Amyntas of Galatia
http://dbpedia.org/resource/Amyntas_of_Galatia an entity of type: Thing
Amyntas de Galatie (en grec Ἀμύντας ; mort en 25 av. J.-C.) est tétrarque puis roi de Galatie en 37 av. J.-C. et de Cilicie Trachée en 30 av. J.-C.
rdf:langString
Amyntas (bahasa Yunani Kuno: Ἀμύντας), Tetrark adalah seorang Raja Galatia dan beberapa negara terdekat antara 36 dan 25 SM, yang disebutkan oleh Strabo karena sezaman dengan dirinya sendiri. Ia adalah putra dari , raja Galatia, dan , putri dari raja .
rdf:langString
Амінта (* Ἀμύντας, д/н —25 до н. е.) — цар Галатії, Лікаонії, Ісаврії, Пісідії, Памфілії з 36 до 25 року до н. е., тетрарх галатського племені трокміїв.
rdf:langString
Amintes (en grec antic Ἀμύντας, Amyntas) fou tetrarca de Galàcia i després rei de Galàcia i altres territoris. Estrabó menciona un rei dels licaons contemporani seu, anomenat Amintes que era un dels tetrarques de Galàcia i dominava Galàcia, Licaònia, Isàuria, el sud-est de Frígia, Pisídia i Cilícia del nord-oest. Era el darrer dels tetrarques, i va rebre probablement en herència els dominis de Deiotarus II (Gadelonitis, Farnàcia, Trapezus i la Petita Armènia) a la seva mort (després del 30 aC), portant el títol reial fins a la seva mort el 25 aC. Pisídia, Cilícia, Isàuria, i Frígia del sud i potser altres territoris els hi havia donat Marc Antoni, del que era partidari, potser l'any 39 aC, però segurament abans ja governava part de Galàcia i Licaònia.
rdf:langString
Amyntas (altgriechisch Ἀμύντας Amýntas; † 25 v. Chr.) war von 36 v. Chr. bis zu seinem Tod König von Galatien und einiger angrenzender Länder. Amyntas stammte aus dem phrygisch-pisidischen Grenzgebiet der römischen Provinz Asia. Er gelangte durch seinen Reichtum und großen Grundbesitz zu politischem Einfluss und trat zunächst als Sekretär und Truppenbefehlshaber des galatischen Königs Deiotaros hervor. Im römischen Bürgerkrieg nach Caesars Ermordung kommandierte Amyntas für Deiotaros galatische Hilfstruppen, welche die Heere der Caesarmörder Marcus Iunius Brutus und Gaius Cassius Longinus unterstützten, ging aber nach der ersten Schlacht bei Philippi (Oktober 42 v. Chr.) auf die Seite der Triumvirn Marcus Antonius und Octavian über.
rdf:langString
Amyntas (Ancient Greek: Ἀμύντας), Tetrarch of the Trocmi was a King of Galatia and of several adjacent countries between 36 and 25 BC, mentioned by Strabo as contemporary with himself. He was the son of Brogitarus, king of Galatia, and Adobogiona, daughter of king Deiotarus Philoromaeus. After the death of Deiotarus, Amyntas was made king of Cappadocia in 37 as a client ruler of Mark Antony. Plutarch enumerates him among the adherents of Mark Antony at Actium and is mentioned as deserting to Octavian, just before the battle.
rdf:langString
Amintas de Galacia (en griego antiguo, Ἀμύντας),tetrarca de los , fue el último Rey de Galacia y de varios estados vecinos entre 36 a. C. y 25 a. C., mencionado por Estrabón como coetáneo suyo. Era hijo de Brogitarix, rey de Galacia,y de , hija del rey Deyótaro. Es de comentar que Brogitarus y Deyótaro cogobernaban juntos.
rdf:langString
Aminta o Amyntas (in greco antico: Ἀμύντας; ... – ...; fl. II secolo a.C.) è stato un politico greco antico, tetrarca dei Trocmi, re della Galazia, governò anche molte delle regioni adiacenti tra il 36 e il 25 a.C.. Fu menzionato da Strabone come un suo contemporaneo. Nel 37 a.C., dopo la morte di Deiotaro, venne fatto re di Cappadocia come governatore cliente di Marco Antonio. Plutarco lo enumera tra i seguaci di Marco Antonio ad Azio dove è menzionato come un disertore che passò dalla parte di Ottaviano, proprio prima della battaglia (31 a.C.).
