Atharvaveda
http://dbpedia.org/resource/Atharvaveda an entity of type: Abstraction100002137
أتهارفافيدا (Atharvaveda؛ باللغة السنسكريتية अथर्ववेदः هو رابع النصوص الهندوسية (فيدا)، وآخرها من حيث الترتيب الزمني للإضافة في الهندوسية. تنسب تسمية أتهارفافيدا إلى أتهارفان Atharvan، وهو رجل دين هندوسي ويعني الاسم مخازن معارف المنسوبة إليه، والتي يصف فيها ممارسات الحياة اليومية.
rdf:langString
El Atharvaveda es un texto sagrado del hinduismo. Parece pertenecer a una tradición paralela independiente a la de los otros tres Vedas (Rig, Sāma y Yajur). Los textos budistas y yainistas son considerablemente más hostiles contra el Atharva-veda (que aparece nombrado como Aggwāna-veda o Ajavana-veda) que contra otros textos hindúes.El Atharva-veda es menos predominante que los otros Vedas.
rdf:langString
Atharvaveda (Sanskerta: अथर्ववेद, atharvavéda, berakar dari kata , nama seorang Maharsi, dan veda berarti "pengetahuan") adalah sastra suci bagi umat Hindu, merupakan bagian dari Catur Veda. Terdapat 9 śākhā (resensi) tentang Atharvaveda, yaitu: Paippalāda, Dānta, Pradānta, Snāta, Snauta, Brahmadāvala, Śaunaka, Devadarśani, dan Caranavidyā. Namun śākhā yang masih bertahan hingga kini adalah Śaunakiya dan Paippalāda.
* l
*
* s
rdf:langString
『アタルヴァ・ヴェーダ』（サンスクリット語: अथर्ववेदः Atharvavedaḥ）は、4つあるヴェーダ本集のひとつで、主にバラモン教の呪術的な儀式典礼が記されたものである。
rdf:langString
아타르바베다(산스크리트어: अथर्ववेद)는 리그베다 후기의 사상과 우파니샤드의 철학을 연결하는 시기였던 기원전 1000년 경에서 기원전 800년 사이에 형성된 베다의 네번째 삼히타이자 마지막 삼히타이다. 신에게 바치는 감로인 소마에 대한 의식을 비롯하여 사람들의 모든 의례와 제식이 포함되어 있으며, 주문(呪文), 이야기, 예언, 액막이 부적, 소량의 사색적인 만트라들 등과 같이 주로 재앙을 제거하고 복을 불러오는 주술적인 내용을 담고 있는 경전이다. 리그베다가 사제계층의 브라만들에게만 행해졌다면 아타르바베다는 일반적인 서민들의 관습에게까지 영향을 준 경전으로, 아타르바베다의 상당히 복잡한 규정과 그에 관한 신화적 의미는 실제로 인도인들의 문화 속에 깊이 부여되어 있다.
rdf:langString
O Atarvaveda (também grafado Atharvaveda ou Atharva Veda; em sânscrito: अथर्ववेद, atharvavéda, um composto tatpurusha de atarvã, um tipo de sacerdote, e veda que significa "conhecimento") é um texto sagrado do hinduismo, parte dos quatro livros dos Vedas: o quarto Veda .De acordo com a tradição, o Atharvaveda foi principalmente composto por dois grupos de rishis conhecidos como os e os Angirasas. Adicionalmente, tradições atribuem partes a outros , tais como , e . Existem duas versões sobreviventes (śākhās), conhecidos como Śaunakiya (AVS) e Paippalāda (AVP).
rdf:langString
Atharwaweda (sanskr. trl. Atharvaveda) – jeden z czterech zbiorów hymnów, wchodzących w skład Wed, zawiera głównie teksty magiczne (formuły magiczne, zaklęcia i egzorcyzmy) i teksty związane z rytuałami (królewskimi i odnoszącymi się do ogniska domowego).
