Apollo Applications Program

http://dbpedia.org/resource/Apollo_Applications_Program

Apollo Applications Program byl americký projekt NASA z roku 1965, který navazoval na projekt Apollo a měl využít dosaženou vysokou úroveň americké kosmické techniky. Kvůli nedostatku finančních prostředků byl radikálně omezen. Podařilo se uskutečnit jen dílčí program Skylab. rdf:langString
Das Apollo Applications Program (kurz AAP, englisch für Apollo-Anwendungs-Programm) war ein Raumfahrtprojekt der USA. Es wurde im August 1965 von der National Aeronautics and Space Administration (NASA) ins Leben gerufen und entstand aus dem Wunsch heraus, über die Mondflüge hinaus die Hardware des Apollo-Programms für weitere, wissenschaftliche Missionen zu verwenden. Das einzige geplante Projekt, das tatsächlich durchgeführt wurde, war die Raumstation Skylab, und so wurde das Apollo Applications Program am 17. Februar 1970 offiziell in Skylab Program umbenannt. rdf:langString
L'Apollo Applications Program (AAP) è stato un programma proposto dalla NASA nel 1968 per sviluppare le tecniche di volo spaziale umano utilizzando il materiale avanzato dal Programma Apollo. rdf:langString
The Apollo Applications Program (AAP) was created as early as 1966 by NASA headquarters to develop science-based human spaceflight missions using hardware developed for the Apollo program. AAP was the ultimate development of a number of official and unofficial Apollo follow-on projects studied at various NASA labs. However, the AAP's ambitious initial plans became an early casualty when the Johnson Administration declined to support it adequately, partly in order to implement its Great Society set of domestic programs while remaining within a $100 billion budget. Thus, Fiscal Year 1967 ultimately allocated $80 million to the AAP, compared to NASA's preliminary estimates of $450 million necessary to fund a full-scale AAP program for that year, with over $1 billion being required for FY 1968 rdf:langString
Apollo Applications Program (AAP) fue un programa de vuelos espaciales tripulados previsto por la NASA el 6 de agosto de 1965 como continuación del proyecto Apolo, y que nunca llegó a realizarse. Este programa preveía el desarrollo de misiones de larga duración en órbita terrestre, destinadas a realizar experimentos científicos, de ingeniería y técnicos. El material utilizado era el sobrante del programa Apolo, acondicionado para permitir la estancia de 3 personas durante un período de hasta 2 meses. Las fases del montaje serían: rdf:langString
Apollo Applications Program (Programme des Applications Apollo) abrégé en AAP est un programme spatial habité lancé par la NASA en 1968 qui devait constituer la suite du programme Apollo tout en exploitant le matériel mis au point pour amener l'homme sur la Lune : le lanceur géant Saturn V, le module lunaire et le vaisseau spatial Apollo. Plusieurs projets ambitieux furent proposés, notamment des missions de séjour de longue durée sur la Lune, l'envoi d'un équipage sur le sol martien, la création d'une station spatiale et le survol de Vénus par une mission habitée. Mais les dirigeants politiques américains n'ont plus besoin après le débarquement réussi sur la Lune de démontrer la supériorité des États-Unis sur le rival soviétique. Par ailleurs, la crise économique et sociale que connaît al rdf:langString
rdf:langString Apollo Applications Program
rdf:langString Apollo-Anwendungs-Programm
rdf:langString Apollo Applications Program
rdf:langString Apollo Applications Program
rdf:langString Apollo Applications Program
rdf:langString Apollo Applications Program
xsd:integer 1126794
xsd:integer 1079584699
rdf:langString Apollo Applications Program byl americký projekt NASA z roku 1965, který navazoval na projekt Apollo a měl využít dosaženou vysokou úroveň americké kosmické techniky. Kvůli nedostatku finančních prostředků byl radikálně omezen. Podařilo se uskutečnit jen dílčí program Skylab.
rdf:langString The Apollo Applications Program (AAP) was created as early as 1966 by NASA headquarters to develop science-based human spaceflight missions using hardware developed for the Apollo program. AAP was the ultimate development of a number of official and unofficial Apollo follow-on projects studied at various NASA labs. However, the AAP's ambitious initial plans became an early casualty when the Johnson Administration declined to support it adequately, partly in order to implement its Great Society set of domestic programs while remaining within a $100 billion budget. Thus, Fiscal Year 1967 ultimately allocated $80 million to the AAP, compared to NASA's preliminary estimates of $450 million necessary to fund a full-scale AAP program for that year, with over $1 billion being required for FY 1968. The AAP eventually led to Skylab, which absorbed much of what had been developed under Apollo Applications.