rdf:langString
Amyntas (gr.: Ἀμύντας, Amýntas) (zm. 25 p.n.e.) – tetrarcha w latach 40/39-36 p.n.e., król Galacji od 36 p.n.e. do swej śmierci. Syn Dyitalosa i zięć Dejotara I Filoromajosa, króla Galacji. Amyntas na początku swej kariery pełnił funkcję sekretarza Dejotara, króla Galacji. Poślubił także jego nieznaną z imienia córkę. Marek Juniusz Brutus będąc w Azji Mniejszej, czynił przygotowania do wojny z triumwirami w 42 roku Pozyskał tam króla Dejotara. Ten wyznaczył na dowódcę swej armii Amyntasa, bowiem sam był w podeszłym wieku. W czasie przerwy podczas bitwy pod Filippi Amyntas oraz Raskypor zdezerterowali i przeszli na stronę Oktawiana i Marka Antoniusza, dzięki czemu Dejotar zachował tron po klęsce Brutusa.
rdf:langString
Аминта Галатский (др.-греч. Ἀμύντας) — современный Страбону вождь галатского племени , правитель Галатии, Исаврии и некоторых других территорий между примерно 36 и 25 годами до н. э. Аминта был сыном царя галатов и дочери Дейотара, которому Аминта наследовал. Страбон сообщает, что в районе озера Татта у Аминты было более 300 стад овец. К своим владениям, в результате убийства друга Цицерона добавил . С позволения римлян он также занял Исаврию и Каппадокию.
rdf:langString
rdf:langString
Amintes de Galàcia
rdf:langString
Amyntas (Galatien)
rdf:langString
Αμύντας της Γαλατίας
rdf:langString
Amyntas of Galatia
rdf:langString
Amintas de Galacia
rdf:langString
Amyntas de Galatie
rdf:langString
Amintas dari Galatia
rdf:langString
Aminta di Galazia
rdf:langString
Amyntas (król Galacji)
rdf:langString
Amintas da Galácia
rdf:langString
Аминта (царь Галатии)
rdf:langString
Амінта (цар Галатії)
xsd:integer
5130512
xsd:integer
1116501426
rdf:langString
Amintes (en grec antic Ἀμύντας, Amyntas) fou tetrarca de Galàcia i després rei de Galàcia i altres territoris. Estrabó menciona un rei dels licaons contemporani seu, anomenat Amintes que era un dels tetrarques de Galàcia i dominava Galàcia, Licaònia, Isàuria, el sud-est de Frígia, Pisídia i Cilícia del nord-oest. Era el darrer dels tetrarques, i va rebre probablement en herència els dominis de Deiotarus II (Gadelonitis, Farnàcia, Trapezus i la Petita Armènia) a la seva mort (després del 30 aC), portant el títol reial fins a la seva mort el 25 aC. Pisídia, Cilícia, Isàuria, i Frígia del sud i potser altres territoris els hi havia donat Marc Antoni, del que era partidari, potser l'any 39 aC, però segurament abans ja governava part de Galàcia i Licaònia. Estrabó diu que a Derbe governava un príncep anomenat Antípater de Derbe. La ciutat de Laranda de Licaònia era una de les capitals dels pirates isauris de la que s'havien apoderat als dominis del príncep de Derbe. Antípater era un amic de Ciceró. Amintes va matar aquest Antípater i va incorporar els seus dominis i potser per això i com a lleial partidari de Marc Antoni, que se li va donar Isàuria i Pisídia. Just abans de la Batalla d'Àccium es va passar a August i així va poder conservar els seus dominis després del 31 aC i potser encara augmentar-los. Va matar el príncep d'Homonada o Homona i va incorporar aquest territori. Però la seva vídua el va venjar i Amintes va morir en una emboscada el 25 aC. August va convertir Galàcia en província romana, que a més comprenia Licaònia, Isàuria, est i sud de Frígia i Pisídia.
