1992 Consensus
http://dbpedia.org/resource/1992_Consensus
92공식 또는 1992년 합의(영어: 1992 Consensus, Consensus of 1992) 또는 하나의 중국합의( (「一中各表」, 「一個中國各自表述」, 다른 표현)는 1992년 중국 국민당 정치인인 가 만든 정치 용어로, 1992년 중국 대륙의 중화인민공화국과 타이완의 반공식 중화민국 대표자 회의 결과를 가리킨다.
rdf:langString
九二共識（きゅうにきょうしき）とは、中華人民共和国と中華民国（台湾）の当局間で「一つの中国」問題に関して達成したとされる合意の通称である。 名称は、中国側窓口機関海峡両岸関係協会と台湾側窓口機関海峡交流基金会が、1992年に香港で行った協議に由来し、2000年4月に台湾の行政院大陸委員会主任委員が名付けて公表した。日本語では92コンセンサス、1992年コンセンサス、92年合意などと訳される。 合意内容について、中華民国側の主張は「双方とも『一つの中国』は堅持しつつ、その意味の解釈は各自で異なることを認める」（いわゆる）であり、中華人民共和国側の主張は「双方とも『一つの中国』を堅持する」（いわゆる一中原則）であるため、必ずしも一致していない。
rdf:langString
Консенсус 1992 года — политический термин, появившийся в 1992 году в результате встречи представителей Китайской Народной Республики (Континентальный Китай) и Китайской Республики (Тайвань). Консенсус 1992 года подразумевает признание двумя сторонами единства и единственности Китая — («Китай и Тайвань — не отдельные государства»). При этом под единым Китаем каждая из сторон подразумевает свою собственную интерпретацию. Различия в интерпретации власти — «Китайская Народная Республика» или «Китайская Республика» — не являются препятствием для диалога.
rdf:langString
Консенсус 1992 року — політичний термін, що з'явився 1992 року в результаті зустрічі представників Китайської Народної Республіки та Республіки Китай. Консенсус 1992 року передбачає визнання обома сторонами єдності Китаю — («Китай і Тайвань — не окремі держави»). При цьому під єдиним Китаєм кожна зі сторін вбачає свою власну інтерпретацію. Відмінності в інтерпретації влади — «Китайська Народна Республіка» чи «Республіка Китай» — не є перепоною для діалогу.
rdf:langString
The 1992 Consensus is a political term referring to the alleged outcome of a meeting in 1992 between the semiofficial representatives of the People's Republic of China (PRC) of mainland China and the Republic of China (ROC) of Taiwan. They are often credited as creating a diplomatic basis for semi-official cross-strait exchanges which began in the early 1990s and is a precondition set by the PRC for engaging in cross-strait dialogue.
rdf:langString
Unter dem Begriff Konsens von 1992 oder 1992-Konsens (chinesisch 九二共識 / 九二共识, englisch 1992 consensus) wird im politischen Sprachgebrauch eine inoffizielle Übereinkunft zwischen Politikern der Republik China auf Taiwan und der Volksrepublik China verstanden, die am 28. bis 30. Oktober 1992 in Hongkong erzielt worden sein soll. Der Begriff „1992-Konsens“ wurde erst acht Jahre nach den damaligen Konsultationen, d. h. im Jahr 2000, geprägt. Die Existenz eines expliziten Konsenses wird von einigen politischen Gruppen in Taiwan bestritten, andere berufen sich auf ihn. Da der Konsens nie von offiziellen Vertretern oder gesetzgebenden Institutionen beider Seiten gemeinsam formuliert oder ratifiziert wurde, gibt es zu ihm keinen offiziellen Wortlaut; die Beschreibungen des Konsenses haben zumeist
rdf:langString
