Battleship
http://dbpedia.org/resource/Battleship an entity of type: Thing
Το Θωρηκτό (Θ/Κ) (αγγλικά: ironclad, για τα πρώτα και battleship, BB, για τα μεταγενέστερα) είναι (σχετικά) μεγάλο θωρακισμένο πολεμικό πλοίο, που ο κύριος οπλισμός του αποτελείται από βαρέα πυροβόλα, μεγάλου διαμετρήματος
rdf:langString
Batalŝipoj estas ŝipoj, nome grandaj surakvaj pormilitaj vehikloj, kiuj unuafoje estis produktataj fine de la 19-a jarcento kaj plej multe estis uzataj ĝis la fino de la Dua Mondmilito en 1945.
rdf:langString
전함(戰艦, Battleship)은 군함 중에서 강력한 공격력과 방어력을 갖추고 함대함 전투를 위주로 설계, 무장한 대형 함선이다.
rdf:langString
戦艦（せんかん、英: battleship）とは、軍艦の艦種の一つで、大規模な砲撃戦で強力な相手に打ち勝つことを目的に設計された軍艦である。 軍艦の中でも最も強力な艦砲と堅牢な装甲を持つ。19世紀末に生まれ20世紀半ばまで列強国で競って建造された。 砲撃戦主体の大規模な海戦の勝敗が戦争の帰趨を決めた時代に主力艦として見なされた。第二次世界大戦頃までは、各国の軍事力の象徴的存在であり、世界のパワーバランスを左右する戦略兵器と見なされた。 しかし第二次世界大戦では航空戦力の優位性が実証され、艦隊の主役の座を大型航空母艦に譲った。第二次世界大戦後は、戦艦は運用機会や存在意義自体が失われてしまい、実戦投入された戦争も1991年の湾岸戦争を最後になく、2022年現在では戦艦と呼称される艦を運用する国はない。
rdf:langString
Een slagschip is een groot en zwaar bewapend type oorlogsschip, dat voornamelijk tussen 1906 en 1945 gebruikt werd. De term slagschip is afgeleid van schip voor in de slaglinie of een schip om een (zee)slag mee te kunnen leveren. Na de Tweede Wereldoorlog raakten slagschepen in onbruik, afgezien van korte oplevingen tijdens de Korea-, Vietnam- en Golfoorlogen. Slagschepen waren tussen de ca. 18.000 en 65.000 ton groot en bewapend met acht tot twaalf kanonnen van zwaar kaliber (305 – 460 mm), opgesteld in twee- en/of drielingtorens. Er bestonden ook Franse en Britse slagschepen met vierlingtorens zoals de Jean Bart en de Richelieu (Frans) en de King George V (Brits).
rdf:langString
البارجة أو دارعة (بالإنجليزية: Battleship) هي سفينة حربية كبيرة مدرعة ببطارية رئيسية تتكون من مدافع من عيار كبير. خلال أواخر القرن التاسع عشر وأوائل القرن العشرين، كانت البارجة أقوى نوع من السفن الحربية، وكان الأسطول المتمركز حول البارجة جزءًا من السيادة البحرية لعدة عقود. بحلول وقت الحرب العالمية الثانية، أصبحت السفينة الحربية قديمة حيث أصبحت السفن الأخرى أكثر فائدة في الحرب البحرية، بشكل أساسي المدمرات الأصغر والأسرع، والغواصات المتخفية، وحاملات الطائرات الأكثر تنوعًا. في حين تم إعادة توظيف عدد قليل من البوارج كسفن وكمنصات للصواريخ الموجهة، احتفظ عدد قليل من البلدان ببوارج حربية بعد الحرب العالمية الثانية، مع إيقاف آخر البوارج في نهاية الحرب الباردة.
rdf:langString
Un cuirassat és un vaixell de guerra de gran eslora i tonatge, fortament blindat i artillat amb una bateria principal formada per canons de gran calibre. Els cuirassats són més grans i estan més ben armats i blindats que els creuers i els destructors. Eren els vaixells de guerra més grans d'una flota, representants de la cúspide del poder naval d'una nació. Se'n feu ús des del 1875 fins a la Segona Guerra Mundial per assolir la supremacia marítima, però amb la potenciació del poder aeri i el desenvolupament dels míssils dirigits els seus canons deixaren de ser determinants i els cuirassats caigueren en desús.
rdf:langString
Bitevní loď je označení pro nejsilnější (co se týče pancíře a hlavně ) válečné lodě své doby. Toto označení se používá pro lodě v období 19. – 20. století. Vrchol vývoje těchto lodí nastal v období první a druhé světové války. Během druhé světové války byl však jejich význam potlačen rozvojem letectva. Bitevní lodě byly vyvíjeny především k likvidaci nepřátelských plavidel, byly ale také užívány k ostřelování pobřeží. Bitevní lodě byly symbolem námořní dominance i národní moci a po celá desetiletí byla bitevní loď hlavním faktorem diplomacie i vojenské strategie.
rdf:langString
Als Schlachtschiffe werden schwer gepanzerte Großkampfschiffe des ausgehenden 19. und des 20. Jahrhunderts bezeichnet. Im Deutschen wurden diese Kriegsschiffe allerdings bis zum Ende des Ersten Weltkrieges als Linienschiffe bzw. Großlinienschiffe bezeichnet, in Anlehnung an die Geschwaderlinienschiffe der Zeitalters der Segelschiffe und die bis zum Ende des Ersten Weltkrieges angewandte Linientaktik in Seegefechten. In anderen Sprachen werden Schlachtschiffe zum Teil auch noch heute als Panzerschiffe bezeichnet (frz. cuirassé, ital. corazzata, span. acorazado, poln. pancernik). Mit der Einführung des Einheitskalibers in der Royal Navy (HMS Dreadnought) setzte sich vor allem im angloamerikanischen Sprachgebrauch, aber auch in der k.u.k. Kriegsmarine, die Bezeichnung „Schlachtschiff“ (englis
rdf:langString
A battleship is a large armored warship with a main battery consisting of large caliber guns. It dominated naval warfare in the late 19th and early 20th centuries. The term battleship came into use in the late 1880s to describe a type of ironclad warship, now referred to by historians as pre-dreadnought battleships. In 1906, the commissioning of HMS Dreadnought into the United Kingdom's Royal Navy heralded a revolution in the field of battleship design. Subsequent battleship designs, influenced by HMS Dreadnought, were referred to as "dreadnoughts", though the term eventually became obsolete as dreadnoughts became the only type of battleship in common use.
rdf:langString
Un acorazado es un buque de guerra de gran tonelaje, fuertemente blindado y artillado con una batería principal compuesta por cañones de gran calibre. Los acorazados son más grandes y están mejor armados y blindados que los cruceros y los destructores. Fueron los barcos de guerra más grandes de las flotas, representantes de la cúspide del poder naval de una nación, entre 1875 y la Segunda Guerra Mundial (1939-1945). Su finalidad era lograr la supremacía marítima, pero con la potenciación del poder aéreo y el desarrollo de misiles guiados sus grandes cañones dejaron de ser determinantes para la superioridad naval y los acorazados cayeron en desuso.
rdf:langString
Korazatua edo koraza-ontzia tona askoko gerraontzi bat da, koraza eta kanoi asko dituena, horien artean bateria nagusi bat, kalibre handiko kanoiekin. Gurutze-ontzi baino handiagoa da eta koraza eta kainoi handiagoak ditu. Armadetan itsasontzi handienak izan ziren. 1875 urtetik hasita Bigarren Mundu Gerraraino erabili ziren itsasoko menpekotasuna lortzeko, baina aireontziek, misil gidatuek, eta beste armek eragina handia izan zuten haien nagusitasuna amaitzeko.
