Attempt
http://dbpedia.org/resource/Attempt an entity of type: Thing
أصبحت المحاولة والشروع في الجريمة تُمثل جريمةً يعاقب عليها في القانون العام لإنجلترا. المحاولة في الجريمة تعني أن أفعال المتهم تُعد مباشرة فعلية نحو ارتكاب الجريمة، ولذا تكون الجريمة هنا أبعد من مجرد الإعداد لها بل الشروع فيها.فجوهر المحاولة في الجريمة أن المتهم فشل في إتمام الجريمة "Actus reus" (كلمة لاتينية معناها الحرفي الفعل المذنب)، ولكن يمتلك النية القاصدة لإنهائها. وحتى تثبت المسئولية القانونية، لابد من إثبات الفعل الإجرامي مصاحباً مع النية الجنائية المعبرة عنها بما يسمى (العقل المذنب) في اللحظة المؤاتية معاً (طالع التزامن (القانون) لجرائم تعد حالة مستثنية لهذا القاعدة).
rdf:langString
Pokusem trestného činu je takové jednání, které bezprostředně směřuje k dokonání trestného činu a jehož se pachatel dopustil v úmyslu trestný čin spáchat, jestliže k dokonání trestného činu nedošlo. Jedná se o vývojové stádium trestného činu navazující na přípravu. Pokus trestného činu zakládá trestní odpovědnost dle trestní sazby stanovené za dokonaný trestný čin.
rdf:langString
Se dice que la tentativa está presente cuando, con el objetivo de cometer un delito, ha comenzado alguien su ejecución por medios apropiados pero no se consuma por causas ajenas a su voluntad. Los delitos imperfectos se caracterizan y se diferencian por la parte subjetiva. Ej. Alguien dispara contra la víctima y le causa una herida: ¿cómo se sabe si es homicidio frustrado o lesión? Ya que objetivamente es lo mismo. La diferencia radica en la intención del autor. Esta intención va a ser la que permita diferenciar el delito y, por ello, es la parte central de los delitos de imperfecta realización. Esto, sin embargo, no quiere decir que en estos delitos no haya una parte objetiva (si la hay).
rdf:langString
미수범(未遂犯)은 범죄의 실행에 착수하여 행위를 종료하지 못하였거나 결과가 발생하지 아니한 것을 말한다. 미수범의 형은 기수범보다 감경할 수 있다(형법 제25조). 미수범은 범죄의 실행에 착수한 점에서 예비와 구별되며, 미수와 예비의 구별은 행위의 가벌성을 결정하는 데 중요한 의의가 있다고 볼 수 있다.
rdf:langString
未遂（みすい）とは、狭義には犯罪の実行への着手があったが、行為者本人の意思に基づかない外部的な障害によってこれを完成しなかった場合（障害未遂）をいう。また、広義には自己の意思によって犯罪を中止した場合（中止未遂、中止犯）を含む。対義語は既遂。
rdf:langString
Försök till brott innebär att någon kommit nära att utföra ett brott, men inte fullt ut genomfört det. Försök till brott är i många fall straffbart.
rdf:langString
За́мах на зло́чин — вчинення особою з прямим умислом діяння, безпосередньо спрямованого на вчинення злочину, якщо при цьому злочин не був доведений до кінця з причин, що не залежали від волі винного.
rdf:langString
未遂犯是刑法的概念，「未遂」即「已著手行動但尚未達成」的意思，未遂繼續發展就會變成「既遂」（「已遂」）。在刑法學中，判斷某人有罪與否，首先必須確認此人的行為是否符合（）刑法法條中的構成要件，而「行為」又細分為行為主體、行為本身及行為結果三者加以探討，而「未遂」的概念即建立在結果的發生與否上。
rdf:langString
Покушение на преступление — деяния лица, непосредственно направленные на совершение преступления, не доведённые до конца по не зависящим от этого лица обстоятельствам.