Η Συναίνεση του 1992 («Συναίνεση μιας Κίνας, με διαφορετική ερμηνεία») είναι πολιτικός όρος που επινοήθηκε από τον πολιτικό Σου Τσι του Κουομιντάνγκ, αναφερόμενος στο αποτέλεσμα μιας συνάντησης το 1992 μεταξύ των ημιεπίσημων αντιπροσώπων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΛΔΚ) στην ηπειρωτική Κίνα και της Δημοκρατίας της Κίνας (ROC) στην Ταϊβάν. Η ύπαρξη μιας τέτοιας συναίνεσης βρίσκεται υπό αμφισβήτηση στην Ταϊβάν. Το Κουομιντάγκ (KMT) ισχυρίζεται ότι υπάρχει συναίνεση μιας Κίνας με διαφορετικές ερμηνείες (το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας αναγνωρίζει μόνο τη συναίνεση ότι η Ταϊβάν ανήκει στην Κίνα και δεν αναγνωρίζει διαφορετική ερμηνεία της Κίνας που ισχυρίζεται το Κουομιντάνγκ), ενώ το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κίνας το 1992, ο Λι Τενγκ-χουί, αρνήθη
rdf:langString
El Consenso de 1992 (chino tradicional: 九二共識; chino simplificado: 九二共识; Pinyin: Jiŭ Èr Gòng shí) es un término político en referencia a los presuntos resultados de una reunión en 1992 entre los representantes semi-oficiales de la República Popular de China en la parte continental de China y la República de China en Taiwán. El actual Kuomintang de la República de China (Taiwán), dice que existe el consenso, mientras que el que fue Presidente de la República de China y del Kuomintang en 1992, Lee Teng-hui así como el Partido Progresista Democrático, niegan la existencia del consenso de 1992. El consenso, según lo descrito por algunos observadores, es que, sobre el tema del "principio de una sola China", ambas partes reconocen que hay una sola "China" - tanto en China continental y en la isla
rdf:langString
Konsensus 1992 （Konsensus Satu Tiongkok） adalah sebuah istilah yang merujuk pada hasil pertemuan tidak resmi antara perwakilan Republik Rakyat Tiongkok dari Daratan Tiongkok dan Republik Tiongkok dari Taiwan. Istilah ini bermakna bahwa kedua Tiongkok mengakui bahwa hanya ada satu Tiongkok, tetapi kedua belah pihak dibebaskan untuk menginterpretasikan definisi dari "satu Tiongkok" itu sendiri-sendiri.
rdf:langString
Le consensus de 1992 ou consensus d’une seule Chine (en chinois 九二共識; littéralement, « consensus de 92 ») désigne un accord affirmant que la Chine continentale et Taïwan appartiennent à une seule Chine, bien qu'il puisse y avoir interprétation quant à la signification du terme « Chine ».
rdf:langString
九二共識是與台灣海峽兩岸關係相關的政治術語，是指獲得官方授權的民間組織海协会与海基會，在1992年經由香港會談及其後函电往来，所達成的非正式共識。因為對於一個中國的定義與如何追求中國統一上出現歧異，雙方只在「兩岸事務性商談應與政治性議題無關，在事務性協商中可以不涉及一個中國的政治意涵。」達成同意。在2000年，中華民國陸委會主委蘇起，在卸任前，首次提出九二共識這個名詞，並將其解釋為「一個中國，各自表述」；這個解釋隨後被中華人民共和國方面否定。因為在1992年時雙方未進行官方正式簽署協定文件，只存在非正式的口頭協商與電文往來，之後對於當時實際上達成的共識內容為何，長期成為爭論焦點。 以中華民國方面的立場而言，蔡英文於2011年提出臺灣共識取代九二共識作為談判基礎，且選上總統之後不斷強調此論述，迫使其他黨派無法採取模糊的立場、不得不釐清九二共識的內涵。當前各方對九二共識有不同的詮釋。中國國民黨、新黨、親民黨及中華統一促進黨等反对台湾独立的组织和团体認同存在九二共識，其解釋為「一中各表」與「憲法一中」，各自表述的解釋不被中華人民共和國政府承認，而臺灣各方也不承認中國當局「各表一中」的解釋。民主進步黨、時代力量、社會民主黨、台灣基進則承認有九二香港會談的歷史事實，但是不承認存在「九二共識」，因為實際上並沒有共識。
rdf:langString
rdf:langString
Consens de 1992
rdf:langString
Konsens von 1992
rdf:langString
Συναίνεση του 1992
rdf:langString
1992 Consensus
rdf:langString
Consenso de 1992
rdf:langString
Konsensus 1992
rdf:langString
Consensus de 1992
rdf:langString
92공식
rdf:langString
九二共識
rdf:langString