rdf:langString
Le cuirassé est un type de navire de guerre apparu à partir du milieu du XIXe siècle. De dimension imposante, protégé par un blindage épais et équipé de pièces d'artillerie de gros calibre. Il devient le capital shi, le navire le plus important dans les grandes marines du monde et le symbole de la puissance maritime. Il est supplanté par le porte-avion dans ce rôle à partir de la Deuxième Guerre mondiale et disparaît rapidement des flottes majeures à partir du début des années 50.
rdf:langString
Kapal tempur adalah kapal perang besar berzirah dengan baterai utama yang terdiri atas meriam berkaliber besar. Kapal tempur lebih besar, dengan persenjataan dan pelindung yang lebih baik, daripada kapal penjelajah maupun kapal perusak. Sebagai kapal bersenjata terbesar dalam suatu armada, kapal tempur digunakan sebagai pemegang dan melambangkan puncak kekuatan laut suatu bangsa sejak sekitar tahun 1875 hingga Perang Dunia II. Dengan bangkitnya , peluru kendali, dan bom kendali, meriam besar tak lagi dianggap perlu untuk memiliki keunggulan kekuatan laut dan akibatnya kapal tempur pun tak lagi digunakan.
rdf:langString
Con il termine nave da battaglia (chiamata anche corazzata) si indicano le più potenti navi da guerra delle marine militari per tutto il periodo che va circa dalla metà del XIX secolo fino a poco dopo la fine della seconda guerra mondiale. Le navi da battaglia erano protette da pesanti corazze in acciaio e avevano come ruolo principale l'ingaggio di navi da guerra nemiche con il fuoco diretto o indiretto di un arsenale di cannoni; inoltre, come ruolo secondario, potevano compiere bombardamenti di bersagli costieri o in prossimità della costa, come supporto agli assalti della fanteria. Dopo la seconda guerra mondiale vennero considerate obsolete a causa delle maggiori potenzialità belliche e operative delle portaerei, sebbene alcune corazzate degli Stati Uniti d'America siano state mantenut
rdf:langString
Um couraçado ou encouraçado é um navio de guerra pesadamente blindado e armado com as peças de artilharia de longo alcance e de maior calibre existentes. Normalmente, os couraçados eram maiores, mais armados e mais blindados que os cruzadores e contratorpedeiros. O projeto dos couraçados evoluiu, continuamente, de modo a incorporar e adaptar os mais recentes avanços tecnológicos.
rdf:langString
Pancernik – klasa dużych, silnie opancerzonych i uzbrojonych pełnomorskich okrętów artyleryjskich, stanowiących trzon największych flot wojennych od czasu powstania klasy pancerników w drugiej połowie XIX wieku do okresu II wojny światowej.
rdf:langString
Лине́йный кора́бль (сокр. линко́р) — русское название класса самых мощных артиллерийских бронированных кораблей в XX столетии. До начала Второй мировой войны линейные корабли являлись символом могущества ВМС морских держав — средством обеспечения господства на морских ТВД. Линейные корабли предназначались для нанесения мощных артиллерийских ударов по кораблям противника (в первую очередь по себе подобным линейным кораблям), в целях обеспечения боевой устойчивости соединений и для разрушения стратегических береговых объектов противника:
rdf:langString
Ett slagskepp är en typ av örlogsfartyg som byggdes mellan 1850-talet och 1940-talet och som bar det mest kraftfulla skeppsartilleriet och som var bäst bepansrade av alla krigsskepp. Slagskeppens utveckling kan härledas från 1400-talets koggar som användes i norra Europa, 1500-talets karacker och galeoner, 1600- och 1700-talets linjeskepp, 1800-talets järnbeklädda örlogsfartyg och pansarskepp samt 1900-talets Dreadnoughts. De stora pansarfartygen som var avsedda för slaglinjen kallades inledningsvis för pansarfregatter, men med segelriggen försvann detta namn och ersattes med slagskepp (engelska: battleship, franska: cuirassé d'escadre) eller "linjeskepp" (tyska: Linienschiff). Men med hangarfartygens inträdande på huvudscenen under andra världskriget (1939-45) kom skeppstypen att bli förå
rdf:langString
Ліні́йний корабе́ль або скорочено лінко́р — тип великих броньованих військових кораблів з головною батареєю, що складається з артилерії великих калібрів. Наприкінці ХІХ та на початку ХХ століть лінійні кораблі були найпотужнішим типом військових кораблів, і флот лінійних кораблів був життєво важливим для будь-якої нації, яка бажала зберігати контроль над морями.
rdf:langString
戰艦（英語：battleship），是裝有厚重裝甲和大口徑主炮的大型軍艦，是人類創造的最龐大和複雜的武器系統之一，大艦巨砲主義時代的極致產物。19世紀末到第二次世界大戰武裝艦艇，是一個國家海軍力量的標誌，故常作為「主力艦」（capital ship）或旗艦（flag ship）使用。隨著潛艦技術日漸成熟，以及空中優勢破壞戰力平衡和精确制导武器的開發，戰艦已不再被認為是建立海上優勢所必須的艦艇，因此已經全部退役。 「战列舰」此一稱呼，源自大航海時期的風帆艦（全稱ship of the line of battle，簡稱ship of the line或line-of-battle ship）——自17世紀中葉至19世紀中葉，主要排成戰列線進行側舷炮戰的大型風帆軍艦。隨著蒸汽機、爆破彈和鋼鐵裝甲的發展，19世紀後期出現了稱為鐵甲艦（Ironclads）的蒸汽裝甲艦，即是後來铁甲战列舰和装甲巡洋舰的前身。1906年服役的無畏號（HMS Dreadnought）標誌著戰艦“全裝重型火炮”的革命，後來所有按這個概念設計的戰艦均稱為無畏艦，與之相對，之前的戰艦稱為前無畏艦。不久，出現了比無畏號更強大的戰艦，稱為超無畏艦。
rdf:langString
rdf:langString
Battleship
rdf:langString
بارجة
rdf:langString
Cuirassat
rdf:langString
Bitevní loď
rdf:langString
Schlachtschiff
rdf:langString
Θωρηκτό
rdf:langString
Batalŝipo
rdf:langString
Korazatu
rdf:langString
Acorazado
rdf:langString
Cuirassé
rdf:langString
Kapal tempur
rdf:langString
Nave da battaglia
rdf:langString
전함
rdf:langString
戦艦
rdf:langString
Slagschip
rdf:langString
Pancernik
rdf:langString
Couraçado
rdf:langString
Линейный корабль
rdf:langString
Slagskepp
rdf:langString
Лінійний корабель
rdf:langString
戰艦
xsd:integer
4054
xsd:integer
1124000887
rdf:langString