rdf:langString
Атхарва-веда (санскр. अथर्ववेद) — священний текст індуїзму, одна з Вед, зазвичай під час нумерації розташовується на четвертому місці. За індуїстською традицією, «Атхарва-веда» була в основному складена двома групами ріші, відомими як Бхрігу і . Частина «Атхарва-веди» приписується іншим ріші, таким як , і Каш'япа. Збереглися дві редакції «Атхарва-веди», відомі як Шаунакія і Пайппалада.
rdf:langString
«Атхарваве́да» (санскр. अथर्ववेद, IAST: Atharvaveda) — священный текст индуизма, одна из Вед, обычно располагающаяся на четвёртом месте в их нумерации. По индуистскому преданию, «Атхарваведа» была в основном составлена двумя риши, известными как Бхригу и Ангирас. Часть «Атхарваведы» приписывается другим риши, таким как Каушика, Васиштха и Кашьяпа. Сохранились две редакции (шакхи) «Атхарваведы», известные как Шаунакия (АВШ) и Пайппалада (АВП). В обеих сохранившихся редакциях состоит из 20 книг, обычно называемых кандами («канда», IAST: kāṃḍa). В Атхарваведе сведены вместе множество заговоров: лечебных, ремесленных, промысловых, любовных, против демонов и т. д. Кроме того, здесь присутствуют гимны, исполнявшиеся с магическими целями.
rdf:langString
《阿闥婆吠陀》（梵語：अथर्ववेद，羅馬化：Atharvavéda），梵文是由atharvan（“祭火僧”）和veda（“知識”）兩個詞根構成的復合詞，漢譯為禳災明論，是四大吠陀經的第四部，最晚編著成書。 《阿闥婆吠陀》中的神曲由梨俱吠陀咒語的部分發展出來，多是神秘巫術，吉凶咒語，兼有科學思想。古印度醫學即起源於此。 梵語维基文库中与本条目相关的原始文献：अथर्ववेदः
rdf:langString
Atharvavéda, též Atharvavéd, je sbírka védských hymnů a zaříkávání. Je to čtvrtý a poslední text počítaný k , byl k nim připojen nejpozději a svými pasážemi které reflektují magické praktiky védského období se také od ostatních sanhit, zaměřených na obřady k uctění bohů, do určité míry liší.
rdf:langString
The Atharva Veda (Sanskrit: अथर्ववेदः, Atharvavedaḥ from atharvāṇas and veda, meaning "knowledge") is the "knowledge storehouse of atharvāṇas, the procedures for everyday life". The text is the fourth Veda, and is a late addition to the Vedic scriptures of Hinduism.
rdf:langString
La Atarvavedo (en Sanskrito: अथर्ववेद, Atharvaveda el atharvāṇas kaj veda signife "sciaro") estas la "konostokejo de atharvāṇas, nome proceduroj por ĉiutaga vivo". La teksto estas la kvara Veda, sed estis malfrua aldono al la Vedaj skribaĵoj de Hinduismo.
rdf:langString
Der Atharvaveda (Sanskrit, m., अथर्ववेद, Atharvaveda, alternativ Atharwaweda) ist eine der heiligen Textsammlungen des Hinduismus. Er enthält eine Mischung von magischen Hymnen, Zauberformeln und anderem Material, das offenbar sehr unterschiedlichen Alters ist. Obwohl vieles sprachlich deutlich jünger ist als die anderen drei Veden (zumindest des Rigveda), finden sich in ihm auch sehr alte Passagen. Man schätzt, dass der Atharvaveda in der zweiten Hälfte des letzten vorchristlichen Jahrtausends kanonisiert wurde, und auch dann erst mit den anderen drei Veden auf eine Stufe gestellt wurde. Er liegt in zwei Rezensionen oder Schulen vor, der bekannteren Shaunaka-Version, und der erst in jüngster Zeit besser erforschten Paippalada-Version. Der Atharvaveda umfasst 20 Bücher in 731 Hymnen mit un
rdf:langString
L'Atharva-Véda ou Atharva-veda ou encore Atharvaveda (अथर्ववेद en sanskrit devanagari, tatpuruṣa composé d'atharvan, ici un groupe de Rishis, et de veda, signifiant « connaissance ») est un texte sacré de l'hindouisme qui reconnaît en lui le « quatrième Veda ». Il comprend 731 hymnes, et se compose d'incantations, de chants, de charmes magiques et de prières ; ses deux dernières śākhā (recensions) se nomment respectivement Śaunaka et Paippalāda.
