Baroque Revival architecture

http://dbpedia.org/resource/Baroque_Revival_architecture an entity of type: Thing

Neobarroc és la denominació d'un estil arquitectònic, escultòric, musical i literari, imitació del Barroc, que es donà a la segona meitat del segle xix. El Neobarroc té grans punts de contacte amb el Romanticisme. rdf:langString
Novobaroko (neobaroko, pseudobaroko) je nejmladší z historizujících slohů. Vznikl v druhé polovině 19. století a přetrval až do 20. let 20. století. Významněji se začal prosazovat až po roce 1900. Co se týče detailů ornamentiky a členění, tvarů vikýřů a mansardových střech, čerpá tento sloh inspiraci z baroka 18. století. Z pochopitelných důvodů se historické předloze vymykají např. mnohopatrové nájemní domy, které v Praze začaly vznikat po modernizaci tehdejšího Josefova. Zajímavostí tohoto stylu je přejímání orientálních a maurských prvků a motivů pro stavby židovských synagog. rdf:langString
Neobarock (auch: Neubarock oder Zweiter Barock) ist die Bezeichnung einer Stilrichtung des 19. Jahrhunderts in der Architektur, der Bildhauerei, Kunsthandwerk und mit Vorbehalten in der Musik (übergreifender musikalischer Stilbegriff: Neoklassizismus). Zunehmend wird der Begriff auch auf moderne Literatur angewendet. rdf:langString
إحياء عمارة الباروك أو الباروك الجديد (بالإنجليزية: Baroque Revival) هو طراز معماري إحيائي يعود إلى القرن التاسع عشر. تم استخدام المصطلح لوصف جوانب مهمة من عمارة الباروك، ولكنه ليس في فترة الباروك، والتي امتدت من القرن السابع عشر وحتى القرن الثامن عشر. وتعتبر عناصر هذا الطراز جزءًا أساسيًا من منهج مدرسة الفنون الجميلة في باريس. rdf:langString
Arkitektura neobarrokoa (Frantzian Bigarren Inperioko estilo, Erresuma Batuan eta Alemanian ) arkitektura historizistaren estilo berantiarra izan zen. XIX. mendeko amaieran landu zen, batez ere 1880 urtetik aurrera; nolabait, ordezkatu zuen. Hasieran Europan garatu zen; ondoren munduko beste tokietan ere landu zen. Dena dela, arkitektura historizista barruan, ez da erraza "neo" desberdinak bereizi egitea. rdf:langString
Le style néo-baroque est un courant artistique de la fin du XIXe siècle dans les domaines de l'architecture et de la sculpture, dont les origines sont liées au style Second Empire. En France, il prend aussi le nom de style « Troisième République flamboyant ». rdf:langString
L'architettura neobarocca è una corrente che si sviluppò a partire dalla seconda metà del XIX secolo, parallelamente a quella neorinascimentale, riprendendo alcune caratteristiche dell'architettura barocca. rdf:langString
네오바로크 건축(Neo-baroque architecture, 신바로크 건축) 또는 바로크 부흥 건축(Baroque Revival architecture)은 19세기 후반 유럽에서 있었던 17세기에서 18세기까지 유행하였던 바로크 건축 양식의 부흥을 지칭한다. rdf:langString
Neobarroco é um termo usado para descrever criações artísticas que contêm importantes aspectos do estilo Barroco. Esse estilo insere-se no contexto da segunda metade do século XIX, sobretudo a partir de 1880. O Neobarroco foi predominantemente utilizado para a construção de teatros, visto que o Barroco contribuíra para uma grande expansão das artes cenográficas. Na Áustria, em especial, o neobarroco possui uma conotação patriótica, já que se relaciona com o florescimento econômico e cultural do país no século XVIII. Em sua fase tardia coexistiu com o Jugendstil, o qual influenciou. rdf:langString
Необарокко — один из неостилей, сложившийся в европейском искусстве XIX века в период историзма. Имеет несколько фаз развития и различные региональные варианты. rdf:langString
Необароко (від грец. neos — «новий»; див. Бароко) — один із неостилів, що склався в європейському мистецтві XIX ст. rdf:langString
The Baroque Revival, also known as Neo-Baroque (or Second Empire architecture in France and Wilhelminism in Germany), was an architectural style of the late 19th century. The term is used to describe architecture and architectural sculptures which display important aspects of Baroque style, but are not of the original Baroque period. Elements of the Baroque architectural tradition were an essential part of the curriculum of the École des Beaux-Arts in Paris, the pre-eminent school of architecture in the second half of the 19th century, and are integral to the Beaux-Arts architecture it engendered both in France and abroad. An ebullient sense of European imperialism encouraged an official architecture to reflect it in Britain and France, and in Germany and Italy the Baroque Revival expresse rdf:langString
