Authors' rights
http://dbpedia.org/resource/Authors'_rights
Hak cipta penulis adalah bagian dari hukum Hak Cipta. Istilah ini merupakan terjemahan langsung dari istilah droit d'auteur Prancis (juga Jerman Urheberrecht) dan pada umumnya digunakan dalam hubungan dengan undang-undang hak cipta dari negara-negara perdata dan Hukum Uni Eropa. Hak-hak Penulis dilindungi secara internasional oleh . Penulis memiliki arti yang sangat luas, bisa termasuk dalam komposer, seniman, dan bahkan arsitek. Secara umum, penulis adalah orang yang menyebabkan kreativitas kerja dilindungi, walaupun pastinya memiliki definisi yang berbeda-beda disetiap negara.
rdf:langString
저자 권리는 저작권법의 부분이다. 저자의 권리는 두가지 구분이 되는 구성성분을 지닌다. 경제적인 권리와 지적인 권리이다.
rdf:langString
يُستخدم مصطلح حقوق المؤلفين (بالإنكليزية: Author’s rights) كثيراً بالترابط مع قوانين الملكية الفكرية، ويُعتبر ترجمة مباشرة للمصطلح الفرنسي (droit d’auteur)، فبالفعل رُوّج له لأول مرة في فرنسا عام 1777، وذلك على يد بيير أوجستن كارون دي بومارشيه، الذي ربطته علاقات وثيقة ببنجامين فرانكلين. ويُوظّف هذا المصطلح عموماً فيما يتعلق بقوانين حقوق النشر في البلدان التي يحكمها قانون مدني وفي قانون الاتحاد الأوروبي، وتكون حقوق المؤلف محمية في ظل اتفاقية برن لحماية الأعمال الأدبية والفنية، ومعاهدات أخرى مشابهة.
rdf:langString
"Author's rights" is a term frequently used in connection with laws about intellectual property. The term is considered as a direct translation of the French term droit d’auteur (also German Urheberrecht). It was first (1777) promoted in France by Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais, who had close relations with Benjamin Franklin. It is generally used in relation to the copyright laws of civil law countries and in European Union law. Authors' rights are internationally protected by the Berne Convention for the Protection of Literary and Artistic Works and by other similar treaties. “Author” is used in a very wide sense, and includes composers, artists, sculptors and even architects: in general, the author is the person whose creativity led to the protected work being created, although th
rdf:langString
"Aŭtorrajto" estas termino ofte uzata en rilato al juro pri intelekta propraĵo. La termino estas konsiderata kiel rekta traduko de la franca esprimo droit d'auteur (angle author's rights kaj germane Urheberrecht). Ĝi estis enkondukita (1777) en Francio fare de Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais, kiu havis rilatojn kun Benjamin Franklin. Ĝi estis ĝenerale uzata rilate al la civila juro pri kopirajto kaj en la kopirajta juro en Eŭropa Unio. Aŭtorrajtoj estas internacie protektitaj pere de la Konvencio de Berno por la Protekto de Literaturaj kaj Artaj Verkoj kaj pere de aliaj similaj traktatoj. Koncerne la "spirita verko", la termino aŭtoro estas uzata en tre ampleksa senco, kaj inkludas komponistojn, artistojn, skulptistojn kaj eĉ arkitektojn: ĝenerale, aŭtoro estas la persono kies kreivo
rdf:langString
Le droit d’auteur protège les œuvres littéraires, notamment les créations graphiques, sonores ou audiovisuelles et plastiques, les créations musicales, mais aussi les logiciels, les créations de l’art appliqué, les créations de mode, etc. Les artistes-interprètes, les producteurs de vidéogrammes et de phonogrammes, et les entreprises de communication audiovisuelle ont également des droits voisins du droit d’auteur... Il est composé de deux types de droits : Attention : le droit d’auteur ne protège pas les idées ou les concepts en France.
rdf:langString
El derecho de autor es un conjunto de normas jurídicas y principios que afirman los derechos morales y patrimoniales que la ley concede a los autores (los derechos de autor), por el simple hecho de la creación de una obra literaria, artística, musical, científica o didáctica, esté publicada o inédita. La legislación sobre derechos de autor en Occidente se inicia en 1710 gracias al Estatuto de la Reina Ana. En el derecho literario, comprende el derecho de las historias basadas en hechos o personajes reales, los personajes tienen derecho a leer la obra, mientras es escrita.
