Blank verse
http://dbpedia.org/resource/Blank_verse an entity of type: Thing
El vers blanc és aquell que no té una rima regular. La seva mètrica es limita al ritme, el nombre de síl·labes o un patró estròfic concret. Els primers versos de la història eren tots blancs, ja que la rima no va aparèixer fins ben entrada l'edat mitjana (abans s'usava la combinació de sí·labes llargues i breus o els peus). Les primeres rimes corresponen a les llengües romàniques. Posteriorment, el vers blanc va ser una prova de modernitat, en trencar amb el classicisme i les formes mètriques rígides.
rdf:langString
Blanka verso (angle, blank verse) estas versformo, kiu uzas senrimajn jambajn pentametrojn. Estis Henry Howard (grafo de Surrey) (m. 1547), kiu la unua uzis blankan verson, kiu iĝis la kutima versformo de Christopher Marlowe, William Shakespeare, Ben Jonson kaj aliaj dramistoj. Inter aliaj poetoj kiuj uzis blankan verson estis John Milton, William Wordsworth, Percy Bysshe Shelley, John Keats, Robert Browning kaj Alfred, Lord Tennyson, kaj la usonaj poetoj Hart Crane kaj Wallace Stevens.
rdf:langString
Le vers blanc est un vers syllabique sans rime.
rdf:langString
ブランクヴァース（無韻詩, Blank verse）は詩の一種で、規則的な韻律（meter）は持つが、押韻（rhyme）は持たないのが特徴である。英語詩において、ブランクヴァースに最も一般的に用いられる韻律は弱強五歩格である。
rdf:langString
Blank vers is rijmloze poëzie geschreven in vijfvoetige jamben (pentameters). Het is waarschijnlijk de meest voorkomende en invloedrijke vorm die Engelse poëzie heeft aangenomen sinds de zestiende eeuw en het werd ook bijzonder populair in Duitsland.
rdf:langString
Il blank verse è un verso della poesia in lingua inglese e tedesca (Blankvers). Fu introdotto intorno al 1540 da Henry Howard, conte di Surrey (1517-1547), che lo usò nella traduzione del secondo e quarto libro dell'Eneide. È il metro principale delle opere di William Shakespeare e il metro dei poemi epici di Milton, così come di molte altre importanti opere di poesia.
rdf:langString
无韵诗（英語：Blank verse）是一种符合(Iambic pentameter)的格律要求，但是并不押韵的诗歌。无韵诗从16世纪起盛行于英国，常见于戏剧和叙事诗，如《失乐园》。保罗·福塞尔曾估计“约有7成半的英国诗歌都属于无韵诗”("about three-quarters of all English poetry is in blank verse")。
rdf:langString
الشعر المرسل هو الشعر المتحرر من القافية الواحدة والمحتفظ بالإيقاع أي أنه يحتفظ بوحدة التفعيلة في البحر دون احتفاظه بالوزن...وقد يحافظ الشاعر في الشعر المرسل على القافية حين يتبع نظاما أقرب مايكون إلى نظام الشعر في الغات الأوروبية بقوافيه المتعانقة..وقد يلتزم الشاعر كذلك بالقافية والإيقاع معاً ولكن في الوزن قد يختلف.. "، فقد احتفظ بوحدة البحر أو الوزن وغير في القوافي، متأثرا بالشاعرين الإنجليزين " شكسبير" و"جون ملتون" ثم جاء "والت ويتمان" الأمريكي الذي لم يلتزم والعروض والموسيقى الشعرية. هو أول ما فكر فيه الزهاوي وشكري الفضلي في العراق وعبد الرحمن شكري وتبعة المازني في مصر، حتى أبواب «القصر»
rdf:langString
Blankvers je nerýmovaný sylabotónický jambický verš o pěti stopách, většinou s mužským zakončením (tedy končící na přízvučnou slabiku). Vyvinul se podle všeho v anglické literatuře, jeho autorem je patrně aristokrat Henry Howard, hrabě ze Surrey, který ho použil ve své adaptaci Aeneidy z roku 1554, třebaže jambický pentametr, byť většinou rýmovaný, má v anglické literatuře mnohem starší kořeny (např. tzv. heroické distichon). V anglické literatuře je také blankvers patrně nejrozšířenější, v angličtině totiž působí velmi přirozeně a není těžké ho utvořit. Byl často užíván v hrdinské epice (i v jiných literaturách je často spojován s hrdinskou tematikou) a v dramatu (kde je vhodný proto, že je možné ho snadno rozdělit na menší části pro potřeby dialogů), například v díle Williama Shakespeara
rdf:langString
Blank verse is poetry written with regular metrical but unrhymed lines, almost always in iambic pentameter. It has been described as "probably the most common and influential form that English poetry has taken since the 16th century", and Paul Fussell has estimated that "about three quarters of all English poetry is in blank verse". The play Arden of Faversham (around 1590 by an unknown author) is a notable example of end-stopped blank verse.
