Bakelite
http://dbpedia.org/resource/Bakelite an entity of type: Thing
الباكيليت وهو من لدائن التصلب الحراري المبنية على ريزينات فينول فورم ألدهيد. أول من صنعه هو الكيميائي البلجيكي ليو هندريك باكيلاند وذلك عام 1907 وسمي المنتج على اسمه. يعد الباكيليت أول اللدائن المنتجة صناعياً، وكان له اسم تجاري ذو حقوق محفوظة لشركة هيكسون للكيماويات Hexion Specialty Chemicals GmbH تحت اسم Bakelite® وBakelit®، إلا أن هذه الحقوق أصبحت مشاعة منذ زمن.
rdf:langString
Bakelit je polykondenzát (pryskyřice), který v roce 1907 jako první připravil belgický chemik Leo Hendrik Baekeland (1863–1944). Bakelite™ a Bakelit™ jsou ochranné značky německé společnosti Bakelite AG, ale samotný název „bakelit“ velmi rychle zdomácněl v hovorové řeči jako apelativní označení víceméně všech umělých hmot.
rdf:langString
Βακελίτης (αγγλ. Bakelite), χημικά ονομαζόμενος και ως «πολυοξυ-βενζυλο-μεθυλενο-γλυκολ-ανυδρίτης» (polyoxybenzylmethylenglycolanhydride), είναι το πρώτο πλαστικό προϊόν που δημιουργήθηκε από συνθετικά υλικά στις αρχές του 20ου αιώνα. Αποτελεί θερμοσκληρυνόμενο πολυμερές ενός φαινοπλάστη, της ρητίνης φαινόλης-φορμαλδεΰδης, που χημικά προκύπτει μετά από αντίδραση της φαινόλης με τη φορμαλδεΰδη κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες θερμοκρασίας και πολύ υψηλή πίεση.
rdf:langString
베이클라이트(bakelite)는 최초의 인공 플라스틱이다. 1907년 ~ 1909년에 벨기에계 미국인인 레오 베이클랜드(Leo Baekeland)가 최초로 합성하였다. 레오 베이클랜드는 페놀과 포름알데히드를 반응시켜 베이클라이트를 합성하였으며 애초에는 폴리옥시벤자일메틸렌글리콜란하이드리드(polyoxybenzylmethylenglycolanhydride)이라는 화학명으로 불렸다. 베이클라이트는 독일계 회사인 베이클라이트사가 이 물질을 상업 생산하면서 붙인 브랜드명이다.
rdf:langString
Il Poliossibenzilmetilenglicolanidride conosciuto comunemente come bachelite (o bakelite) è il nome dato a una resina fenolica termoindurente ottenuta da formaldeide e fenolo per sostituzione elettrofila (idrossialchilazione aromatica) seguita da reazione di eliminazione, tramite reazione di Lederer-Manasse.
rdf:langString
Bakeliet (geregistreerde merknaam voor fenolhars) wordt beschouwd als de allereerste volledig synthetische kunststof. Het werd vooral rond het midden van de twintigste eeuw veel toegepast en is genaamd naar de Gentenaar Leo Baekeland (1863 - 1944).
rdf:langString
Бакелі́т (поліоксибензилметиленглікольангідрид, карболіт) — перша штучна пластмаса, створена бельгійцем Лео Бакеландом у 1909 році. Бакеліт — твердий, міцний і теплоізоляційний матеріал, використовується як електроізолятор. Утворюється у результаті реакції фенолу з формальдегідом, що дає смолу, яка твердіє після нагрівання. Вироби з бакеліту одержують у результаті формування (одночасного нагрівання і видавлювання у форму).
rdf:langString
La baquelita fou la primera substància plàstica totalment sintètica, creada el 1907 i patentada el 1909 i anomenada així en honor del seu creador, l'estatunidenc d'origen belga Leo Baekeland (el Premi Nobel en Química Adolf von Baeyer experimentà amb aquest material el 1872 però no va completar el seu descobriment). La baquelita va entrar a la indústria l'any 1907. Una altra substància plàstica pionera, anterior a la baquelita però feta a partir de la combinació de components naturals, va ser la parkesina, origen del cel·luloide.