rdf:langString
Il diritto d'autore è una branca del diritto privato, che ha lo scopo di tutelare i frutti dell'attività intellettuale di carattere creativo (ovvero le opere devono essere nuove e originali), attraverso il riconoscimento all'autore originario (o agli autori in caso di collaborazione creativa) dell'opera di una serie di diritti di carattere sia morale, sia patrimoniale. Il diritto d'autore si applica ad arti figurative, architettura, teatro, cinematografia, programmi per elaboratore e banche dati, ma alcune opere non sono tutelate, ad esempio le leggi o i testi degli atti ufficiali dello Stato o delle amministrazioni pubbliche.
rdf:langString
Droit d’auteur (fr. prawo autora) – system prawa autorskiego funkcjonujący głównie w państwach Europy kontynentalnej (zob. system prawa kontynentalnego), w tym w Polsce. Nazwa tego systemu pochodzi od treści francuskich ustaw: z 13 (19) stycznia 1791 o przedstawieniach oraz z 19 (24) lipca 1793 o własności literackiej i artystycznej. Ustawy te stanowiły, że utwór jest objęty ochroną z chwilą powstania i że ta ochrona jest naturalnym prawem autora.
rdf:langString
Права авторов являются частью закона об авторских правах. Термин возник как лексическая калька с французского droit d’auteur (нем. Urheberrecht) и обычно используется по отношению к закону об авторском праве. Права авторов охраняются на международном уровне Бернской конвенции об охране литературных и художественных произведений и других аналогичных договоров. «Автор» используется в очень широком смысле, то же касается композиторов, художников, скульпторов и архитекторов: в целом, автор — это человек, чьё творчество стало ключевым фактором при создании какой-либо работы, а вообще определение довольно широко варьируется в различных странах.
rdf:langString
rdf:langString
حقوق المؤلفين
rdf:langString
Aŭtorrajto
rdf:langString
Authors' rights
rdf:langString
Derecho de autor
rdf:langString
Hak cipta penulis
rdf:langString
Diritto d'autore
rdf:langString
Droit d'auteur
rdf:langString
저자 권리
rdf:langString
Droit d’auteur
rdf:langString
Droit d'auteur
rdf:langString
Права авторов
xsd:integer
7147959
xsd:integer
1093222362
xsd:date
2007-06-10
xsd:date
2012-09-11
rdf:langString
يُستخدم مصطلح حقوق المؤلفين (بالإنكليزية: Author’s rights) كثيراً بالترابط مع قوانين الملكية الفكرية، ويُعتبر ترجمة مباشرة للمصطلح الفرنسي (droit d’auteur)، فبالفعل رُوّج له لأول مرة في فرنسا عام 1777، وذلك على يد بيير أوجستن كارون دي بومارشيه، الذي ربطته علاقات وثيقة ببنجامين فرانكلين. ويُوظّف هذا المصطلح عموماً فيما يتعلق بقوانين حقوق النشر في البلدان التي يحكمها قانون مدني وفي قانون الاتحاد الأوروبي، وتكون حقوق المؤلف محمية في ظل اتفاقية برن لحماية الأعمال الأدبية والفنية، ومعاهدات أخرى مشابهة. وتُعبّر كلمة (مؤلف) عن معانٍ متنوعة، بما يتضمن الكتّاب، والملحّنين، والفنانين، والنحّاتين وحتى المعماريين، وعموماً يُعرّف المؤلف على أنه الشخص الذي أدى إبداعه إلى نشوء عمله المصون، بيد أن التعريف الدقيق له يختلف من دولة لأخرى. وتنطوي حقوق المؤلف على محتويين متميزين اثنين، هما الحقوق الاقتصادية في العمل وحقوق المؤلف الأخلاقية، فتُعد الأولى ضرباً من حق الملكية تكون محدودة المدة ويمكن للمؤلف نقلها لأشخاص آخرين مثل أي ملكية أخرى (تتطلب بعض الدول أن يكون هذا النقل على هيئة عقد مكتوب). وتهدف الحقوق الاقتصادية للسماح للمؤلف، أو حاملها، بالربح المادي من إبداعه، وتتضمن حق الإذن بإعادة إنتاج العمل المُنجز (المادة 9 من اتفاقية برن)، [1] كما يمتلك مؤلفو الأعمال الدرامية (مثل المسرحيات) أيضاً حق الإذن بتأدية أعمالهم للعامة (المادة 11 من اتفاقية برن). وتعتمد حماية الحقوق الأخلاقية لمؤلف ما على المنظور بأن العمل الإبداعي يُعد تعبيراً عن شخصية المؤلف بطريقة ما، وبالتالي تكون الحقوق الأخلاقية خاصة بشخص المؤلف، ولا يمكن نقلها لفرد آخر إلا بموجب وصية بعد وفاته. [2] ويختلف نظام الحقوق الأخلاقية كثيراً بين الدول، ولكنه يتضمن عموماً حق المؤلف باعتباره مؤلف العمل المُنجز، وحق الاعتراض على أي تشويه أو إفساد له قد يُلحق الضرر باحترامه أو سمعته (النسخة الثانية من المادة 6 من اتفاقية برن)، كما تكون الحقوق الأخلاقية للمؤلفين دائمة في العديد من الدول.