La arquitectura neobarroca, también conocida en países anglosajones como revival barroco (del inglés: Baroque Revival) o en Francia estilo Segundo Imperio, fue uno de los estilos arquitectónicos historicistas tardíos de finales del siglo XIX, sobre todo a partir de 1880,​ que coexistió y sustituyó a la arquitectura neorrenacentista. Es una corriente principalmente europea, aunque luego se expandió y pueden verse ejemplos en todos los lugares del mundo, y que no siempre es fácil distinguir entre los muchos estilos academicistas, historicistas y eclécticas del cambio de siglo. * * * * * rdf:langString
Neobarok – nurt w architekturze historyzmu, nawiązujący formalnie do baroku, szczególnie w dekoracji elewacji, rozpowszechniony w końcu XIX wieku (od 1880). W stylu neobaroku wznoszono przede wszystkim budynki użyteczności publicznej (Pałac Ziemstwa Pomorskiego w Szczecinie, gmach Towarzystwa Zachęty w Warszawie), zwłaszcza teatry, gdyż włoskie i francuskie korzenie baroku kojarzyły się z rozwojem opery i dramatu. Jednocześnie powstawały neobarokowe budynki mieszkalne, jednocześnie z neorenesansowymi. Neobarok niekiedy występował też w architekturze sakralnej (np. Kościół Trójcy Świętej w Korfantowie). W końcowej fazie neobarok współistniał z secesją, style wzajemnie na siebie wpływały. Sporadycznie był spotykany jeszcze do lat 20. XX wieku. rdf:langString
Nybarock (även neobarock) var en historiserande stilriktning inom arkitektur och konsthantverk som under andra hälften av 1800-talet tog upp former och motiv från barocken. Nybarocken var en stilmässig tillbakagång till barocken som präglas av rikt smyckade fasader med ornament, tinnar och torn, toureller och rundbågar. Även interiören var rikt dekorerad med marmor, stuckatur och guldinlägg. rdf:langString
rdf:langString Baroque Revival architecture
rdf:langString إحياء عمارة الباروك
rdf:langString Neobarroc
rdf:langString Novobaroko
rdf:langString Neobarock
rdf:langString Arquitectura neobarroca
rdf:langString Arkitektura neobarroko
rdf:langString Style néo-baroque
rdf:langString Architettura neobarocca
rdf:langString 네오바로크 건축
rdf:langString Architektura neobarokowa
rdf:langString Neobarroco
rdf:langString Необарокко
rdf:langString Nybarock
rdf:langString Необароко
xsd:integer 3081172
xsd:integer 1116226429
rdf:langString Neobarroc és la denominació d'un estil arquitectònic, escultòric, musical i literari, imitació del Barroc, que es donà a la segona meitat del segle xix. El Neobarroc té grans punts de contacte amb el Romanticisme.
rdf:langString Novobaroko (neobaroko, pseudobaroko) je nejmladší z historizujících slohů. Vznikl v druhé polovině 19. století a přetrval až do 20. let 20. století. Významněji se začal prosazovat až po roce 1900. Co se týče detailů ornamentiky a členění, tvarů vikýřů a mansardových střech, čerpá tento sloh inspiraci z baroka 18. století. Z pochopitelných důvodů se historické předloze vymykají např. mnohopatrové nájemní domy, které v Praze začaly vznikat po modernizaci tehdejšího Josefova. Zajímavostí tohoto stylu je přejímání orientálních a maurských prvků a motivů pro stavby židovských synagog.
rdf:langString Neobarock (auch: Neubarock oder Zweiter Barock) ist die Bezeichnung einer Stilrichtung des 19. Jahrhunderts in der Architektur, der Bildhauerei, Kunsthandwerk und mit Vorbehalten in der Musik (übergreifender musikalischer Stilbegriff: Neoklassizismus). Zunehmend wird der Begriff auch auf moderne Literatur angewendet.
rdf:langString إحياء عمارة الباروك أو الباروك الجديد (بالإنجليزية: Baroque Revival) هو طراز معماري إحيائي يعود إلى القرن التاسع عشر. تم استخدام المصطلح لوصف جوانب مهمة من عمارة الباروك، ولكنه ليس في فترة الباروك، والتي امتدت من القرن السابع عشر وحتى القرن الثامن عشر. وتعتبر عناصر هذا الطراز جزءًا أساسيًا من منهج مدرسة الفنون الجميلة في باريس.
rdf:langString The Baroque Revival, also known as Neo-Baroque (or Second Empire architecture in France and Wilhelminism in Germany), was an architectural style of the late 19th century. The term is used to describe architecture and architectural sculptures which display important aspects of Baroque style, but are not of the original Baroque period. Elements of the Baroque architectural tradition were an essential part of the curriculum of the École des Beaux-Arts in Paris, the pre-eminent school of architecture in the second half of the 19th century, and are integral to the Beaux-Arts architecture it engendered both in France and abroad. An ebullient sense of European imperialism encouraged an official architecture to reflect it in Britain and France, and in Germany and Italy the Baroque Revival expressed pride in the new power of the unified state.