rdf:langString
L'Atharvaveda (devanāgarī: अथर्ववेद) è una delle quattro suddivisioni canoniche dei Veda. Il nome può essere reso come "Veda degli Atharvan", essendo gli atharva le formule propizie adoperate durante alcune cerimonie sacrificali della religione vedica. È noto anche come quarto Veda. Occorre notare che in letteratura si incontra spesso scritto Atharvaveda per indicare l'Atharvaveda Saṃhitā, ma non va confuso l'Atharvaveda (termine maschile indicante una suddivisione) con Atharvaveda (la raccolta, la saṃhitā cioè).
rdf:langString
De Atharvaveda (Devanagari: अथर्ववेद) is de Veda van rituelen uit de tradities van genezing en magie, voorgedragen door de brahmana. Het wijkt daarmee af van de liturgische traditie van de eerste drie Veda's en viel aanvankelijk ook buiten deze trayi vidya of drievoudige kennis. Indelingen uit de Vedische tijd waren nog niet uitgekristalliseerd en gingen soms van drie delen (trayt) uit zonder de Atharvaveda, soms van vier delen (Chaturveda) en regelmatig ook van vijf delen. Dit laatste volgde uit de reformatie van de rituelen door de Kuru's. Pas rond de tijd van Panini, de Pali-canon en Patanjali was er sprake van een canon dat op de uiteindelijke vorm begon te lijken. Pas in de Middeleeuwen werden volledigere lijsten van Vedische werken en scholen opgesteld, zoals de . Mogelijk werden de
rdf:langString
Atharvaveda, fornindiskt religiöst verk, "atharvernas - en mytisk prästfamiljs - veda". Atharvaveda äger inte samma höga religiösa auktoritet som Rigveda, Samaveda och Yajurveda. Liksom Rigveda är den en historisk samling, ungefär hälften så stor som den förstnämnda och till en del därmed sammanfallande, men erbjuder därjämte mycket nytt och intressant, delvis på prosa. Dess huvudinnehåll är besvärjande. Språket i Atharvaveda utgör, vid sidan av de mantriska texterna i Yajurveda, den äldsta bevarade formen av vediska.
rdf:langString
rdf:langString
Atharvaveda
rdf:langString
أتهارفافيدا
rdf:langString
Atharvavéda
rdf:langString
Atharvaveda
rdf:langString
Atarvavedo
rdf:langString
Atharvaveda
rdf:langString
Atharva-Véda
rdf:langString
Atharwaweda
rdf:langString
Atharvaveda
rdf:langString
アタルヴァ・ヴェーダ
rdf:langString
아타르바베다
rdf:langString
Atharvaveda
rdf:langString
Atharwaweda
rdf:langString
Atarvaveda
rdf:langString
Атхарваведа
rdf:langString
Atharvaveda
rdf:langString
Атхарва-веда
rdf:langString
阿闼婆吠陀
xsd:integer
975389
xsd:integer
1121868828
xsd:integer
5977
rdf:langString
Four Vedas
rdf:langString
Four Vedas
xsd:integer
1200
rdf:langString
أتهارفافيدا (Atharvaveda؛ باللغة السنسكريتية अथर्ववेदः هو رابع النصوص الهندوسية (فيدا)، وآخرها من حيث الترتيب الزمني للإضافة في الهندوسية. تنسب تسمية أتهارفافيدا إلى أتهارفان Atharvan، وهو رجل دين هندوسي ويعني الاسم مخازن معارف المنسوبة إليه، والتي يصف فيها ممارسات الحياة اليومية.