Un cuirassat és un vaixell de guerra de gran eslora i tonatge, fortament blindat i artillat amb una bateria principal formada per canons de gran calibre. Els cuirassats són més grans i estan més ben armats i blindats que els creuers i els destructors. Eren els vaixells de guerra més grans d'una flota, representants de la cúspide del poder naval d'una nació. Se'n feu ús des del 1875 fins a la Segona Guerra Mundial per assolir la supremacia marítima, però amb la potenciació del poder aeri i el desenvolupament dels míssils dirigits els seus canons deixaren de ser determinants i els cuirassats caigueren en desús. El disseny dels cuirassats anà evolucionant conforme els avenços tecnològics. El mot «cuirassat» es començà a fer servir la dècada del 1880 per definir un vaixell de guerra blindat amb plaques metàl·liques, els , avui dia coneguts com a cuirassats pels historiadors navals. L'aparició del cuirassat britànic HMS Dreadnought el 1906 inicià una revolució en el disseny d'aquest tipus de vaixells de guerra, per la qual cosa els cuirassats inspirats en aquest vaixell començaren a dir-se dreadnoughts. Els cuirassats eren tot un símbol de domini naval i de sentiment nacional i, durant dècades, també foren un factor destacat tant en la diplomàcia com en l'estratègia militar. A al pas del segle xix al segle XX tengué lloc una cursa d'armament naval amb la construcció de cuirassats que culminaria a la batalla de Tsushima el 1905; el desenllaç del conflicte influí en el disseny de l'HMS Dreadnought. L'avarada del Dreadnought el 1906 va implicar l'inici d'una nova cursa armamentista naval, considerada una de les causes de la Primera Guerra Mundial. La batalla naval de Jutlàndia suposaria el major xoc de flotes de cuirassats de tota la guerra en qüestió i l'últim conflicte de la història protagonitzat per vaixells. Els tractats navals dels anys 20 i 30 van minimitzar la producció de cuirassats però no en frenaren l'evolució. Tant les Potències de l'Eix com els Aliats van utilitzar cuirassats antics i de nova construcció durant la Segona Guerra Mundial. L'eficàcia dels cuirassats s'ha vist qüestionada contínuament, fins i tot en el seu període de màxima esplendor. Malgrat el seu cost astronòmic i la potència de foc i blindatge de què gaudien, acabà havent-hi pocs enfrontaments entre ells; els dos únics grans enfrontaments entre flotes de cuirassats d'acer a part de la inconclusiva batalla de Jutlàndia foren la i la batalla de Tsushima. A més, cada vegada més demostraren com eren de vulnerables vers naus i armes més econòmiques i petites: primer els torpedes i les mines marines i posteriorment els avions i els míssils dirigits. La creixent distància dels enfrontaments navals feu que els portaavions substituïssin els cuirassats com a vaixell capital de la 2a Guerra Mundial –l'últim cuirassat, el britànic , salpà el 1944. La Marina dels Estats Units va mantenir actius múltiples cuirassats durant la Guerra Freda, que complien funcions de suport d'artilleria, els dos darrers dels quals, l' i l', es donaren de baixa els anys 1991 i 1992 respectivament.
rdf:langString
البارجة أو دارعة (بالإنجليزية: Battleship) هي سفينة حربية كبيرة مدرعة ببطارية رئيسية تتكون من مدافع من عيار كبير. خلال أواخر القرن التاسع عشر وأوائل القرن العشرين، كانت البارجة أقوى نوع من السفن الحربية، وكان الأسطول المتمركز حول البارجة جزءًا من السيادة البحرية لعدة عقود. بحلول وقت الحرب العالمية الثانية، أصبحت السفينة الحربية قديمة حيث أصبحت السفن الأخرى أكثر فائدة في الحرب البحرية، بشكل أساسي المدمرات الأصغر والأسرع، والغواصات المتخفية، وحاملات الطائرات الأكثر تنوعًا. في حين تم إعادة توظيف عدد قليل من البوارج كسفن وكمنصات للصواريخ الموجهة، احتفظ عدد قليل من البلدان ببوارج حربية بعد الحرب العالمية الثانية، مع إيقاف آخر البوارج في نهاية الحرب الباردة. دخل مصطلح البارجة حيز الاستخدام الرسمي في أواخر ثمانينيات القرن التاسع عشر لوصف نوع من السفن الحربية الحديدية، يشار إليها الآن من قبل المؤرخين على أنها بوارج ما قبل المدرعات. في عام 1906، أدى تشغيل إتش إم إس دريدنوت في البحرية الملكية البريطانية إلى حدوث ثورة في تصميم السفن الحربية. تمت الإشارة إلى تصميمات السفن الحربية اللاحقة، التي تأثرت بـ إتش إم إس دريدنوت، باسم «المدرعات»، على الرغم من أن المصطلح أصبح في النهاية قديمًا حيث أصبح النوع الوحيد من السفن الحربية شائعة الاستخدام هي البوارج. كانت البوارج رمزا للهيمنة البحرية والقوة الوطنية، ولعقود كانت البارجة عاملا رئيسيًا في كل من الدبلوماسية والاستراتيجية العسكرية. بدأ سباق تسلح عالمي في بناء البوارج الحربية في أوروبا في تسعينيات القرن التاسع عشر وبلغ ذروته في معركة تسوشيما الحاسمة في عام 1905، وقد أثرت نتائجها بشكل كبير على تصميم إتش إم إس دريدنوت. بدأ إطلاق المدرعات في عام 1906 في سباق تسلح بحري جديد. حدثت ثلاث عمليات أسطول رئيسية بين المدرعات الفولاذية: مبارزة المدافع بعيدة المدى في . في عام 1904، معركة تسوشيما الحاسمة في عام 1905 (أثناء الحرب الروسية اليابانية) ومعركة يوتلاند غير الحاسمة في عام 1916، خلال الحرب العالمية الأولى. كانت يوتلاند أكبر معركة بحرية والصراع الوحيد على نطاق واسع بين المدرعات في الحرب، وكانت آخر معركة كبرى في تاريخ البحرية خاضتها في الأساس البوارج فقط. حددت في عشرينيات وثلاثينيات القرن الماضي عدد البوارج، على الرغم من استمرار الابتكار التقني في تصميم السفن الحربية. قامت كل من قوات الحلفاء والمحور ببناء البوارج خلال الحرب العالمية الثانية، لكن الأهمية المتزايدة لحاملات الطائرات عني أن البارجة لعبت دورًا أقل أهمية مما كان متوقعًا. تم التشكيك في قيمة البارجة، حتى في أوج إستخدامها. كان هناك القليل من معارك الأسطول الحاسمة التي توقعها مؤيدو البوارج، والتي استخدمت لتبرير الموارد الهائلة التي تم إنفاقها على بناء أساطيل القتال. حتى على الرغم من قوتها النارية الهائلة وحمايتها الكبيرة، كانت البوارج عرضة للتدمير بشكل متزايد لأسلحة أصغر بكثير وغير مكلفة نسبيًا: في البداية الطوربيد واللغم البحري، ثم الطائرات والصواريخ الموجه. أدى النطاق المتزايد من الاشتباكات البحرية إلى استبدال البوارج بحاملات الطائرات باعتبارها السفينة الحربية الرائدة خلال الحرب العالمية الثانية، وكانت آخر بارجة تم إطلاقها هي في عام 1944. احتفظت البحرية الأمريكية بأربع سفن حربية حتى نهاية الحرب الباردة لأغراض ، واستخدمت آخر مرة في القتال خلال حرب الخليج في عام 1991. وقد تم أسقاط آخر البوارج من الأمريكية في عام 2000. لا تزال العديد من البوارج التي تعود إلى حقبة الحرب العالمية الثانية مستخدمة اليوم .