Консенсус 1992 года
rdf:langString
Консенсус 1992 року
rdf:langString
九二共識
xsd:integer
1462013
xsd:integer
1114919574
rdf:langString
gau2 ji6 gung6 sik1
rdf:langString
Nine-Two Consensus
rdf:langString
Jiǔ-Èr Gòngshì
rdf:langString
Jiǔ-Èr Gòngshí
rdf:langString
Kiú-jī Kiōng-sek
rdf:langString
九二共识
rdf:langString
九二共識
rdf:langString
Chiu³-Êrh⁴ Kong⁴-shih²
rdf:langString
Chiu³-Êrh⁴ Kong⁴-shih⁴
rdf:langString
El Consens de 1992 (xinès tradicional: 九二共識; xinès simplificat: 九二共识; Pinyin: Jiŭ Èr Gòng shí) és un terme polític en referència als presumptes resultats d'una reunió en 1992 entre els representants semi-oficials de la República Popular de la Xina en la part continental de la Xina i la República de la Xina a Taiwan. L'actual Guomindang de la República de la Xina (Taiwan), diu que existeix el consens, mentre que el que va ser President de la República de la Xina i del Guomindang en 1992, Lee Teng-hui així com el Partit Progressista Democràtic, neguen l'existència del consens de 1992. El consens, segons el descrit per alguns observadors, és que, sobre el tema del "principi d'", totes dues parts reconeixen que hi ha una sola "Xina" - tant a la Xina continental i a l'illa de Taiwan pertanyen a la mateixa Xina, però totes dues parts estan d'acord a interpretar el significat que una Xina d'acord amb la seva pròpia definició individual. Els crítics del terme, incloent el Partit Progressista Democràtic, assenyalen que pel fet que no va haver-hi acord sobre el "significat" i la comprensió mútua de "la Xina" i quin govern, ja sigui la República de la Xina o la República Popular de la Xina, representa a "la Xina", i que no era un "consens" en absolut. L'antic secretari general del Consell Nacional va admetre que ell va inventar el terme en 2000, vuit anys després de les reunions. La posició de la República Popular de la Xina és que hi ha una sobirania indivisible de la Xina, i que la República Popular de la Xina és l'únic representant legítim de la sobirania. La posició del Guomindang de la República de la Xina és que hi ha una sobirania indivisible de la Xina, i que la República de la Xina és l'únic representant legítim de la sobirania. El 2 de gener de 2019, el President de la República Popular de la Xina Xi Jinping va marcar el missatge del 40è aniversari als seus compatriotes de Taiwan amb un llarg discurs en el qual demanava l'adhesió al Consens de 1992 i s'oposava enèrgicament a la independència de Taiwan. Va dir que la resolució política del problema de Taiwan serà la fórmula utilitzada a Hong Kong i Macau, un país, dos sistemes. El 2 de gener de 2019, La Presidenta de Taiwan, Tsai Ing-wen, en resposta al discurs de Xi, va declarar que "la definició de les autoritats de Pequín del 'Consens de 1992' és 'una Xina' i 'un país, dos sistemes'", i que "nosaltres mai hem acceptat el "Consens de 1992". No obstant això, Tsai demana que les negociacions de govern a govern resolguin l'estatus polític de Taiwan en lloc de les consultes polítiques amb els partits polítics taiwanesos per a promoure els seus objectius de reunificació.