rdf:langString
Atharvavéda, též Atharvavéd, je sbírka védských hymnů a zaříkávání. Je to čtvrtý a poslední text počítaný k , byl k nim připojen nejpozději a svými pasážemi které reflektují magické praktiky védského období se také od ostatních sanhit, zaměřených na obřady k uctění bohů, do určité míry liší. Podle védských komentářů existoval původně v devíti redakcích různých rituálních škol zvaných , zachovány jsou však pouze dvě. První z redakcí je připisována škole Šaunakovců a obsahuje ve dvaceti knihách 731 hymnů a něco málo přes 6 000 strof. Druhá z redakcí je připisována škole Paippaládovců a je známa z rukopisu z 16. století, jež se však zachoval ve špatném stavu, s chybějícími pasážemi a množstvím chyb. Zároveň však zhruba osmina obsažených strof v první redakci chybí, přičemž se jedná nejspíše o původní vedský materiál. Bráhmanou, výkladem, k Atharvavédu, je . Atharvavéd je v obou redakcích členěn do dvaceti knih, přibližně šestina textu je psána v próze a zbytek v metru. I. až VII. kniha obsahuje krátké hymny, zatímco hymny v VIII. až XII. jsou delší. XIII. až XVIII. kniha obsahuje mnohé prozaické texty. Kniha XIX. má povahu doplňku a kniha XX. obsahuje především hymny převzaté z Rgvédu, ale také různé hádanky. Některé z knih mají specifické zaměření, XIII. kniha je například celá věnována slunečnímu bohu Róhitovi a jeho družce , kniha XIV. se zase zabývá svatebním rituálem, kniha XV. kulty zvláštní komunity a kniha XVIII. pohřebními rituály.
rdf:langString
La Atarvavedo (en Sanskrito: अथर्ववेद, Atharvaveda el atharvāṇas kaj veda signife "sciaro") estas la "konostokejo de atharvāṇas, nome proceduroj por ĉiutaga vivo". La teksto estas la kvara Veda, sed estis malfrua aldono al la Vedaj skribaĵoj de Hinduismo. La Atarvavedo estis komponita en Veda Sanskrito, kaj estas kolekto de 730 himnoj kun ĉirkaŭ 6,000 mantroj, dividitaj en 20 libroj. Ĉirkaŭ sesono de la tekstoj de la Atarvavedo adaptas versojn el la Rigvedo, kaj resumon el la Libroj 15 kaj 16, la teksto estas en poezia formo montrante diversecon de Vedaj metrikoj. Du diferencaj revizioj de la teksto – nome Paippalāda kaj Śaunakīya – survivis ĝis modernaj epokoj. Fidindaj manuskriptoj el la eldono Paippalada estis ŝajne perditaj, sed bone konservita versio estis malkovrita inter kolekto de palmofoliaj manuskriptoj en Odiŝo en 1957.
