskiego w czytaniach Ewangelii; język bułgarski jest również dopuszczalny w pozostałych częściach nabożeństw i ma stopniowo zostać przyjęty w całym Kościele. Za początek funkcjonowania Kościoła przyjmuje się chrzest Bułgarii w 866, gdy powołane zostało zależne od Konstantynopola arcybiskupstwo o uprawnieniach Kościoła autonomicznego. W 919 sobór biskupów bułgarskich ogłosił autokefalię swojego Kościoła oraz nadanie mu rangi patriarchatu z siedzibą w Presławiu. W 979 cesarz Jan I Tzimiskes podbił wschodnią Bułgarię, podporządkowując równocześnie Patriarchatowi Konstantynopolitańskiemu położone na jej obszarze struktury kościelne. Autokefalię zachowały struktury w Bułgarii zachodniej. W 1018 Bazyli II Bułgarobójca ostatecznie podbił ziemie bułgarskie, zaś w 1020 doprowadził do likwidacji patriarchatu. Autokefaliczny Kościół bułgarski powstał ponownie po sukcesach powstania Teodora i Asena w 1187. Po podboju ziem bułgarskich przez Turków chrześcijanie zostali na tym terenie poddani prześladowaniom, zaś Bułgarski Kościół Prawosławny stracił autokefalię i ponownie został podporządkowany patriarsze Konstantynopola. Całe wyższe duchowieństwo na ziemiach bułgarskich było do końca XIX w. pochodzenia greckiego i prowadziło ich hellenizację. Walka o autokefaliczny Kościół bułgarski stanowiła istotny postulat bułgarskiego ruchu narodowego w XIX w., zaś prawosławny mnich Paisjusz Chilendarski, autor Słowianobułgarskiej historii, uważany jest za jego prekursora. W 1870 sułtan turecki ogłosił powstanie autonomicznego Egzarchatu Bułgarskiego, który w 1872, po zakończonych fiaskiem negocjacjach z patriarchą Konstantynopola, jednostronnie zadeklarował autokefalię i został ogłoszony schizmatyckim. Do ponownego uznania Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego za kanoniczny doszło w 1945, zaś do restauracji patriarchatu – w 1953. Według danych z 1995 Bułgarski Kościół Prawosławny liczył 8 mln wiernych. Prowadził 3200 parafii obsługiwane przez ok. 2300 duchownych oraz 123 monastery zamieszkiwane przez 500 mnichów i mniszek. Kandydaci na duchownych Kościoła kształcą się w dwóch seminariach duchownych oraz dwóch akademiach teologicznych. Według statystyk CIA The World Factbook na 2006 Bułgarski Kościół Prawosławny jest największym związkiem wyznaniowym w Bułgarii i przynależy do niego 82,6% populacji.