Antiphon
http://dbpedia.org/resource/Antiphon an entity of type: Thing
Antifona (řecky ἀντίφωνον) znamená „proti-zvuk“. V užším smyslu je to krátké zvolání, vyňatý verš z Písma svatého, který se zpívá nebo recituje před žalmem a po něm během modlitby liturgických hodinek (viz Liturgia horarum, breviář). Od slova "antifona" je odvozen výraz antifonář, který ovšem označuje liturgickou knihu obsahující i jiné zpěvy liturgických hodinek.
rdf:langString
Antiphon (Femininum, reformierte Schreibweise: Antifon; von altgriechisch ἀντίφωνος antiphonos „entgegentönend“) bedeutet Gegengesang oder Wechselgesang. Der Begriff bezeichnet sowohl eine Art des Musizierens (Antiphonie) als auch spezifische Stücke dieser Art, insbesondere in der Kirchenmusik.
rdf:langString
Une antienne (/ãtjɛn/) est un type de chant appartenant à la liturgie chrétienne. Le mot désigne initialement un chant exécuté en alternance par deux chœurs ; le succès de ce genre liturgique a conduit historiquement à une grande diversification des réalités que ce terme recouvre.
rdf:langString
アンティフォナ (羅 antiphona)、アンティフォーナ（古典ギリシャ語中性名詞、複数主格 αντιφωνα / 単数主格 αντιφωνον （アンティフォーノン））、アンティフォン（英語/ロシア語） は、キリスト教聖歌の隊形の1つで、合唱を2つに分けて交互に歌う。東西の聖・公・使徒伝承教会（カトリック教会と正教会）で、現在も一般的に行なわれている。
rdf:langString
Antífona é uma melodia curta, executada em canto gregoriano, antes e depois da recitação de um Salmo. A Antífona geralmente é composta de cânticos curtos, com texto entre dez e vinte e cinco palavras e de melodias simples.
rdf:langString
Antifon, av grekiskans antifonos, "motljudande", är en sång som inleder och avslutar den antifonala . Vanligen en psaltarvers men även andra texter ur Bibeln förekommer. Antifonen kan utföras som växelsång mellan två körer. En antifon är även en biblisk vers som inleder och avslutar introitus i mässan. Maria-antifonerna, som är självständiga sånger och inte antifoner i egentlig mening, förekommer som avslutning på kompletoriet, den sista av dagens tideböner före nattens vila. I svensk liturgi betecknar antifonal sång växelsång mellan präst och församling.
rdf:langString
Антифо́н (от греч. ἀντίφωνον — «пение с повторами»; лат. antiphona; ст.‑слав. анътифонъ):
* в православном богослужении — песнопение, исполняемое антифонно;
* в католическом богослужении — рефрен, исполняющийся до и после псалма или евангельских песней: Магнификат, Песнь библейская (canticum);
* в иудейском богослужении — антифонное пение, призыв ведущего общинную молитву к общине славословить и произносить в унисон библейские стихи. Антифонное пение по свидетельству святого Игнатия Антиохийского, введшего его в богослужение, символически передаёт пение ангелов, прославляющих Бога.
rdf:langString
Антифо́н (грец. αντιφωνος — який звучить у відповідь) — діалогічний спосіб почергового співу двох частин хору, що ніби відповідають один одному. Антифон запозичений з , де хор поділявся на два півхори. Антифоном називається також жанр літургійних піснеспівів, що виконуються хором у діалогічний спосіб. Не слід плутати із респонсорним співом, де протиставляються соліст і хор (ансамбль).
rdf:langString
轮唱（希腊语 ἀντίφωνον）是基督教礼仪中的一首简短颂歌，天主教譯為對經，以歌曲副歌的形式演唱。 轮唱的歌词是诗篇。 它们的形式受到安波羅修的青睐，在中占有突出的地位，但在额我略圣歌中也得到了广泛的应用。它们可能在入祭文、奉獻禮或弥撒中使用。它们也可以用于時辰禮儀中，通常用于曙光赞或黄昏赞中。 当圣歌由交替的经文组成（通常由领唱演唱），然后做出响应（通常由会众演唱）时，则需要有副歌。 较松散对轮唱的定义包括任何对唱方式的歌唱，例如科尔坦、船夫号子以及其他工作歌曲。对唱音乐是由两个合唱团在互动中表演的，通常交替演唱音乐片段。
rdf:langString
Una antífona (del grec antiphonê, que vol dir «que respon a◄5) és la tornada, sovint breu i habitualment cantada, que es fa abans i després d'un salm, o més rarament, entre les estrofes d'un himne. Musicalment, l'antífona és una forma anterior a la musical. La tonalitat musical de l'antífona imposa la del salm (vegeu Oktoekhos). Musicalment, l'antífona posa el cor en l'ambient modal o tonal del salm (quan és cantada abans del salm). Espiritualment, constitueix un comentari en el text del salm, al qual dona un enllumenat particular.