rdf:langString
Unter dem Begriff Konsens von 1992 oder 1992-Konsens (chinesisch 九二共識 / 九二共识, englisch 1992 consensus) wird im politischen Sprachgebrauch eine inoffizielle Übereinkunft zwischen Politikern der Republik China auf Taiwan und der Volksrepublik China verstanden, die am 28. bis 30. Oktober 1992 in Hongkong erzielt worden sein soll. Der Begriff „1992-Konsens“ wurde erst acht Jahre nach den damaligen Konsultationen, d. h. im Jahr 2000, geprägt. Die Existenz eines expliziten Konsenses wird von einigen politischen Gruppen in Taiwan bestritten, andere berufen sich auf ihn. Da der Konsens nie von offiziellen Vertretern oder gesetzgebenden Institutionen beider Seiten gemeinsam formuliert oder ratifiziert wurde, gibt es zu ihm keinen offiziellen Wortlaut; die Beschreibungen des Konsenses haben zumeist die gemeinsame Essenz: beide Seiten erkennen an, dass es nur „ein China“ gebe, registrieren aber gleichzeitig, dass sie verschiedene Vorstellungen haben, wie dieses China aussehen soll. Dies bedeutet, dass Taiwan als verbliebenes Hoheitsgebiet der Republik China zu dem einen China gehört und auf eine einseitige Unabhängigkeitserklärung verzichtet.
rdf:langString
Η Συναίνεση του 1992 («Συναίνεση μιας Κίνας, με διαφορετική ερμηνεία») είναι πολιτικός όρος που επινοήθηκε από τον πολιτικό Σου Τσι του Κουομιντάνγκ, αναφερόμενος στο αποτέλεσμα μιας συνάντησης το 1992 μεταξύ των ημιεπίσημων αντιπροσώπων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΛΔΚ) στην ηπειρωτική Κίνα και της Δημοκρατίας της Κίνας (ROC) στην Ταϊβάν. Η ύπαρξη μιας τέτοιας συναίνεσης βρίσκεται υπό αμφισβήτηση στην Ταϊβάν. Το Κουομιντάγκ (KMT) ισχυρίζεται ότι υπάρχει συναίνεση μιας Κίνας με διαφορετικές ερμηνείες (το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας αναγνωρίζει μόνο τη συναίνεση ότι η Ταϊβάν ανήκει στην Κίνα και δεν αναγνωρίζει διαφορετική ερμηνεία της Κίνας που ισχυρίζεται το Κουομιντάνγκ), ενώ το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κίνας το 1992, ο Λι Τενγκ-χουί, αρνήθηκαν την ύπαρξη της συναίνεσης του 1992. Ο ίδιος ο όρος επινοήθηκε τον Απρίλιο του 2000 από τον πολιτικό Σου Τσι του Κουομιντάνγκ, ο οποίος αργότερα το 2006 αναγνώρισε ότι συντάχθηκε με τον όρο. Ο όρος, όπως περιγράφεται από ορισμένους παρατηρητές, σημαίνει ότι όσον αφορά την αρχή της "Κίνας", και οι δύο πλευρές αναγνωρίζουν ότι υπάρχει μόνο μία "Κίνα": τόσο η ηπειρωτική Κίνα όσο και η Ταϊβάν ανήκουν στην ίδια Κίνα, αλλά ερμηνεύουν την έννοια αυτής της Κίνας σύμφωνα με τον δικό τους ορισμό. Οι επικριτές του όρου, συμπεριλαμβανομένου του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος της Ταϊβάν, επισημαίνουν ότι επειδή δεν υπήρξε συμφωνία για το νόημα και την αμοιβαία κατανόηση της Κίνας και για ποια κυβέρνηση, αυτή της ΔΤΚ ή της ΛΔΚ θα εκπροσωπούσε την "Κίνα", αυτό δεν ήταν "συναίνεση". Επικρίνουν επίσης τον όρο με βάση το γεγονός ότι δεν δημιουργήθηκε ταυτόχρονα με τη συνάντηση: σύμφωνα με τον πρώην γενικό γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας Σου Τσι, ο όρος δημιουργήθηκε το 2000, οκτώ χρόνια μετά τις συναντήσεις του 1992. Η θέση της ΛΔΚ είναι ότι υπάρχει μία αδιαίρετη κυριαρχία της Κίνας (Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας) και ότι η ΛΔΚ είναι ο μοναδικός νόμιμος εκπρόσωπος αυτής της κυριαρχίας της αρχής της Κίνας (και των επόμενων συστημάτων Μία Χώρα Δύο Συστήματα).
