Blue Riband
http://dbpedia.org/resource/Blue_Riband an entity of type: WikicatBlueRibandHolders
Das Blaue Band (auch: Blaues Band des Atlantiks, Blue Riband of the Atlantic) steht im europäisch-nordamerikanischen Kulturkreis für eine Ehrung, die das schnellste Schiff für bezahlende Passagiere auf der Transatlantik-Route Europa – New York erhalten hat.
rdf:langString
La Blua vimplo aŭ Blua rubando estas distingilo kiun ricevas (pasaĝer)ŝipoj kiam ili akiras novan rapidecrekordon dum la transpaso de la Atlantiko. Kiel mezurpunktoj estas uzataj "Ambrose lightship" (lumŝipo) antaŭ la bordo de Novjorkio kaj lumturo (Episkopa roko) sur la Scilly insuloj en sudokcidenta Anglio. Ŝipo povas akiri novan rekordon dum transiro okcidenten, orienten aŭ ambaŭ.
rdf:langString
La Banda Azul (en inglés, Blue Riband) es una condecoración ofrecida al transatlántico que realizase la travesía a través del océano Atlántico en el menor tiempo. El primer barco impulsado a vapor que cruzó el Atlántico realizó su travesía en 1833. La condecoración de la Banda Azul fue una creación de las compañías navieras en los años 1860, creada con la intención de dar publicidad por tener el orgullo de haber diseñado el barco más rápido. Hubo condecoraciones por cruzar el Atlántico en sentido oeste y este. Se sabe que el primero en establecer las normas fue Sir (1868-1942), político británico y propietario de la naviera Hales Brothers Shipping Company, quien inició el concurso de forma oficial en 1930.
rdf:langString
De Blauwe wimpel is een onderscheiding die (passagiers)schepen krijgen als ze een nieuw snelheidsrecord vestigen bij het oversteken van de Atlantische Oceaan. Als meetpunten worden gebruikt "Ambrose lightship" voor de kust van New York en Bishop Rock in zuidwest Engeland. Een schip kan een nieuw record vestigen op zowel de westelijke als de oostelijke oversteek of allebei.
rdf:langString
Il Nastro Azzurro (Blue Riband in inglese, pronuncia: bluː ˈrɪbənd) era il riconoscimento non ufficiale che veniva attribuito alla nave passeggeri che deteneva il record di velocità media di attraversamento dell'Oceano Atlantico in regolare servizio commerciale e senza scali di nessun tipo. Con l'avvento dell'aviazione commerciale e la conseguente fine del trasporto passeggeri transatlantico, il riconoscimento non è più stato attribuito.
rdf:langString
ブルーリボン賞（ブルーリボンしょう、Blue Riband）とは、大西洋を最速で横断した船舶に与えられる賞である。大西洋最速横断記録。
rdf:langString
Блакитна стрічка (судноплавство) або Блакитна стрічка Атлантики (англ. Blue riband) — до 1934 року неофіційна нагорода для найшвидшого лайнера, подоружуючого через Атлантичний океан. Напочатку був у формі блакитного вимпелу або стрічки, яку судно-рекордсмен мав право піднімати на щоглі. По одній із версій назва вибрана по аналогії до кінних перегонів.1934 року був заснований міжнародний комітет по визначенню умов для цього приза по швидкості. Цього ж року британець Гарольд Хейз замовив за свій рахунок срібну фігуру, яка мала символізувати приз «Блакитна стрічка Атлантики». Кубок був виготовлений у наступному році.