rdf:langString
Bitevní loď je označení pro nejsilnější (co se týče pancíře a hlavně ) válečné lodě své doby. Toto označení se používá pro lodě v období 19. – 20. století. Vrchol vývoje těchto lodí nastal v období první a druhé světové války. Během druhé světové války byl však jejich význam potlačen rozvojem letectva. Bitevní lodě byly vyvíjeny především k likvidaci nepřátelských plavidel, byly ale také užívány k ostřelování pobřeží. Bitevní lodě byly symbolem námořní dominance i národní moci a po celá desetiletí byla bitevní loď hlavním faktorem diplomacie i vojenské strategie. Jako bitevní loď byla původně označována řadová loď – desítkami děl vyzbrojená plachetnice, používající taktiku útoku v řadě. Od druhé poloviny 19. století se začaly řadové lodě opatřovat pancířem a parními stroji. Stará bronzová zepředu nabíjená děla s hladkou hlavní nemohla prorazit pancéřové desky, a tak bylo nutno vyvinout silnější kanóny. Takovýchto těžších děl mohla nést loď mnohem menší množství, vznikla tedy otázka jak nejlépe umístit tuto omezenou výzbroj. 60.-90. léta 19. století lze označit jako léta hledání nejvýhodnějšího typu bitevní lodi. Vznikaly v rychlém sledu lodě kasematové, s děly umístěnými v bočních kasematech, jež jim umožňovaly větší palebné pole, barbetové lodě, na nichž byla děla umístěna na palubě v ose lodi nad pancéřovou barbetou, věžové lodi až nakonec vznikla univerzální bitevní loď přelomu 19. a 20. století. Tyto lodě se dnes označují jako predreadnoughty. Měly výtlak přibližně 15 000 t, nesly čtyři těžká děla ve dvou dvojitých věžích, ráže těchto děl byla obvykle 305 mm (12´´). Dále nesly 8 až 12 středních děl, nejčastěji ráže 152 mm a pak množství lehčích děl a kulometů k odrážení torpédových útoků. Byly silně pancéřované, boční pancíř dosahoval síly až 280 mm, rychlost se obvykle pohybovala kolem 18 uzlů. Predreadnoughty se účastnily dvou významných konfliktů, španělsko-americké války a rusko-japonské války. Právě zkušenosti z rusko-japonské války podnítily další vývoj bitevních lodí. Ukázal se význam těžkého dělostřelectva a rychlosti v námořní bitvě. První lodí nového druhu byl britský HMS Dreadnought spuštěný roku 1906, podle nějž se nazývají všechny obdobné bitevní lodě dreadnoughty. Hlavní novinkou bylo umístění pěti dvouhlavňových dělových věží na této lodi. Boční salvu mohlo pálit sice jen osm těžkých děl, ale přesto to znamenalo dvojnásobnou palebnou sílu oproti všem starším plavidlům. Dále se mírně zvedla rychlost na 22 uzlů. Pancéřování setrvalo přibližně na stejné úrovni. Stále větší a stále silnější dreadnoughty začaly stavět všechny námořní velmoci, výtlak stoupal až na 35 000 tun, ráže děl až na 381 mm. Tyto bitevní lodě byly hlavní námořní silou první světové války. Bitevní loď byla zranitelná minami, musela mít doprovod torpédoborců a lehkých křižníků proti ponorkám a torpédovkám. Po válce bylo ještě dokončeno několik válečných projektů jako např. třída amerických lodí Colorado s děly ráže 406 mm. Poté ale Washingtonská konference z roku 1922 zastavila stavbu bitevních lodí na 15 let, tedy do roku 1936. Druhé světové války se účastnila jednak plavidla postavená za první světové války a těsně po ní, která byla v meziválečném období modernizována a moderní bitevní lodě, stavěné těsně před a v průběhu války. Tyto kolosy dosahovaly výtlaku až 64 000 t, délky téměř 270 m a rychlosti mezi 28 a 33 uzly. Výzbroj tvořilo nejčastěji osm až deset 356mm až 460mm děl umístěných nejčastěji ve dvou- až čtyř- hlavňových věžích (třída King George V), dále kolem 12 středních děl ve věžích na bocích a množství lehkých protiletadlových děl. Ale ani silná protiletecká výzbroj skládající se z desítek děl nejrůznějších ráží nedokázala zajistit dostatečnou obranu proti leteckým útokům. Přesto byl jeden z hlavních úkolů bitevních lodí ke konci války doprovod a protiletadlová ochrana letadlových lodí. Po druhé světové válce stavba bitevních lodí končí, jejich vůdčí úlohu převzaly letadlové lodě. Bitevní lodě přeživší válku byly postupně vyřazovány a šrotovány v průběhu 50. a 60. let. Jedinou výjimkou jsou americké lodě třídy Iowa, které prošly rozsáhlou modernizací a účastnily se války ve Vietnamu i Perském zálivu. V obou válkách už se ale neúčastnily námořních bojů. I tyto lodi však už byly vyřazeny ze služby a dnes slouží pouze jako plovoucí muzea. Pouze USS Iowa kotvila v Suisan Bay u San Francisca v rezervě, nicméně od roku 2012 je také muzejní lodí.
rdf:langString
Als Schlachtschiffe werden schwer gepanzerte Großkampfschiffe des ausgehenden 19. und des 20. Jahrhunderts bezeichnet. Im Deutschen wurden diese Kriegsschiffe allerdings bis zum Ende des Ersten Weltkrieges als Linienschiffe bzw. Großlinienschiffe bezeichnet, in Anlehnung an die Geschwaderlinienschiffe der Zeitalters der Segelschiffe und die bis zum Ende des Ersten Weltkrieges angewandte Linientaktik in Seegefechten. In anderen Sprachen werden Schlachtschiffe zum Teil auch noch heute als Panzerschiffe bezeichnet (frz. cuirassé, ital. corazzata, span. acorazado, poln. pancernik). Mit der Einführung des Einheitskalibers in der Royal Navy (HMS Dreadnought) setzte sich vor allem im angloamerikanischen Sprachgebrauch, aber auch in der k.u.k. Kriegsmarine, die Bezeichnung „Schlachtschiff“ (englisch battleship) als Typenbezeichnung durch. Heute versteht man unter Schlachtschiffen im Allgemeinen die am schwersten bewaffneten und gepanzerten Großkampfschiffe des 20. Jahrhunderts. Ihre Wasserverdrängung nahm im Laufe der Jahre durch das Wettrüsten der Seemächte ständig zu. Lag sie zu Beginn des 20. Jahrhunderts noch bei rund 20.000 ts (englisch tons), so erreichte sie am Ende der Ära bei den größten Entwürfen, wie der japanischen Yamato-Klasse des Zweiten Weltkriegs, über 70.000 ts. In der zweiten Hälfte des 20. Jahrhunderts wurden die äußeren durchschnittlichen Dimensionen erheblich geringer, und gleichzeitig nahm die Bedeutung dieses Kriegsschiffstyps dramatisch ab.
rdf:langString
Το Θωρηκτό (Θ/Κ) (αγγλικά: ironclad, για τα πρώτα και battleship, BB, για τα μεταγενέστερα) είναι (σχετικά) μεγάλο θωρακισμένο πολεμικό πλοίο, που ο κύριος οπλισμός του αποτελείται από βαρέα πυροβόλα, μεγάλου διαμετρήματος
rdf:langString
Batalŝipoj estas ŝipoj, nome grandaj surakvaj pormilitaj vehikloj, kiuj unuafoje estis produktataj fine de la 19-a jarcento kaj plej multe estis uzataj ĝis la fino de la Dua Mondmilito en 1945.