rdf:langString
The Atharva Veda (Sanskrit: अथर्ववेदः, Atharvavedaḥ from atharvāṇas and veda, meaning "knowledge") is the "knowledge storehouse of atharvāṇas, the procedures for everyday life". The text is the fourth Veda, and is a late addition to the Vedic scriptures of Hinduism. The language of the Atharvaveda is different from Vedic Sanskrit, preserving pre-Vedic Indo-European archaisms. It is a collection of 730 hymns with about 6,000 mantras, divided into 20 books. About a sixth of the Atharvaveda texts adapts verses from the Rigveda, and except for Books 15 and 16, the text is mainly in verse deploying a diversity of Vedic meters. Two different recensions of the text – the Paippalāda and the Śaunakīya – have survived into modern times. Reliable manuscripts of the Paippalada edition were believed to have been lost, but a well-preserved version was discovered among a collection of palm leaf manuscripts in Odisha in 1957. The Atharvaveda is sometimes called the "Veda of magical formulas", a description considered incorrect by other scholars. In contrast to the 'hieratic religion' of the other three Vedas, the Atharvaveda is said to represent a 'popular religion', incorporating not only formulas for magic, but also the daily rituals for initiation into learning (upanayana), marriage and funerals. Royal rituals and the duties of the court priests are also included in the Atharvaveda. The Atharvaveda was likely compiled as a Veda contemporaneously with Samaveda and Yajurveda, or about 1200 BCE – 1000 BCE. Along with the Samhita layer of text, the Atharvaveda includes a Brahmana text, and a final layer of the text that covers philosophical speculations. The latter layer of Atharvaveda text includes three primary Upanishads, influential to various schools of Hindu philosophy. These include the Mundaka Upanishad, the Mandukya Upanishad and the Prashna Upanishad.
rdf:langString
Der Atharvaveda (Sanskrit, m., अथर्ववेद, Atharvaveda, alternativ Atharwaweda) ist eine der heiligen Textsammlungen des Hinduismus. Er enthält eine Mischung von magischen Hymnen, Zauberformeln und anderem Material, das offenbar sehr unterschiedlichen Alters ist. Obwohl vieles sprachlich deutlich jünger ist als die anderen drei Veden (zumindest des Rigveda), finden sich in ihm auch sehr alte Passagen. Man schätzt, dass der Atharvaveda in der zweiten Hälfte des letzten vorchristlichen Jahrtausends kanonisiert wurde, und auch dann erst mit den anderen drei Veden auf eine Stufe gestellt wurde. Er liegt in zwei Rezensionen oder Schulen vor, der bekannteren Shaunaka-Version, und der erst in jüngster Zeit besser erforschten Paippalada-Version. Der Atharvaveda umfasst 20 Bücher in 731 Hymnen mit ungefähr 6000 Versen. Ungefähr ein Siebtel des Atharvaveda ist aus dem Rigveda entnommen. Der Atharveda ist entstanden, als die Sesshaftwerdung in der Gangesebene schon abgeschlossen war. Das Wort für Tiger kommt hier vor, im früheren Rigveda hingegen noch nicht. Jeder der vier Veden, das sind Rigveda, Samaveda, Atharvaveda und Yajurveda, umfasst vier Textschichten. Die älteste Schicht sind jeweils die Samhitas (Hymnen), die nächste Schicht sind die Brahmanas (Ritualtexte), dann kommen die Aranyakas (Waldtexte) und zuletzt die Upanishaden (philosophische Lehren). Die anderen drei Veden waren bestimmten Priestern im vedischen Opferritual zugeteilt: der Hotri („Rufer“) musste den Rigveda auswendig können, der Udgatri („Sänger“) musste den Samaveda beherrschen, und der Adhvaryu (Opferpriester) musste die Mantras des Yajurveda kennen. Als der Atharvaveda in den Kanon aufgenommen wurde, wurde er schlichterhand dem Brahman zugeordnet, obwohl dieser Priester eigentlich die drei anderen Veden auswendig können musste, damit er das Ritual aus dem Hintergrund beobachten und bei Fehlern einschreiten konnte. Deswegen wird er auch als „Arzt des Opfers“ bezeichnet. Die Zuordnung des Brahman zum Atharva Veda ist also eher willkürlich. Im Vergleich zu den drei anderen Veden hatte der Atharvaveda immer die Reputation, vor allem mit Magie zu tun zu haben. Atharvan bedeutet ursprünglich Feuerpriester. Eine andere Sorte Priester waren die Angiras. Magische Formeln, die helfen den Kranken zu heilen, waren Sache der Atharvans. Schwarze Magie, um Feinden oder Rivalen zu schaden, war die Sache der Angiras. Die Heiligkeit des Atharvaveda wurde wegen dieser magischen Inhalte immer etwas in Zweifel gezogen. Der Atharvaveda ist von großer Bedeutung hinsichtlich der medizinischen Vorstellungen der damaligen Zeit. Die Lieder und Zauber zum Heilen von Krankheiten gehören zu den magischen Heilriten (bhaishajyani). Exorzismus und „Frauenriten“ (Liebesmagie) werden ebenso beschrieben. Der Atharvaveda öffnet also ein Fenster zu einer völlig anderen Welt als die des Rigveda.
