Bass-baritone

http://dbpedia.org/resource/Bass-baritone an entity of type: Person

باس باريتون هو نوع من أنواع طبقات الصوت الغنائية الخاصة بالرجل وهي تعتبر طبقة منخضة في طبقات الصوت، حيث تكون أعلى من باس وأخفض من باريتون. وتعتبر هذه الطبقة من الطبقات الهامة في الغناء الأوبرالي حيث تعطى أدوار خاصة في المسرحيات الغنائية الغربية. ومن أشهر الأدوار مسرحية موزارت الشهيرة Don Giovanni خادم دون جوفاني كان اسمه Leporello وكان هذا الدور يكتب لمغنين من هذه الطبقة الصوتية. rdf:langString
El baix-baríton és la veu masculina intermèdia entre la del baríton i la del baix. Aquest terme va aparèixer al segle xix per descriure el tipus de veu necessària per poder cantar tres papers escrits per Richard Wagner: l'Holandès de L'Holandès Errant, Wotan de L'Anell del Nibelung i Hans Sachs de Els mestres cantaires de Nuremberg. El baix-baríton ha de ser capaç de cantar de forma còmoda en el rang central de baríton, però alhora tenir un greu poderós. rdf:langString
Bajo-barítono (o wagneriano, bajo Helden, heroico: Held) es la denominación que corresponde a una voz baritonal (de barítono, la voz masculina a medio camino entre tenor y bajo) caracterizada por agudos brillantes pese a un color oscuro (grave). Nace a partir de exigencias vocales en roles de Richard Wagner aplicándose a un tipo de cantante wagneriano, debido a la resistencia física y enorme caudal vocal que debe poseer para cumplir con las exigencias del papel. rdf:langString
Basbaryton är en manlig rösttyp som ligger mellan baryton och bas. Basbarytoner sjunger ofta såväl baryton- som baspartier. Bland kända basbarytoner kan nämnas Ian Curtis, Bryn Terfel, Lars Arvidson, Erik Sædén, Bengt Krantz, Arne Hasselblad, James Morris, , , Tapio Rautavaara och Ville Valo. rdf:langString
Basbaryton (italsky basso cantante nebo basso-baritono, anglicky high bass nebo low baritone) je mužský hlas ležící mezi basem a barytonem. Rozsah je zhruba od velkého F do f1. Basbaryton je definován jako hluboký hlas spíše basové polohy, avšak s barytonovou barvou a kvalitou tónu – oproti klasickému basu zní tedy jemněji. Někteří basbarytonoví zpěváci mohou dosáhnout neobvykle velkého hlasového rozsahu a operní basbarytonisté často zpívají jak basové, tak barytonové role. Rozlišují se dva druhy basbarytonu: rdf:langString
A bass-baritone is a high-lying bass or low-lying "classical" baritone voice type which shares certain qualities with the true baritone voice. The term arose in the late 19th century to describe the particular type of voice required to sing three Wagnerian roles: the title role in Der fliegende Holländer, Wotan/Der Wanderer in the Ring Cycle and Hans Sachs in Die Meistersinger von Nürnberg. Wagner labelled these roles as Hoher Bass ("high bass")—see fach for more details. rdf:langString
Kiel Basbaritono oni nomas la viran voĉregistron inter baso kaj baritono. La basbaritono ne tute havas la profundecon de „nigra“ baso, sed ankaŭ ne atingas la altecon ekz. de baritono. La etendiĝas ĉ. ekde F ĝis fis’. Multaj baritonpartioj de Richard Wagner taŭgas por basbaritonoj, same multaj partioj por baso en oratorioj aŭ kantatoj taŭgas por basbaritonoj pro sia plejofte relative altaj registroj samkiel la baritonpartioj en la operoj de Wolfgang Amadeus Mozart kaj la pli altaj baspartioj de Gioacchino Rossini. Tipaj roloj por basbaritono estas ekz.: rdf:langString