rdf:langString
藍絲帶獎（Blue Riband）是一個授予最快橫渡大西洋的船舶的獎項。這個獎項的名稱是來自於賽馬，並且直到1910年後才廣泛的被使用。由於不同船舶採用不同的路線橫渡大西洋，故所有紀錄均以船舶的平均速度為準，這已成為一個不明文規定。
rdf:langString
Modrá stuha při plavbě přes Atlantský oceán bylo zvláštní prestižní putovní ocenění, které bylo udělováno jednotlivým lodím, jež nejrychleji přepluly severní Atlantský oceán na trase z New Yorku do Evropy (obvykle do Liverpoolu nebo i jiného evropského přístavu). Byla zavedena v roce 1838, tedy v první polovině 19. století, a existuje vlastně až do dnešních dob. Prvním držitelem této ceny se v roce 1838 stal kolesový parník SS Sirius, který vykonal cestu z Corku do New Yorku rychlostí 8,03 uzlu (14,87 km/h) za 18 dní, 14 hodin a 22 minut a cestu z New Yorku do Falmouthu rychlostí 7,31 uzlu za 18 dní. Poté se v držení této ceny vystřídala celá řada dalších lodí z Francie, USA a Velké Británie, později i z Německa či Itálie. Mezi slavné držitele modré stuhy patří mimo jiné i známé parníky Lu
rdf:langString
The Blue Riband (/ˈrɪbənd/) is an unofficial accolade given to the passenger liner crossing the Atlantic Ocean in regular service with the record highest average speed. The term was borrowed from horse racing and was not widely used until after 1910. The record is based on average speed rather than passage time because ships follow different routes. Also, eastbound and westbound speed records are reckoned separately, as the more difficult westbound record voyage, against the Gulf Stream and the prevailing weather systems, typically results in lower average speeds.
rdf:langString
Le Ruban bleu, en anglais Blue Riband, est une récompense créée par les compagnies de navigation transatlantique au XIXe siècle, en raison des opportunités de publicité ainsi offertes au propriétaire du navire le plus rapide du monde et a été l'occasion d'une rivalité et d'une émulation entre les principales compagnies maritimes, notamment entre la Cunard Line et la White Star Line qui l'ont emporté le plus souvent. Cette course au record s'inspire des compétitions équestres dont le Ruban bleu dérive et a uniquement concerné le trajet transatlantique entre l'Europe occidentale et l'Amérique du Nord. Il a été attribué pour la première fois en 1838 à l'arrivée à New York de la première traversée d'un navire entièrement propulsé à vapeur, le Sirius, immédiatement battu le lendemain par le Gre
rdf:langString
Błękitna Wstęga Atlantyku − nagroda dla statku, który w najkrótszym czasie przebył Ocean Atlantycki. Pierwszy statek napędzany silnikiem parowym przebył Atlantyk w 1838. Błękitna Wstęga została po raz pierwszy przyznana w 1860. Była to nagroda, której ideę stworzyli najwięksi ówcześni przewoźnicy w celach propagandowych i reklamowych.
rdf:langString
A Flâmula azul (do título original em inglês Blue Riband) foi um prêmio criado pelas companhias transatlânticas no século XIX, para dar publicidade à velocidade super dos seus navios. No auge dessa competição, os principais navios ganhadores pertenciam às companhias britânicas Cunard Line e White Star Line. De acordo com as suas regras informais, a flâmula era atribuída ao navio de passageiros de linha regular transatlântica que batesse o recorde de velocidade média durante a travessia do Atlântico norte na rota Leste/Oeste e também na rota Oeste/Leste.