rdf:langString
An attempt to commit a crime occurs if a criminal has an intent to commit a crime and takes a substantial step toward completing the crime, but for reasons not intended by the criminal, the final resulting crime does not occur. Attempt to commit a particular crime is a crime, usually considered to be of the same or lesser gravity as the particular crime attempted. Attempt is a type of inchoate crime, a crime that is not fully developed. The crime of attempt has two elements, intent and some conduct toward completion of the crime.
rdf:langString
Der Versuch bezeichnet im Strafrecht Deutschlands ein Deliktsstadium, das zwischen strafloser Tatvorbereitung und Tatvollendung liegt. Gemäß § 22 des Strafgesetzbuchs (StGB) liegt ein Versuch vor, wenn der Straftäter nach seiner Vorstellung von der Tat zur Verwirklichung des Tatbestands unmittelbar ansetzt.
rdf:langString
Usiłowanie – jedna z form stadialnych przestępstwa. Art. 13 § 1 k.k. z pojęciem usiłowania wiąże występowanie trzech przesłanek: 1.
* zamiar popełnienia czynu zabronionego 2.
* zachowanie bezpośrednio zmierzające ku jego dokonaniu 3.
* brak jego dokonania. W literaturze prawniczej rozróżnia się kilka rodzajów usiłowania:
rdf:langString
Tentativa de crime é a execução do conjunto de atos necessários para constituí-lo que, embora suficientes, não produzam o resultado esperado por motivos alheios à vontade do agente. Ou seja: é a execução, não intencionalmente falha, de todos os atos suficientes ao cometimento do crime. Segundo o código penal brasileiro, em seu artigo 14, diz-se do crime: "II - tentado, quando, iniciada a execução, não se consuma por circunstâncias alheias à vontade do agente."
rdf:langString
De strafbare poging in het Nederlandse strafrecht is gecodificeerd in art. 45 Wetboek van Strafrecht en art. 47 Wetboek van Strafrecht BES: 1. Poging tot misdrijf is strafbaar, wanneer het voornemen van de dader zich door een begin van uitvoering heeft geopenbaard.2. Het maximum van de hoofdstraffen op het misdrijf gesteld wordt bij poging met een derde verminderd.3. Geldt het een misdrijf waarop levenslange gevangenisstraf is gesteld, dan wordt gevangenisstraf opgelegd van ten hoogste twintig jaren.*4. De bijkomende straffen zijn voor poging dezelfde als voor het voltooide misdrijf.
rdf:langString
rdf:langString
Attempt
rdf:langString
محاولة (قانون)
rdf:langString
Pokus trestného činu
rdf:langString
Versuch (StGB)
rdf:langString
Tentativa
rdf:langString
미수범
rdf:langString
未遂
rdf:langString
Poging
rdf:langString
Usiłowanie
rdf:langString
Tentativa de crime
rdf:langString
Покушение на преступление
rdf:langString
Försök till brott
rdf:langString
Замах на злочин
rdf:langString
未遂犯
xsd:integer
1559961
xsd:integer
1106056388
rdf:langString
أصبحت المحاولة والشروع في الجريمة تُمثل جريمةً يعاقب عليها في القانون العام لإنجلترا. المحاولة في الجريمة تعني أن أفعال المتهم تُعد مباشرة فعلية نحو ارتكاب الجريمة، ولذا تكون الجريمة هنا أبعد من مجرد الإعداد لها بل الشروع فيها.فجوهر المحاولة في الجريمة أن المتهم فشل في إتمام الجريمة "Actus reus" (كلمة لاتينية معناها الحرفي الفعل المذنب)، ولكن يمتلك النية القاصدة لإنهائها. وحتى تثبت المسئولية القانونية، لابد من إثبات الفعل الإجرامي مصاحباً مع النية الجنائية المعبرة عنها بما يسمى (العقل المذنب) في اللحظة المؤاتية معاً (طالع التزامن (القانون) لجرائم تعد حالة مستثنية لهذا القاعدة).