rdf:langString
Bakelit und Bakelite sind Markenzeichen (Warenzeichen) für diverse frühe Kunststoffe, ursprünglich (ab 1909) der Bakelite GmbH in Deutschland, etwas später auch der Union Carbide Corporation in den USA. Die eingetragenen Marken gehören der Hexion GmbH, seit 2021: Bakelit Synthetics. Wie manch andere Kunststoffe kann Bakelit auch Asbest beinhalten, was zu Gefahren im Umgang führen kann und eine spezielle Entsorgung erfordert.
rdf:langString
Polyoxybenzylmethylenglycolanhydride, better known as Bakelite (/ˈbeɪkəlaɪt/ BAY-kə-lyte), is a thermosetting phenol formaldehyde resin, formed from a condensation reaction of phenol with formaldehyde. The first plastic made from synthetic components, it was developed by Leo Baekeland in Yonkers, New York in 1907, and patented on December 7, 1909 (U.S. Patent 942699A).
rdf:langString
Bakelito estas nomo de sinteza rezino (artefarita plasto el neorganikaj ĥemiaĵoj) produktita el kunigo de fenoloj kaj formaldehidoj. Ĝi estas la unua sinteza rezino, kreita en 1909. Bakelito estas malmola kun malforta termika konduktivo kaj ankaŭ rezista kontraŭ ĥemiaĵoj. Ĝi gravas pro sia elektra izola propreco, kio igas ĝin tre utila en elektraj instalaĵoj. Krom kiel elektra izolaĵo, ĝi estas uzebla kiel muldoformo kaj kiel gluaĵo ĉe gisaĵo, plue kiel aldonaĵo de farbaĵoj kaj fajroemajlo-kovraĵoj. Por praktikaj apikoj estis aldonataj fibrecaj: asbesto, papero kaj segpolvo.
rdf:langString
La baquelita (o baekelita) fue la primera sustancia plástica totalmente sintética, creada en 1907 y nombrada así en honor a su creador, Leo Baekeland, estadounidense de origen belga. El resultado de su investigación, fue publicado en la revista "Time" en 1924. El primer producto con baquelita fue comercializado en 1948.
rdf:langString
Bakelita laborategian sintetizaturiko lehenengo substantzia plastikoa da, 1907an sortua da eta izena Leo Baekeland zientzialariaren omenez jarri zitzaion, bera izan baitzen sintetizatu zuena. Nobel saria ere jaso zuen aipatu zientzialariak. Bakelita fenoplastiko bat da, fenol eta formaldehido molekulen bitartez laborategian sintetizatu eta sortutakoa. Eratzen ari den bitartean moldeatu daiteke, baina solidotu ostean guztiz gogortzen da eta ezin da berriro bigundu; ezin da berriro moldeatu, alegia. Hauxe da gainerako polimero termoplastikoetatik desberdintzen duen ezaugarri nagusia. Bestalde, ez du korronte elektrikorik garraiatzen eta ur zein disolbatzaileekiko erresistentea da. Azken ezaugarri honen zioz, oso erabilia da hainbat alorretan, esaterako, kotxeetako balaztak egiteko, instalazi
rdf:langString
La Bakélite est la marque de fabrique d'un matériau de la classe des phénoplastes dont la nomenclature chimique officielle est anhydrure de polyoxybenzylméthylèneglycol. Ce fut le premier plastique fait de polymères synthétiques du benzène sous solvants. Elle fut développée entre 1907 et 1909 par le chimiste belge Leo Baekeland. La Bakélite a été utilisée dans la première moitié du XXe siècle pour ses propriétés isolantes et thermorésistantes pour fabriquer les boîtiers et comme isolant électrique. La marque « Bakélite » appartient à la société allemande Hexion (Duisbourg).
rdf:langString
Bakelit adalah plastik pertama yang terbuat dari komponen sintetis. Ini adalah resin fenol formaldehida termoseting, terbentuk dari reaksi kondensasi fenol dengan formaldehida. Ini dikembangkan oleh ahli kimia Belgia-Amerika Leo Baekeland di Yonkers, New York, pada tahun 1907. Bakelite dipatenkan pada tanggal 7 Desember 1909. Penciptaan plastik sintetis revolusioner karena sifat nonkonduktivitas listrik dan tahan panasnya pada isolator listrik, selubung radio dan telepon, dan beragam produk seperti peralatan dapur, perhiasan, batang pipa, mainan anak-anak, dan senjata api.
