Antoninus of Florence

rdf:langString Antonin Pierozzi

rdf:langString Antonin Pierozzi, łac. Antoninus, właśc. wł. Antonino Pierozzi (ur. 1 marca 1389 we Florencji w Toskanii, zm. 2 maja 1459 w Moncalvo w Piemoncie) – włoski dominikanin (OP), arcybiskup Florencji, święty Kościoła katolickiego. Antonin wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego w 1405 roku przyjęty doń przez bł. Jana Dominici. Odbył nowicjat w Kortonie, dalszą formację zakonną odbywał jako pierwszy zakonnik nowo powstałego konwentu w Fiesole. W 1413 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Odznaczający się mądrością młody zakonnik od 1418 roku kierował braćmi jako przeor w Kortonie, Fiesole, Neapolu i Rzymie, gdzie został audytorem św. Roty i wykładowcą prawa kanonicznego. W 1436 roku został przeorem nowo ufundowanego przez Kosmę Medyceusza klasztoru we Florencji, który stał się jednym z ważniejszych ośrodków kultury odrodzenia. W jego murach otwarto pierwszą w Europie publiczną bibliotekę. Także za rządów Antonina powstały słynne freski św. Jana z Fiesole. W 1437 roku został wikariuszem generalnym konwentów obserwantów. W 1438 brał udział w obradach soboru florenckiego, w czasie którego otrzymał przydomek „Antonina Doradcy” i w uznaniu zasług papież przyznał mu arcybiskupstwo Florencji. Jako biskup wsławił się zwłaszcza uczynkami miłosierdzia, oraz założeniem stowarzyszenia „Dobroczyńców św. Marcina”. Jest autorem wielu dzieł, z których najważniejsze to „Summa moralis”, mające na celu pomóc w ocenie wagi różnych grzechów. W 1523 papież Hadrian VI zaliczył go w poczet świętych, przez zatwierdzenie kultu. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 2 maja. Ciało św. Antonina pozostało w stanie nienaruszonym aż po dziś dzień. Można je podziwiać w wybudowanym przez niego kościele św. Marka we Florencji.