rdf:langString
Голуба́я ле́нта Атла́нтики — переходящий приз, присуждаемый океанским лайнерам за рекорд скорости при пересечении Северной Атлантики. До 1934 года приз являлся условным и представлял собой вымпел в виде голубой ленты (откуда и пошло название), который имело право поднимать на мачте судно-рекордсмен. В 1934 году был создан международный комитет по определению условий для завоевания первого места по скорости среди конкурирующих судов на Атлантике. До этого года материального приза «Голубая лента Атлантики» не существовало. Со времён Сэмюэла Кунарда он являлся условным символом превосходства судна в скорости. В год образования международного комитета «Голубой ленты» англичанин заказал за свой счёт модельщику-ювелиру серебряную фигуру, которая должна была символизировать приз «Голубая лента А
rdf:langString
Atlantens blå band är ett vandringspris som tilldelas det fartyg som snabbast korsar norra Atlanten. Blåa bandet har sedan länge använts som synonym till den högsta utmärkelsen, de främsta riddarordnarna har vanligen blåa band, och även använts om första pris i olika tävlingar. Inom sjöfarten kom en blå vimpel att tilldelas de klipperskepp som gjorde den snabbaste resan mellan England och Australien, som fick namnet "Blue ribbon". Under 1800-talet började man även tävla om den snabbaste resan över Atlanten, första gången ett Atlantens blå band omtalas var 1819 då hjulångaren Savannah korsade Atlanten med en medelhastighet av 6 knop. Tävlingen mäter den högsta medelhastigheten vid överfarten, inte snabbaste passagen över Atlanten. Under de första åren är uppgifterna om innehavare osäkra. De
rdf:langString
rdf:langString
Blue Riband
rdf:langString
Modrá stuha
rdf:langString
Blaues Band
rdf:langString
Blua vimplo
rdf:langString
Banda Azul
rdf:langString
Ruban bleu
rdf:langString
Nastro Azzurro (premio)
rdf:langString
ブルーリボン賞 (船舶)
rdf:langString
Błękitna Wstęga Atlantyku
rdf:langString
Blauwe wimpel
rdf:langString
Голубая лента Атлантики
rdf:langString
Flâmula Azul
rdf:langString
Atlantens blå band
rdf:langString
Блакитна стрічка (судноплавство)
rdf:langString
藍絲帶獎 (船舶)
xsd:integer
189252
xsd:integer
1096262042
rdf:langString
right
<second>
6.31152E8
rdf:langString
, last winner of the Blue Riband. Formally, she still holds the title
rdf:langString
horizontal
rdf:langString
Mauretania - Full speed ahead .jpg
rdf:langString
StateLibQld 1 169487 United States .jpg
xsd:integer
400
rdf:langString
Modrá stuha při plavbě přes Atlantský oceán bylo zvláštní prestižní putovní ocenění, které bylo udělováno jednotlivým lodím, jež nejrychleji přepluly severní Atlantský oceán na trase z New Yorku do Evropy (obvykle do Liverpoolu nebo i jiného evropského přístavu). Byla zavedena v roce 1838, tedy v první polovině 19. století, a existuje vlastně až do dnešních dob. Prvním držitelem této ceny se v roce 1838 stal kolesový parník SS Sirius, který vykonal cestu z Corku do New Yorku rychlostí 8,03 uzlu (14,87 km/h) za 18 dní, 14 hodin a 22 minut a cestu z New Yorku do Falmouthu rychlostí 7,31 uzlu za 18 dní. Poté se v držení této ceny vystřídala celá řada dalších lodí z Francie, USA a Velké Británie, později i z Německa či Itálie. Mezi slavné držitele modré stuhy patří mimo jiné i známé parníky Lusitania a Mauretania. Jednou z posledních držitelek modré stuhy byla americká loď United States, jež tuto vzdálenost překonala v roce 1952 za 3 dny plus 10 hodin a 40 minut. Ocenění bylo zejména v dobách, kdy neexistovala dálková transoceánská letecká doprava, velmi prestižní i z komerčních, respektive ekonomických důvodů. Jednotliví dopravci se na svoje luxusní lodě snažili nalákat bohatou pasažérskou klientelu i nákladní přepravce (například přepravce poštovních zásilek). Tyto závody o nejrychlejší loď vedly také k několika námořním katastrofám.
rdf:langString
Das Blaue Band (auch: Blaues Band des Atlantiks, Blue Riband of the Atlantic) steht im europäisch-nordamerikanischen Kulturkreis für eine Ehrung, die das schnellste Schiff für bezahlende Passagiere auf der Transatlantik-Route Europa – New York erhalten hat.