rdf:langString
Bakelit (Bakelite) – tworzywo sztuczne oparte na żywicy fenolowo-formaldehydowej, prawdopodobnie jedno z pierwszych tworzyw sztucznych produkowanych na dużą skalę. Technologia produkcji bakelitu została wynaleziona przez Leo Hendrika Baekelanda na początku XX wieku (1907–1909).
rdf:langString
A baquelite é uma resina sintética, quimicamente estável e resistente ao calor e o primeiro produto plástico. Trata-se do polioxibenzimetilenglicolanidrido, ou seja, é a junção do fenol com o formaldeído (aldeído fórmico), formando um polímero chamado polifenol.
rdf:langString
Бакелит (по имени американского химика и изобретателя Лео Бакеланда), карболит (преимущественно это название использовалось в СССР), полиоксибензилметиленгликольангидрид — продукт поликонденсации фенола с формальдегидом в присутствии щелочного катализатора, (из группы фенолформальдегидных смол), термореактопласт. Образуется на начальном этапе синтеза фенолформальдегидной смолы. Вязкая жидкость или твёрдый растворимый легкоплавкий продукт от светло-жёлтого до чёрного цвета.
rdf:langString
Bakelit (fenolplast) är en osmältbar (härdad) plast som var det första plastmaterialet som framställdes i industriell skala. Det uppfanns av Leo Baekeland i Yonkers, New York omkring 1907–1909. Materialet har blivit allt mindre använt allteftersom nyare plaster uppfunnits. Bakelit framställs genom kondensering av fenoler med formaldehyd. Bakelitbildningen försiggår i tre stadier under successivt avtagande av produktens löslighet och smältbarhet: Vanliga benämningar av råämnen:
rdf:langString
rdf:langString
Bakelite
rdf:langString
باكيليت
rdf:langString
Baquelita
rdf:langString
Bakelit
rdf:langString
Bakelit
rdf:langString
Βακελίτης
rdf:langString
Bakelito
rdf:langString
Baquelita
rdf:langString
Bakelita
rdf:langString
Bakelit
rdf:langString
Bachelite
rdf:langString
Bakélite
rdf:langString
베이클라이트
rdf:langString
Bakeliet
rdf:langString
Baquelite
rdf:langString
Bakelit
rdf:langString
Бакелит
rdf:langString
Bakelit
rdf:langString
Бакеліт
xsd:integer
4485
xsd:integer
1124700985
rdf:langString
right
xsd:integer
3
rdf:langString
“Making Bakelite Plastic”, NileRed
xsd:integer
210
rdf:langString
La baquelita fou la primera substància plàstica totalment sintètica, creada el 1907 i patentada el 1909 i anomenada així en honor del seu creador, l'estatunidenc d'origen belga Leo Baekeland (el Premi Nobel en Química Adolf von Baeyer experimentà amb aquest material el 1872 però no va completar el seu descobriment). La baquelita va entrar a la indústria l'any 1907. Una altra substància plàstica pionera, anterior a la baquelita però feta a partir de la combinació de components naturals, va ser la parkesina, origen del cel·luloide. Es tracta d'una resina fenòlica que avui en dia encara té aplicacions d'interès. Se sintetitzà a partir de molècules de fenol i formaldehid. Aquest producte pot ser emmotllat a mesura que es forma i esdevé dur en solidificar. És aïllant de l'electricitat, és resistent a l'aigua i als solvents, però fàcilment mecanitzable. El seu ampli espectre d'ús la va fer aplicable a les noves tecnologies de l'època, com carcasses de telèfons, ràdios i fins i tot estructures de carburadors. S'ha utilitzat fins avui dia en nanses de cassoles.
rdf:langString
الباكيليت وهو من لدائن التصلب الحراري المبنية على ريزينات فينول فورم ألدهيد. أول من صنعه هو الكيميائي البلجيكي ليو هندريك باكيلاند وذلك عام 1907 وسمي المنتج على اسمه. يعد الباكيليت أول اللدائن المنتجة صناعياً، وكان له اسم تجاري ذو حقوق محفوظة لشركة هيكسون للكيماويات Hexion Specialty Chemicals GmbH تحت اسم Bakelite® وBakelit®، إلا أن هذه الحقوق أصبحت مشاعة منذ زمن.
rdf:langString
Bakelit je polykondenzát (pryskyřice), který v roce 1907 jako první připravil belgický chemik Leo Hendrik Baekeland (1863–1944). Bakelite™ a Bakelit™ jsou ochranné značky německé společnosti Bakelite AG, ale samotný název „bakelit“ velmi rychle zdomácněl v hovorové řeči jako apelativní označení víceméně všech umělých hmot.