rdf:langString
Der Blankvers ist ein reimloser jambischer Fünfheber mit männlicher oder weiblicher Kadenz. Das metrische Schema ist also: ◡—◡—◡—◡—◡—(◡) Er ist sowohl in der englischen als auch in der deutschen Literatur der klassische dramatische Vers. Das deutsche Wort ist eine Übernahme aus englisch blank verse. Das Adjektiv blank heißt eigentlich ‚leer‘ oder ‚unverziert‘ und bedeutet hier ‚reimlos‘.
rdf:langString
El verso blanco, o verso suelto, es un tipo de composición poética que se caracteriza por tener una métrica regular y carecer de rima. En inglés, el verso blanco normalmente ha empleado el pentámetro yámbico. En 1561 Thomas Norton y Thomas Sackville lo introducen en la escena en su tragedia , y fue Christopher Marlowe quien lo popularizó además de establecerlo como el verso preponderante en el drama inglés en la época isabelina, siendo William Shakespeare quien lo elevaría a sus más altas cotas. La bylina rusa está escrita también en verso blanco.
rdf:langString
Versos brancos são versos que possuem métrica, mas não utilizam rimas. Desde o século XVIII temos como exemplo o poema "O Uraguai" (1769) de Basílio da Gama e no século seguinte os românticos também o empregaram como Álvares de Azevedo e Fagundes Varela. Vejamos um exemplo de Carlos Drummond de Andrade, primeira estrofe do poema "O Elefante": Fabrico um elefantede meus poucos recursos.Um tanto de madeiratirado a velhos móveistalvez lhe dê apoio.E o encho de algodão,de paina, de doçura.A cola vai fixarsuas orelhas pensas.A tromba se enovela,é a parte mais felizde sua arquitetura. (…)
rdf:langString
Blank verse (także w spolszczonej wersji blankvers) – nierymowany pentametr jambiczny, będący najbardziej uniwersalnym rodzajem wiersza w literaturze angielskiej. Zasadniczo blank verse jest dziesięciozgłoskowcem, w którym akcenty padają na parzyste sylaby wersu, jednak możliwe są drobne modyfikacje, jak hiperkataleksa, czyli dodatkowa sylaba dołączana na końcu schematu lub odwrócenie stopy, czyli akcentowanie pierwszej sylaby zamiast drugiej. Ponieważ wiersz angielski nie jest ściśle sylabiczny, możliwe jest okazjonalne występowanie wtrąconych sylab lub brak sylab przewidzianych wzorcem (synkopa).
rdf:langString
Blankvers är ett klassiskt jambiskt versmått, en form av icke-rimmad pentameter. Utöver fem jamber förekommer ofta att rader kompletteras med en extra (men obetonad) stavelse i slutet. Det första kända eposet på blankvers är Henry Howards engelska översättning av Aeneiden från 1562. Formatet är mest känt från Shakespeares diktning, från Marlowes pjäser och från Det förlorade paradiset av John Milton. Det är en utveckling av andra format, främst verso sciolto och . I England har man sedan Shakespeares dagar främst använt blankvers som dramatiskt versmått. En orsak är att engelskan är rik på ord och vändningar med jambisk grundbetoning, och Shakespeares många blankverstexter bidrar förmodligen till populariteten.