rdf:langString
A battleship is a large armored warship with a main battery consisting of large caliber guns. It dominated naval warfare in the late 19th and early 20th centuries. The term battleship came into use in the late 1880s to describe a type of ironclad warship, now referred to by historians as pre-dreadnought battleships. In 1906, the commissioning of HMS Dreadnought into the United Kingdom's Royal Navy heralded a revolution in the field of battleship design. Subsequent battleship designs, influenced by HMS Dreadnought, were referred to as "dreadnoughts", though the term eventually became obsolete as dreadnoughts became the only type of battleship in common use. Battleships were a symbol of naval dominance and national might, and for decades the battleship was a major factor in both diplomacy and military strategy. A global arms race in battleship construction began in Europe in the 1890s and culminated at the decisive Battle of Tsushima in 1905, the outcome of which significantly influenced the design of HMS Dreadnought. The launch of Dreadnought in 1906 commenced a new naval arms race. Three major fleet actions between steel battleships took place: the long-range gunnery duel at the Battle of the Yellow Sea in 1904, the decisive Battle of Tsushima in 1905 (both during the Russo-Japanese War) and the inconclusive Battle of Jutland in 1916, during the First World War. Jutland was the largest naval battle and the only full-scale clash of dreadnoughts of the war, and it was the last major battle in naval history fought primarily by battleships. The Naval Treaties of the 1920s and 1930s limited the number of battleships, though technical innovation in battleship design continued. Both the Allied and Axis powers built battleships during World War II, though the increasing importance of the aircraft carrier meant that the battleship played a less important role than had been expected in that conflict. The value of the battleship has been questioned, even during their heyday. There were few of the decisive fleet battles that battleship proponents expected and used to justify the vast resources spent on building battlefleets. Even in spite of their huge firepower and protection, battleships were increasingly vulnerable to much smaller and relatively inexpensive weapons: initially the torpedo and the naval mine, and later aircraft and the guided missile. The growing range of naval engagements led to the aircraft carrier replacing the battleship as the leading capital ship during World War II, with the last battleship to be launched being HMS Vanguard in 1944. Four battleships were retained by the United States Navy until the end of the Cold War for fire support purposes and were last used in combat during the Gulf War in 1991. The last battleships were struck from the U.S. Naval Vessel Register in the 2000s. Many World War II-era battleships remain in use today as museum ships.
rdf:langString
Un acorazado es un buque de guerra de gran tonelaje, fuertemente blindado y artillado con una batería principal compuesta por cañones de gran calibre. Los acorazados son más grandes y están mejor armados y blindados que los cruceros y los destructores. Fueron los barcos de guerra más grandes de las flotas, representantes de la cúspide del poder naval de una nación, entre 1875 y la Segunda Guerra Mundial (1939-1945). Su finalidad era lograr la supremacía marítima, pero con la potenciación del poder aéreo y el desarrollo de misiles guiados sus grandes cañones dejaron de ser determinantes para la superioridad naval y los acorazados cayeron en desuso. El diseño de los acorazados evolucionó para estar siempre en vanguardia con la incorporación y la adaptación de los avances tecnológicos. El término «acorazado» comenzó a usarse en la década de 1880 para definir un tipo de buque de guerra blindado con placas metálicas, los ironclad, que hoy son conocidos por los historiadores navales como acorazados pre-dreadnought. En 1906 la botadura del acorazado británico HMS Dreadnought inició una revolución en el diseño de este tipo de buques, y los acorazados inspirados por este barco comenzaron a llamarse dreadnoughts. Los acorazados fueron un símbolo de dominio naval y de sentimiento nacional, y durante décadas también un factor importante tanto en la diplomacia como en la estrategia militar. A fines del siglo XIX y principios del XX tuvo lugar una carrera de armamento naval con la construcción de acorazados, exacerbada por la revolución del Dreadnought, que acabaría siendo una de las causas de la Primera Guerra Mundial. En el transcurso de este conflicto la batalla de Jutlandia supuso el mayor choque de flotas de batalla compuestas por acorazados. Los tratados navales de las décadas de 1920 y 1930 limitaron el número de acorazados pero no acabaron con la evolución en su diseño. Los poderes del Eje y los Aliados desplegaron tanto acorazados antiguos como de reciente construcción durante la Segunda Guerra Mundial. La valía de los acorazados ha sido cuestionada, incluso en su período de apogeo. A pesar de los inmensos recursos empleados en la creación de acorazados y de su enorme potencia de fuego y blindaje, hubo muy pocos enfrentamientos entre ellos y demostraron ser cada vez más vulnerables a naves y armas más pequeñas y baratas: primero los torpedos y las minas marinas, y después los aviones y misiles guiados. La creciente distancia de los enfrentamientos navales llevó a que los portaaviones remplazaran a los acorazados como buques principales de combate durante la Segunda Guerra Mundial, y el último acorazado, el británico HMS Vanguard, fue botado en 1944. La armada de los Estados Unidos mantuvo en servicio varios acorazados durante la Guerra Fría para funciones de soporte artillero y los últimos de estos, el USS Wisconsin y el USS Missouri, fueron dados de baja en 1991 y 1992, respectivamente.
rdf:langString
Korazatua edo koraza-ontzia tona askoko gerraontzi bat da, koraza eta kanoi asko dituena, horien artean bateria nagusi bat, kalibre handiko kanoiekin. Gurutze-ontzi baino handiagoa da eta koraza eta kainoi handiagoak ditu. Armadetan itsasontzi handienak izan ziren. 1875 urtetik hasita Bigarren Mundu Gerraraino erabili ziren itsasoko menpekotasuna lortzeko, baina aireontziek, misil gidatuek, eta beste armek eragina handia izan zuten haien nagusitasuna amaitzeko. Haien diseinua hasieratik kontuan hartu behar izan zen, azken berrikuntzak beti abangoardian izateko. Izena 1880Ko hamarkadan erabiltzen hasi zen, plakekin blindatua zegoen gerraontzi bat definitzeko. Gaur egun, ordea, hasierako korazatu haiek “” izenaz ezagutzen dituzte historialariek. 1906 urtean britainiar korazatua eraiki zen: korazatuen era berri bati hasiera eman zion eta hortik aurrera data horietako korazatuak dreadnought izenaz ezagutu ziren.
rdf:langString
Le cuirassé est un type de navire de guerre apparu à partir du milieu du XIXe siècle. De dimension imposante, protégé par un blindage épais et équipé de pièces d'artillerie de gros calibre. Il devient le capital shi, le navire le plus important dans les grandes marines du monde et le symbole de la puissance maritime. Il est supplanté par le porte-avion dans ce rôle à partir de la Deuxième Guerre mondiale et disparaît rapidement des flottes majeures à partir du début des années 50. Le terme de cuirassé recouvre plusieurs générations de navires, les monitors et les batteries navales, les pre-dreadnoughts, les dreadnoughts puis les croiseurs de bataille. Il trouve l'origine de son développement dans la révolution industrielle, dans le progrès des armements, notamment de l'artillerie embarquée et dans l'évolution induite de la stratégie et de la tactique navale. Sa construction repose sur l'équilibre d'éléments contradictoires, la puissance de l'armement et de la propulsion, la protection et le poids d'un coté et l'agilité, la stabilité, la vitesse et l'autonomie de l'autre. Il joue un rôle majeur dans les batailles navales des deux conflits mondiaux, mais de nouveaux armements, la mine, le sous-marin et la torpille, l'avion et le porte-avion, les missiles mer-mer… ont raison de sa pertinence.