Als Bassbariton wird die männliche Gesangs-Stimmlage zwischen Bass und Bariton bezeichnet. Der Bassbariton hat nicht ganz die Tiefe eines schwarzen Basses, erreicht aber auch nicht die Höhe eines lyrischen Baritons. Die Tessitur erstreckt sich ungefähr von G bis fis1’. Berühmte Vertreter dieses Fachs waren und sind unter anderem Friedrich Schorr, Hermann Horner, Hans Hotter, George London, Erich Kunz, Gotthold Schwarz, Walter Berry, Isaac Hayes, Thomas Quasthoff, Paul Schöffler, Albert Dohmen, Bryn Terfel, Ian Curtis, José van Dam, aber auch Johnny Cash. Bekannte Partien sind: rdf:langString
Basso-baritono è un cantante il cui registro si colloca tra baritono e basso. Il termine apparve intorno alla fine del XIX secolo per descrivere il particolare tipo di voce per cantare il ruolo di basso wagneriano come Wotan ne L'anello del Nibelungo e Hans Sachs ne I maestri cantori di Norimberga. Wagner scrisse questi ruoli per quello che lui chiamava "Hoher Bass" ("basso alto"). rdf:langString
Bas-baryton – rodzaj głosu łączący w sobie cechy basu i barytonu. Często są to śpiewacy o niezwykle rozległej umożliwiającej im śpiewanie zarówno partii barytonowych jak i basowych. Skala bas-barytonu obejmuje ponad dwie oktawy i sięga od F (czasem E) wielkiego do g razkreślnego. rdf:langString
Um baixo-barítono é uma alta voz grave ou uma voz baixa de barítono que compartilha certas qualidades com a verdadeira voz de barítono. O termo surgiu no final do século XIX para descrever o tipo específico de voz necessário para cantar três wagnerianos papéis: o holandês em Der fliegende Holländer, Wotan em Die Walküre no ciclo do anel e Hans Sachs em Die Meistersinger von Nürnberg. Wagner rotulou esses papéis como Hoher Bass ("alto baixo"). Baixo-barítono são tipicamente divididos em duas categorias distintas: Baixo-Barítono Lírico e Baixo-Barítono Dramático. rdf:langString
rdf:langString Bass-baritone
rdf:langString باس باريتون
rdf:langString Baix-baríton
rdf:langString Basbaryton
rdf:langString Bassbariton
rdf:langString Basbaritono
rdf:langString Bajo-barítono
rdf:langString Basso-baritono
rdf:langString Bas-baryton
rdf:langString Baixo-barítono
rdf:langString Бас-баритон
rdf:langString Basbaryton
xsd:integer 314090
xsd:integer 1121474508
xsd:integer 33
rdf:langString yes
rdf:langString باس باريتون هو نوع من أنواع طبقات الصوت الغنائية الخاصة بالرجل وهي تعتبر طبقة منخضة في طبقات الصوت، حيث تكون أعلى من باس وأخفض من باريتون. وتعتبر هذه الطبقة من الطبقات الهامة في الغناء الأوبرالي حيث تعطى أدوار خاصة في المسرحيات الغنائية الغربية. ومن أشهر الأدوار مسرحية موزارت الشهيرة Don Giovanni خادم دون جوفاني كان اسمه Leporello وكان هذا الدور يكتب لمغنين من هذه الطبقة الصوتية.
rdf:langString El baix-baríton és la veu masculina intermèdia entre la del baríton i la del baix. Aquest terme va aparèixer al segle xix per descriure el tipus de veu necessària per poder cantar tres papers escrits per Richard Wagner: l'Holandès de L'Holandès Errant, Wotan de L'Anell del Nibelung i Hans Sachs de Els mestres cantaires de Nuremberg. El baix-baríton ha de ser capaç de cantar de forma còmoda en el rang central de baríton, però alhora tenir un greu poderós.