rdf:langString
"Author's rights" is a term frequently used in connection with laws about intellectual property. The term is considered as a direct translation of the French term droit d’auteur (also German Urheberrecht). It was first (1777) promoted in France by Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais, who had close relations with Benjamin Franklin. It is generally used in relation to the copyright laws of civil law countries and in European Union law. Authors' rights are internationally protected by the Berne Convention for the Protection of Literary and Artistic Works and by other similar treaties. “Author” is used in a very wide sense, and includes composers, artists, sculptors and even architects: in general, the author is the person whose creativity led to the protected work being created, although the exact definition varies from country to country. Authors’ rights have two distinct components: the economic rights in the work and the moral rights of the author. The economic rights are a property right which is limited in time and which may be transferred by the author to other people in the same way as any other property (although many countries require that the transfer must be in the form of a written contract). They are intended to allow the author or their holder to profit financially from their creation, and include the right to authorize the reproduction of the work in any form (Article 9, Berne Convention). The authors of dramatic works (plays, etc.) also have the right to authorize the public performance of their works (Article 11, Berne Convention). The protection of the moral rights of an author is based on the view that a creative work is in some way an expression of the author's personality: the moral rights are therefore personal to the author, and cannot be transferred to another person except by testament when the author dies. The moral rights regime differs greatly between countries, but typically includes the right to be identified as the author of the work and the right to object to any distortion or mutilation of the work which would be prejudicial to their honor or reputation (Article 6bis, Berne Convention). In many countries, the moral rights of an author are perpetual.
rdf:langString
"Aŭtorrajto" estas termino ofte uzata en rilato al juro pri intelekta propraĵo. La termino estas konsiderata kiel rekta traduko de la franca esprimo droit d'auteur (angle author's rights kaj germane Urheberrecht). Ĝi estis enkondukita (1777) en Francio fare de Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais, kiu havis rilatojn kun Benjamin Franklin. Ĝi estis ĝenerale uzata rilate al la civila juro pri kopirajto kaj en la kopirajta juro en Eŭropa Unio. Aŭtorrajtoj estas internacie protektitaj pere de la Konvencio de Berno por la Protekto de Literaturaj kaj Artaj Verkoj kaj pere de aliaj similaj traktatoj. Koncerne la "spirita verko", la termino aŭtoro estas uzata en tre ampleksa senco, kaj inkludas komponistojn, artistojn, skulptistojn kaj eĉ arkitektojn: ĝenerale, aŭtoro estas la persono kies kreivo kondukas al kreo de protektata verko, kvankam la preciza difino varias el lando al lando. Aŭtorrajtoj havas du diferencajn komponantojn: nome la ekonomiaj rajtoj de la verko kaj la moralaj rajtoj de la aŭtoro. La ekonomiaj rajtoj estas posedaj rajtoj kiuj estas limigitaj en la tempo kaj kiuj povas esti transigitaj fare de la aŭtoro al aliaj personoj sammaniere kiel ajna alia posedaĵo (kvankam multaj landoj postulas, ke la transigo estu farata en la formo de skribita kontrakto). Ili intencas ebligi, ke la aŭtoro aŭ la tenanto profitu finance el la kreaĵo, kaj inkludas la rajton rajtigi la reproduktadon de la verko en ajna formo (Artikolo 9a, de la Konvencio de Berno) La aŭtoro de teatraĵoj havas ankaŭ la rajton permesi la publikan ludadon de siaj verkoj (Artikolo 11a, de la Konvencio de Berno). La protekto de la moralaj rajtoj de aŭtoro estas bazita sur la vidpunkto ke kreaĵo estas iel esprimo de la personeco de la aŭtoro: la moralaj rajtoj estas tiele personaj rajtoj de la aŭtoro, kaj ne povas esti transigitaj al alia persono escepte pere de testamento post la morto de la aŭtoro. La reĝimo de moralaj rajtoj ege diferencas inter landoj, sed tipe inkludas la rajton esti identigita kiel la aŭtoro de la verko kaj la rajton malakcepti distordon aŭ mutilon de verko kiu povus esti damaĝa al honoro aŭ reputacio de la aŭtoro (Artikolo 6abis, de la Konvencio de Berno). En multaj landoj, la moralaj rajtoj de aŭtoro estas porĉiamaj.