rdf:langString
Kapal tempur adalah kapal perang besar berzirah dengan baterai utama yang terdiri atas meriam berkaliber besar. Kapal tempur lebih besar, dengan persenjataan dan pelindung yang lebih baik, daripada kapal penjelajah maupun kapal perusak. Sebagai kapal bersenjata terbesar dalam suatu armada, kapal tempur digunakan sebagai pemegang dan melambangkan puncak kekuatan laut suatu bangsa sejak sekitar tahun 1875 hingga Perang Dunia II. Dengan bangkitnya , peluru kendali, dan bom kendali, meriam besar tak lagi dianggap perlu untuk memiliki keunggulan kekuatan laut dan akibatnya kapal tempur pun tak lagi digunakan. Rancangan kapal tempur berkembang untuk memasukkan dan menyerap kemajuan teknologi untuk menjaga keunggulan. Kata "kapal tempur" dalam bahasa Inggris, yakni battleship, diciptakan sekitar tahun 1794 dan merupakan kependekan dari frasa , yang merupakan kapal perang dominan selama Zaman Pelayaran. Istilah ini digunakan secara resmi pada akhir 1880-an untuk menyebut , yang kini oleh para sejarawan disebut sebagai kapal tempur pra-dreadnought . Pada tahun 1906, pembuatan HMS Dreadnought menunjukkan revolusi dalam rancangan kapal tempur. Rancangan kapal tempur sesudahnya, yang dipengaruhi oleh HMS Dreadnought, disebut kapal "dreadnought". Kapal tempur adalah lambang dominasi kekuatan laut dan keperkasaan nasional, dan selama berpuluh-puluh tahun kapal tempur menjadi faktor penting baik dalam diplomasi dan strategi militer. global dalam pembangunan kapal tempur yang dimulai pada akhir abad ke-19, dan diperburuk oleh Dreadnought, menjadi salah satu penyebab Perang Dunia I, yang menunjukkan bentrokan armada-armada laut besar pada Pertempuran Jutland. pada tahun 1920-an dan 1930-an membatasi jumlah kapal perang namun tidak mengakhiri perkembangan rancangannya. Baik Sekutu maupun Poros mengerahkan kapal tempur dengan konstruksi lama maupun baru pada Perang Dunia II. Nilai guna kapal tempur sering dipertanyakan, bahkan selama masa keunggulannya. Terlepas dari banyaknya sumber daya yang dihabiskan untuk kapal tempur, hanya ada sedikit bentrokan antar kapal tempur. Bahkan dengan kekuatan tembakan dan perlindungan yang luar biasa, kapal tempur semakin lama semakin rawan terhadap serangan senjata dan kendaraan tempur yang lebih kecil dan murah: pada awalnya torpedo dan ranjau laut, dan kemudian pesawat tempur dan peluru kendali. Semakin banyaknya bentrokan laut berujung pada kapal induk menggantikan kapal tempur sebagai kapal utama selama Perang Dunia II, dengan kapal tempur terakhir yang diluncurkan adalah HMS Vanguard pada tahun 1944. Kapal tempur digunakan kembali oleh Amerika Serikat dalam Perang Dingin hanya untuk tujuan . Kapal tempur terakhir Amerika Serikat, yaitu USS Wisconsin dan USS Missouri, dinonaktifkan pada tahun 1991 dan 1992, dan pada akhirnya dikeluarkan dari Amerika Serikat pada tahun 2006 dan 1995.
rdf:langString
전함(戰艦, Battleship)은 군함 중에서 강력한 공격력과 방어력을 갖추고 함대함 전투를 위주로 설계, 무장한 대형 함선이다.
rdf:langString
Con il termine nave da battaglia (chiamata anche corazzata) si indicano le più potenti navi da guerra delle marine militari per tutto il periodo che va circa dalla metà del XIX secolo fino a poco dopo la fine della seconda guerra mondiale. Le navi da battaglia erano protette da pesanti corazze in acciaio e avevano come ruolo principale l'ingaggio di navi da guerra nemiche con il fuoco diretto o indiretto di un arsenale di cannoni; inoltre, come ruolo secondario, potevano compiere bombardamenti di bersagli costieri o in prossimità della costa, come supporto agli assalti della fanteria. Dopo la seconda guerra mondiale vennero considerate obsolete a causa delle maggiori potenzialità belliche e operative delle portaerei, sebbene alcune corazzate degli Stati Uniti d'America siano state mantenute in riserva e utilizzate per il bombardamento costiero e come piattaforme lanciamissili fino all'inizio degli anni 1990.
rdf:langString
戦艦（せんかん、英: battleship）とは、軍艦の艦種の一つで、大規模な砲撃戦で強力な相手に打ち勝つことを目的に設計された軍艦である。 軍艦の中でも最も強力な艦砲と堅牢な装甲を持つ。19世紀末に生まれ20世紀半ばまで列強国で競って建造された。 砲撃戦主体の大規模な海戦の勝敗が戦争の帰趨を決めた時代に主力艦として見なされた。第二次世界大戦頃までは、各国の軍事力の象徴的存在であり、世界のパワーバランスを左右する戦略兵器と見なされた。 しかし第二次世界大戦では航空戦力の優位性が実証され、艦隊の主役の座を大型航空母艦に譲った。第二次世界大戦後は、戦艦は運用機会や存在意義自体が失われてしまい、実戦投入された戦争も1991年の湾岸戦争を最後になく、2022年現在では戦艦と呼称される艦を運用する国はない。
rdf:langString
Een slagschip is een groot en zwaar bewapend type oorlogsschip, dat voornamelijk tussen 1906 en 1945 gebruikt werd. De term slagschip is afgeleid van schip voor in de slaglinie of een schip om een (zee)slag mee te kunnen leveren. Na de Tweede Wereldoorlog raakten slagschepen in onbruik, afgezien van korte oplevingen tijdens de Korea-, Vietnam- en Golfoorlogen. Slagschepen waren tussen de ca. 18.000 en 65.000 ton groot en bewapend met acht tot twaalf kanonnen van zwaar kaliber (305 – 460 mm), opgesteld in twee- en/of drielingtorens. Er bestonden ook Franse en Britse slagschepen met vierlingtorens zoals de Jean Bart en de Richelieu (Frans) en de King George V (Brits).