rdf:langString
Amyntas (Ancient Greek: Ἀμύντας), Tetrarch of the Trocmi was a King of Galatia and of several adjacent countries between 36 and 25 BC, mentioned by Strabo as contemporary with himself. He was the son of Brogitarus, king of Galatia, and Adobogiona, daughter of king Deiotarus Philoromaeus. Amyntas seems to have first possessed Lycaonia, where he maintained more than 300 flocks. To this he added the territory of Derbe by the murder of its prince, Antipater of Derbe, the friend of Cicero, and Isaura and Cappadocia by Roman favour. Originally he had been the king of Cappadocia Deiotarus secretary (γραμματεύς), and was made by Amyntas commander in chief (στρατηγός) of the Galatian auxiliaries sent to help Brutus and Cassius against the Triumvires, but deserted to Mark Anthony just before the battle of Philippi in 42 BC. After the death of Deiotarus, Amyntas was made king of Cappadocia in 37 as a client ruler of Mark Antony. Plutarch enumerates him among the adherents of Mark Antony at Actium and is mentioned as deserting to Octavian, just before the battle. While pursuing his schemes of aggrandizement, and endeavoring to reduce the refractory highlanders around him, Amyntas made himself master of Homonada or Hoinona, and slew the prince of that place; but his death was avenged by his widow, and Amyntas fell a victim in 25 to an ambush which she laid for him. On his death Galatia became a Roman province. Amyntas was the father of Artemidoros of the Trocmi, a Galatian nobleman, who married a princess of the Tectosagi, the daughter of Amyntas, Tetrarch of the Tectosagii. They were the parents of Gaius Julius Severus, a nobleman from Acmonia in Galatia, who was in turn the father of Gaius Julius Bassus, proconsul of Bithynia in 98, and , a Tribune of the Legio VI Ferrata.
rdf:langString
Amyntas (altgriechisch Ἀμύντας Amýntas; † 25 v. Chr.) war von 36 v. Chr. bis zu seinem Tod König von Galatien und einiger angrenzender Länder. Amyntas stammte aus dem phrygisch-pisidischen Grenzgebiet der römischen Provinz Asia. Er gelangte durch seinen Reichtum und großen Grundbesitz zu politischem Einfluss und trat zunächst als Sekretär und Truppenbefehlshaber des galatischen Königs Deiotaros hervor. Im römischen Bürgerkrieg nach Caesars Ermordung kommandierte Amyntas für Deiotaros galatische Hilfstruppen, welche die Heere der Caesarmörder Marcus Iunius Brutus und Gaius Cassius Longinus unterstützten, ging aber nach der ersten Schlacht bei Philippi (Oktober 42 v. Chr.) auf die Seite der Triumvirn Marcus Antonius und Octavian über. Nach dem Tod des Deiotarus (40 v. Chr.) trat zunächst dessen Enkel Kastor die Herrschaft über Galatien an. Antonius ernannte Amyntas 39 v. Chr. zum König von Pisidien. Dort hatte Amyntas sich allerdings zuerst gegen Räuberbanden und Rebellen durchzusetzen. Hilfe bekam er dabei von Termessos. Offenbar bewährte er sich bei dieser Aufgabe, so dass er von Antonius 36 v. Chr. zu einem bedeutenderen Klientelkönig gemacht wurde. Zu dieser Zeit nahm Antonius nach der mühsamen Abwehr der Parther eine Neuordnung der östlichen Vasallenstaaten vor und setzte vertrauenswürdige Klientelherrscher in Kleinasien und Syrien ein. Amyntas bekam nun Galatien sowie Teile Lykaoniens und Pamphyliens, obwohl er nicht der Führungsschicht dieser Gebiete entstammte. Gleichzeitig setzte Antonius auch weitere landfremde Herrscher wie Polemon I. und Archelaos ein, die damit sehr von ihm abhängig waren, da sie sich auf keine dynastischen Ansprüche stützen konnten. Über die größte Aufwertung