rdf:langString
Τα Αντίφωνα είναι τέσσερις στίχοι από το Ψαλτήριον, που ψάλλονται εναλλάξ (αντιφωνικά) από τους δύο χορούς των ψαλτών. Μεταξύ των στίχων παρεμβάλλονται τρία σύντομα τροπάρια, τα οποία επίσης καλούνται αντίφωνα. Στα πρώτα έτη τα Αντίφωνα ψαλλόταν εναλλάξ από τον ψάλτη και τον λαό· αργότερα τον λαό αντικατέστησε ο β΄ ψάλτης. Οι στίχοι ήταν αρχικά από τους Ψαλμούς ή άλλα κείμενα της Βίβλου και αργότερα στίχοι όμοιοι με αυτούς, όπως: Ταις πρεσβείες της Θεοτόκου Σώτερ σώσον ημάς (τετράκις) Αντίφωνο της Θ. Λειτουργίας.
rdf:langString
An antiphon (Greek ἀντίφωνον, ἀντί "opposite" and φωνή "voice") is a short chant in Christian ritual, sung as a refrain. The texts of antiphons are the Psalms. Their form was favored by St Ambrose and they feature prominently in Ambrosian chant, but they are used widely in Gregorian chant as well. They may be used during Mass, for the Introit, the Offertory or the Communion. They may also be used in the Liturgy of the Hours, typically for Lauds or Vespers. They should not be confused with Marian antiphons or .
rdf:langString
La vorto Antifono estas de Greka origino, αντί(kontraŭ-) + φωνη(sono). Antifono estas respondo, kutime kantata en , al psalmo aŭ io alia partio de religia servo, kiel ĉe Vespro aŭ ĉe Maso. Ĉi tio signifo levigis la antifona stilo de kantado, vido . Antifono povas uziĝi ekstere de severa musica aŭ liturgia kunteksto signifi ple ĝenerala respondo. Kiam uzata en ĉi tio maniero la vorto ofte konservas ĝian religian signifo.
rdf:langString
La antífona (del latín antiphona, y este del griego ἀντίφωνος, significa voz que responde) es una forma musical y litúrgica propia de todas las tradiciones litúrgicas cristianas. Consiste en una melodía generalmente corta y sencilla, de estilo silábico, utilizada como estribillo que se canta antes y después de los versículos de un cántico, himno o salmo, normalmente en latín, en varios servicios religiosos del Oficio y de la Misa, como las Vísperas.
rdf:langString
Antifon (bahasa Yunani: ἀντίφωνον, ἀντί "berlawanan" atau "seberang" dan φωνή "suara") dalam ritual dan musik Kristen adalah suatu (tanggapan) oleh umat atau paduan suara (kor), yang biasanya dinyanyikan dengan gaya kidung Gregorian, terhadap sebuah mazmur atau teks lainnya dalam suatu karya musik atau ibadah liturgis. Antifon memberi pengaruh pada gaya bernyanyi antifoni.
rdf:langString
L'antifona è una frase, spesso breve, che viene recitata o di preferenza cantata in una salmodia durante una celebrazione liturgica dell'ufficio o della messa. Solitamente si tratta di un versetto di un salmo o scrittura, ma può essere anche una semplice composizione ecclesiale che ha lo scopo di inquadrare il salmo cantato all'interno dell'occasione liturgica celebrata.