rdf:langString
The Blue Riband (/ˈrɪbənd/) is an unofficial accolade given to the passenger liner crossing the Atlantic Ocean in regular service with the record highest average speed. The term was borrowed from horse racing and was not widely used until after 1910. The record is based on average speed rather than passage time because ships follow different routes. Also, eastbound and westbound speed records are reckoned separately, as the more difficult westbound record voyage, against the Gulf Stream and the prevailing weather systems, typically results in lower average speeds. Of the 35 Atlantic liners to hold the Blue Riband, 25 were British, followed by five German, three American, as well as one each from Italy and France. Thirteen were Cunarders (plus Queen Mary of Cunard White Star), five by White Star, with four owned by Norddeutscher Lloyd, two by Collins, two by Inman and two by Guion, and one each by British American, Great Western, Hamburg-America, the Italian Line, Compagnie Générale Transatlantique and finally the United States Lines.The record set by United States in 1952 remains unbroken by any passenger liner. The next-longest period through which the Blue Riband was retained was 19 years, held from 1909 to 1929 by Mauretania. The shortest period was six weeks, by Bremen from July to August 1933. Many of these ships were built with substantial government subsidies and were designed with military considerations in mind. Winston Churchill estimated that the two Cunard Queens helped shorten the Second World War by a year. The last Atlantic liner to hold the Blue Riband, the SS United States, was designed for her potential use as a troopship as well as her service as a commercial passenger liner. There was no formal award until 1935, when Harold K. Hales donated the Hales Trophy; though the rules for the Hales Trophy were different from the traditional rules for the Blue Riband (for example, the Hales Trophy was originally only awarded for westbound records) and changed several times thereafter. It was awarded to just three Blue Riband holders during the express liner era. The trophy continues to be awarded, though many people believe United States remains as the holder of the Blue Riband, because no subsequent record-breaker was in Atlantic passenger service.
rdf:langString
La Blua vimplo aŭ Blua rubando estas distingilo kiun ricevas (pasaĝer)ŝipoj kiam ili akiras novan rapidecrekordon dum la transpaso de la Atlantiko. Kiel mezurpunktoj estas uzataj "Ambrose lightship" (lumŝipo) antaŭ la bordo de Novjorkio kaj lumturo (Episkopa roko) sur la Scilly insuloj en sudokcidenta Anglio. Ŝipo povas akiri novan rekordon dum transiro okcidenten, orienten aŭ ambaŭ.
rdf:langString
La Banda Azul (en inglés, Blue Riband) es una condecoración ofrecida al transatlántico que realizase la travesía a través del océano Atlántico en el menor tiempo. El primer barco impulsado a vapor que cruzó el Atlántico realizó su travesía en 1833. La condecoración de la Banda Azul fue una creación de las compañías navieras en los años 1860, creada con la intención de dar publicidad por tener el orgullo de haber diseñado el barco más rápido. Hubo condecoraciones por cruzar el Atlántico en sentido oeste y este. Se sabe que el primero en establecer las normas fue Sir (1868-1942), político británico y propietario de la naviera Hales Brothers Shipping Company, quien inició el concurso de forma oficial en 1930.