rdf:langString Arkitektura neobarrokoa (Frantzian Bigarren Inperioko estilo, Erresuma Batuan eta Alemanian ) arkitektura historizistaren estilo berantiarra izan zen. XIX. mendeko amaieran landu zen, batez ere 1880 urtetik aurrera; nolabait, ordezkatu zuen. Hasieran Europan garatu zen; ondoren munduko beste tokietan ere landu zen. Dena dela, arkitektura historizista barruan, ez da erraza "neo" desberdinak bereizi egitea.
rdf:langString La arquitectura neobarroca, también conocida en países anglosajones como revival barroco (del inglés: Baroque Revival) o en Francia estilo Segundo Imperio, fue uno de los estilos arquitectónicos historicistas tardíos de finales del siglo XIX, sobre todo a partir de 1880,​ que coexistió y sustituyó a la arquitectura neorrenacentista. Es una corriente principalmente europea, aunque luego se expandió y pueden verse ejemplos en todos los lugares del mundo, y que no siempre es fácil distinguir entre los muchos estilos academicistas, historicistas y eclécticas del cambio de siglo. El término se utiliza para describir la arquitectura que recuperó algunas de las características de la arquitectura barroca, pero que no es propiamente del período barroco —siglos XVII y XVIII— y que no condujo a una recuperación completa, en el sentido , del lenguaje de artistas como Gian Lorenzo Bernini, Francesco Borromini y Guarino Guarini. La enseñanza de los elementos de la tradición arquitectónica barroca era una parte esencial del plan de estudios de la Ecole des beaux-arts de París, la escuela de arquitectura más preeminente en la segunda mitad del siglo XIX, y era parte integral de la arquitectura Beaux-Arts o academicista que se construyó tanto en Francia como en el extranjero. Esto es evidente en la Teatro dell'Opera de París, considerada la máxima expresión de esta corriente.​ Fue proyectado por Charles Garnier y construido entre 1861 y 1875, en el marco del gran plan urbanístico reformador gestionado por el barón Haussmann bajo el imperio de Napoleón III. El teatro, al referirse a la arquitectura del Renacimiento italiano, presenta un interior precioso, fuertemente articulado en sentido plástico (especialmente en el foyer principal), tanto que lleva a hacer emerger una volumetría compleja también en el perfil exterior. Por lo tanto, definir como neobarroco el teatro parisino es correcto sólo si el adjetivo se entiende como imponente, majestuoso y redundante, mientras que es impropio si se trata de la búsqueda de los elementos típicamente barrocos. El sentido entusiasta del imperialismo europeo alentó a que fuera la arquitectura oficial que reflejara la grandeza de los imperios francés y británico, y a que en Alemania e Italia expresase el orgullo en el nuevo poder del Estado unificado. En Austria su uso también tuvo una connotación patriótica, ya que se relacionó supuestamente con el florecimiento cultural y expansión política de principios del siglo XVIII. En su fase tardía coexistió con el Jugendstil, en el cual influyó parcialmente. Dejaron obras neobarrocas en el ámbito británico los arquitectos (1847-1917), (1849-1919), (1853-1904) y sobre todo sir Edwin Lutyens. El barroco eduardiano es una variante local del neobarroco que fue usada en muchos edificios públicos construidos en el Imperio británico durante la época eduardiana (1901-1910). El estilo neobarroco se utilizó especialmente para el diseño de nuevos y grandiosos edificios oficiales, en general civiles, como palacios, edificios de gobierno y tribunales, así como los nuevos teatros, ya que el Barroco había contribuido al florecimiento de las artes escenográficas. Son ejemplos significativos el Palacio de Justicia de Bruselas, construido y diseñado por Joseph Poelaert desde 1866 y descrito por los críticos como "la más pomposa y sobrecargada obra neobarroca del Ottocento".;​ la Teatro de la Ópera de Dresde (1878, con influencia neorrenacentista); el Bode-Museum de Berlín (terminado en 1904); el en Lancaster (1907-1909); y el Palacio de Christiansborg, en Copenhague (primera mitad del siglo XX). En Italia, donde el estilo es parte de lo que se conoce como umbertino, se debe recordar el Palacio de Justicia en Roma (actual sede de la Corte Suprema de Casación), proyectado por alrededor de 1884, en el que confluyen algunas reminiscencias de la Ópera de Garnier. Otro ejemplo es la sede de la Universidad Federico II de Nápoles, obra de y (1897-1908). En la actualidad, también hay algunos edificios posmodernos con un estilo que se podría llamar barroco, por ejemplo, la Casa Danzante en Praga por y Frank Gehry , que han descrito como "nuevo barroco".​ * Edificios neobarrocos * Fachada de la Palais Garnier (1875), Paris, ejercicio ecléctico presenta en este frente un estilo claramente barroco * Catedral de Salta (1858-1882), ejemplo de neobarroco decimonónico argentino. * (1893-1898) de Chicago * Museo Bode (1897-1904) de Berlin, en el extremo de la isla de los Museos * (Haut-Rhin, 1906). * Iglesia Saint-Maurice (1913) de Freyming-Merlebach (Mosela)
rdf:langString Le style néo-baroque est un courant artistique de la fin du XIXe siècle dans les domaines de l'architecture et de la sculpture, dont les origines sont liées au style Second Empire. En France, il prend aussi le nom de style « Troisième République flamboyant ».