rdf:langString Basbaryton (italsky basso cantante nebo basso-baritono, anglicky high bass nebo low baritone) je mužský hlas ležící mezi basem a barytonem. Rozsah je zhruba od velkého F do f1. Basbaryton je definován jako hluboký hlas spíše basové polohy, avšak s barytonovou barvou a kvalitou tónu – oproti klasickému basu zní tedy jemněji. Někteří basbarytonoví zpěváci mohou dosáhnout neobvykle velkého hlasového rozsahu a operní basbarytonisté často zpívají jak basové, tak barytonové role. Rozlišují se dva druhy basbarytonu: * lyrický basbaryton (např. Faust: Méphistopheles) * dramatický basbaryton (např. Prsten Nibelungův: Wotan)
rdf:langString A bass-baritone is a high-lying bass or low-lying "classical" baritone voice type which shares certain qualities with the true baritone voice. The term arose in the late 19th century to describe the particular type of voice required to sing three Wagnerian roles: the title role in Der fliegende Holländer, Wotan/Der Wanderer in the Ring Cycle and Hans Sachs in Die Meistersinger von Nürnberg. Wagner labelled these roles as Hoher Bass ("high bass")—see fach for more details. The bass-baritone voice is distinguished by two attributes. First, it must be capable of singing comfortably in a baritonal tessitura. Secondly, however, it needs to have the ripely resonant lower range typically associated with the bass voice. For example, the role of Wotan in Die Walküre covers the range from F2 (the F at the bottom of the bass clef) to F♯4 (the F♯ above middle C), but only infrequently descends beyond C3 (the C below middle C). Bass-baritones are typically divided into two separate categories: lyric bass-baritone and dramatic bass-baritone. Bass-baritones should not be confused with their vocal cousin—the so-called Verdi baritone. This type of Italianate baritone voice has a brighter tone colour and sings at a slightly higher tessitura than that possessed by the bass-baritone. In addition to the operas of Giuseppe Verdi, its natural home is to be found in operatic music composed after about 1830 by the likes of Donizetti, Ponchielli, Massenet, Puccini and the verismo composers. The term bass-baritone is roughly synonymous with the Italian vocal classification basso cantante; for example, in the Verdian repertoire, Philip II in Don Carlos is sung by a true bass, while Ferrando in Il trovatore is often taken by a bass - baritone, though the two roles' ranges are very similar. In Debussy's Pelléas et Mélisande the role of Golaud, created by Hector Dufranne, sits between Pelleas (high baritone) and Arkel (bass). Some of the classical Mozart baritone roles such as Don Giovanni, Figaro and Gugliemo—composed before the term "baritone" gained currency—are occasionally played by a bass-baritone. Gilbert and Sullivan's Savoy operas usually featured a comic bass-baritone character, created to make use of D'Oyly Carte company member Richard Temple. In short: the bass-baritone is a voice that has the resonant low notes of the typical bass allied with the ability to sing in a baritonal tessitura. Colloquially, it refers to a voice with a range and tone somewhere between a bass and a baritone. The bass-baritone's required range can vary tremendously based on the role, with some less demanding than others. Many bass-baritones have ventured into the baritone repertoire, including (among others) Leopold Demuth, Georges Baklanoff, Rudolf Bockelmann, George London, Thomas Stewart, James Morris, and Bryn Terfel.