* l'antifona salmodica, cantata insieme con un salmo o un cantico,
* l'antifona libera che è una preghiera messa in musica e senza versetti associati.
rdf:langString
Antyfona (gr. „przeciwgłos”, „naprzemienna odpowiedź”) – w liturgii chrześcijańskiej werset rozpoczynający i kończący modlitwę – najczęściej psalm lub kantyk (pieśń), często zaczerpnięty z Psalmów lub innych ksiąg Pisma Świętego. W chorale gregoriańskim antyfony to różne typy śpiewów, np. antyfony psalmowe czy antyfony mszalne. Wywodzą się one na ogół z praktyki wykonywania tekstów liturgicznych przez dwa chóry, recytujące lub śpiewające na przemian (śpiew antyfonalny). Zostały przejęte przez Kościół zachodni w IV w. z (śpiew ambrozjański).
rdf:langString
Een antifoon of beurtzang (Oudgrieks: ἀντίφωνος, Grieks: ἀντίφωνον) is een vers dat gezongen wordt als inleiding op en ter afsluiting van een psalm tijdens de mis en het getijdengebed. Het woord antifoon is samengesteld uit de Griekse woorden anti, tegen, en phōnē, stem. Een speciaal soort antifonen zijn de Maria-antifonen. Deze antifonen vormen zelfstandige gezangen, los van de psalmodie. In het getijdengebed worden de completen besloten met een van de vijf antifonen, naargelang het kerkelijk jaar. De vijf Maria-antifonen zijn:
rdf:langString
rdf:langString
Antiphon
rdf:langString
Antífona
rdf:langString
Antifona
rdf:langString
Antiphon (Musik)
rdf:langString
Αντίφωνο (υμνογραφία)
rdf:langString
Antifono (muziko)
rdf:langString
Antífona
rdf:langString
Antifon
rdf:langString
Antifona
rdf:langString
Antienne
rdf:langString
アンティフォナ
rdf:langString
Antifoon
rdf:langString
Antyfona
rdf:langString
Antífona
rdf:langString
Antifon
rdf:langString
Антифон
rdf:langString
轮唱
rdf:langString
Антифон
xsd:integer
98924
xsd:integer
1123030331
xsd:integer
1
rdf:langString
antiphon
rdf:langString
Una antífona (del grec antiphonê, que vol dir «que respon a◄5) és la tornada, sovint breu i habitualment cantada, que es fa abans i després d'un salm, o més rarament, entre les estrofes d'un himne. Musicalment, l'antífona és una forma anterior a la musical. La tonalitat musical de l'antífona imposa la del salm (vegeu Oktoekhos). Musicalment, l'antífona posa el cor en l'ambient modal o tonal del salm (quan és cantada abans del salm). Espiritualment, constitueix un comentari en el text del salm, al qual dona un enllumenat particular. Generalment, l'antífona és ella mateixa manllevada del salm per indicar quin aspecte de la litúrgia del dia es vol destacar. El text de l'antífona també pot ser agafat d'algun altre lloc de la Bíblia o d'algun altre text de la tradició cristiana, sempre en relació al contingut de les lectures del breviari o de la missa, o amb la festa celebrada. En el repertori del cant gregorià, l'antífona correspon a dos gèneres independents:
* l'antífona del salm, cantada amb versicles
* l'antífona lliure, que és una pregària posada en música i sense versicles associats.
rdf:langString
Antifona (řecky ἀντίφωνον) znamená „proti-zvuk“. V užším smyslu je to krátké zvolání, vyňatý verš z Písma svatého, který se zpívá nebo recituje před žalmem a po něm během modlitby liturgických hodinek (viz Liturgia horarum, breviář). Od slova "antifona" je odvozen výraz antifonář, který ovšem označuje liturgickou knihu obsahující i jiné zpěvy liturgických hodinek.
rdf:langString
Τα Αντίφωνα είναι τέσσερις στίχοι από το Ψαλτήριον, που ψάλλονται εναλλάξ (αντιφωνικά) από τους δύο χορούς των ψαλτών. Μεταξύ των στίχων παρεμβάλλονται τρία σύντομα τροπάρια, τα οποία επίσης καλούνται αντίφωνα. Στα πρώτα έτη τα Αντίφωνα ψαλλόταν εναλλάξ από τον ψάλτη και τον λαό· αργότερα τον λαό αντικατέστησε ο β΄ ψάλτης. Οι στίχοι ήταν αρχικά από τους Ψαλμούς ή άλλα κείμενα της Βίβλου και αργότερα στίχοι όμοιοι με αυτούς, όπως: Ταις πρεσβείες της Θεοτόκου Σώτερ σώσον ημάς (τετράκις) Αντίφωνο της Θ. Λειτουργίας. Μεταξύ των τεσσάρων στίχων παρεμβάλλονται τρία σύντομα τροπάρια, επίσης καλούμενα αντίφωνα. Στην ακολουθία των Παθών της Μ. Παρασκευής τα τροπάρια είναι 15.