rdf:langString
The 1992 Consensus is a political term referring to the alleged outcome of a meeting in 1992 between the semiofficial representatives of the People's Republic of China (PRC) of mainland China and the Republic of China (ROC) of Taiwan. They are often credited as creating a diplomatic basis for semi-official cross-strait exchanges which began in the early 1990s and is a precondition set by the PRC for engaging in cross-strait dialogue. Whether the meetings truly resulted in a consensus is under dispute in the ROC. The Kuomintang (KMT) understanding of the consensus is "one China, different interpretations" (一中各表, 一個中國各自表述), i.e. that the ROC and PRC agree that there is one China, but disagree about what "China" means (i.e. ROC vs. PRC). The PRC's position is that there is one China (including Taiwan), of which PRC is the sole legitimate representative. This discrepancy has been criticized by Taiwan's Democratic Progressive Party that is now in power, and by others. Critics have also pointed out that the term was not created contemporaneously within the timeframe of the meeting: the term was coined in April 2000 by former National Security Council secretary-general Su Chi, eight years after the 1992 meetings. The President of ROC in 1992, Lee Teng-hui, denied the existence of the 1992 Consensus. The 1992 Consensus was rejected by the current president of Taiwan, Tsai Ing-wen, who associated it with one country, two systems in a 2019 speech.
rdf:langString
El Consenso de 1992 (chino tradicional: 九二共識; chino simplificado: 九二共识; Pinyin: Jiŭ Èr Gòng shí) es un término político en referencia a los presuntos resultados de una reunión en 1992 entre los representantes semi-oficiales de la República Popular de China en la parte continental de China y la República de China en Taiwán. El actual Kuomintang de la República de China (Taiwán), dice que existe el consenso, mientras que el que fue Presidente de la República de China y del Kuomintang en 1992, Lee Teng-hui así como el Partido Progresista Democrático, niegan la existencia del consenso de 1992. El consenso, según lo descrito por algunos observadores, es que, sobre el tema del "principio de una sola China", ambas partes reconocen que hay una sola "China" - tanto en China continental y en la isla de Taiwán pertenecen a la misma China, pero ambas partes están de acuerdo en interpretar el significado de que una China de acuerdo a su propia definición individual. Los críticos del término, incluyendo el Partido Progresista Democrático, señalan que debido a que no hubo acuerdo sobre el "significado" y la comprensión mutua de "China" y cuál gobierno, ya sea la República de China o la República Popular China, representa a "China", y que no era un "consenso" en absoluto. El antiguo secretario general del Consejo Nacional admitió también que él inventó el término en 2000, ocho años después de las reuniones. La posición de la República Popular China es que hay una soberanía indivisible de China, y que la República Popular China es el único representante legítimo de la soberanía. La posición del Kuomintang de la República de China es que hay una soberanía indivisible de China, y que la República de China es el único representante legítimo de la soberanía. El 2 de enero de 2019, el Presidente de la República Popular China Xi Jinping marcó el mensaje del 40 ° aniversario a sus compatriotas de Taiwán con un largo discurso en el que pedía la adhesión al Consenso de 1992 y se oponía enérgicamente a la independencia de Taiwán. Dijo que la resolución política del problema de Taiwán será la fórmula utilizada en Hong Kong y Macao, un país, dos sistemas. El 2 de enero de 2019, La Presidenta de Taiwán, Tsai Ing-wen, en respuesta al discurso de Xi, declaró que "la definición de las autoridades de Beijing del 'Consenso de 1992' es 'una China' y 'un país, dos sistemas'", y que "nosotros nunca hemos aceptado el "Consenso de 1992". Sin embargo, Tsai pide que las negociaciones de gobierno a gobierno resuelvan el estatus político de Taiwán en lugar de las consultas políticas con los partidos políticos taiwaneses para promover sus objetivos de reunificación.