rdf:langString
Pancernik – klasa dużych, silnie opancerzonych i uzbrojonych pełnomorskich okrętów artyleryjskich, stanowiących trzon największych flot wojennych od czasu powstania klasy pancerników w drugiej połowie XIX wieku do okresu II wojny światowej. Przeznaczeniem pancerników było zapewnienie panowania na morzach poprzez wygrywanie bitew artyleryjskich i niszczenie wrogich jednostek nawodnych wszystkich klas. Pierwsze pancerniki pojawiły się w latach 60. XIX wieku i z miejsca zastąpiły drewniane okręty liniowe w roli najpotężniejszych jednostek floty, przejmując także ich nazwę w niektórych językach (zobacz niżej). Pod koniec XIX wieku, od generacji przeddrednotów, charakterystyki pancerników uległy ustaleniu jako okręty o wyporności pełnej ponad 9000 ton, z artylerią główną kalibru 254 mm i więcej, ze stalowym kadłubem i napędem parowym. Później parametry te jeszcze wzrastały. Szczyt znaczenia pancerniki miały podczas wojny rosyjsko-japońskiej (1904–1905) i I wojny światowej, istotną rolę odgrywały także podczas II wojny światowej, aczkolwiek utraciły wtedy swój prymat na rzecz lotniskowców. W latach 1870 do 1949 ukończono 390 pancerników. Po II wojnie światowej klasa ta stopniowo zanikła, jedynie nieliczne pozostające w służbie okręty używane były w bardzo ograniczonym zakresie do lat 90. XX wieku. Polska nie posiadała w swojej marynarce okrętów tej klasy. W polskiej terminologii pancerniki zostały utożsamione z okrętami liniowymi, stanowiącymi wcześniej trzon flot i popularnie oba terminy używane są zamiennie, termin „pancernik” jest jednak bardziej jednoznaczny. Określenie „okręt liniowy” ma rację bytu tylko w stosunku do rozwiniętych pancerników, począwszy od generacji przeddrednotów (lata 90. XIX w.), gdyż w okresie kształtowania się koncepcji klasy wczesne pancerniki były zbyt różnorodne, żeby być okrętami liniowymi w sensie jednostek działających w składzie jednolitego zespołu (floty liniowej). Ponadto w początkowym okresie obok pancerników egzystowały jeszcze stare żaglowe nieopancerzone okręty liniowe. Po I wojnie światowej pancerniki w związku z drastycznym ograniczeniem liczby jednostek tej klasy pozostających w służbie i zaniku szyku liniowego przestały być okrętami liniowymi, a zaczęły być używane w mniejszych liczbach i mieszanych zespołach okrętów; wobec czego termin „okręt liniowy” w stosunku do pancerników zachował znaczenie jedynie tradycyjne. Ostatnim przypadkiem wykorzystania pancerników w roli okrętu liniowego była bitwa w cieśninie Surigao, gdy 25 października 1944 6 pancerników kontradmirała Oldendorfa „rozstrzelało” japoński pancernik Yamashiro. Szerszym pojęciem od pancernika jest okręt pancerny, obejmujący wczesne pancerniki oraz niektóre inne klasy okrętów. Marginalną podklasą pancerników, nie zaliczającą się do okrętów liniowych i rozwijaną osobno, były mniejsze pancerniki obrony wybrzeża (omówione osobno). Zbliżoną do pancerników, lecz osobną klasą, były istniejące na początku XX wieku krążowniki liniowe (zaliczane przez część autorów do okrętów liniowych obok pancerników). Krążowniki liniowe były pokrewne konstrukcyjnie z pancernikami generacji drednotów, o podobnej wielkości, dysponując większą prędkością (od 25 do 30 węzłów wobec 20–24 węzłów drednotów), lecz słabszym opancerzeniem i uzbrojeniem. Doświadczenia I wojny światowej wykazały dużą podatność krążowników liniowych na uszkodzenia (szczególnie brytyjskich) i po tej wojnie klasa ta zanikła i przestała być odrębnie wyróżniana (japońskie krążowniki liniowe zostały wówczas wręcz przeklasyfikowane na pancerniki). Główna cecha krążowników liniowych, to jest duża prędkość, została przejęta w konstrukcji nowo budowanych pancerników (generacji tzw. szybkich pancerników).
rdf:langString
Um couraçado ou encouraçado é um navio de guerra pesadamente blindado e armado com as peças de artilharia de longo alcance e de maior calibre existentes. Normalmente, os couraçados eram maiores, mais armados e mais blindados que os cruzadores e contratorpedeiros. O projeto dos couraçados evoluiu, continuamente, de modo a incorporar e adaptar os mais recentes avanços tecnológicos. Sendo considerados os herdeiros dos navios de linha à vela, do século XVIII, em alguns países, os grandes couraçados eram classificados como navio de linha (Alemão: Linienschiff) ou navio de batalha (Alemão: Schlachtschiff, Inglês: battleship, Italiano: nave da battaglia), ambos sendo abreviaturas do termo "navio de linha de batalha". O lançamento à água, em 1906, do HMS Dreadnought foi o início de uma revolução nos projetos de couraçados. Os tipos de couraçados subsequentes, projetados sob a inspiração daquele, passaram a ser conhecidos por "dreadnoughts". Os couraçados eram um poderoso símbolo de domínio naval e de poder de uma nação. Durante décadas, os couraçados foram um fator determinante na estratégia diplomática e militar das potências que os possuíam. A corrida global às armas, em termos de construção de couraçados, foi uma das causas da Primeira Guerra Mundial, na qual se deu a Batalha da Jutlândia, um recontro entre as enormes frotas de couraçados britânica e alemã, considerado como a maior batalha naval da história. Os tratados internacionais de limitação de armamento naval, das décadas de 1920 e de 1930, limitaram o número de couraçados, mas não pararam com a sua evolução. Tanto os Aliados como as Potências do Eixo desenvolveram couraçados durante a Segunda Guerra Mundial. Apesar de tudo, alguns historiadores e estrategas navais questionam o valor dos couraçados. A Batalha de Tsushima, entre as marinhas russa e japonesa, em 1905, foi o único confronto decisivo entre frotas de couraçados e um dos poucos ocorridos, para além da indecisiva Batalha da Jutlândia. Apesar dos seus enormes poder de fogo e proteção, os couraçados foram-se tornando, cada vez mais, vulneráveis a armas simples e baratas: inicialmente o torpedo e a mina marítima e, depois, a aeronave e o míssil. O aumento da distância de enfrentamento nos combates navais levou ao desenvolvimento do porta-aviões que substituiu o couraçado como o principal tipo de navio de linha, durante a Segunda Guerra Mundial. Durante a Guerra Fria, apenas a Marinha dos EUA manteve alguns dos seus couraçados em serviço, usando-os em missões de apoio de fogo contra alvos em terra. Os últimos couraçados dos EUA foram abatidos ao serviço em março de 2006.
rdf:langString
Ett slagskepp är en typ av örlogsfartyg som byggdes mellan 1850-talet och 1940-talet och som bar det mest kraftfulla skeppsartilleriet och som var bäst bepansrade av alla krigsskepp. Slagskeppens utveckling kan härledas från 1400-talets koggar som användes i norra Europa, 1500-talets karacker och galeoner, 1600- och 1700-talets linjeskepp, 1800-talets järnbeklädda örlogsfartyg och pansarskepp samt 1900-talets Dreadnoughts. De stora pansarfartygen som var avsedda för slaglinjen kallades inledningsvis för pansarfregatter, men med segelriggen försvann detta namn och ersattes med slagskepp (engelska: battleship, franska: cuirassé d'escadre) eller "linjeskepp" (tyska: Linienschiff). Men med hangarfartygens inträdande på huvudscenen under andra världskriget (1939-45) kom skeppstypen att bli föråldrad, och har inte spelat någon framträdande roll i något krig sedan dess. Slagskepp var konstruerade för att slåss mot motsvarande fientliga örlogsfartyg med direkt eller indirekt eld från sitt huvudartilleri. I sina sekundära roller var de kapabla att bombardera mål vid och nära kusten för att understödja marktrupp. En tredje roll framkom under andra världskriget, när slagskeppen använde sitt kraftiga luftvärnsskydd för att skydda hangarfartyg från luftanfall. Efter andra världskriget användes ännu slagskepp för att bombardera kuster och som robotplattformar ända fram till 1990-talet. Namnet "slagskepp" kan härledas från slaglinje-taktiken från mitten av 1600-talet. Denna taktik innebar att fartygen vanligtvis följde varandra i en linje (en så kallad slagordning) och avfyrade sina bredsidor mot ett håll. De fartyg som förväntades bilda denna linje kallades linjeskepp eller slaglinjeskepp, vilket senare kom att förkortas till enbart slagskepp. De delades in i flera klasser: första-, andra- och tredje rangens slagskepp. De slagskepp som tillhörde den fjärde- och femte rangen var fregatter och sjätte rangens slagskepp var slupar. De senare användes för kommunikation och spaning och deltog vanligtvis inte i de egentliga bataljerna. Trots att denna klassificering fungerade bra in på 1700-talet kom terminologin att bli förvirrande i mitten av 1800-talet genom att man införde stora, ångdrivna, bepansrade enkeldäckfartyg som bar ett litet antal kraftfulla kanoner. Dessa fartyg var tekniskt sett fregatter eftersom de enbart hade ett kanondäck, men de var konstruerade för att slåss som linjeskepp och de var dessutom de mest kraftfulla örlogsfartygen av sin tid.