rdf:langString
Βακελίτης (αγγλ. Bakelite), χημικά ονομαζόμενος και ως «πολυοξυ-βενζυλο-μεθυλενο-γλυκολ-ανυδρίτης» (polyoxybenzylmethylenglycolanhydride), είναι το πρώτο πλαστικό προϊόν που δημιουργήθηκε από συνθετικά υλικά στις αρχές του 20ου αιώνα. Αποτελεί θερμοσκληρυνόμενο πολυμερές ενός φαινοπλάστη, της ρητίνης φαινόλης-φορμαλδεΰδης, που χημικά προκύπτει μετά από αντίδραση της φαινόλης με τη φορμαλδεΰδη κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες θερμοκρασίας και πολύ υψηλή πίεση.
rdf:langString
Bakelit und Bakelite sind Markenzeichen (Warenzeichen) für diverse frühe Kunststoffe, ursprünglich (ab 1909) der Bakelite GmbH in Deutschland, etwas später auch der Union Carbide Corporation in den USA. Die eingetragenen Marken gehören der Hexion GmbH, seit 2021: Bakelit Synthetics. Unter dem Namen Bakelit wurde der erste vollsynthetische, industriell produzierte Kunststoff hergestellt und vermarktet, der 1905 vom belgischen Chemiker Leo Hendrik Baekeland entwickelt und nach ihm benannt wurde. Der duroplastische Kunststoff ist ein Phenoplast auf der Basis von Phenol und Formaldehyd. Formteile aus diesem Kunststoff werden durch Formpressen und Aushärten eines Phenolharz-Füllstoff-Gemisches in einer beheizten Form hergestellt. Später wurden als Bakelite auch andere Kunststoffe vermarktet, etwa Varianten von Phenoplasten, Aminoplaste, Epoxidharze und Polyesterharze. Wie manch andere Kunststoffe kann Bakelit auch Asbest beinhalten, was zu Gefahren im Umgang führen kann und eine spezielle Entsorgung erfordert.
rdf:langString
Polyoxybenzylmethylenglycolanhydride, better known as Bakelite (/ˈbeɪkəlaɪt/ BAY-kə-lyte), is a thermosetting phenol formaldehyde resin, formed from a condensation reaction of phenol with formaldehyde. The first plastic made from synthetic components, it was developed by Leo Baekeland in Yonkers, New York in 1907, and patented on December 7, 1909 (U.S. Patent 942699A). Because of its electrical nonconductivity and heat-resistant properties, it became a great commercial success. It was used in electrical insulators, radio and telephone casings, and such diverse products as kitchenware, jewelry, pipe stems, children's toys, and firearms. The "retro" appeal of old Bakelite products has made them collectible. The creation of a synthetic plastic was revolutionary for the chemical industry, which at the time made most of its income from cloth dyes and explosives. Bakelite's commercial success inspired the industry to develop other synthetic plastics. In recognition of its significance as the world's first commercial synthetic plastic, which transformed the chemical industry, Bakelite was designated a National Historic Chemical Landmark on November 9, 1993, by the American Chemical Society.
rdf:langString
Bakelito estas nomo de sinteza rezino (artefarita plasto el neorganikaj ĥemiaĵoj) produktita el kunigo de fenoloj kaj formaldehidoj. Ĝi estas la unua sinteza rezino, kreita en 1909. Bakelito estas malmola kun malforta termika konduktivo kaj ankaŭ rezista kontraŭ ĥemiaĵoj. Ĝi gravas pro sia elektra izola propreco, kio igas ĝin tre utila en elektraj instalaĵoj. Krom kiel elektra izolaĵo, ĝi estas uzebla kiel muldoformo kaj kiel gluaĵo ĉe gisaĵo, plue kiel aldonaĵo de farbaĵoj kaj fajroemajlo-kovraĵoj. Por praktikaj apikoj estis aldonataj fibrecaj: asbesto, papero kaj segpolvo. La produkton bakelito ellaboris la belga kemiisto Leo Baekeland en 1909 en Usono. La nomformo bakelite iĝis registrita markonomo de Union Carbide Corporation. Ĝi anstataŭis komence de la 20-a jarcento la celuloidon en ĉiu uztereno. La patento por ĝia produkto estingiĝis.