rdf:langString
Бе́лый стих — стих, не имеющий рифмы, но, в отличие от свободного стиха, обладающий определённым размером: белый ямб, белый анапест, белый дольник. Употребление этого термина возможно только для тех национальных поэзий, для которых и размер, и рифма являются характерными, системообразующими признаками: так, применительно к , в которой нечто похожее на рифму возникало разве что в виде исключения, о белом стихе говорить не принято. Вот несколько примеров Белого стиха: Четырехстопный ямб: (А. Пушкин) Пятистопный ямб: (А.Пушкин, «Моцарт и Сальери»)
rdf:langString
Бíлий ві́рш — неримований вірш; в усьому іншому (розмір, ритм, чергування наголошених і ненаголошених закінчень тощо) мало чим відрізняється від римованих. Вперше з'явився в Італії в 16 ст. Розвиток білого вірша пов'язаний з прагненням наблизити віршовану мову до розмовної. Найбільшого розвитку білий вірш досяг у драматургічних жанрах (В. Шекспір, Дж. Мільтон, Й.-В. Гете, О. Пушкін, І. Кочерга), за класичний взірець яких можуть правити твори Лесі Українки («У пущі», «В катакомбах», «Йоганна, жінка Хусова», «Лісова пісня», «Бояриня» та інші), де п'ятистопний ямб, позбавлений рими, набуває гнучкої та природної інтонації.
rdf:langString
rdf:langString
شعر مرسل
rdf:langString
Vers blanc
rdf:langString
Blankvers
rdf:langString
Blankvers
rdf:langString
Blanka verso
rdf:langString
Blank verse
rdf:langString
Verso blanco
rdf:langString
Vers blanc
rdf:langString
Blank verse
rdf:langString
ブランクヴァース
rdf:langString
Blank vers
rdf:langString
Blank verse
rdf:langString
Verso branco
rdf:langString
Белый стих
rdf:langString
Blankvers
rdf:langString
无韵诗
rdf:langString
Білий вірш
xsd:integer
265893
xsd:integer
1097112260
rdf:langString
El vers blanc és aquell que no té una rima regular. La seva mètrica es limita al ritme, el nombre de síl·labes o un patró estròfic concret. Els primers versos de la història eren tots blancs, ja que la rima no va aparèixer fins ben entrada l'edat mitjana (abans s'usava la combinació de sí·labes llargues i breus o els peus). Les primeres rimes corresponen a les llengües romàniques. Posteriorment, el vers blanc va ser una prova de modernitat, en trencar amb el classicisme i les formes mètriques rígides.
rdf:langString
الشعر المرسل هو الشعر المتحرر من القافية الواحدة والمحتفظ بالإيقاع أي أنه يحتفظ بوحدة التفعيلة في البحر دون احتفاظه بالوزن...وقد يحافظ الشاعر في الشعر المرسل على القافية حين يتبع نظاما أقرب مايكون إلى نظام الشعر في الغات الأوروبية بقوافيه المتعانقة..وقد يلتزم الشاعر كذلك بالقافية والإيقاع معاً ولكن في الوزن قد يختلف.. "، فقد احتفظ بوحدة البحر أو الوزن وغير في القوافي، متأثرا بالشاعرين الإنجليزين " شكسبير" و"جون ملتون" ثم جاء "والت ويتمان" الأمريكي الذي لم يلتزم والعروض والموسيقى الشعرية. هو أول ما فكر فيه الزهاوي وشكري الفضلي في العراق وعبد الرحمن شكري وتبعة المازني في مصر، إن عدم توفر القوافي في وبخاصة قوافي الحقيقة لا قوافي المجاز دعت غلى الشعر المرسل، في اللغة الإنجليزية ولم يكن العربي بحاجة إلى هذا الضرب من الشعر لتوفر القوافي وكثرتها في العربية. مثال من مسرحية «مأساة الحلاج» لصلاح عبد الصبور: " الأميرة: فسأمشى في طرقات " الغابة " حتى أبواب «القصر» وسأدخل «ساحة» قصري مترجلة حتى أتلقى من خدمي ورعاياي ما يبهج نفسي من حب وخضوع ". وكتابة هذا اللون من الشعر أشد عسرا من كتابة الشعر الملتزم بالأوزان والقوافي التقليدية في بحورها المحددة.