rdf:langString
El Atharvaveda es un texto sagrado del hinduismo. Parece pertenecer a una tradición paralela independiente a la de los otros tres Vedas (Rig, Sāma y Yajur). Los textos budistas y yainistas son considerablemente más hostiles contra el Atharva-veda (que aparece nombrado como Aggwāna-veda o Ajavana-veda) que contra otros textos hindúes.El Atharva-veda es menos predominante que los otros Vedas.
rdf:langString
L'Atharva-Véda ou Atharva-veda ou encore Atharvaveda (अथर्ववेद en sanskrit devanagari, tatpuruṣa composé d'atharvan, ici un groupe de Rishis, et de veda, signifiant « connaissance ») est un texte sacré de l'hindouisme qui reconnaît en lui le « quatrième Veda ». Il comprend 731 hymnes, et se compose d'incantations, de chants, de charmes magiques et de prières ; ses deux dernières śākhā (recensions) se nomment respectivement Śaunaka et Paippalāda. L'Atharva-veda est présent dans la culture védique sous le nom de Atharvāngiras qui signifie « les (groupes de Rishis) Atharvan et Angiras ». Bien qu'un septième du contenu de l'Atharvāngiras provienne du Rigveda, il n'était pas utilisé au cours du yajña, le sacrifice védique. Cette tradition[Laquelle ?] fut compilée dans un recueil de textes nommé Atharvaveda-samhita que la tradition védique n'accepta que progressivement, avec beaucoup de réticences, comme partie intégrante du Veda à côté du « Triple-Véda » constitué des Rigveda, Samaveda et Yajurveda exclusivement utilisé[Quoi ?] par la liturgie du sacrifice védique originel (yajña).
rdf:langString
Atharvaveda (Sanskerta: अथर्ववेद, atharvavéda, berakar dari kata , nama seorang Maharsi, dan veda berarti "pengetahuan") adalah sastra suci bagi umat Hindu, merupakan bagian dari Catur Veda. Terdapat 9 śākhā (resensi) tentang Atharvaveda, yaitu: Paippalāda, Dānta, Pradānta, Snāta, Snauta, Brahmadāvala, Śaunaka, Devadarśani, dan Caranavidyā. Namun śākhā yang masih bertahan hingga kini adalah Śaunakiya dan Paippalāda.