rdf:langString
Le Ruban bleu, en anglais Blue Riband, est une récompense créée par les compagnies de navigation transatlantique au XIXe siècle, en raison des opportunités de publicité ainsi offertes au propriétaire du navire le plus rapide du monde et a été l'occasion d'une rivalité et d'une émulation entre les principales compagnies maritimes, notamment entre la Cunard Line et la White Star Line qui l'ont emporté le plus souvent. Cette course au record s'inspire des compétitions équestres dont le Ruban bleu dérive et a uniquement concerné le trajet transatlantique entre l'Europe occidentale et l'Amérique du Nord. Il a été attribué pour la première fois en 1838 à l'arrivée à New York de la première traversée d'un navire entièrement propulsé à vapeur, le Sirius, immédiatement battu le lendemain par le Great Western. Longtemps informel, son usage est devenu plus codifié à partir du XXe siècle et l'objet de la convoitise des principales compagnies maritimes. La conquête du Ruban bleu est, à l'instar de la conquête de l'espace dans la 2e moitié du XXe siècle, un révélateur de rivalité et de la concurrence politique, économique et technique des principales puissances mondiales. Il a notamment été l'occasion de compétitions farouches entre l'Allemagne et l'Angleterre dès la fin du XIXe siècle et au début du XXe siècle. La France, grâce au Normandie dans les années 1930, mais aussi l'Italie ou les États-Unis, ont également décroché le trophée. Jusqu'en 1935 sont reconnus détenteurs du ruban les bateaux à passagers ayant battu la vitesse moyenne pour le trajet d'ouest en est (eastbound), et, pour le trajet d'est en ouest (westbound), uniquement les navires prenant la route la plus difficile, à contre-courant du Gulf Stream. Il est représenté par un fanion bleu accroché au maître-mât du navire, jusqu'en 1935 où Sir en fait un trophée, le Hales Trophy. Les parcours dans les deux sens sont alors pris en compte, et le trophée ouvert à tous types de navires. Il est attribué sur la base de la vitesse moyenne, en raison de la diversité des routes maritimes et des points de départ et d'arrivée. Le dernier paquebot détenteur du Ruban bleu est un paquebot américain, l’United States qui l'a décroché en 1952. Depuis, seuls des catamarans ont remporté le Hales trophy. Par analogie, il existe également un ruban bleu ferroviaire qui couronne le train commercial le plus rapide, c'est-à-dire celui qui assure la plus haute vitesse moyenne entre deux gares, sur base de l'horaire officiel.
rdf:langString
De Blauwe wimpel is een onderscheiding die (passagiers)schepen krijgen als ze een nieuw snelheidsrecord vestigen bij het oversteken van de Atlantische Oceaan. Als meetpunten worden gebruikt "Ambrose lightship" voor de kust van New York en Bishop Rock in zuidwest Engeland. Een schip kan een nieuw record vestigen op zowel de westelijke als de oostelijke oversteek of allebei.
rdf:langString
Il Nastro Azzurro (Blue Riband in inglese, pronuncia: bluː ˈrɪbənd) era il riconoscimento non ufficiale che veniva attribuito alla nave passeggeri che deteneva il record di velocità media di attraversamento dell'Oceano Atlantico in regolare servizio commerciale e senza scali di nessun tipo. Con l'avvento dell'aviazione commerciale e la conseguente fine del trasporto passeggeri transatlantico, il riconoscimento non è più stato attribuito.
rdf:langString
ブルーリボン賞（ブルーリボンしょう、Blue Riband）とは、大西洋を最速で横断した船舶に与えられる賞である。大西洋最速横断記録。
rdf:langString
Błękitna Wstęga Atlantyku − nagroda dla statku, który w najkrótszym czasie przebył Ocean Atlantycki. Pierwszy statek napędzany silnikiem parowym przebył Atlantyk w 1838. Błękitna Wstęga została po raz pierwszy przyznana w 1860. Była to nagroda, której ideę stworzyli najwięksi ówcześni przewoźnicy w celach propagandowych i reklamowych. Błękitna Wstęga była oddzielnie przyznawana za najszybszy rejs ze wschodu na zachód i z zachodu na wschód. Symbolem nagrody była niebieska wstęga mocowana na szczycie masztu noszącego ją statku. W 1930 rywalizacja o Błękitną Wstęgę została zastąpiona rywalizacją o największą średnią prędkość (ponieważ odległość, ze względu na różnice w położeniu portów docelowych, nie była miarodajna), nazwaną od nazwiska pomysłodawcy . Ostatnim transatlantykiem odznaczonym nagrodą za największą prędkość był SS United States, którego rekordu nie pobito do 1990.