rdf:langString
An antiphon (Greek ἀντίφωνον, ἀντί "opposite" and φωνή "voice") is a short chant in Christian ritual, sung as a refrain. The texts of antiphons are the Psalms. Their form was favored by St Ambrose and they feature prominently in Ambrosian chant, but they are used widely in Gregorian chant as well. They may be used during Mass, for the Introit, the Offertory or the Communion. They may also be used in the Liturgy of the Hours, typically for Lauds or Vespers. They should not be confused with Marian antiphons or . When a chant consists of alternating verses (usually sung by a cantor) and responds (usually sung by the congregation), a refrain is needed. The looser term antiphony is generally used for any call and response style of singing, such as the kirtan or the sea shanty and other work songs, and songs and worship in African and African-American culture. Antiphonal music is that performed by two choirs in interaction, often singing alternate musical phrases. Antiphonal psalmody is the singing or musical playing of psalms by alternating groups of performers. The term “antiphony” can also refer to a choir-book containing antiphons.
rdf:langString
La vorto Antifono estas de Greka origino, αντί(kontraŭ-) + φωνη(sono). Antifono estas respondo, kutime kantata en , al psalmo aŭ io alia partio de religia servo, kiel ĉe Vespro aŭ ĉe Maso. Ĉi tio signifo levigis la antifona stilo de kantado, vido . Verko de muziko kio estas prezentata de du duonmemstara ĥoroj kio interreagas unu kun la alia, kaj ofte kantas alternajn musicajn frazojn, koniĝas kiel antifona. En particular, antifona psalmokantado estas la kantado aŭ muzika ludado de psalmoj de alternadaj grupoj de prezentantoj. Ĉi tio estas speciale komuna en la Anglikano muzika tradicio, kie la ĥoro estas dividata en du egalajn duonojn sur malaj flankoj de la . La koncepto de ("demando" kaj "respondo") povas rigardi kiel antifona. La ŝanĝiĝo de individua notoj aŭ tonaltoj estas . Antifono povas uziĝi ekstere de severa musica aŭ liturgia kunteksto signifi ple ĝenerala respondo. Kiam uzata en ĉi tio maniero la vorto ofte konservas ĝian religian signifo. Kiam du aŭ pli grupoj de kantantoj kantas en alternada la stilo de muziko povas vokiĝi poliĥora. Specife, ĉi tio termino estas kutime aplikas al muziko de la malfrua Renesanco kaj frua Baroko. Poliĥoraj teknikoj estas definitiva karakterizaĵo de la muziko de la Venecia skolo, kaj ĉi tio muziko estas ofte konata kiel la . La Venecia poliĥora stilo estis grava inventaĵo de la malfrua Renesanco, kaj ĉi tio stilo, kun ĝia varioj kiel ĝi vastigis tra Eŭropo post 1600, helpas difini la eko de la Baroka epoko. Poliĥora muziko ne limiĝis al Italio en la Renesanco; ĝi estis populara en Hispanujo kaj Germanio. Estas eksemploj al la 19-a jarcento kaj 20-a jarcento el komponistoj kiel diversa kiel Hector Berlioz, Igor Stravinski kaj Karlheinz Stockhausen.
rdf:langString
Antiphon (Femininum, reformierte Schreibweise: Antifon; von altgriechisch ἀντίφωνος antiphonos „entgegentönend“) bedeutet Gegengesang oder Wechselgesang. Der Begriff bezeichnet sowohl eine Art des Musizierens (Antiphonie) als auch spezifische Stücke dieser Art, insbesondere in der Kirchenmusik.