rdf:langString
Bakelita laborategian sintetizaturiko lehenengo substantzia plastikoa da, 1907an sortua da eta izena Leo Baekeland zientzialariaren omenez jarri zitzaion, bera izan baitzen sintetizatu zuena. Nobel saria ere jaso zuen aipatu zientzialariak. Bakelita fenoplastiko bat da, fenol eta formaldehido molekulen bitartez laborategian sintetizatu eta sortutakoa. Eratzen ari den bitartean moldeatu daiteke, baina solidotu ostean guztiz gogortzen da eta ezin da berriro bigundu; ezin da berriro moldeatu, alegia. Hauxe da gainerako polimero termoplastikoetatik desberdintzen duen ezaugarri nagusia. Bestalde, ez du korronte elektrikorik garraiatzen eta ur zein disolbatzaileekiko erresistentea da. Azken ezaugarri honen zioz, oso erabilia da hainbat alorretan, esaterako, kotxeetako balaztak egiteko, instalazio elektrikoetan eta lapiko eta etxetresnen kirtenetan.
rdf:langString
La baquelita (o baekelita) fue la primera sustancia plástica totalmente sintética, creada en 1907 y nombrada así en honor a su creador, Leo Baekeland, estadounidense de origen belga. El resultado de su investigación, fue publicado en la revista "Time" en 1924. El primer producto con baquelita fue comercializado en 1948. Adolf von Baeyer experimentó con este material en 1872 pero no completó su desarrollo. Fue también uno de los primeros polímeros sintéticos termoestables conocidos. Se trata de un que hoy en día aún tiene aplicaciones interesantes. Este producto puede moldearse a medida que endurece al solidificarse. No conduce la electricidad, es resistente al agua y los solventes, pero fácilmente mecanizable. El alto grado de entrecruzamiento de la estructura molecular de la baquelita le confiere la propiedad de ser un plástico termoestable una vez que se enfría no puede volver a ablandarse. Esto lo diferencia de los polímeros termoplásticos, que pueden fundirse y moldearse varias veces, debido a que las cadenas pueden ser lineales o ramificadas pero no presentan entrecruzamiento, y por ello se clasifica como termofijo.
rdf:langString
La Bakélite est la marque de fabrique d'un matériau de la classe des phénoplastes dont la nomenclature chimique officielle est anhydrure de polyoxybenzylméthylèneglycol. Ce fut le premier plastique fait de polymères synthétiques du benzène sous solvants. Elle fut développée entre 1907 et 1909 par le chimiste belge Leo Baekeland. La Bakélite a été utilisée dans la première moitié du XXe siècle pour ses propriétés isolantes et thermorésistantes pour fabriquer les boîtiers et comme isolant électrique. Aujourd'hui certains collectionnent les objets en Bakélite, du fait du caractère « rétro » de cette matière et de sa présence importante dans beaucoup d'objets Art déco. La marque « Bakélite » appartient à la société allemande Hexion (Duisbourg).
rdf:langString
Bakelit adalah plastik pertama yang terbuat dari komponen sintetis. Ini adalah resin fenol formaldehida termoseting, terbentuk dari reaksi kondensasi fenol dengan formaldehida. Ini dikembangkan oleh ahli kimia Belgia-Amerika Leo Baekeland di Yonkers, New York, pada tahun 1907. Bakelite dipatenkan pada tanggal 7 Desember 1909. Penciptaan plastik sintetis revolusioner karena sifat nonkonduktivitas listrik dan tahan panasnya pada isolator listrik, selubung radio dan telepon, dan beragam produk seperti peralatan dapur, perhiasan, batang pipa, mainan anak-anak, dan senjata api. Dalam beberapa tahun terakhir, daya tarik "retro" dari produk Bakelite lama telah membuatnya dapat dikoleksi.
rdf:langString
베이클라이트(bakelite)는 최초의 인공 플라스틱이다. 1907년 ~ 1909년에 벨기에계 미국인인 레오 베이클랜드(Leo Baekeland)가 최초로 합성하였다. 레오 베이클랜드는 페놀과 포름알데히드를 반응시켜 베이클라이트를 합성하였으며 애초에는 폴리옥시벤자일메틸렌글리콜란하이드리드(polyoxybenzylmethylenglycolanhydride)이라는 화학명으로 불렸다. 베이클라이트는 독일계 회사인 베이클라이트사가 이 물질을 상업 생산하면서 붙인 브랜드명이다.