ومن أطيب هذا اللون من الشعر المرسل قصيدة نزار قباني (إني مسافرة): صديقتي صديقتي الحبيبة غريبة العينين في المدينة الغريبة شهر مضى..لاحرف..لارسالة خضيبة لاأثر......................لاخبر منك يضيء عزلتي الرهيبة أخبارنا لاشيء ياصديقتي الحبيبة نحن هنا أشقى من الوعود فوق الشفة الكذوبة أيامنا تافهة فارغة رتيبة دارك ذات البذخ والستائر اللعوبة هاجمها الشتاء ياصديقتي الحبيبة بقيمة.......................بثلجة بريحة الغضوبة والورق اليابس غطى الشرفة الرهيبة.
rdf:langString
Blankvers je nerýmovaný sylabotónický jambický verš o pěti stopách, většinou s mužským zakončením (tedy končící na přízvučnou slabiku). Vyvinul se podle všeho v anglické literatuře, jeho autorem je patrně aristokrat Henry Howard, hrabě ze Surrey, který ho použil ve své adaptaci Aeneidy z roku 1554, třebaže jambický pentametr, byť většinou rýmovaný, má v anglické literatuře mnohem starší kořeny (např. tzv. heroické distichon). V anglické literatuře je také blankvers patrně nejrozšířenější, v angličtině totiž působí velmi přirozeně a není těžké ho utvořit. Byl často užíván v hrdinské epice (i v jiných literaturách je často spojován s hrdinskou tematikou) a v dramatu (kde je vhodný proto, že je možné ho snadno rozdělit na menší části pro potřeby dialogů), například v díle Williama Shakespeara. Blankvers byl a je užíván i v české literatuře, šlo např. o typický verš eposů Julia Zeyera. Podobným veršem je italský , který má ale ženské zakončení (tedy na nepřízvučnou slabiku) a zpravidla je rýmovaný.
rdf:langString
Blank verse is poetry written with regular metrical but unrhymed lines, almost always in iambic pentameter. It has been described as "probably the most common and influential form that English poetry has taken since the 16th century", and Paul Fussell has estimated that "about three quarters of all English poetry is in blank verse". The first known use of blank verse in English was by Henry Howard, Earl of Surrey in his translation of the Æneid (composed c. 1540; published posthumously, 1554–1557). He may have been inspired by the Latin original since classical Latin verse did not use rhyme, or possibly he was inspired by Ancient Greek verse or the Italian verse form of versi sciolti, both of which also did not use rhyme. The play Arden of Faversham (around 1590 by an unknown author) is a notable example of end-stopped blank verse.
rdf:langString
Blanka verso (angle, blank verse) estas versformo, kiu uzas senrimajn jambajn pentametrojn. Estis Henry Howard (grafo de Surrey) (m. 1547), kiu la unua uzis blankan verson, kiu iĝis la kutima versformo de Christopher Marlowe, William Shakespeare, Ben Jonson kaj aliaj dramistoj. Inter aliaj poetoj kiuj uzis blankan verson estis John Milton, William Wordsworth, Percy Bysshe Shelley, John Keats, Robert Browning kaj Alfred, Lord Tennyson, kaj la usonaj poetoj Hart Crane kaj Wallace Stevens.