* l
*
* s
rdf:langString
『アタルヴァ・ヴェーダ』（サンスクリット語: अथर्ववेदः Atharvavedaḥ）は、4つあるヴェーダ本集のひとつで、主にバラモン教の呪術的な儀式典礼が記されたものである。
rdf:langString
De Atharvaveda (Devanagari: अथर्ववेद) is de Veda van rituelen uit de tradities van genezing en magie, voorgedragen door de brahmana. Het wijkt daarmee af van de liturgische traditie van de eerste drie Veda's en viel aanvankelijk ook buiten deze trayi vidya of drievoudige kennis. Indelingen uit de Vedische tijd waren nog niet uitgekristalliseerd en gingen soms van drie delen (trayt) uit zonder de Atharvaveda, soms van vier delen (Chaturveda) en regelmatig ook van vijf delen. Dit laatste volgde uit de reformatie van de rituelen door de Kuru's. Pas rond de tijd van Panini, de Pali-canon en Patanjali was er sprake van een canon dat op de uiteindelijke vorm begon te lijken. Pas in de Middeleeuwen werden volledigere lijsten van Vedische werken en scholen opgesteld, zoals de . Mogelijk werden de formules uit de Atharvaveda pas later als een collectie gezien en pas toen als vierde veda geaccepteerd. Dit hing mogelijk samen met de veranderende positie van de brahmanen, die onder meer tijdens de sramanabeweging hun dominante rol dreigden te verliezen en de formules gebruikten om deze terug te krijgen. In de wordt de Atharvaveda aangeduid als Brahmaveda. De Atharvaveda bestaat deels uit verzen uit de Rigveda. Er zijn twee recensies of 's overgeleverd, , en . De is aangevuld met de en Upanishads als de en de , maar veel Upanishads zijn later kunstmatig toegevoegd aan de Atharvaveda. Ook de wordt hier wel toe gerekend. De Angirasakalpa van de Atharvaveda noemt tien soorten rites:
* śāntika, om kwaad af te wenden
* pauṣṭika, om welvaart te bevorderen
* vaśa, om anderen te onderwerpen met spreuken
* stambhana, om te hinderen of verlammen
* mohana, om te verbijsteren
* dveṣaṇa, om haat teweeg te brengen
* uccāṭana, om uit te roeien
* māraṇa, om te doden
* ākarṣaṇa, om te verleiden
* vidrāvaṇa, om af te schrikken
rdf:langString
아타르바베다(산스크리트어: अथर्ववेद)는 리그베다 후기의 사상과 우파니샤드의 철학을 연결하는 시기였던 기원전 1000년 경에서 기원전 800년 사이에 형성된 베다의 네번째 삼히타이자 마지막 삼히타이다. 신에게 바치는 감로인 소마에 대한 의식을 비롯하여 사람들의 모든 의례와 제식이 포함되어 있으며, 주문(呪文), 이야기, 예언, 액막이 부적, 소량의 사색적인 만트라들 등과 같이 주로 재앙을 제거하고 복을 불러오는 주술적인 내용을 담고 있는 경전이다. 리그베다가 사제계층의 브라만들에게만 행해졌다면 아타르바베다는 일반적인 서민들의 관습에게까지 영향을 준 경전으로, 아타르바베다의 상당히 복잡한 규정과 그에 관한 신화적 의미는 실제로 인도인들의 문화 속에 깊이 부여되어 있다.
rdf:langString
L'Atharvaveda (devanāgarī: अथर्ववेद) è una delle quattro suddivisioni canoniche dei Veda. Il nome può essere reso come "Veda degli Atharvan", essendo gli atharva le formule propizie adoperate durante alcune cerimonie sacrificali della religione vedica. È noto anche come quarto Veda. L'Atharvaveda comprende una Saṃhitā, l'Atharvaveda Saṃhitā; un Brāhmaṇa: il ; quattro Upaniṣad: la , la Muṇḍaka Upaniṣad, la Māṇḍūkya Upaniṣad e la . Quest'ultima invero è una Upaniṣad posteriore al periodo vedico, che ha valenza soprattutto in ambito śaiva, quindi non universalmente riconosciuta come facente parte della rivelazione. Occorre notare che in letteratura si incontra spesso scritto Atharvaveda per indicare l'Atharvaveda Saṃhitā, ma non va confuso l'Atharvaveda (termine maschile indicante una suddivisione) con Atharvaveda (la raccolta, la saṃhitā cioè).