rdf:langString
Il Poliossibenzilmetilenglicolanidride conosciuto comunemente come bachelite (o bakelite) è il nome dato a una resina fenolica termoindurente ottenuta da formaldeide e fenolo per sostituzione elettrofila (idrossialchilazione aromatica) seguita da reazione di eliminazione, tramite reazione di Lederer-Manasse.
rdf:langString
Bakelit (Bakelite) – tworzywo sztuczne oparte na żywicy fenolowo-formaldehydowej, prawdopodobnie jedno z pierwszych tworzyw sztucznych produkowanych na dużą skalę. Technologia produkcji bakelitu została wynaleziona przez Leo Hendrika Baekelanda na początku XX wieku (1907–1909). Jego głównymi zaletami jest niepalność, nietopliwość, nierozpuszczalność, niskie przewodnictwo elektryczne, dobra wytrzymałość dielektryczna, słaba przewodność cieplna oraz względnie duża odporność chemiczna. Ponadto, bakelit może pracować w powietrzu o normalnej wilgotności oraz w oleju transformatorowym. Bakelit stosowany był przede wszystkim w przemyśle elektrotechnicznym jako materiał konstrukcyjny i izolacyjny, oraz w wielu innych zastosowaniach, gdzie potrzebne było tworzywo odporne na szereg czynników, a jednocześnie możliwe do formowania w niemal dowolnych kształtach (poprzez odlewanie lub prasowanie proszku) i podatne obróbce mechanicznej zarówno na zimno, jak i na gorąco. W zastosowaniach praktycznych do bakelitu dodawano rozmaite , najczęściej włókniste, na przykład azbest, papier, mączkę drzewną. Patent na produkcję bakelitu już dawno wygasł. Wynalazek został zgłoszony w Urzędzie Patentów i Znaków Towarowych Stanów Zjednoczonych przez Leo H. Baekelanda w 1907 i patentu udzielono w 1909 (pod numerem US 942699 A). Słowny znak towarowy „Bakelite” został prawdopodobnie po raz pierwszy zarejestrowany w Europie 31 marca 1936 przez The Bakelite Corporation, a następnie jego rejestrację 20 marca 1956 powtórzyła firma Hexion Specialty Chemicals GmbH.
rdf:langString
Bakeliet (geregistreerde merknaam voor fenolhars) wordt beschouwd als de allereerste volledig synthetische kunststof. Het werd vooral rond het midden van de twintigste eeuw veel toegepast en is genaamd naar de Gentenaar Leo Baekeland (1863 - 1944).
rdf:langString
Bakelit (fenolplast) är en osmältbar (härdad) plast som var det första plastmaterialet som framställdes i industriell skala. Det uppfanns av Leo Baekeland i Yonkers, New York omkring 1907–1909. Materialet har blivit allt mindre använt allteftersom nyare plaster uppfunnits. Bakelit framställs genom kondensering av fenoler med formaldehyd. Bakelitbildningen försiggår i tre stadier under successivt avtagande av produktens löslighet och smältbarhet:
* första kondensationsprodukten, produkt A (även känd som ) är trögflytande, men kan även vara fast och spröd. Den är löslig i bland annat alkohol, aceton samt natronlut och smälter vid försiktig upphettning.
* nästa, produkt B, är vid vanlig temperatur fast, spröd och olöslig, men sväller i aceton. Den är osmältbar, men mjuknar vid upphettning, så att den blir elastisk och gummiartad samt kan formas. Vid avsvalning blir den åter hård och spröd.