rdf:langString
La antífona (del latín antiphona, y este del griego ἀντίφωνος, significa voz que responde) es una forma musical y litúrgica propia de todas las tradiciones litúrgicas cristianas. Consiste en una melodía generalmente corta y sencilla, de estilo silábico, utilizada como estribillo que se canta antes y después de los versículos de un cántico, himno o salmo, normalmente en latín, en varios servicios religiosos del Oficio y de la Misa, como las Vísperas. En el entorno religioso, Introito, Ofertorio y Comunión son conocidos también como antífonas, antiphona ad introitum, etc. (Véase Antífonas de Adviento). Musicalmente, es una pieza interpretada por la asamblea o por dos coros que cantan alternativamente versículos de los salmos; este modo de cantar es conocido como estilo antifonal, porque corrientemente se la asocia con la salmodia antifonal.
rdf:langString
Une antienne (/ãtjɛn/) est un type de chant appartenant à la liturgie chrétienne. Le mot désigne initialement un chant exécuté en alternance par deux chœurs ; le succès de ce genre liturgique a conduit historiquement à une grande diversification des réalités que ce terme recouvre.
rdf:langString
Antifon (bahasa Yunani: ἀντίφωνον, ἀντί "berlawanan" atau "seberang" dan φωνή "suara") dalam ritual dan musik Kristen adalah suatu (tanggapan) oleh umat atau paduan suara (kor), yang biasanya dinyanyikan dengan gaya kidung Gregorian, terhadap sebuah mazmur atau teks lainnya dalam suatu karya musik atau ibadah liturgis. Antifon memberi pengaruh pada gaya bernyanyi antifoni. Musik antifonal adalah musik yang dibawakan oleh dua paduan suara semi independen dalam suatu interaksi, sering kali dengan cara menyanyikan frasa-frasa musikal secara bergantian. Nyanyian mazmur antifonal adalah musik atau nyanyian mazmur yang dibawakan secara bergantian oleh beberapa kelompok pemusik atau penyanyi. Antifoni adalah juga suatu buku kor yang berisikan antifon-antifon.
rdf:langString
L'antifona è una frase, spesso breve, che viene recitata o di preferenza cantata in una salmodia durante una celebrazione liturgica dell'ufficio o della messa. Solitamente si tratta di un versetto di un salmo o scrittura, ma può essere anche una semplice composizione ecclesiale che ha lo scopo di inquadrare il salmo cantato all'interno dell'occasione liturgica celebrata. Musicalmente l'antifona è la prima forma di ritornello e la sua origine è antichissima. Il repertorio del Canto gregoriano conta migliaia di antifone, la maggior parte delle quali dell'ufficio suddivisi in due generi indipendenti:
* l'antifona salmodica, cantata insieme con un salmo o un cantico,
* l'antifona libera che è una preghiera messa in musica e senza versetti associati. La parola è di origine greca, da ἀντί (opposto) + φωνή (suono) e stava a indicare una voce che si alternava a un'altra nella recitazione salmodica. Le antifone dell'ufficio sono raccolte in un libro liturgico detto antifonario.
rdf:langString
Een antifoon of beurtzang (Oudgrieks: ἀντίφωνος, Grieks: ἀντίφωνον) is een vers dat gezongen wordt als inleiding op en ter afsluiting van een psalm tijdens de mis en het getijdengebed. Het woord antifoon is samengesteld uit de Griekse woorden anti, tegen, en phōnē, stem. Als de helften van een psalmvers of gehele verzen om en om worden uitgesproken of gezongen, noemt men dit antifonaal. In het gregoriaans zingt een voorzanger de eerste woorden van de antifoon, waarna de andere zangers inzetten. Er zijn in de loop der eeuwen vele antifonen gecomponeerd. Een handschrift of muziekuitgave waarin antifonen zijn bijeengebracht, heet een antifonarium of antiphonale. In het laat-vierde-eeuwse reisdagboek Itinerarium Egeriae van de Gallaecische pelgrim Egeria komt men de eerste verwijzing naar de term antifoon tegen. In dit dagboek beschrijft ze verschillende misvieringen waaraan ze tijdens haar pelgrimstocht deelneemt. Een zeer bekend werk is het Antifonarium Tsgrooten (16e eeuw), dat bewaard wordt in de Universiteitsbibliotheek van Gent. Een speciaal soort antifonen zijn de Maria-antifonen. Deze antifonen vormen zelfstandige gezangen, los van de psalmodie. In het getijdengebed worden de completen besloten met een van de vijf antifonen, naargelang het kerkelijk jaar. De vijf Maria-antifonen zijn:
* Alma Redemptoris Mater
* Ave Regina Caelorum
* Regina coeli
* Sub Tuum Praesidium
* Salve Regina Tijdens de laatste week van de Advent worden in combinatie met het Magnificat de zeven zogeheten O-antifonen gezongen. Ook hedendaagse componisten schrijven antifonen. De Nederlandse componist Gert Oost schreef antifonen voor het gehele psalter in de vertaling van Pieter Oussoren op basis van de Geneefse psalmmelodieën. Arvo Pärt maakte composities voor de O-antifonen. Kurt Bikkembergs schreef in opdracht van de Kurt Thomas Cursus in 2008 Antiphone voor gemengd koor. Ook de Belgische componist Ludo Claesen schreef in 2007 een adventscantate "Ero Cras" gebouwd op de zeven O-antifonen, voor gemengd koor, vrouwenkoor, strijkers, althobo, vibrafoon, orgel en recitant.