ihrer Stellung konnte sich freilich Antonius’ Geliebte, die ägyptische Königin Kleopatra, freuen. Als Sextus Pompeius nach seiner Niederlage gegen Octavian in Antonius’ Reichshälfte flüchtete und dort Kämpfe anfing, musste er bald vor den Streitkräften von Marcus Titius und Gaius Furnius ins Innere Bithyniens zurückweichen. Diese beiden Vertrauten des Antonius nahmen die Verfolgung von Pompeius auf, an der sich auch Amyntas beteiligte. Der Galaterkönig konnte schließlich mit seinen 1500 Reitern Pompeius vor Erreichen der Küste bei Mideion in Phrygien einholen und gefangen nehmen. Er lieferte Pompeius an Titius aus, der die Hinrichtung des hochrangigen Gefangenen anordnete (35 v. Chr.). Als sich die Auseinandersetzungen zwischen Antonius und Octavian zur entscheidenden militärischen Konfrontation in Griechenland zuspitzten, gehörte Amyntas zunächst zu den Antonius unterstützenden Klientelkönigen, ging aber mit seinen 2000 Reitern 31 v. Chr. vor der Schlacht bei Actium auf die Seite Octavians über. Dafür tastete der siegreiche Octavian – der bald als Kaiser den Namen Augustus annahm – Amyntas’ Stellung nicht an und vergrößerte dessen Territorium sogar um Teile von Pisidien, Isaurien und Kilikia Tracheia. Als Amyntas 25 v. Chr. sein Reich noch weiter ausdehnen wollte und gegen die isaurischen Homonadeis zu Felde zog, wurde er im Verlauf der kriegerischen Ereignisse getötet. Galatien wurde als römische Provinz eingezogen.
rdf:langString
Amintas de Galacia (en griego antiguo, Ἀμύντας),tetrarca de los , fue el último Rey de Galacia y de varios estados vecinos entre 36 a. C. y 25 a. C., mencionado por Estrabón como coetáneo suyo. Era hijo de Brogitarix, rey de Galacia,y de , hija del rey Deyótaro. Es de comentar que Brogitarus y Deyótaro cogobernaban juntos. Amintas parece haber conquistado por primera vez a Licaonia, donde mantuvo más de 300 rebaños. A esto añadió el territorio de Derbe,tras el asesinato de su príncipe, , el amigo de Cicerón, y las regiones de Isauria y Capadocia con el apoyo de Roma. Originalmente había sido el secretario del rey de Galacia Deyótaro ( γραμματεύς ), que fue nombrado comandante jefe (στρατηγός,strategos) de los auxiliares de Galacia enviados para ayudar a Bruto y Cassio contra el Segundo Triunvirato, pero desertó a favor de Marco Antonio justo antes de la batalla de Filipos en 42 a. C. Después de la muerte de Deyótaro, Amintas de Galacia fue nombrado rey de Galacia en 36 a. C., como gobernante títere del estado clientelar bajo el mandato de Marco Antonio. Plutarco lo menciona entre los aliados de Marco Antonio en la batalla de Actium y se menciona como desertor a Octavio, justo antes de la batalla. Llevando a cabo sus planes de expansión y tratando de reducir a los rebeldes montañeses que lo rodeaban, Amintas se adueñó del territorio o país de o Hoinona y mató al príncipe de ese lugar. Su muerte fue vengada por su viuda y Amintas murió en 25 a. C., víctima de una emboscada que ella le tendió. A su muerte, Galacia se convirtió en provincia romana,mientras que Licaonia y Cilicia le fueron dadas a Arquelao de Capadocia en 20 a. C.
rdf:langString
Amyntas de Galatie (en grec Ἀμύντας ; mort en 25 av. J.-C.) est tétrarque puis roi de Galatie en 37 av. J.-C. et de Cilicie Trachée en 30 av. J.-C.
rdf:langString
Amyntas (bahasa Yunani Kuno: Ἀμύντας), Tetrark adalah seorang Raja Galatia dan beberapa negara terdekat antara 36 dan 25 SM, yang disebutkan oleh Strabo karena sezaman dengan dirinya sendiri. Ia adalah putra dari , raja Galatia, dan , putri dari raja .