rdf:langString
Лине́йный кора́бль (сокр. линко́р) — русское название класса самых мощных артиллерийских бронированных кораблей в XX столетии. До начала Второй мировой войны линейные корабли являлись символом могущества ВМС морских держав — средством обеспечения господства на морских ТВД. Линейные корабли предназначались для нанесения мощных артиллерийских ударов по кораблям противника (в первую очередь по себе подобным линейным кораблям), в целях обеспечения боевой устойчивости соединений и для разрушения стратегических береговых объектов противника:
* в широком значении — это корабль, предназначенный для ведения боевых действий в составе эскадры;
* в традиционном значении — класс тяжёлых бронированных артиллерийских боевых кораблей водоизмещением от 20 тысяч до 70 тысяч тонн, длиной от 150 до 280 метров, с орудиями главного калибра 280—460 мм, с экипажем в 1500—2800 человек. Линкоры применялись в XX веке для уничтожения кораблей противника в составе боевого соединения и артиллерийской поддержки сухопутных операций. Являлись эволюционным развитием броненосцев второй половины XIX века. Перед Второй Мировой войной линейные корабли входили в состав флотов всех крупных морских держав. Построенные в Японии в этот период линейные корабли типа «Ямато» были крупнейшими в истории линкорами и самыми крупными боевыми кораблями, превосходя по водоизмещению авианосцы того периода. Однако, в ходе Второй мировой войны линейные корабли не оправдали возлагаемых на них надежд. Артиллерийские дуэли между линейными кораблями были сравнительно редки, генеральных сражений линейных сил с целью завоевания господства на море не произошло. Линейные корабли оказались весьма уязвимыми для ударов авиации и подводных лодок. Использование линейных кораблей для разрушения береговых объектов и поддержки десантов было весьма ограниченным. Вследствие этого строительство линейных кораблей во всех странах мира после конца 1940-х годов прекратилось; некоторые имевшиеся линкоры были в боевом составе и крайне ограниченно использовались до 1990-х годов. Крупнейшие проектировавшиеся немецкие линкоры типа H-44 реализованы не были.
rdf:langString
戰艦（英語：battleship），是裝有厚重裝甲和大口徑主炮的大型軍艦，是人類創造的最龐大和複雜的武器系統之一，大艦巨砲主義時代的極致產物。19世紀末到第二次世界大戰武裝艦艇，是一個國家海軍力量的標誌，故常作為「主力艦」（capital ship）或旗艦（flag ship）使用。隨著潛艦技術日漸成熟，以及空中優勢破壞戰力平衡和精确制导武器的開發，戰艦已不再被認為是建立海上優勢所必須的艦艇，因此已經全部退役。 「战列舰」此一稱呼，源自大航海時期的風帆艦（全稱ship of the line of battle，簡稱ship of the line或line-of-battle ship）——自17世紀中葉至19世紀中葉，主要排成戰列線進行側舷炮戰的大型風帆軍艦。隨著蒸汽機、爆破彈和鋼鐵裝甲的發展，19世紀後期出現了稱為鐵甲艦（Ironclads）的蒸汽裝甲艦，即是後來铁甲战列舰和装甲巡洋舰的前身。1906年服役的無畏號（HMS Dreadnought）標誌著戰艦“全裝重型火炮”的革命，後來所有按這個概念設計的戰艦均稱為無畏艦，與之相對，之前的戰艦稱為前無畏艦。不久，出現了比無畏號更強大的戰艦，稱為超無畏艦。 為了佔據海權優勢，列強爭相建造更大的戰艦，造成長期的全球性軍備競賽。第一次世界大戰中爆發了戰艦對決的日德蘭海戰。戰後，各海軍大國通過限制海軍軍備條約對締約國戰艦的數量和性能作出限制。條約生效期間稱為“海軍假日”。條約失效後，出現了最後一波建造戰艦的熱潮，造就大和号等排水量超過60,000噸的超級戰艦。即使如此，戰艦的價值一直受到質疑，更小、更廉價的潛艦、魚雷艇和飛機都能對戰艦造成嚴重傷害。第二次世界大戰期間的作戰經驗得出航空母艦將取代戰艦成為海戰的主導力量。戰後，尚存的戰艦紛紛走上退役道路，原有的建造計畫被取消，只有美國海軍曾在幾次戰爭中重新將數艘舊戰艦當作海上砲台投入使用。 美國战列舰常用代號為BB，最後两艘战舰威斯康星號（BB-64）和密蘇里號（BB-63）參與1990年波斯灣戰爭，是戰艦最後參與的大型戰役。戰爭結束後，兩艦先後於1991年和1992年退役，並分别在2006年和1995年除役。現在只有美國和日本保留數艘退役戰艦，做為浮動博物館使用。
rdf:langString
Ліні́йний корабе́ль або скорочено лінко́р — тип великих броньованих військових кораблів з головною батареєю, що складається з артилерії великих калібрів. Наприкінці ХІХ та на початку ХХ століть лінійні кораблі були найпотужнішим типом військових кораблів, і флот лінійних кораблів був життєво важливим для будь-якої нації, яка бажала зберігати контроль над морями. Слово лінкор було вигадане близько 1794 року і є скороченням фрази корабель лінії битви, це домінуючий тип військового корабля у часи епохи вітрил. Термін набув широкого вжитку наприкінці 1880 років для опису типу панцерників, які теперішні історики описують, як пре-дредноути. У 1906 році, спуск на воду HMS Дредноут ознаменував собою революцію у підході до проектування лінкорів. Наступні проекти лінкорів, на які вплинув HMS Дредноут, були зараховані до типу «дредноутів». Лінійні кораблі були символом військово-морського домінування і національної могутності, протягом десятиліть лінкори залишалися важливим фактором дипломатії та військової стратегії. Глобальні перегони озброєнь у будівництві лінійних кораблів почалися у Європі, після публікації 1890 року Альфреда Тейєра Мехена . Ці перегони озброєнь завершилися у вирішальній Цусімській битві 1905 року; Результати якої суттєво вплинули на проєктування HMS Дредноут. Спуск на воду Дредноута в 1906 році розпочав нові перегони морських озброєнь, які, як прийнято вважати, стали непрямою причиною початку Першої світової війни. Незважаючи на 1920-х і 1930-х років, які обмежили кількість лінійних кораблів, продовжилося залучення технічних інновацій у їх проєктуванні. І Союзники, і Країни Осі використовували лінійні кораблі протягом Другої світової війни. Значення лінійних кораблів ставилося під сумнів, навіть у період їх популярності. Незважаючи на величезні ресурси, витрачені на будівництво лінкорів, було всього декілька точкових зіткнень за їх участю. Навіть з їхньою надпотужною вогневою міццю і захистом, лінійні кораблі залишалися досить вразливими до значно менших, дешевших видів озброєння: спочатку це були торпеди і морські міни, та пізніше літаки і ракетна зброя. Постійне збільшення дистанції бойового зіткнення призвело до того, що авіаносець замінив собою лінійний корабель, як головний тип основних бойових кораблів протягом Другої світової війни, а останнім спущеним на воду лінкором у 1944 році був HMS Венгард. Лінійні кораблі були збережені у складі Військово-морських сил США протягом Холодної війни з метою забезпечення вогневої підтримки наземним силам, допоки були виключені з у 2000-х роках.
xsd:nonNegativeInteger
91894
