2006 Winter Olympics medal table

rdf:langString Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006

rdf:langString Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na XX Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 2006 roku w Turynie. Podczas igrzysk w Turynie rozegrano 84 konkurencje w piętnastu dyscyplinach sportowych. W porównaniu do poprzednich zimowych igrzysk, które odbyły się w 2002 roku w Salt Lake City, do kalendarza olimpijskiego włączono osiem nowych konkurencji. W snowboardzie zadebiutował snowcross, w biathlonie dołączono biegi masowe, w łyżwiarstwie szybkim – biegi drużynowe, a w biegach narciarskich – sztafety sprinterskie. Wspomniane konkurencje rozegrano wśród kobiet i mężczyzn. Sprinty drużynowe przeprowadzono zamiast biegów techniką dowolną (na dystansie 15 km wśród kobiet i 30 km wśród mężczyzn). W konkursach olimpijskich zaprezentowało się 2494 sportowców (1539 mężczyzn i 955 kobiet) z 79 narodowych reprezentacji. Dla trzech państw – Albanii, Etiopii i Madagaskaru – występ w Turynie był debiutem kraju na zimowych igrzyskach olimpijskich. Na podium olimpijskim zawodów w Turynie stanęli reprezentanci 26 państw, spośród których 18 krajów zdobyło przynajmniej jeden złoty medal olimpijski. Oznaczało to, że 53 reprezentacje, które uczestniczyły w igrzyskach, nie zdobyły ani jednego medalu. Najwięcej medali – 29 – zdobyli reprezentanci Niemiec, jednocześnie osiągnęli największą liczbę medali złotych – jedenaście. Były to trzecie zimowe igrzyska z rzędu, podczas których Niemcy zdobyli najwięcej medali olimpijskich. Mimo to wynik medalowy reprezentantów Niemiec był ich najsłabszym startem od 1994 roku. Pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Słowacji zdobył snowboardzista Radoslav Židek, który zajął drugie miejsce w snowcrossie mężczyzn. Pierwszy medal dla Łotwy zdobył natomiast saneczkarz Mārtiņš Rubenis, który stanął na najniższym stopniu podium olimpijskiego w jedynkach mężczyzn. Najlepsze występy olimpijskie, biorąc pod uwagę zarówno letnie, jak i zimowe starty, osiągnęli reprezentanci Austrii i Estonii. Dla Austriaków był to najlepszy występ olimpijski pod względem liczby złotych i liczby wszystkich medali. Dla Estończyków natomiast były to pierwsze igrzyska olimpijskie, podczas których zdobyli oni trzy złote medale. Reprezentanci Kanady osiągnęli najlepszy zimowy start w igrzyskach olimpijskich pod względem liczby zdobytych medali oraz wyrównali swój rekord siedmiu złotych medali osiągnięty w Salt Lake City. Jednocześnie był to ich najlepszy występ olimpijski od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1984 w Los Angeles. Rekord liczby zdobytych na zimowych igrzyskach złotych medali i sumy medali wszystkich kolorów poprawili również Szwedzi. Szwedzcy reprezentanci osiągnęli najlepszy wynik medalowy od letnich igrzysk w Los Angeles oraz największą liczbę złotych medali olimpijskich od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1956 w Melbourne. Także dla olimpijczyków z Korei Południowej start w Turynie był najlepszym zimowym w historii pod względem liczby osiągniętych medali. Największą sumę medali osiągniętych na jednych zimowych igrzyskach poprawili również reprezentanci Chińskiej Republiki Ludowej i Czech (w przypadku Czechów – największa liczba medali od rozpadu Czechosłowacji). Dla Chińczyków były to równocześnie drugie z rzędu zimowe igrzyska, na których dwukrotnie zdobyli oni złoto olimpijskie. Dla Czechów natomiast był to trzeci z rzędu zimowy start zakończony złotym medalem olimpijskim. Po raz drugi w historii, po igrzyskach w 1988 roku, reprezentanci Szwajcarii zdobyli pięć złotych medali w trakcie jednych zimowych igrzysk. Start w Turynie był ich najlepszym występem olimpijskim (w letnich i zimowych edycjach imprezy) właśnie od igrzysk w Calgary. Najwięcej złotych medali ZIO od igrzysk w Lillehammer zdobyli Włosi. Były to trzecie igrzyska olimpijskie, po Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956 w Cortina d’Ampezzo i Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1960 w Rzymie, których organizatorem były Włochy. Osiągnięty przez nich wynik medalowy w Turynie był lepszy niż w Cortina d’Ampezzo i słabszy niż w Rzymie. Występ reprezentacji Finlandii był ich najsłabszym zimowym występem od igrzysk w Lillehammer. Był to czwarty start olimpijski Finów, po zimowych igrzyskach w Sapporo i Lillehammer oraz po letnich igrzyskach w Atenach, podczas którego nie wywalczyli oni ani jednego złotego medalu. Sportowcy z Norwegii osiągnęli najgorszy wynik medalowy na zimowych igrzyskach od igrzysk w Calgary. Jedynym krajem, który zdobył medal w Salt Lake City, a nie zdobył żadnego w Turynie, była Słowenia. W Turynie medal zdobyła natomiast Ukraina, która opuściła Salt Lake City z zerowym dorobkiem medalowym. 62 zawodników i zawodniczek przynajmniej dwukrotnie stanęło na podium olimpijskim w Turynie. Spośród nich 43 sportowców zdobyło co najmniej jeden złoty medal. Najwięcej złotych medali – po trzy – zdobyli Ahn Hyun-soo i Jin Sun-yu w short tracku oraz Michael Greis w biathlonie. Ahn Hyun-soo zdobył dodatkowo jeden brązowy medal. Największą liczbę medali wszystkich kolorów – pięć – zdobyła kanadyjska łyżwiarka szybka, Cindy Klassen. W jej dorobku znalazł się jeden złoty medal, dwa srebrne i dwa brązowe. Jeden z wcześniej przyznanych medali olimpijskich został odebrany wskutek pozytywnego wyniku testów dopingowych. Druga zawodniczka biathlonowego biegu indywidualnego na 15 km kobiet – Rosjanka Olga Pylowa – została pozbawiona srebrnego medalu. Tym samym srebro przyznano trzeciej na mecie – Niemce Martinie Glagow, a brąz czwartej zawodniczce – Rosjance Albinie Achatowej. Medale przyznawane sportowcom podczas igrzysk w Turynie zostały zaprojektowane przez zespół graficzny Ottaviani International i TOROC. Szefem projektu był Dario Quatrini.