rdf:langString
Der Blankvers ist ein reimloser jambischer Fünfheber mit männlicher oder weiblicher Kadenz. Das metrische Schema ist also: ◡—◡—◡—◡—◡—(◡) Er ist sowohl in der englischen als auch in der deutschen Literatur der klassische dramatische Vers. Die Beliebtheit des Blankverses vor allem als dramatisches Metrum rührt daher, dass er außerordentlich flexibel und variabel ist. Er hat keine feste Zäsur, und Pausen können an beliebiger Stelle eingebaut werden. Die Kadenz kann gleich bleiben oder regelmäßig oder unregelmäßig wechseln. Syntaktische Einheiten können sich der Verseinheit anpassen oder über Versgrenzen greifen (Enjambement) und so Spannung erzeugen, das Sprechtempo beschleunigen oder verlangsamen. Mehrere Sprecher können sich einen Vers teilen und so Dramatik erzeugen (Antilabe). Das deutsche Wort ist eine Übernahme aus englisch blank verse. Das Adjektiv blank heißt eigentlich ‚leer‘ oder ‚unverziert‘ und bedeutet hier ‚reimlos‘.
rdf:langString
El verso blanco, o verso suelto, es un tipo de composición poética que se caracteriza por tener una métrica regular y carecer de rima. En inglés, el verso blanco normalmente ha empleado el pentámetro yámbico. El primer verso blanco que se conoce en lengua inglesa fue escrito por Henry Howard, conde de Arundel y Surrey, en su traducción de la Eneida (ca. 1554). Puede que Howard estuviese inspirado por el texto latino original al crear este verso, ya que ni el verso latino clásico ni el verso griego utilizaban rima; o puede haber sido inspirado por la forma italiana del verso sciolto, que tampoco contenía rima. En 1561 Thomas Norton y Thomas Sackville lo introducen en la escena en su tragedia , y fue Christopher Marlowe quien lo popularizó además de establecerlo como el verso preponderante en el drama inglés en la época isabelina, siendo William Shakespeare quien lo elevaría a sus más altas cotas. El poema épico El paraíso perdido, de Milton, también está escrito en verso blanco. Después de Milton, los poetas ingleses consideraron que el verso blanco estaba anticuado y favorecieron el uso de las coplas. Algunos poetas románticos ingleses, como por ejemplo William Wordsworth, Percy Bysshe Shelley y John Keats, volvieron a utilizar el verso blanco, revalorizándolo. Poco después, Alfred Tennyson dedicó gran atención al verso blanco, empleándolo, por ejemplo, en su largo poema narrativo The Princess, así como en uno de sus más famosos poemas, Ulysses. La bylina rusa está escrita también en verso blanco. En la literatura en español, el Arte nuevo de hacer comedias en este tiempo, de Lope de Vega, es un ejemplo de composición en verso blanco, en este caso en endecasílabos sin rima.
rdf:langString
Le vers blanc est un vers syllabique sans rime.
rdf:langString
ブランクヴァース（無韻詩, Blank verse）は詩の一種で、規則的な韻律（meter）は持つが、押韻（rhyme）は持たないのが特徴である。英語詩において、ブランクヴァースに最も一般的に用いられる韻律は弱強五歩格である。
rdf:langString
Blank vers is rijmloze poëzie geschreven in vijfvoetige jamben (pentameters). Het is waarschijnlijk de meest voorkomende en invloedrijke vorm die Engelse poëzie heeft aangenomen sinds de zestiende eeuw en het werd ook bijzonder populair in Duitsland.
rdf:langString
Il blank verse è un verso della poesia in lingua inglese e tedesca (Blankvers). Fu introdotto intorno al 1540 da Henry Howard, conte di Surrey (1517-1547), che lo usò nella traduzione del secondo e quarto libro dell'Eneide. È il metro principale delle opere di William Shakespeare e il metro dei poemi epici di Milton, così come di molte altre importanti opere di poesia.