rdf:langString
Le consensus de 1992 ou consensus d’une seule Chine (en chinois 九二共識; littéralement, « consensus de 92 ») désigne un accord affirmant que la Chine continentale et Taïwan appartiennent à une seule Chine, bien qu'il puisse y avoir interprétation quant à la signification du terme « Chine ». La république populaire de Chine (RPC) a indiqué que le soutien à ce consensus est un prérequis pour toute entité désirant entamer des discussions avec elle. À Taïwan, ce consensus est soutenu par les partis appartenant à la Coalition pan-bleue, qui inclut le Kuomintang et le Qinmindang ou Parti populaire (PFP). En 2005, il fut la base de l'accord signé entre les chefs de ces partis (appartenant à l'opposition) en voyage en République populaire et le Parti communiste chinois. La Coalition pan-verte et les officiels du gouvernement de la république de Chine (Taïwan) (RC) contestent l'existence même de ce consensus et affirment que le nom même est trompeur dans la mesure où aucun consensus ne fut jamais atteint en 1992 sur l'affirmation d'une seule Chine lors de rencontres entre la RPC et la RC. L'expérience montre toutefois que la république populaire de Chine prône la réunification sous couvert de ce consensus, ce qui est évidemment contraire à la liberté d'interprétation que chaque partie peut avoir de ce que peut être « Une Chine ». Le camp pan-vert estime par ailleurs que la question de l'avenir de Taïwan doit être tranchée par voie de référendum par le peuple taïwanais ; il n'existe à ce jour aucun parti politique à Taïwan qui soutienne une unification avec la république populaire de Chine compte tenu notamment de la nature de son régime et de la volonté du peuple taïwanais attaché à une large majorité au statu quo.
rdf:langString
Konsensus 1992 （Konsensus Satu Tiongkok） adalah sebuah istilah yang merujuk pada hasil pertemuan tidak resmi antara perwakilan Republik Rakyat Tiongkok dari Daratan Tiongkok dan Republik Tiongkok dari Taiwan. Istilah ini bermakna bahwa kedua Tiongkok mengakui bahwa hanya ada satu Tiongkok, tetapi kedua belah pihak dibebaskan untuk menginterpretasikan definisi dari "satu Tiongkok" itu sendiri-sendiri. Republik Rakyat Tiongkok mendefinisikan bahwa hanya ada satu kedaulatan Tiongkok dan RRT adalah satu-satunya perwakilan sah dari kedaulatan tersebut. Partai Guomindang dari Republik Tiongkok juga mendefinisikan hal yang sama, dimana Republik Tiongkok adalah satu-satunya perwakilan sah. Partai Guomindang (KMT) mengakui bahwa perjanjian tersebut benar-benar ada, sementara Partai Progresif Demokrat (PPD) membantah akan adanya perjanjian ini. PPD menganggap bahwa tidak adanya definisi yang tercipta dari pertemuan tersebut berarti tidak ada "konsensus". Mantan sekretaris jenderal Dewan Keamanan Nasional Taiwan, Su Qi, menyatakan bahwa ialah yang menciptakan istilah tersebut pada tahun 2000 menjelang penyerahan kekuasaan dari KMT kepada PPD. PPD yang mendukung doktrin satu sisi satu negara menyatakan bahwa RRT dan Republik Tiongkok keduanya adalah negara yang sama-sama berdaulat.
rdf:langString
92공식 또는 1992년 합의(영어: 1992 Consensus, Consensus of 1992) 또는 하나의 중국합의( (「一中各表」, 「一個中國各自表述」, 다른 표현)는 1992년 중국 국민당 정치인인 가 만든 정치 용어로, 1992년 중국 대륙의 중화인민공화국과 타이완의 반공식 중화민국 대표자 회의 결과를 가리킨다.