rdf:langString
アンティフォナ (羅 antiphona)、アンティフォーナ（古典ギリシャ語中性名詞、複数主格 αντιφωνα / 単数主格 αντιφωνον （アンティフォーノン））、アンティフォン（英語/ロシア語） は、キリスト教聖歌の隊形の1つで、合唱を2つに分けて交互に歌う。東西の聖・公・使徒伝承教会（カトリック教会と正教会）で、現在も一般的に行なわれている。
rdf:langString
Antífona é uma melodia curta, executada em canto gregoriano, antes e depois da recitação de um Salmo. A Antífona geralmente é composta de cânticos curtos, com texto entre dez e vinte e cinco palavras e de melodias simples.
rdf:langString
Antifon, av grekiskans antifonos, "motljudande", är en sång som inleder och avslutar den antifonala . Vanligen en psaltarvers men även andra texter ur Bibeln förekommer. Antifonen kan utföras som växelsång mellan två körer. En antifon är även en biblisk vers som inleder och avslutar introitus i mässan. Maria-antifonerna, som är självständiga sånger och inte antifoner i egentlig mening, förekommer som avslutning på kompletoriet, den sista av dagens tideböner före nattens vila. I svensk liturgi betecknar antifonal sång växelsång mellan präst och församling.
rdf:langString
Antyfona (gr. „przeciwgłos”, „naprzemienna odpowiedź”) – w liturgii chrześcijańskiej werset rozpoczynający i kończący modlitwę – najczęściej psalm lub kantyk (pieśń), często zaczerpnięty z Psalmów lub innych ksiąg Pisma Świętego. W chorale gregoriańskim antyfony to różne typy śpiewów, np. antyfony psalmowe czy antyfony mszalne. Wywodzą się one na ogół z praktyki wykonywania tekstów liturgicznych przez dwa chóry, recytujące lub śpiewające na przemian (śpiew antyfonalny). Zostały przejęte przez Kościół zachodni w IV w. z (śpiew ambrozjański). Antyfony zwykle podkreślają obchodzone właśnie święto liturgiczne lub bieżące czytania biblijne. W liturgii bizantyńskiej antiphanon oznacza albo grupę trzech psalmów, albo grupę wersetów śpiewanych pomiędzy pierwszymi litaniami Boskiej Liturgii. 1. W Liturgii godzin Kościoła rzymskokatolickiego szczególne miejsce zajmują antyfony kantyków ewangelicznych ( w Jutrzni i Magnificat w Nieszporach), a ich linia melodyczna jest szczególnie zdobna. Antyfony do pieśni Magnificat śpiewane w drugiej części adwentu (17-23 grudnia) to tzw. Wielkie Antyfony, zwane również Antyfonami „O”. Każda z nich zaczyna się od określenia Zbawiciela jednym z Jego tytułów, np. „O Radix” – „O Korzeniu” (Różdżko Jessego), „O Sapientia” – „O Mądrości”. Pierwsze litery tytułów Jezusa Chrystusa tworzą akrostych – czytane od końca (tzn. od dnia 23 grudnia do 17 grudnia) tworzą zdanie „Ero cras” – łac. „Będę jutro”. 2. W Komplecie (Modlitwie na zakończenie dnia) – ostatniej godzinie Liturgii Godzin, występuje modlitwa, która kończy Liturgię Godzin danego dnia, tzw. Antyfona kończąca. Ma ona treść maryjną, zmienną w zależności od okresu liturgicznego:
* na czas adwentu oraz Bożego Narodzenia przeznaczona jest antyfona Matko Odkupiciela (Alma Redemptoris);