rdf:langString L'architettura neobarocca è una corrente che si sviluppò a partire dalla seconda metà del XIX secolo, parallelamente a quella neorinascimentale, riprendendo alcune caratteristiche dell'architettura barocca.
rdf:langString 네오바로크 건축(Neo-baroque architecture, 신바로크 건축) 또는 바로크 부흥 건축(Baroque Revival architecture)은 19세기 후반 유럽에서 있었던 17세기에서 18세기까지 유행하였던 바로크 건축 양식의 부흥을 지칭한다.
rdf:langString Neobarok – nurt w architekturze historyzmu, nawiązujący formalnie do baroku, szczególnie w dekoracji elewacji, rozpowszechniony w końcu XIX wieku (od 1880). W stylu neobaroku wznoszono przede wszystkim budynki użyteczności publicznej (Pałac Ziemstwa Pomorskiego w Szczecinie, gmach Towarzystwa Zachęty w Warszawie), zwłaszcza teatry, gdyż włoskie i francuskie korzenie baroku kojarzyły się z rozwojem opery i dramatu. Jednocześnie powstawały neobarokowe budynki mieszkalne, jednocześnie z neorenesansowymi. Neobarok niekiedy występował też w architekturze sakralnej (np. Kościół Trójcy Świętej w Korfantowie). W końcowej fazie neobarok współistniał z secesją, style wzajemnie na siebie wpływały. Sporadycznie był spotykany jeszcze do lat 20. XX wieku. W Austrii neobarok kojarzony był z patriotyzmem, gdyż nawiązywał do stylu panującego w okresie największej potęgi politycznej tego państwa w początku XVIII stulecia.
rdf:langString Neobarroco é um termo usado para descrever criações artísticas que contêm importantes aspectos do estilo Barroco. Esse estilo insere-se no contexto da segunda metade do século XIX, sobretudo a partir de 1880. O Neobarroco foi predominantemente utilizado para a construção de teatros, visto que o Barroco contribuíra para uma grande expansão das artes cenográficas. Na Áustria, em especial, o neobarroco possui uma conotação patriótica, já que se relaciona com o florescimento econômico e cultural do país no século XVIII. Em sua fase tardia coexistiu com o Jugendstil, o qual influenciou.
rdf:langString Необарокко — один из неостилей, сложившийся в европейском искусстве XIX века в период историзма. Имеет несколько фаз развития и различные региональные варианты.
rdf:langString Nybarock (även neobarock) var en historiserande stilriktning inom arkitektur och konsthantverk som under andra hälften av 1800-talet tog upp former och motiv från barocken. Nybarocken var en stilmässig tillbakagång till barocken som präglas av rikt smyckade fasader med ornament, tinnar och torn, toureller och rundbågar. Även interiören var rikt dekorerad med marmor, stuckatur och guldinlägg. Stilen användes gärna för offentliga byggnader såsom regeringsbyggnader och teatrar. Här kan nämnas Riksdagshuset i Stockholm, Kungliga Operan i Stockholm samt Semperoper i Dresden och Paris operahus, även kallat L'Opéra Garnier. Även kungligheter fann denna stil lämplig för sina slott, ett exempel på detta är Herrenchiemsee, en kopia av Versailles något större än originalet, byggt av Ludvig II av Bayern. När stilriktningen var högsta mode lät även några förmögna privatpersoner bygga sina hus i nybarock, till exempel Villa Lusthusporten, en unik 1800-talsvilla vid Djurgårdsvägens norra del på Djurgården i Stockholm. I Sverige avlöstes stilen kring sekelskiftet 1900 av art nouveau, jugend och sedermera nationalromantik, och några nyuppförda byggnader, som Riksdagshuset i Stockholm, fick hård kritik för att vara "efter sin tid".
rdf:langString Необароко (від грец. neos — «новий»; див. Бароко) — один із неостилів, що склався в європейському мистецтві XIX ст.
xsd:nonNegativeInteger 8682

data from the linked data cloud