rdf:langString
Aminta o Amyntas (in greco antico: Ἀμύντας; ... – ...; fl. II secolo a.C.) è stato un politico greco antico, tetrarca dei Trocmi, re della Galazia, governò anche molte delle regioni adiacenti tra il 36 e il 25 a.C.. Fu menzionato da Strabone come un suo contemporaneo. Era il figlio di e sua moglie, una principessa di Galazia. Sembra che prima avesse posseduto la Licaonia, dove manteneva più di 300 greggi. A ciò vi aggiunse il territorio di Derbe ottenuto tramite l'omicidio del suo principe, , amico di Cicerone, e l'Isauria e la Cappadocia per concessione romana. Originariamente era stato il segretario (γραμματευς, grammatéus) Deiotaro, che venne fatto di Aminta comandante in capo (στρατηγoς, strategòs) delle milizie ausiliare galate mandate ad aiutare Bruto e Cassio contro i triumviri, ma che disertò proprio prima della battaglia di Filippi (42 a.C.), per passare infine dalla parte di Marco Antonio. Nel 37 a.C., dopo la morte di Deiotaro, venne fatto re di Cappadocia come governatore cliente di Marco Antonio. Plutarco lo enumera tra i seguaci di Marco Antonio ad Azio dove è menzionato come un disertore che passò dalla parte di Ottaviano, proprio prima della battaglia (31 a.C.). Mentre perseguiva i suoi piani di ingrandimento, e sforzandosi di ridurre a obbendienza i refrattari montanari circostanti, Aminta si proclamò padrone di Homonada, o Hoinona, trucidando il principe di quel luogo, vendicato poi dalla sua vedova, che fece sì che Aminta finisse vittima di un'imboscata nel 25 a.C. Alla sua morte la Galazia divenne provincia romana. Egli fu padre di Artemidoro dei Trocmi, un nobile della Galazia, Asia Minore, che sposò una principessa dei Tectosagi, la figlia di , e furono i genitori di Gaio Giulio Severo, un nobile dell', nella Galazia, a sua volta padre di , proconsole in Bitinia nel 98, e , un tribuno nella Legione VI Ferrata.
rdf:langString
Amyntas (gr.: Ἀμύντας, Amýntas) (zm. 25 p.n.e.) – tetrarcha w latach 40/39-36 p.n.e., król Galacji od 36 p.n.e. do swej śmierci. Syn Dyitalosa i zięć Dejotara I Filoromajosa, króla Galacji. Amyntas na początku swej kariery pełnił funkcję sekretarza Dejotara, króla Galacji. Poślubił także jego nieznaną z imienia córkę. Marek Juniusz Brutus będąc w Azji Mniejszej, czynił przygotowania do wojny z triumwirami w 42 roku Pozyskał tam króla Dejotara. Ten wyznaczył na dowódcę swej armii Amyntasa, bowiem sam był w podeszłym wieku. W czasie przerwy podczas bitwy pod Filippi Amyntas oraz Raskypor zdezerterowali i przeszli na stronę Oktawiana i Marka Antoniusza, dzięki czemu Dejotar zachował tron po klęsce Brutusa. Po śmierci teścia Dejotara tron Galacji został przyznany przez triumwirów Kastorowi, wnukowi zmarłego króla. Otrzymał on także Paflagonię i Małą Armenię. Amyntas natomiast został tetrarchą , jednego z trzech tradycyjnych „ludów” galackich (z ośrodkiem w Tawium) na wschodzie. W 36 roku, prawdopodobnie po śmierci Kastora, Marek Antoniusz przyznał królestwo Galacji Amyntasowi, pomijając Dejotara II Filadelfa, syna Kastora. Ofiarował mu także Pizydię. Amyntas nie odwdzięczył się swojemu dobroczyńcy. Opuścił stronnictwo Antoniusza przed bitwą pod Akcjum w 31 roku Przeszedł na stronę Oktawiana, przyszłego cesarza rzymskiego. Ten pozwolił mu zachować władzę w Galacji oraz ofiarował mu dodatkowe terytoria. Amyntas otrzymał wówczas leżącą na południu