rdf:langString
El derecho de autor es un conjunto de normas jurídicas y principios que afirman los derechos morales y patrimoniales que la ley concede a los autores (los derechos de autor), por el simple hecho de la creación de una obra literaria, artística, musical, científica o didáctica, esté publicada o inédita. La legislación sobre derechos de autor en Occidente se inicia en 1710 gracias al Estatuto de la Reina Ana. En el derecho anglosajón, se utiliza la noción de copyright (traducido literalmente como ‘derecho de copia’) que —por lo general— comprende la parte patrimonial de los derechos de autor (derechos patrimoniales). En el derecho literario, comprende el derecho de las historias basadas en hechos o personajes reales, los personajes tienen derecho a leer la obra, mientras es escrita. Una obra pasa al dominio público cuando los derechos patrimoniales han expirado. Esto sucede habitualmente transcurrido un plazo desde la muerte del autor (post mortem auctoris). El plazo mínimo, a nivel mundial, es de 50 años y está establecido en el Convenio de Berna. Muchos países han extendido ese plazo ampliamente. Por ejemplo, en el Derecho europeo, son 70 años desde la muerte del autor; en México son 100 años. Una vez pasado ese tiempo, dicha obra entonces puede ser utilizada en forma libre, respetando los derechos morales.
rdf:langString
Le droit d’auteur protège les œuvres littéraires, notamment les créations graphiques, sonores ou audiovisuelles et plastiques, les créations musicales, mais aussi les logiciels, les créations de l’art appliqué, les créations de mode, etc. Les artistes-interprètes, les producteurs de vidéogrammes et de phonogrammes, et les entreprises de communication audiovisuelle ont également des droits voisins du droit d’auteur... C'est l’ensemble des droits dont dispose un auteur ou ses ayants droit (héritiers, sociétés de production), sur ses œuvres originales définissant notamment l'utilisation et à la réutilisation de ses œuvres sous certaines conditions. C'est une construction juridique, philosophique et politique née en Europe avec le développement de l'imprimerie et l'institutionnalisation de l'édition, et dont le sens et la portée ont beaucoup évolué depuis, notamment avec le développement du numérique. Il est composé de deux types de droits :
* le droit moral, qui reconnaît notamment à l'auteur la paternité de l’œuvre et le respect de son intégrité. Dans certains pays, dont la France, il est perpétuel, inaliénable et imprescriptible ;
* les droits patrimoniaux, qui confèrent un monopole d’exploitation économique sur l'œuvre, pour une durée variable (selon les pays ou cas) au terme de laquelle l'œuvre entre dans le « domaine public ». Attention : le droit d’auteur ne protège pas les idées ou les concepts en France.
rdf:langString
Hak cipta penulis adalah bagian dari hukum Hak Cipta. Istilah ini merupakan terjemahan langsung dari istilah droit d'auteur Prancis (juga Jerman Urheberrecht) dan pada umumnya digunakan dalam hubungan dengan undang-undang hak cipta dari negara-negara perdata dan Hukum Uni Eropa. Hak-hak Penulis dilindungi secara internasional oleh . Penulis memiliki arti yang sangat luas, bisa termasuk dalam komposer, seniman, dan bahkan arsitek. Secara umum, penulis adalah orang yang menyebabkan kreativitas kerja dilindungi, walaupun pastinya memiliki definisi yang berbeda-beda disetiap negara.