rdf:langString
Pokusem trestného činu je takové jednání, které bezprostředně směřuje k dokonání trestného činu a jehož se pachatel dopustil v úmyslu trestný čin spáchat, jestliže k dokonání trestného činu nedošlo. Jedná se o vývojové stádium trestného činu navazující na přípravu. Pokus trestného činu zakládá trestní odpovědnost dle trestní sazby stanovené za dokonaný trestný čin.
rdf:langString
An attempt to commit a crime occurs if a criminal has an intent to commit a crime and takes a substantial step toward completing the crime, but for reasons not intended by the criminal, the final resulting crime does not occur. Attempt to commit a particular crime is a crime, usually considered to be of the same or lesser gravity as the particular crime attempted. Attempt is a type of inchoate crime, a crime that is not fully developed. The crime of attempt has two elements, intent and some conduct toward completion of the crime. One group of theories in criminal law is that attempt to commit an act occurs when a person comes dangerously close to carrying out a criminal act, and intends to commit the act, but does not commit it. The person may have carried out all the necessary steps (or thought they had) but still failed, or the attempt may have been abandoned or prevented at a late stage. The attempt must have gone beyond mere planning or preparation, and is distinct from other inchoate offenses such as conspiracy to commit a crime or solicitation of a crime. There are many specific crimes of attempt, such as attempted murder, which may vary by jurisdiction. Punishment is often less severe than would be the case if the attempted crime had been carried out. Abandonment of the attempt may constitute a not guilty defence, depending partly on the extent to which the attempt was abandoned freely and voluntarily. Early common law did not punish attempts; the law of attempt was not recognised by common law until the case of b. Rex v. Scofield in 1784. The essence of the crime of attempt in legal terms is that the defendant has failed to commit the actus reus (the Latin term for the "guilty act") of the full offense, but has the direct and specific intent to commit that full offense. The normal rule for establishing criminal liability is to prove an actus reus accompanied by a mens rea ("guilty mind") at the relevant time (see concurrence and strict liability offenses as the exception to the rule).
rdf:langString
Der Versuch bezeichnet im Strafrecht Deutschlands ein Deliktsstadium, das zwischen strafloser Tatvorbereitung und Tatvollendung liegt. Gemäß § 22 des Strafgesetzbuchs (StGB) liegt ein Versuch vor, wenn der Straftäter nach seiner Vorstellung von der Tat zur Verwirklichung des Tatbestands unmittelbar ansetzt. Führt der Versuch zur Vollendung eines Tatbestands, ist er für die Strafbarkeit des Täters nicht von Belang; er ist gegenüber der Vollendung subsidiär. Eigenständige Bedeutung besitzt der Versuch hingegen, wenn die versuchte Straftat nicht zur Vollendung gelangt. Hierzu kommt es, wenn der objektive Tatbestand eines Delikts entgegen der Vorstellung des Täters nicht erfüllt wird, etwa, weil der tatbestandsmäßige Erfolg nicht eintritt. So verhält es sich etwa, wenn der Täter sein Opfer töten will, ihm jedoch lediglich dessen Verletzung gelingt. Lediglich ein Versuch liegt ebenfalls vor, wenn der Erfolg zwar eintritt, aber nicht kausal durch den Täter herbeigeführt wird oder ihm nicht objektiv zugerechnet werden kann. An Kausalität fehlt es etwa, wenn das Opfer eines Tötungsdelikts von einem anderen erschossen wird, bevor das vom Täter beigebrachte Gift zu wirken beginnt. Unter welchen Voraussetzungen der Versuch einer Tat strafbar ist, ergibt sich aus § 23 StGB. Hiernach ist der Versuch bei Verbrechen stets, bei Vergehen nur dann strafbar, wenn dies im Gesetz ausdrücklich angeordnet wird. Als Verbrechen gelten gemäß § 12 Absatz 1 StGB alle Straftaten, die im Mindestmaß mit einer Freiheitsstrafe von einem Jahr bedroht sind. Hierzu zählen etwa Totschlag (§ 212 StGB), Raub (§ 249 StGB) und Brandstiftung (§ 306 StGB). Der Strafrahmen des Versuchs richtet sich nach dem des versuchten Tatbestands. Der Versuch ist teilnahmefähig, da er eine vorsätzliche und rechtswidrige Haupttat ist. Wer einem anderen folglich bei der Begehung eines Totschlags hilft, ist wegen Beihilfe (§ 27 StGB) strafbar, auch wenn die Haupttat nicht über das Versuchsstadium hinausgelangt.