rdf:langString
九二共識（きゅうにきょうしき）とは、中華人民共和国と中華民国（台湾）の当局間で「一つの中国」問題に関して達成したとされる合意の通称である。 名称は、中国側窓口機関海峡両岸関係協会と台湾側窓口機関海峡交流基金会が、1992年に香港で行った協議に由来し、2000年4月に台湾の行政院大陸委員会主任委員が名付けて公表した。日本語では92コンセンサス、1992年コンセンサス、92年合意などと訳される。 合意内容について、中華民国側の主張は「双方とも『一つの中国』は堅持しつつ、その意味の解釈は各自で異なることを認める」（いわゆる）であり、中華人民共和国側の主張は「双方とも『一つの中国』を堅持する」（いわゆる一中原則）であるため、必ずしも一致していない。
rdf:langString
Консенсус 1992 года — политический термин, появившийся в 1992 году в результате встречи представителей Китайской Народной Республики (Континентальный Китай) и Китайской Республики (Тайвань). Консенсус 1992 года подразумевает признание двумя сторонами единства и единственности Китая — («Китай и Тайвань — не отдельные государства»). При этом под единым Китаем каждая из сторон подразумевает свою собственную интерпретацию. Различия в интерпретации власти — «Китайская Народная Республика» или «Китайская Республика» — не являются препятствием для диалога.
rdf:langString
Консенсус 1992 року — політичний термін, що з'явився 1992 року в результаті зустрічі представників Китайської Народної Республіки та Республіки Китай. Консенсус 1992 року передбачає визнання обома сторонами єдності Китаю — («Китай і Тайвань — не окремі держави»). При цьому під єдиним Китаєм кожна зі сторін вбачає свою власну інтерпретацію. Відмінності в інтерпретації влади — «Китайська Народна Республіка» чи «Республіка Китай» — не є перепоною для діалогу.
rdf:langString
九二共識是與台灣海峽兩岸關係相關的政治術語，是指獲得官方授權的民間組織海协会与海基會，在1992年經由香港會談及其後函电往来，所達成的非正式共識。因為對於一個中國的定義與如何追求中國統一上出現歧異，雙方只在「兩岸事務性商談應與政治性議題無關，在事務性協商中可以不涉及一個中國的政治意涵。」達成同意。在2000年，中華民國陸委會主委蘇起，在卸任前，首次提出九二共識這個名詞，並將其解釋為「一個中國，各自表述」；這個解釋隨後被中華人民共和國方面否定。因為在1992年時雙方未進行官方正式簽署協定文件，只存在非正式的口頭協商與電文往來，之後對於當時實際上達成的共識內容為何，長期成為爭論焦點。 以中華人民共和國方面的立場而言，九二共識為「海峽兩岸均坚持同屬一個中國，共同努力謀求國家統一」，即「各表一中」。而九二共識的核心精神在於兩岸談判時雙方對堅持「一個中國」原則已達成共識，雙方在事務性協商時，對「一個中國」的政治內涵可以不討論。中華人民共和國一貫堅持，「一個中國」的內涵為台灣屬於中國，中華人民共和國為中國唯一合法政府，因此九二共識不能被解釋為允許「一個中國，各自表述」，不能被解釋為可承認中華民國主權與存在，不可能接受「一個中國就是中華民國」、「中華民國也是中國」、「台灣屬於中華民國」、「中華民國為主權獨立國家」、「台灣為主權獨立國家」、「台灣不屬於中華人民共和國」等政治宣言與行動，反對「兩個中國」、「一中一台」、「華獨」、「台獨」等說法。 以中華民國方面的立場而言，蔡英文於2011年提出臺灣共識取代九二共識作為談判基礎，且選上總統之後不斷強調此論述，迫使其他黨派無法採取模糊的立場、不得不釐清九二共識的內涵。當前各方對九二共識有不同的詮釋。中國國民黨、新黨、親民黨及中華統一促進黨等反对台湾独立的组织和团体認同存在九二共識，其解釋為「一中各表」與「憲法一中」，各自表述的解釋不被中華人民共和國政府承認，而臺灣各方也不承認中國當局「各表一中」的解釋。民主進步黨、時代力量、社會民主黨、台灣基進則承認有九二香港會談的歷史事實，但是不承認存在「九二共識」，因為實際上並沒有共識。
xsd:nonNegativeInteger
29863