rdf:langString
저자 권리는 저작권법의 부분이다. 저자의 권리는 두가지 구분이 되는 구성성분을 지닌다. 경제적인 권리와 지적인 권리이다.
rdf:langString
Il diritto d'autore è una branca del diritto privato, che ha lo scopo di tutelare i frutti dell'attività intellettuale di carattere creativo (ovvero le opere devono essere nuove e originali), attraverso il riconoscimento all'autore originario (o agli autori in caso di collaborazione creativa) dell'opera di una serie di diritti di carattere sia morale, sia patrimoniale. Il diritto d'autore si applica ad arti figurative, architettura, teatro, cinematografia, programmi per elaboratore e banche dati, ma alcune opere non sono tutelate, ad esempio le leggi o i testi degli atti ufficiali dello Stato o delle amministrazioni pubbliche. Il soggetto titolare dei diritti d'autore è generalmente colui che crea l'opera, ma vi sono delle eccezioni: per quanto riguarda una testata giornalistica, ad esempio, il detentore dei diritti è l'editore, anche se i vari articoli sono stati scritti da altri dipendenti (che però mantengono i diritti morali in quanto effettivi creatori dell'opera in questione); oppure per un'opera cinematografica, chi detiene i diritti è il produttore.Esso può essere modificato solo dopo 150 anni. In particolare, si possono osservare delle eccezioni relative ai titolari del diritto d'autore nei seguenti articoli della Legge sulla Protezione del diritto d'autore:
* Articolo 12-bis e 12-ter che stabiliscono la titolarità dei diritti d'autore dei programmi per elaboratore e delle opere di design che, sotto alcune condizioni, spettano non a chi crea l'opera ma a un soggetto terzo.
* Art 12-bis: "Salvo patto contrario, il datore di lavoro è titolare del diritto esclusivo di utilizzazione economica del programma per elaborare o della banca dati creati dal lavoratore dipendente nell'esecuzione delle sue mansioni o su istruzioni impartire dallo stesso datore di lavoro". L'articolo 12-bis non è valido per il libero professionista al quale si applicano normative differenti."
* Art 12-ter - Si applicano a lavoratori dipendenti che facciano opere di design. "Salvo patto contrario, qualora un'opera di disegno industriale sia creata dal lavoratore dipendente nell'esercizio delle sue mansioni, il datore di lavoro è titolare dei diritti esclusivi di utilizzazione economica dell'opera".
* Articolo 11 Comma 1 - "Alle amministrazioni dello stato, alle Province ed ai Comuni spetta il diritto di autore sulle opere create e pubblicate sotto il loro nome ed a loro conto e spese."
* Articolo 11 Comma 2 - "Lo stesso diritto spetta agli enti privati che non perseguano scopi di lucro, salvo diverso accordo con gli autori delle opere pubblicate, nonché alle accademie e agli altri enti pubblici culturali sulla raccolta dei loro atti e sulle loro pubblicazioni."
* L'articolo 11 inserisce un'eccezione che viene ulteriormente normata dall'articolo 29 che riduce la durata del diritto d'autore. Questo stesso articolo però non risolve il problema del diritto d'autore una volta scaduti 20 anni dalla sua prima pubblicazione. Nel caso di lavoratori autonomi o indipendenti la giurisprudenza dice che il committente ha diritto sull'opera in base alla disposizioni contrattuali. Vi sono inoltre degli altri articoli che specificano come titolari del diritto d'autore anche autori di opere ricoperte da anonimato. In particolare possiamo elencare i seguenti:
* Articolo 8 - "È reputato autore dell'opera, salvo prova contraria, chi è in essa indicato come tale nelle forme d'uso, ovvero, è annunciato come tale nella recitazione, esecuzione, rappresentazione o radio-diffusione dell'opera stessa." Si tratta di una congettura, in quanto, qualora si provasse il contrario, l'autore verrebbe modificato.