rdf:langString Kiel Basbaritono oni nomas la viran voĉregistron inter baso kaj baritono. La basbaritono ne tute havas la profundecon de „nigra“ baso, sed ankaŭ ne atingas la altecon ekz. de baritono. La etendiĝas ĉ. ekde F ĝis fis’. Multaj baritonpartioj de Richard Wagner taŭgas por basbaritonoj, same multaj partioj por baso en oratorioj aŭ kantatoj taŭgas por basbaritonoj pro sia plejofte relative altaj registroj samkiel la baritonpartioj en la operoj de Wolfgang Amadeus Mozart kaj la pli altaj baspartioj de Gioacchino Rossini. Famaj reprezentantoj de tiu ĉi fako estas i.a. , , , , , (kiu tamen samkiel ankaŭ prefere estis Italia „“), , , , . Tipaj roloj por basbaritono estas ekz.: * Figaro, Le nozze di Figaro de Wolfgang Amadeus Mozart * Don Giovanni, Don Giovanni de Wolfgang Amadeus Mozart * Papageno, Die Zauberflöte * Don Pizarro, Fidelio de Ludwig van Beethoven * Der Holländer, Der fliegende Holländer de Richard Wagner * Hans Sachs, Die Meistersinger von Nürnberg de Richard Wagner * Wotan/Wanderer Der Ring des Nibelungen de Richard Wagner
rdf:langString Als Bassbariton wird die männliche Gesangs-Stimmlage zwischen Bass und Bariton bezeichnet. Der Bassbariton hat nicht ganz die Tiefe eines schwarzen Basses, erreicht aber auch nicht die Höhe eines lyrischen Baritons. Die Tessitur erstreckt sich ungefähr von G bis fis1’. Viele Baritonpartien von Richard Wagner eignen sich für Bassbaritone, ebenso sind viele Partien für Bass in Oratorien oder Kantaten aufgrund ihrer durchschnittlich relativ hohen Lage gut für Bassbaritone geeignet, ebenso wie die Baritonpartien in den Opern von Wolfgang Amadeus Mozart und die höheren Basspartien von Gioacchino Rossini, die man auch als Partien für Basso cantante bezeichnen kann. Berühmte Vertreter dieses Fachs waren und sind unter anderem Friedrich Schorr, Hermann Horner, Hans Hotter, George London, Erich Kunz, Gotthold Schwarz, Walter Berry, Isaac Hayes, Thomas Quasthoff, Paul Schöffler, Albert Dohmen, Bryn Terfel, Ian Curtis, José van Dam, aber auch Johnny Cash. Bekannte Partien sind: * Figaro in Le nozze di Figaro von Wolfgang Amadeus Mozart * Don Giovanni in Don Giovanni von Mozart * Papageno in Die Zauberflöte von Mozart (zwar für Bariton geschrieben, aber auch von Bassbaritonen gesungen) * Don Pizarro in Fidelio von Ludwig van Beethoven * Der Holländer in Der fliegende Holländer von Richard Wagner * Hans Sachs in Die Meistersinger von Nürnberg von Wagner * Wotan/Wanderer in Der Ring des Nibelungen von Wagner * Orest in Elektra von Richard Strauss * Hans Heiling in Hans Heiling von Heinrich Marschner * Der Widersacher (Lindorf, Coppelius, Mirakel, Dapertutto) in Hoffmanns Erzählungen von Jacques Offenbach
rdf:langString Bajo-barítono (o wagneriano, bajo Helden, heroico: Held) es la denominación que corresponde a una voz baritonal (de barítono, la voz masculina a medio camino entre tenor y bajo) caracterizada por agudos brillantes pese a un color oscuro (grave). Nace a partir de exigencias vocales en roles de Richard Wagner aplicándose a un tipo de cantante wagneriano, debido a la resistencia física y enorme caudal vocal que debe poseer para cumplir con las exigencias del papel.
rdf:langString Basso-baritono è un cantante il cui registro si colloca tra baritono e basso. Il termine apparve intorno alla fine del XIX secolo per descrivere il particolare tipo di voce per cantare il ruolo di basso wagneriano come Wotan ne L'anello del Nibelungo e Hans Sachs ne I maestri cantori di Norimberga. Wagner scrisse questi ruoli per quello che lui chiamava "Hoher Bass" ("basso alto"). Caratteristiche della voce del basso-baritono sono la facilità d'emissione nel registro acuto e il timbro abbastanza scuro ma più brillante e chiaro di quello del basso cantante. Il basso-baritono è sì una voce ambigua che si pone tra le due categorie, ma è spesso usata per descrivere la sfumatura più grave della voce di baritono e quella più acuta della voce di basso. Sono rarissimi i casi di voci di basso-baritono in grado di dominare sia la tessitura del baritono sia quella del basso: il basso-baritono sceglie un tipo di repertorio più idoneo alla propria vocalità, rientrando in una delle due categorie.