rdf:langString
Голуба́я ле́нта Атла́нтики — переходящий приз, присуждаемый океанским лайнерам за рекорд скорости при пересечении Северной Атлантики. До 1934 года приз являлся условным и представлял собой вымпел в виде голубой ленты (откуда и пошло название), который имело право поднимать на мачте судно-рекордсмен. В 1934 году был создан международный комитет по определению условий для завоевания первого места по скорости среди конкурирующих судов на Атлантике. До этого года материального приза «Голубая лента Атлантики» не существовало. Со времён Сэмюэла Кунарда он являлся условным символом превосходства судна в скорости. В год образования международного комитета «Голубой ленты» англичанин заказал за свой счёт модельщику-ювелиру серебряную фигуру, которая должна была символизировать приз «Голубая лента Атлантики». Кубок был изготовлен в следующем году. Гарольд Хейлз передал фигуру международному комитету Голубой Ленты, который, в свою очередь, вручил её тогдашнему рекордсмену Атлантики — итальянскому лайнеру «Рекс».
rdf:langString
Atlantens blå band är ett vandringspris som tilldelas det fartyg som snabbast korsar norra Atlanten. Blåa bandet har sedan länge använts som synonym till den högsta utmärkelsen, de främsta riddarordnarna har vanligen blåa band, och även använts om första pris i olika tävlingar. Inom sjöfarten kom en blå vimpel att tilldelas de klipperskepp som gjorde den snabbaste resan mellan England och Australien, som fick namnet "Blue ribbon". Under 1800-talet började man även tävla om den snabbaste resan över Atlanten, första gången ett Atlantens blå band omtalas var 1819 då hjulångaren Savannah korsade Atlanten med en medelhastighet av 6 knop. Tävlingen mäter den högsta medelhastigheten vid överfarten, inte snabbaste passagen över Atlanten. Under de första åren är uppgifterna om innehavare osäkra. Det var under lång tid ett rent symboliskt pris, men 1935 instiftades ett vandringspris i form av en pokal.
rdf:langString
A Flâmula azul (do título original em inglês Blue Riband) foi um prêmio criado pelas companhias transatlânticas no século XIX, para dar publicidade à velocidade super dos seus navios. No auge dessa competição, os principais navios ganhadores pertenciam às companhias britânicas Cunard Line e White Star Line. De acordo com as suas regras informais, a flâmula era atribuída ao navio de passageiros de linha regular transatlântica que batesse o recorde de velocidade média durante a travessia do Atlântico norte na rota Leste/Oeste e também na rota Oeste/Leste. Foi atribuído pela primeira vez em 1838 ao barco de propulsão a vapor Sirius, à sua chegada a Nova Iorque. Esse recorde foi quebrado no dia seguinte, com a chegada do SS Great Eastern da .
rdf:langString
Блакитна стрічка (судноплавство) або Блакитна стрічка Атлантики (англ. Blue riband) — до 1934 року неофіційна нагорода для найшвидшого лайнера, подоружуючого через Атлантичний океан. Напочатку був у формі блакитного вимпелу або стрічки, яку судно-рекордсмен мав право піднімати на щоглі. По одній із версій назва вибрана по аналогії до кінних перегонів.1934 року був заснований міжнародний комітет по визначенню умов для цього приза по швидкості. Цього ж року британець Гарольд Хейз замовив за свій рахунок срібну фігуру, яка мала символізувати приз «Блакитна стрічка Атлантики». Кубок був виготовлений у наступному році.
rdf:langString
藍絲帶獎（Blue Riband）是一個授予最快橫渡大西洋的船舶的獎項。這個獎項的名稱是來自於賽馬，並且直到1910年後才廣泛的被使用。由於不同船舶採用不同的路線橫渡大西洋，故所有紀錄均以船舶的平均速度為準，這已成為一個不明文規定。
xsd:nonNegativeInteger
68821