kilka okręgów Pamfilii oraz Likaonię (Strabon napisał, że otrzymał on te terytoria od Marka Antoniusza, co jest pomyłką). Oktawian pozwolił mu prowadzić działania wojenne na leżące w Izaurii księstwa Derbeę i Larandę, celem aneksji do swego państwa. Amyntas po wypędzeniu tyrana Derbei Antypatra Derbetesa, na krótko przed jego śmiercią, zajął jego ziemie. Uzyskał także dostęp do Morza Śródziemnego, dzięki otrzymaniu od Oktawiana przybrzeżnej Cylicji Trachejskiej, poza okręgiem wokół Olby, odebranej Ptolemeuszowi Filadelfowi, synowi królowej egipskiej Kleopatry VII i Antoniusza. Głównym źródłem bogactwa Galacji była hodowla zwierząt. Amyntas czerpał część swych dochodów z 300 stad. W 25 roku Amyntas walczył z nieujarzmionymi plemionami z Likaonii, w tym z głównym plemieniem Homonadensów. Zabił księcia tego plemienia. Wdowa po nim postanawiając pomścić śmierć męża, postawiła pułąpkę na Amyntasa. Ten wpadając w nią, został zabity. Galacja została przekształcona od razu w prowincję rzymską Galację. Kraj był słabo zurbanizowany (z wyjątkiem Pizydii). Galacja odgrywałą ważną rolę strategiczną, bowiem stanowiła połączenie między Azją Mniejszą a Syrią. Rzymianie przejmowali w ten sposób kontrolę nad terytoriami z północy na południe (Galacja właściwa, Frygia Wschodnia (lub Paroreja), Pizydia i Pamfilia), a na południowym wschodzie także Likaonię i część Izaurii. W 20 roku Likaonia i Cylicja Trachejska zostały przekazane Archelaosowi I Filopatrisowi Ktistesowi Soterowi, królowi Kapadocji. Aneksja Galacji nie rozwiązała jednak problemów, zwłaszcza rozbojów w Likaonii. Amyntas był ojcem Artemidorosa z Trokmów, arystokraty galackiego. Ten z żoną nieznanego imienia miał syna Gajusza Juliusza Sewera (ur. ok. 25), arystokratę z w Galacji. Ten z kolei był ojcem , prokonsula Bitynii w 98 roku i , trybuna w . Innymi potomkami Amyntasa byli Pylajmenes i Albioryks z I wieku n.e. Ci wszyscy po aneksji Galacji do Rzymu zachowali znaczne majątki ziemskie.
rdf:langString
Амінта (* Ἀμύντας, д/н —25 до н. е.) — цар Галатії, Лікаонії, Ісаврії, Пісідії, Памфілії з 36 до 25 року до н. е., тетрарх галатського племені трокміїв.
rdf:langString
Аминта Галатский (др.-греч. Ἀμύντας) — современный Страбону вождь галатского племени , правитель Галатии, Исаврии и некоторых других территорий между примерно 36 и 25 годами до н. э. Аминта был сыном царя галатов и дочери Дейотара, которому Аминта наследовал. Страбон сообщает, что в районе озера Татта у Аминты было более 300 стад овец. К своим владениям, в результате убийства друга Цицерона добавил . С позволения римлян он также занял Исаврию и Каппадокию. Плутарх в своих «Сравнительных жизнеописаниях» рассказывает о том, что Аминта сначала был в числе союзников Марка Антония, однако переметнулся к Октавиану Августу перед битвой при Акциуме. После битвы Август отдал Аминте . Аминта вёл успешную войну с гомонадами, но был убит ими из засады, не успев завершить свой новой столицы, Аминта был убит киликийцами. После его смерти Галатия стала римской провинцией. Аминта Галатский был женат на дочери . Их внуками были , проконсул Вифинии в 98 году и Гай Юлий Север, трибун VI легиона. Одна из гипотез в рамках исследований предполагает, что Аминта был предком в 25 поколении епископа Арнульфа Мецкого, а через него Карла Великого и большинства современной европейской знати.
xsd:nonNegativeInteger
3894