rdf:langString Das Apollo Applications Program (kurz AAP, englisch für Apollo-Anwendungs-Programm) war ein Raumfahrtprojekt der USA. Es wurde im August 1965 von der National Aeronautics and Space Administration (NASA) ins Leben gerufen und entstand aus dem Wunsch heraus, über die Mondflüge hinaus die Hardware des Apollo-Programms für weitere, wissenschaftliche Missionen zu verwenden. Das einzige geplante Projekt, das tatsächlich durchgeführt wurde, war die Raumstation Skylab, und so wurde das Apollo Applications Program am 17. Februar 1970 offiziell in Skylab Program umbenannt.
rdf:langString Apollo Applications Program (AAP) fue un programa de vuelos espaciales tripulados previsto por la NASA el 6 de agosto de 1965 como continuación del proyecto Apolo, y que nunca llegó a realizarse. Este programa preveía el desarrollo de misiones de larga duración en órbita terrestre, destinadas a realizar experimentos científicos, de ingeniería y técnicos. El material utilizado era el sobrante del programa Apolo, acondicionado para permitir la estancia de 3 personas durante un período de hasta 2 meses. La estación orbital básica, denominada Taller Orbital (Orbital Workshop) estaría constituida por el depósito de hidrógeno vacío de la segunda etapa S-IVB del lanzador Saturno IB (tercera etapa del Saturno V), con un volumen de 283,20 m³ (195 una vez presurizado), el cual sería acondicionado por los propios astronautas que deberían tripularlo. El laboratorio tendría forma cilíndrica, con un peso de unos 32.000 kg y unas dimensiones de 17,6 metros de longitud y 6,1 de diámetro. Estaría dividido en tres partes: alojamiento de la tripulación, sistemas auxiliares y laboratorio de experimentación. Para su abastecimiento dispondría de 5 puntos de atraque en un extremo y 3 en el otro, que servirían para acoplar las naves de transporte que desde la Tierra deberían aportar los suministros. Las fases del montaje serían: 1. * Colocación en órbita, a 370 kilómetros de altitud, del primer elemento denominado AAP-1, formado por una astronave Apolo tripulada (CM y SM) que llevaría en el morro un equipo de cartografía y levantamiento topográfico M-SS (Mapping and Survey System). 2. * Colocación en la misma órbita del elemento AAP-2, formado por la segunda etapa S-IVB a la cual se le habría acoplado una esclusa y un adaptador de acoplamiento. 3. * Acoplamiento de los dos vehículos, fijando el equipo M-SS en uno de los lados del dispositivo de acoplamiento para luego unir frontalmente el Apolo a dicho dispositivo. 4. * Transformación del S-IVB en taller orbital mediante su acondicionamiento, que comprendería la eliminación de la presión del tanque de hidrógeno, la desconexión del sistema eléctrico, el desmontaje de la tapa circular de 1,1 m de diámetro del extremo del tanque sustituyéndola por un pasillo-fuelle de unión a la esclusa, presurización del tanque con atmósfera de nitrógeno y oxígeno, acceso de los astronautas con los elementos necesarios para su acondicionamiento e instalación de los mamparos de separación realizados con lonas y cuerdas. Se obtendrían así 2 compartimentos independientes de 3 m de altura con acceso entre ambos y un espacio complementario: el compartimento inferior destinado al alojamiento de la tripulación, literas, cocinas, servicios, gimnasio, y el superior como laboratorio de experimentos científicos y tecnológicos. 5. * Tras pasar unas 4 semanas, los astronautas regresarían a la Tierra en el AAP-1 o módulo de mando. 6. * A los 3-6 meses se lanzaría el AAP-3, un segundo Apolo tripulado y un día después el AAP-4 con un telescopio o , ensamblando ambos módulos en órbita. 7. * El conjunto Apolo ATM se ensamblaría al taller orbital, comenzando nuevos experimentos. Las dificultades en acondicionar el taller orbital y los gastos de la guerra de Vietnam, así como las restricciones económicas, hicieron que este programa, pensado para comenzar a efectuar los primeros lanzamientos entre 1971 y 1972, fuese sustituido por el proyecto Skylab.
rdf:langString Apollo Applications Program (Programme des Applications Apollo) abrégé en AAP est un programme spatial habité lancé par la NASA en 1968 qui devait constituer la suite du programme Apollo tout en exploitant le matériel mis au point pour amener l'homme sur la Lune : le lanceur géant Saturn V, le module lunaire et le vaisseau spatial Apollo. Plusieurs projets ambitieux furent proposés, notamment des missions de séjour de longue durée sur la Lune, l'envoi d'un équipage sur le sol martien, la création d'une station spatiale et le survol de Vénus par une mission habitée. Mais les dirigeants politiques américains n'ont plus besoin après le débarquement réussi sur la Lune de démontrer la supériorité des États-Unis sur le rival soviétique. Par ailleurs, la crise économique et sociale que connaît alors le pays réduit les moyens financiers disponibles pour la conquête spatiale. Seul le programme de station spatiale trouvera une concrétisation dans une version allégée avec Skylab.
rdf:langString L'Apollo Applications Program (AAP) è stato un programma proposto dalla NASA nel 1968 per sviluppare le tecniche di volo spaziale umano utilizzando il materiale avanzato dal Programma Apollo.
xsd:nonNegativeInteger 14876

data from the linked data cloud