* Slutprodukten C är osmältbar och olöslig i alla lösningsmedel, även alkaliska. Som följd av detta kan bakelit i stadierna A och B lätt formas, till exempel genom pressning, varpå föremålen genom en slags härdningsprocess omvandlas till produkt C eller fullt färdig bakelit. Detta åstadkoms genom försiktig upphettning under några timmar vid ungefär 160 °C i tryckkärl, i vilka luft eller kolsyra inpressas till omkring 800 kPa tryck. Slutprodukten är en genomskinlig eller elfenbensartad hård massa; den är ett utmärkt isoleringsmedel för värme och elektricitet samt står väl emot slag och stötar såväl som inverkan av fuktighet, utspädda syror och alkalier. Den kan utan smältning eller sönderdelning upphettas till 300° och låter bearbeta sig med skärande verktyg. Lösningar av bakelit A kan användas till impregnering av trä, papper, konststen med mera samt till fernissartade överdrag på till exempel metaller. Även i sådana användningsområden omvandlas bakeliten till sist, genom härdning, till bakelit C. Trä, tyg eller papp som behandlats på detta sätt är absolut tätt samt mycket hårt och fast och motstår kemiska lösningsmedel, nötning, förmultning och så vidare. Bakelitlösningar kan användas även som lim och kitt. Vanliga benämningar av råämnen:
* Bakelit = Fenolplast
* Vävbakelit = Vävarmerad fenolplast
* Pappersbakelit (fenolpapper) = Pappersarmerad fenolplast Fenolpapper och vävbakelit är mycket vanliga material för elektroniska kretskort, men industriellt har de på senare år alltmer konkurrerats ut av glasfiberbaserade material. För hemmabyggare och enklare elektronikbyggsatser är det dock fortfarande vanligt med kretskort i dessa material. Ett av Skandinaviens första plastmaterial var det starkt bakelitliknande som utvecklades 1917–1918 av Innanendra Das Gupta vid Perstorp AB.
rdf:langString
A baquelite é uma resina sintética, quimicamente estável e resistente ao calor e o primeiro produto plástico. Trata-se do polioxibenzimetilenglicolanidrido, ou seja, é a junção do fenol com o formaldeído (aldeído fórmico), formando um polímero chamado polifenol. O primeiro plástico feito de componentes sintéticos, foi desenvolvido por Leo Baekeland em Yonkers, Nova York , em 1907, e patenteado em 7 de dezembro de 1909 (Patente dos EUA 942699A), tendo criado, em 1910, a General Bakelite Company para a exploração industrial de suas descobertas. A fórmula resulta da combinação por polimerização de fenol (C6H5OH) e formaldeído ou aldeído fórmico (HCHO), produtos sintéticos, sob calor e pressão. Rádios, telefones e artigos elétricos como interruptores e casquilhos de lâmpadas eram formados por baquelite pela sua resistência ao calor e isolamento. Para além disso, é infusível e forte, arde lentamente, pode ser laminada e moldada na fase inicial da sua manufatura, é de baixo custo e pode ser incorporada em vernizes e lacas.
rdf:langString
Бакелит (по имени американского химика и изобретателя Лео Бакеланда), карболит (преимущественно это название использовалось в СССР), полиоксибензилметиленгликольангидрид — продукт поликонденсации фенола с формальдегидом в присутствии щелочного катализатора, (из группы фенолформальдегидных смол), термореактопласт. Образуется на начальном этапе синтеза фенолформальдегидной смолы. Вязкая жидкость или твёрдый растворимый легкоплавкий продукт от светло-жёлтого до чёрного цвета. Используется в качестве связующего в производстве абразивных изделий холодного и горячего прессования и вальцевания, а также для других технических целей. Бакелит растворим в спирте, при длительном нагревании переходит в нерастворимую и неплавкую форму. Это свойство бакелита используется при изготовлении пластических масс. Спиртовые растворы бакелита применяют как лаки. Ноготь на бакелите черты не оставляет. Бакелит — плохой проводник тепла, хорошо сопротивляется давлению, трению, толчкам и ударам. По эластичности приближается к целлулоиду. Хорошо поддаётся обработке на токарном станке. Хороший изолятор, его диэлектрическая проницаемость — от 5,6 до 8,85, то есть выше, чем у гуттаперчи и так же велика, как у слюды. Не имеет пор, не впитывает влагу и не пропускает воздушные массы. Вода, разведённые щелочи и кислоты на бакелит не действуют, лишь горячие концентрированные азотная и серная кислоты его разлагают. Бакелит устойчив до +300°C, при более высокой температуре происходит обугливание, но полного сгорания не происходит.
rdf:langString
Бакелі́т (поліоксибензилметиленглікольангідрид, карболіт) — перша штучна пластмаса, створена бельгійцем Лео Бакеландом у 1909 році. Бакеліт — твердий, міцний і теплоізоляційний матеріал, використовується як електроізолятор. Утворюється у результаті реакції фенолу з формальдегідом, що дає смолу, яка твердіє після нагрівання. Вироби з бакеліту одержують у результаті формування (одночасного нагрівання і видавлювання у форму).
xsd:nonNegativeInteger
44528