rdf:langString
Versos brancos são versos que possuem métrica, mas não utilizam rimas. Desde o século XVIII temos como exemplo o poema "O Uraguai" (1769) de Basílio da Gama e no século seguinte os românticos também o empregaram como Álvares de Azevedo e Fagundes Varela. Vejamos um exemplo de Carlos Drummond de Andrade, primeira estrofe do poema "O Elefante": Fabrico um elefantede meus poucos recursos.Um tanto de madeiratirado a velhos móveistalvez lhe dê apoio.E o encho de algodão,de paina, de doçura.A cola vai fixarsuas orelhas pensas.A tromba se enovela,é a parte mais felizde sua arquitetura. (…) — Carlos Drummond de Andrade, A Rosa do Povo, 1945 Não confundir com versos livres.
rdf:langString
Blank verse (także w spolszczonej wersji blankvers) – nierymowany pentametr jambiczny, będący najbardziej uniwersalnym rodzajem wiersza w literaturze angielskiej. Zasadniczo blank verse jest dziesięciozgłoskowcem, w którym akcenty padają na parzyste sylaby wersu, jednak możliwe są drobne modyfikacje, jak hiperkataleksa, czyli dodatkowa sylaba dołączana na końcu schematu lub odwrócenie stopy, czyli akcentowanie pierwszej sylaby zamiast drugiej. Ponieważ wiersz angielski nie jest ściśle sylabiczny, możliwe jest okazjonalne występowanie wtrąconych sylab lub brak sylab przewidzianych wzorcem (synkopa). Blank verse wprowadził do poezji angielskiej Henry Howard (3. hrabia Surrey), używając tej właśnie formy w przekładzie Eneidy Wergiliusza. Przekład pozostał fragmentaryczny, ponieważ tłumacz został ścięty na rozkaz króla Henryka VIII. Epokową innowacją było zastosowanie blank verse'u w dramacie. Jako pierwsi zrobili to Thomas Sackville i Thomas Norton, pisząc tragedię Gorboduc, wystawioną w sezonie 1561/1562. Później blank verse'u użył w sztuce Tragedia hiszpańska Thomas Kyd, a równocześnie Christopher Marlowe napisał nim tragedie Tamerlan Wielki i Tragiczne dzieje doktora Fausta. Po nim blank verse'em posługiwał się William Szekspir. When this eternal substance of my soulDid live imprison'd in my wanton flesh,Each in their function serving other's need,I was a courtier in the Spanish court:My name was Don Andrea; my discent,Though not ignoble, yet inferior farTo gratious fortunes of my tender youth,For there, in prime and pride of all my years,By duteous service and deserving love,In secret I possessed a worthy dame,Which hight sweet Bel-imperia by name.(The Spanish tragedy) Na powrót w wielkiej epice blank verse wykorzystał John Milton, pisząc Raj utracony. Dla Miltona bardzo charakterystyczne są niezwykle długie zdania, niespotykane w wierszu rymowanym. Tym samym rodzajem wiersza Milton posłużył się w poemacie Raj odzyskany i w tragedii Samson walczący. W czasach oświecenia blank verse ustąpił miejsca wierszowi parzyście rymowanemu, którym po mistrzowsku posługiwał się Alexander Pope. W okresie romantyzmu blank verse reaktywował William Wordsworth w obszernym poemacie autobiograficznym Preludium. John Keats wykorzystał go w nieukończonym poemacie epickim Hyperion. Edwin Atherstone zastosował blank verse w swoich eposach historycznych, zaplanowanych z ogromnym rozmachem. Upadek Niniwy ma sześćset czterdzieści stron i około dwudziestu czterech tysięcy wersów. In Vision are the centuries rolled back;The dead Past lives again. I breathe the airOf the young world; I see her giant sons.Like vast, high--towering fabrics in the skyOf summer's evening, cloud on fiery cloudThronging upheaped,--before me, as it stood,Stands a Titanic city:--cliff--like walls,Tower--crowned, and battlemented:--brazen gates,Eternal boasted; 'gainst all might of manInvincible:--gardens magnificent;With flowers that dazzle, odours that enchant,Fountains that bring the rainbow:--squares immense,For kings fit habitation: midst of each,Tall column, obelisk, or granite blockEnormous, with colossal statue crownedOf god, or goddess, Bel, or Ashtaroth,Adramelech, or Nebo, or what elseDivine was named:--stupendous palaces;--Temples august:--and,--by the eagle aloneIn full beheld,--vast streets of edifice proud;Straight as a sunbeam; a day's journey long.