rdf:langString Bas-baryton – rodzaj głosu łączący w sobie cechy basu i barytonu. Często są to śpiewacy o niezwykle rozległej umożliwiającej im śpiewanie zarówno partii barytonowych jak i basowych. Skala bas-barytonu obejmuje ponad dwie oktawy i sięga od F (czasem E) wielkiego do g razkreślnego. Bas-baryton powinna cechować siła i głębia basu oraz blask barytonu (zwłaszcza w górnym rejestrze). Partii na bas-baryton jest wiele, jednak rzadko są to partie pierwszoplanowe. Bas-barytony często wykonują muzykę dawną, gdyż posiadając skalę basową posiadają również ruchliwość i blask, a także miękkość barytonu (głosu, którego nie wyróżniano w muzyce dawnej). Bas-barytony wykonują też partie przeznaczone dla basów buffo. W obrębie tego rodzaju głosu można wyróżnić kilka kategorii:
rdf:langString Basbaryton är en manlig rösttyp som ligger mellan baryton och bas. Basbarytoner sjunger ofta såväl baryton- som baspartier. Bland kända basbarytoner kan nämnas Ian Curtis, Bryn Terfel, Lars Arvidson, Erik Sædén, Bengt Krantz, Arne Hasselblad, James Morris, , , Tapio Rautavaara och Ville Valo.
rdf:langString Um baixo-barítono é uma alta voz grave ou uma voz baixa de barítono que compartilha certas qualidades com a verdadeira voz de barítono. O termo surgiu no final do século XIX para descrever o tipo específico de voz necessário para cantar três wagnerianos papéis: o holandês em Der fliegende Holländer, Wotan em Die Walküre no ciclo do anel e Hans Sachs em Die Meistersinger von Nürnberg. Wagner rotulou esses papéis como Hoher Bass ("alto baixo"). A voz de baixo-barítono é distinguida por dois atributos: Primeiro, ele deve ser capaz de cantar confortavelmente em uma tessitura baritonal. Em segundo lugar, no entanto, precisa de ter o menor intervalo ressonante tipicamente associado com a voz de baixo. Por exemplo, o papel de Wotan em Die Walküre abrange o intervalo de F2 (fá na parte inferior da clave de fá) para fá sustenido 4 (fá sustenido acima do dó central), mas só raramente desce além de C3 (o dó abaixo do dó central). Baixo-barítono são tipicamente divididos em duas categorias distintas: Baixo-Barítono Lírico e Baixo-Barítono Dramático. Baixo-barítonos não deve ser confundido com seu primo o vocal chamado barítono Verdi. Este tipo de voz de barítono italiano tem um tom de cor mais brilhante e canta em uma tessitura ligeiramente superior ao possuído pelo baixo-barítono. Além das óperas de Giuseppe Verdi, o seu ambiente natural pode ser encontrado na música operística composta depois de 1830 por Gaetano Donizetti, Amilcare Ponchielli, Jules Massenet, Puccini e os verismo compositores. O termo baixo-barítono é mais ou menos sinônimo com a classificação vocal basso cantante italiano; por exemplo, no repertório verdiano, Philip II em Don Carlos é muitas vezes tomado por um baixo-barítono, enquanto Ferrando em Il Trovatore é cantado por um verdadeiro baixo, embora as duas gamas de papéis são muito semelhantes. Grande parte do oratório repertório , a partir de O Messias e Elijah de Felix Mendelssohn, é mais adequado para um baixo-barítono com a capacidade de combinar um tom rico, escuro com uma linha cantabile suave, com alta altitude. Muitos dos papéis de barítono clássicos de Mozart, como Don Giovanni, Figaro e Guglielm foram composto antes do termo "barítono" ganhar moda e normalmente são jogados hoje em dia por um baixo-barítono. Em suma: o baixo-barítono é uma voz que tem as notas baixas de ressonância do baixo típico aliada com a habilidade de cantar em uma tessitura baritonal. Popularmente, refere-se a uma voz com uma gama e o tom em algum lugar entre um baixo e um barítono. Intervalo necessário de o baixo-barítono pode variar enormemente baseado no papel, com alguns menos exigentes do que outros. Muitos baixo-barítonos se aventuraram no repertório de barítono, incluindo (entre outros) , , , George London, James Morris e Bryn Terfel.
xsd:nonNegativeInteger 6634

data from the linked data cloud