* w okresie wielkiego postu w użyciu jest antyfona Witaj, niebios Królowo (Ave Regina caelorum);
* podczas Okresu Wielkanocnego używana jest antyfona Królowo nieba (Regina caeli);
* w okresie zwykłym śpiewana jest Witaj, Królowo (Salve, Regina), Pod Twoją obronę (Sub tuum praesidium) lub dopuszczona w Polsce Bogurodzica, Dziewica. 3. W tradycyjnej liturgii Mszy św. występują trzy antyfony, przypisane do śpiewów procesyjnych: na wejście (Introit), na ofiarowanie (Offertorium), na Komunię (Communio). Są to tzw. śpiewy zmienne, ponieważ na różne dni liturgiczne przewidziane są różne zestawy antyfon i psalmów. Od antyfony Introitu pochodzą nazwy większości niedziel w tradycyjnym kalendarzu liturgicznym, np. Niedziela „Ad te levavi” (I Niedziela Adwentu, a zarazem pierwszy dzień roku liturgicznego), czy Niedziela Laetare (IV Niedziela wielkiego postu). W zwyczajnej formie rytu rzymskiego (tzw. mszy posoborowej) występują dwie antyfony: na wejście i na Komunię. 4. Antyfonami bywają nazywane także krótkie modlitwy, np. po litaniach, różańcu, w godzinkach czy inne modlitwy do użytku prywatnego. Encyklopedia Staropolska Zygmunta Glogera podaje przykład takiej antyfony: „Najpospolitszą jest antyfona, drukowana pod obrazkami Matki Boskiej Częstochowskiej, które w r. 1860 zaczęły rozchodzić się setkami tysięcy: «Nie racz pamiętać Panie na występki nasze, albo rodziców naszych i racz nie karać nas za grzechy nasze»." 5. Utwory muzyczne do użytku liturgicznego, oparte na tekstach antyfon.
rdf:langString
Антифо́н (от греч. ἀντίφωνον — «пение с повторами»; лат. antiphona; ст.‑слав. анътифонъ):
* в православном богослужении — песнопение, исполняемое антифонно;
* в католическом богослужении — рефрен, исполняющийся до и после псалма или евангельских песней: Магнификат, Песнь библейская (canticum);
* в иудейском богослужении — антифонное пение, призыв ведущего общинную молитву к общине славословить и произносить в унисон библейские стихи. Антифонное пение по свидетельству святого Игнатия Антиохийского, введшего его в богослужение, символически передаёт пение ангелов, прославляющих Бога.
rdf:langString
Антифо́н (грец. αντιφωνος — який звучить у відповідь) — діалогічний спосіб почергового співу двох частин хору, що ніби відповідають один одному. Антифон запозичений з , де хор поділявся на два півхори. Антифоном називається також жанр літургійних піснеспівів, що виконуються хором у діалогічний спосіб. Не слід плутати із респонсорним співом, де протиставляються соліст і хор (ансамбль).
rdf:langString
轮唱（希腊语 ἀντίφωνον）是基督教礼仪中的一首简短颂歌，天主教譯為對經，以歌曲副歌的形式演唱。 轮唱的歌词是诗篇。 它们的形式受到安波羅修的青睐，在中占有突出的地位，但在额我略圣歌中也得到了广泛的应用。它们可能在入祭文、奉獻禮或弥撒中使用。它们也可以用于時辰禮儀中，通常用于曙光赞或黄昏赞中。 当圣歌由交替的经文组成（通常由领唱演唱），然后做出响应（通常由会众演唱）时，则需要有副歌。 较松散对轮唱的定义包括任何对唱方式的歌唱，例如科尔坦、船夫号子以及其他工作歌曲。对唱音乐是由两个合唱团在互动中表演的，通常交替演唱音乐片段。
xsd:nonNegativeInteger
9485