(The fall of Nineveh. Prelude) William Ellis Wall białym wierszem napisał epos religijny Christ Crucified.W epoce wiktoriańskiej blank verse znalazł zastosowanie w monologach dramatycznych Alfreda Tennysona i Roberta Browninga. Browning blank verse'em napisał między innymi poemat Pierścień i księga, który liczy około dwudziestu jeden tysięcy wersów. Za oceanem blank verse'em Emma Lazarus napisała tragedię The Dance to Death. Woe unto Israel! woe unto allAbiding 'mid strange peoples! Ye shall beCut off from that land where ye made your home.I, Cresselin of Chinon, have traveled far,Thence where my fathers dwelt, to warn my race,For whom the fire and stake have been prepared.Our brethren of Verdun, all over France,Are burned alive beneath the Goyim's torch.What terrors have I witnessed, ere my sightWas mercifully quenched! In Gascony,In Savoy, Piedmont, round the garden shoresOf tranquil Leman, down the beautiful Rhine,At Lindau, Costnitz, Schaffhausen, St. Gallen,Everywhere torture, smoking Synagogues,Carnage, and burning flesh. Mormoński pisarz James Mulholland napisał wierszem białym epos An Address to Americans: a Poem in Blank Verse.W dwudziestym wieku blank verse'em pisał swoje dialogi i monologi Robert Frost. Jednym z nich jest utwór Naprawianie muru z tomiku North of Boston. Blank verse jest z definicji nierymowany, ale może być aliterowany. Alfred Tennyson użył aliteracji w drugim wersie swojego monologu dramatycznego Święty Szymon Słupnik : Altho' I be the basest of mankind,/From scalp to sole one slough and crust of sin. Na język polski blank verse przekłada się sylabicznym jedenastozgłoskowcem lub trzynastozgłoskowcem, oczywiście nierymowanym. Bardzo rzadko polscy tłumacze rymują swój przekład. Jan Kasprowicz przełożył Hyperiona Keatsa jedenastozgłoskowcem. W głębokich mrokach posępnej doliny,Z dala od świeżych oddechów poranka,Żarów południa i gwiazdy wieczornej,Usiadł Saturnus, jako głaz, spokojnyI tak milczący, jak owo milczenie,Co go otacza wokoło; nad głowąLas mu się zwieszał na lesie, jak ciemnaChmura na chmurze. Ani jeden tutajNie wkradł się powiew, tyle sił mający,Ile ma cichy dnia letniego podmuch,W dal unoszący źdźbła pierzastej trawy:Liść tu umarły zostawał, gdzie upadł.Samotny potok wlókł się oniemiałyI coraz bardziej malał i pochmurniałZ żalu nad bóstwa swojego upadkiem:W trzcinach i łozach wylękła NajadaUsta swe zimnym zamykała palcem. Określenie „blank verse” bardzo często występuje w podtytułach angielskich dzieł epickich i dramatycznych. Amerykański poeta użył go w tytule Blank Verse Pastels.Na wzór angielski blank verse'em zaczęto pisać w Niemczech i Skandynawii. Gotthold Ephraim Lessing użył blank verse'u w tragedii Natan mędrzec. Ja, Daja; Gott sei Dank! Doch warum endlich?Hab ich denn eher wiederkommen wollen?Und wiederkommen können? BabylonIst von Jerusalem, wie ich den Weg,Seitab bald rechts, bald links, zu nehmen binGenötigt worden, gut zweihundert Meilen;Und Schulden einkassieren, ist gewißAuch kein Geschäft, das merklich födert, dasSo von der Hand sich schlagen läßt.