rdf:langString
Se dice que la tentativa está presente cuando, con el objetivo de cometer un delito, ha comenzado alguien su ejecución por medios apropiados pero no se consuma por causas ajenas a su voluntad. Los delitos imperfectos se caracterizan y se diferencian por la parte subjetiva. Ej. Alguien dispara contra la víctima y le causa una herida: ¿cómo se sabe si es homicidio frustrado o lesión? Ya que objetivamente es lo mismo. La diferencia radica en la intención del autor. Esta intención va a ser la que permita diferenciar el delito y, por ello, es la parte central de los delitos de imperfecta realización. Esto, sin embargo, no quiere decir que en estos delitos no haya una parte objetiva (si la hay).
rdf:langString
미수범(未遂犯)은 범죄의 실행에 착수하여 행위를 종료하지 못하였거나 결과가 발생하지 아니한 것을 말한다. 미수범의 형은 기수범보다 감경할 수 있다(형법 제25조). 미수범은 범죄의 실행에 착수한 점에서 예비와 구별되며, 미수와 예비의 구별은 행위의 가벌성을 결정하는 데 중요한 의의가 있다고 볼 수 있다.
rdf:langString
未遂（みすい）とは、狭義には犯罪の実行への着手があったが、行為者本人の意思に基づかない外部的な障害によってこれを完成しなかった場合（障害未遂）をいう。また、広義には自己の意思によって犯罪を中止した場合（中止未遂、中止犯）を含む。対義語は既遂。
rdf:langString
Usiłowanie – jedna z form stadialnych przestępstwa. Art. 13 § 1 k.k. z pojęciem usiłowania wiąże występowanie trzech przesłanek: 1.
* zamiar popełnienia czynu zabronionego 2.
* zachowanie bezpośrednio zmierzające ku jego dokonaniu 3.
* brak jego dokonania. W literaturze prawniczej rozróżnia się kilka rodzajów usiłowania:
* usiłowanie ukończone – sprawca uczynił wszystko, co zamierzał, lecz nie zdołał dokonać czynu (np. oddał strzał do pokrzywdzonego, ale nie trafił).
* usiłowanie nieukończone – sprawca nie zdołał wykonać wszystkiego, co zamierzał.
* usiłowanie kwalifikowane – sprawca usiłując dokonać jednego czynu zabronionego, niejako „po drodze” dokonał innego (np. chciał zabić pokrzywdzonego, a jedynie go zranił).