* Articolo 8 Comma 1: "Valgono come nome lo pseudonimo, il nome d'arte, la sigla o il segno convenzionale, che siano notoriamente conosciuti come equivalenti al nome vero". La durata del diritto d'autore, nel caso di autori sconosciuti oppure conosciuti tramite pseudonimo non associabile ad una persona fisica cambia. In questo caso durano fino a 70 anni dopo la prima pubblicazione non essendo possibile determinare la data di morte dell'autore. L'autore o gli eredi però posso rivelarsi, dal momento della rivelazione dell'autore dell'opera eseguita presso le corrette sedi legali, tutto ciò che è definito nell'Articolo 9: "Chi abbia rappresentato, eseguito o comunque pubblicato un'opera anonima, o pseudonima, è ammesso a far valere i diritti dell'autore, finché non sia rivelato.". L'esercizio in forma esclusiva di questi diritti da parte dell'autore permette a lui e ai suoi aventi causa di remunerarsi per un periodo limitato nel tempo attraverso lo sfruttamento commerciale dell'opera. In particolare, il diritto d'autore è una figura propria degli ordinamenti di civil law (tra i quali la Francia e l'Italia), mentre in quelli di common law (come gli Stati Uniti e il Regno Unito), esiste l'istituto parzialmente diverso del copyright.
rdf:langString
Права авторов являются частью закона об авторских правах. Термин возник как лексическая калька с французского droit d’auteur (нем. Urheberrecht) и обычно используется по отношению к закону об авторском праве. Права авторов охраняются на международном уровне Бернской конвенции об охране литературных и художественных произведений и других аналогичных договоров. «Автор» используется в очень широком смысле, то же касается композиторов, художников, скульпторов и архитекторов: в целом, автор — это человек, чьё творчество стало ключевым фактором при создании какой-либо работы, а вообще определение довольно широко варьируется в различных странах. Права авторов делятся на имущественные («экономические») и личные неимущественные («моральные»). Экономические права — права собственности, которые ограничены во времени и могут быть переданы автором другим лицам, так же как и любое другое имущество (хотя многие страны требуют, чтобы передача была в форме письменного договора). Они предназначены для того, чтобы автор или владелец мог легально извлекать финансовую прибыль, а также разрешать воспроизведение своих произведений в любой форме (статья 9 Бернской конвенции). Авторы драматических и музыкальных произведений (пьесы, и т. д.) также имеют право разрешать их публичное исполнение (статья 11 Бернской конвенции). Защита личных неимущественных прав автора основывается на представлении о том, что творчество является в некотором роде выражением личности автора: следовательно, личные неимущественные права невозможно передать другому лицу, кроме как в форме завещания при условии смерти автора. Моральная защита прав сильно отличается в различных странах, однако все они включают в себя право быть признанным в авторстве произведения и право защиты от любого вида деформации, которая может нанести ущерб собственности, чести и репутации (статья 6-бис Бернской конвенции). Во многих странах личные неимущественные права автора являются бессрочными.
rdf:langString
Droit d’auteur (fr. prawo autora) – system prawa autorskiego funkcjonujący głównie w państwach Europy kontynentalnej (zob. system prawa kontynentalnego), w tym w Polsce. Nazwa tego systemu pochodzi od treści francuskich ustaw: z 13 (19) stycznia 1791 o przedstawieniach oraz z 19 (24) lipca 1793 o własności literackiej i artystycznej. Ustawy te stanowiły, że utwór jest objęty ochroną z chwilą powstania i że ta ochrona jest naturalnym prawem autora. W odróżnieniu od systemu copyright, system droit d’auteur obejmuje autorskie prawa osobiste i majątkowe. Podkreśla się, że prawo autorskie mniej służy społeczeństwu (rozwojowi kultury, nauki), a bardziej ochronie interesów twórcy. W systemie droit d’auteur wykształciły się dwa modele: dualistyczny (w którym autorskie prawa osobiste i majątkowe są wyraźnie wydzielone) i monistyczny (w którym nie są). Model dualistyczny obowiązuje m.in. w krajach Europy łacińskiej i Polsce, a monistyczny – w Niemczech (Urheberrecht). Zbiór norm droit d’auteur jest ponadto przeciwstawiany normom zaliczanym do prawa własności przemysłowej (propriété industrielle, gewerbliches Eigentum), a także pojęciu „własność literacka i artystyczna” (propriété littéraire et artistique).
xsd:nonNegativeInteger
12653