rdf:langString
Atharvaveda, fornindiskt religiöst verk, "atharvernas - en mytisk prästfamiljs - veda". Atharvaveda äger inte samma höga religiösa auktoritet som Rigveda, Samaveda och Yajurveda. Liksom Rigveda är den en historisk samling, ungefär hälften så stor som den förstnämnda och till en del därmed sammanfallande, men erbjuder därjämte mycket nytt och intressant, delvis på prosa. Dess huvudinnehåll är besvärjande. Språket i Atharvaveda utgör, vid sidan av de mantriska texterna i Yajurveda, den äldsta bevarade formen av vediska. Atharvaveda sträcker sig i sina äldsta delar tillbaka ända till trolldomsväsendets primitiva stadium. Prästen uppträder här som den i läkekonstens hemligheter invigde medicinmannen, trollkarlen, som tillfogar fienden skada. Till följd av sitt innehåll fick Atharvaveda ingen plats i offerkulten. Så mycket större betydelse och utbredning fick den dock i folklivet. Från sin hemort, längst i nordväst, kanske från Kashmir, har den brett ut sig över Indiens södra delar och på traditionell väg fortplantats i flera gestalter. Enstaka delar tycks bottna i folkspråket och folkdiktningen. Inget annat arbete ur den indiska religiösa litteraturen ger en så omedelbar inblick i det indiska folkets verkliga trosliv och dess praktiska uttrycksformer.
rdf:langString
O Atarvaveda (também grafado Atharvaveda ou Atharva Veda; em sânscrito: अथर्ववेद, atharvavéda, um composto tatpurusha de atarvã, um tipo de sacerdote, e veda que significa "conhecimento") é um texto sagrado do hinduismo, parte dos quatro livros dos Vedas: o quarto Veda .De acordo com a tradição, o Atharvaveda foi principalmente composto por dois grupos de rishis conhecidos como os e os Angirasas. Adicionalmente, tradições atribuem partes a outros , tais como , e . Existem duas versões sobreviventes (śākhās), conhecidos como Śaunakiya (AVS) e Paippalāda (AVP).
rdf:langString
Atharwaweda (sanskr. trl. Atharvaveda) – jeden z czterech zbiorów hymnów, wchodzących w skład Wed, zawiera głównie teksty magiczne (formuły magiczne, zaklęcia i egzorcyzmy) i teksty związane z rytuałami (królewskimi i odnoszącymi się do ogniska domowego).
rdf:langString
Атхарва-веда (санскр. अथर्ववेद) — священний текст індуїзму, одна з Вед, зазвичай під час нумерації розташовується на четвертому місці. За індуїстською традицією, «Атхарва-веда» була в основному складена двома групами ріші, відомими як Бхрігу і . Частина «Атхарва-веди» приписується іншим ріші, таким як , і Каш'япа. Збереглися дві редакції «Атхарва-веди», відомі як Шаунакія і Пайппалада.
rdf:langString
«Атхарваве́да» (санскр. अथर्ववेद, IAST: Atharvaveda) — священный текст индуизма, одна из Вед, обычно располагающаяся на четвёртом месте в их нумерации. По индуистскому преданию, «Атхарваведа» была в основном составлена двумя риши, известными как Бхригу и Ангирас. Часть «Атхарваведы» приписывается другим риши, таким как Каушика, Васиштха и Кашьяпа. Сохранились две редакции (шакхи) «Атхарваведы», известные как Шаунакия (АВШ) и Пайппалада (АВП). В обеих сохранившихся редакциях состоит из 20 книг, обычно называемых кандами («канда», IAST: kāṃḍa). В Атхарваведе сведены вместе множество заговоров: лечебных, ремесленных, промысловых, любовных, против демонов и т. д. Кроме того, здесь присутствуют гимны, исполнявшиеся с магическими целями.
rdf:langString
《阿闥婆吠陀》（梵語：अथर्ववेद，羅馬化：Atharvavéda），梵文是由atharvan（“祭火僧”）和veda（“知識”）兩個詞根構成的復合詞，漢譯為禳災明論，是四大吠陀經的第四部，最晚編著成書。 《阿闥婆吠陀》中的神曲由梨俱吠陀咒語的部分發展出來，多是神秘巫術，吉凶咒語，兼有科學思想。古印度醫學即起源於此。 梵語维基文库中与本条目相关的原始文献：अथर्ववेदः
xsd:integer
20
xsd:nonNegativeInteger
45899