* usiłowanie zwykłe (tzw. udolne) – takie, które w chwili rozpoczęcia daje sprawcy szansę na dokonanie
* usiłowanie nieudolne – takie, które od samego początku nie może doprowadzić do dokonania, lecz sprawca o tym nie wie (np. usiłowanie otrucia przy użyciu cukru, o którym sprawca myśli, że jest to trucizna). Dzieli się ono na:
* bezwzględnie nieudolne (dokonanie jest niemożliwe, w każdych warunkach)
* względnie nieudolne (dokonanie jest niemożliwe, ale tylko w tej konkretnej sytuacji, w jakiej podjął je sprawca);
* karalne (jeżeli usiłowanie jest nieudolne ze względu na użycie środka niezdatnego do popełnienia czynu lub brak jest przedmiotu, na którym można popełnić czyn)
* bezkarne – wszystkie inne wypadki usiłowania nieudolnego. Usiłowania nieudolnego nie można mylić z tzw. usiłowaniem chybionym. To ostatnie zachodzi wtedy, kiedy dokonanie było możliwe wtedy, gdy sprawca rozpoczynał usiłowanie, lecz zanim dokończył je, stało się niemożliwe (np. sprawca zaczął wykonywać podkop, aby włamać się do banku, lecz nim go ukończył, bank został zlikwidowany). Usiłowanie chybione jest odmianą usiłowania zwykłego. Usiłowanie zagrożone jest taką samą karą jak przestępstwo dokonane (art. 14 § 1 k.k.). W praktyce, kary wymierzane za usiłowanie są z reguły niższe od kar wymierzanych za dokonanie przestępstwa. W wypadku usiłowania nieudolnego karalnego sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia (art. 14 § 2 k.k.). Usiłowanie nieudolne bezkarne nie niesie ze sobą żadnych konsekwencji dla sprawcy. Sprawca usiłowania nie podlega karze, jeżeli dobrowolnie odstąpił od dokonania lub dobrowolnie zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego (czynny żal). Jeżeli sprawca dobrowolnie starał się zapobiec skutkowi, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary (bezskuteczny czynny żal). Usiłowanie wyróżnia się również w prawie wykroczeń. Odpowiedzialność za usiłowanie zachodzi, gdy ustawa tak stanowi. Karę za usiłowanie wymierza się w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego wykroczenia. Nie podlega karze za usiłowanie, kto dobrowolnie odstąpił od czynu lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego.
rdf:langString
De strafbare poging in het Nederlandse strafrecht is gecodificeerd in art. 45 Wetboek van Strafrecht en art. 47 Wetboek van Strafrecht BES: 1. Poging tot misdrijf is strafbaar, wanneer het voornemen van de dader zich door een begin van uitvoering heeft geopenbaard.2. Het maximum van de hoofdstraffen op het misdrijf gesteld wordt bij poging met een derde verminderd.3. Geldt het een misdrijf waarop levenslange gevangenisstraf is gesteld, dan wordt gevangenisstraf opgelegd van ten hoogste twintig jaren.*4. De bijkomende straffen zijn voor poging dezelfde als voor het voltooide misdrijf. *: In Wetboek van Strafrecht BES: "ten hoogste vier en twintig jaren" Een poging tot een bepaald misdrijf is in Nederland strafbaar gesteld. Het delict hoeft dus niet gevolgd te zijn.Er wordt onderscheid gemaakt tussen een deugdelijke en ondeugdelijke poging. Een ondeugdelijke poging wordt verder onderverdeeld in een absoluut ondeugdelijke en een relatief ondeugdelijke poging.Een absoluut ondeugdelijke poging is een poging waarin het gevolg in alle gevallen niet zal intreden. Het schieten op een lijk is een voorbeeld van een absoluut ondeugdelijke poging tot doodslag (art. 287 Sr, art. 300 Sr BES) of moord (art. 289 Sr, art. 302 Sr BES).Een relatief ondeugdelijke poging is een poging waarin het gevolg normaliter wel intreedt alleen in een concreet geval niet . Een poging tot diefstal (art. 310 Sr, art. 323 Sr BES) van de inhoud van een kluis, waar men denkt veel geld te kunnen stelen, maar in een concreet geval geen geld in de kluis aanwezig blijkt te zijn is