rdf:langString
Blankvers är ett klassiskt jambiskt versmått, en form av icke-rimmad pentameter. Utöver fem jamber förekommer ofta att rader kompletteras med en extra (men obetonad) stavelse i slutet. Det första kända eposet på blankvers är Henry Howards engelska översättning av Aeneiden från 1562. Formatet är mest känt från Shakespeares diktning, från Marlowes pjäser och från Det förlorade paradiset av John Milton. Det är en utveckling av andra format, främst verso sciolto och . I England har man sedan Shakespeares dagar främst använt blankvers som dramatiskt versmått. En orsak är att engelskan är rik på ord och vändningar med jambisk grundbetoning, och Shakespeares många blankverstexter bidrar förmodligen till populariteten. Det tyska genombrottet, Lessings Nathan den vise, följdes sedan av Goethe och Schiller, som båda skrev dramatik på blankvers.
rdf:langString
Бíлий ві́рш — неримований вірш; в усьому іншому (розмір, ритм, чергування наголошених і ненаголошених закінчень тощо) мало чим відрізняється від римованих. Вперше з'явився в Італії в 16 ст. Розвиток білого вірша пов'язаний з прагненням наблизити віршовану мову до розмовної. Найбільшого розвитку білий вірш досяг у драматургічних жанрах (В. Шекспір, Дж. Мільтон, Й.-В. Гете, О. Пушкін, І. Кочерга), за класичний взірець яких можуть правити твори Лесі Українки («У пущі», «В катакомбах», «Йоганна, жінка Хусова», «Лісова пісня», «Бояриня» та інші), де п'ятистопний ямб, позбавлений рими, набуває гнучкої та природної інтонації. В ліриці, якщо мовиться про білий вірш, використовуються будь-які віршові розміри, як двостопні, так і тристопні: Біліли зорі, мов кульбаба,і місяць ріс, мов молочай;як поле ширшало під вітром,коні прийшли до водопою (...) (Патриція Килина). Або: Не збагну. Чи наснилось, а може, насправді...Наче в трави пірнаю, наче в травах тону...А на поміч не кличу. Немов божевільний,Вигрібаю чогось на глибінь (В. ). У ліричному вірші, на відміну від драматичних творів, білий вірш може поділятися на строфи. Такий поділ здійснюється завдяки чергуванню переважно окситонних та парокситонних, а також дактилічних і гіпердактилічних клаузул.
rdf:langString
无韵诗（英語：Blank verse）是一种符合(Iambic pentameter)的格律要求，但是并不押韵的诗歌。无韵诗从16世纪起盛行于英国，常见于戏剧和叙事诗，如《失乐园》。保罗·福塞尔曾估计“约有7成半的英国诗歌都属于无韵诗”("about three-quarters of all English poetry is in blank verse")。
rdf:langString
Бе́лый стих — стих, не имеющий рифмы, но, в отличие от свободного стиха, обладающий определённым размером: белый ямб, белый анапест, белый дольник. Употребление этого термина возможно только для тех национальных поэзий, для которых и размер, и рифма являются характерными, системообразующими признаками: так, применительно к , в которой нечто похожее на рифму возникало разве что в виде исключения, о белом стихе говорить не принято. В португальской литературе белый стих был введён Антониу Феррейрой в трагедии «Каштру» (Castro, первая публикация 1587). Это кардинальное новшество было продолжено в XVIII веке аркадийцами (Филинту Элизиу), участниками лиссабонской литературной академии Лузитанская Аркадия. В русской поэзии белый стих пользовался в определённые периоды (главным образом, в конце XVIII — начале XIX веков) значительной популярностью; особенно это касается белого ямба, широко использовавшегося в поэмах и стихотворных драмах. Вот несколько примеров Белого стиха: Четырехстопный ямб: В еврейской хижине лампадаВ одном углу бледна горит,Перед лампадою старикЧитает Библию. СедыеНа книгу падают власы… (А. Пушкин) Пятистопный ямб: Все говорят: нет правды на земле.Но правды нет и выше. Для меняТак это ясно, как простая гамма.Родился я с любовию к искусству... (А.Пушкин, «Моцарт и Сальери»)
xsd:nonNegativeInteger
13292