een voorbeeld van een relatief ondeugdelijke poging.In beginsel is een absoluut ondeugdelijke poging niet strafbaar. Een relatief ondeugdelijke poging is wel strafbaar. De dader moet ook een voornemen hebben om een bepaald misdrijf te plegen. Het voornemen van de dader kan men ook zien als opzet. Alle opzetvormen kunnen hier gebruikt worden, voorwaardelijk opzet, opzet met noodzakelijkheidbewustzijn, en opzet als bedoeling. Dit is alleen anders indien het beoogde misdrijf zelf een zwaardere opzetvorm vereist door bijvoorbeeld gebruik te maken van de term 'oogmerk' in plaats van 'opzettelijk' of 'wetende dat'. Dan is voorwaardelijk opzet in het algemeen onvoldoende. Bovendien moet er een begin van uitvoering zijn. In het Cito-arrest introduceert de Hoge Raad het criterium van de uiterlijke verschijningsvorm: Een gedraging is als een begin van uitvoering van een voorgenomen misdrijf aan te merken "als zij naar haar uiterlijke verschijningsvorm moet worden beschouwd als te zijn gericht op de voltooiing van het misdrijf".In het Grenswisselkantoor-arrest werd het begin van uitvoering (van een bankroof) niet aanwezig geacht. De maatschappelijke verontwaardiging hierover heeft ertoe geleid dat de wetgever de strafbare voorbereiding van art. 46 Sr in het leven heeft geroepen. Een dader die een poging tot een bepaald misdrijf doet en vrijwillig terugtreedt, is niet strafbaar (art. 46b Sr, art. 48b Sr BES).Het moet echter gaan om een spontane vrijwillige terugtreding. Bang dat men gepakt gaat worden als men de sirene van de politie hoort is geen vrijwillige terugtreding en dan is de dader dus in beginsel strafbaar. Poging tot een overtreding is niet strafbaar. In het Wetboek van Strafrecht wordt dit sinds 1994 niet meer expliciet genoemd. In het Wetboek van Strafrecht BES wel (art. 48).
rdf:langString
Försök till brott innebär att någon kommit nära att utföra ett brott, men inte fullt ut genomfört det. Försök till brott är i många fall straffbart.
rdf:langString
Tentativa de crime é a execução do conjunto de atos necessários para constituí-lo que, embora suficientes, não produzam o resultado esperado por motivos alheios à vontade do agente. Ou seja: é a execução, não intencionalmente falha, de todos os atos suficientes ao cometimento do crime. Segundo o código penal brasileiro, em seu artigo 14, diz-se do crime: "II - tentado, quando, iniciada a execução, não se consuma por circunstâncias alheias à vontade do agente." Há várias teorias tentando identificar o início da execução de um crime, bem como separá-la da mera preparação. Embora haja situações onde seja clara a constituição da tentativa, aqueles casos em que apenas não se obtém o resultado esperado (o crime objeto de tentativa), todo o resto sendo executado, os casos em que outro elemento qualquer é eliminado do conjunto, ainda que por forças alheias à vontade do agente, são bem mais difíceis de julgar. Há o caso especial dos crimes impossíveis, em que a tentativa, do ponto de vista do agente, é finalizada. Nesses casos, dada a impossibilidade do crime, a justiça não aplica a punição para a tentativa, embora o agente possa responder por outro crime, conforme o caso.
rdf:langString
За́мах на зло́чин — вчинення особою з прямим умислом діяння, безпосередньо спрямованого на вчинення злочину, якщо при цьому злочин не був доведений до кінця з причин, що не залежали від волі винного.
rdf:langString
未遂犯是刑法的概念，「未遂」即「已著手行動但尚未達成」的意思，未遂繼續發展就會變成「既遂」（「已遂」）。在刑法學中，判斷某人有罪與否，首先必須確認此人的行為是否符合（）刑法法條中的構成要件，而「行為」又細分為行為主體、行為本身及行為結果三者加以探討，而「未遂」的概念即建立在結果的發生與否上。
rdf:langString
Покушение на преступление — деяния лица, непосредственно направленные на совершение преступления, не доведённые до конца по не зависящим от этого лица обстоятельствам.
xsd:nonNegativeInteger
19257