Wirich Philipp von Daun

rdf:langString Wirich von Daun

rdf:langString Wirich Philipp Lorenz von und zu Daun (Wenen, 19 oktober 1669 - aldaar, 30 juli 1741), graaf van Daun, vanaf 1710 prins van Teano, was een Oostenrijks veldmaarschalk. Wirich von Daun was afkomstig uit het geslacht dat heerste over het stadje Daun in de Eifel, en dat in 1643 tot de rijksgravenstand was toegetreden. Zijn vader, Wilhelm (1621-1706), was eveneens veldheer in Oostenrijkse dienst en werd in 1694 veldmaarschalk. Hij diende in de Spaanse Successieoorlog in Italië onder het bevel van Eugenius van Savoye en werd bekend met de verdediging van Turijn tegen de belegerende Franse troepen onder de in 1706. Hierdoor werd tijd gewonnen zodat Eugenius en Victor Amadeus van Savoye de Fransen onder en Filips van Orléans konden verslaan in de . Hij veroverde het koninkrijk Napels na de belegering en bestorming van de vesting Gaeta in 1707. Aartshertog Karel, als pretendent voor de Spaanse troon, benoemde hem daarop tot maarschalk en onderkoning. Daun veroverde daarop Sardinië. Toen Eugenius van Savoye naar de Zuidelijke Nederlanden trok om daar oorlog te voeren, verving Daun hem als hoofd van de Oostenrijkse troepen in Italië. Hij verdreef de Franse maarschalk Villars, bezette de Pauselijke Staat en dwong paus Clemens XI tot vrede (1708). Als beloning werd hij verheven tot prins van Teano en benoemd tot ridder in de (Oostenrijkse) Orde van het Gulden Vlies. Hij was een tweede maal onderkoning van Napels (1713-1719), gedurende welke periode hij zeer geliefd werd bij de bevolking. Tussen 1719 en 1725 was hij meester der artillerie en stadscommandant in Wenen. In 1725 werd hij korte tijd gevolmachtigd minister in de Oostenrijkse Nederlanden. Zijn laatste ambt was het gouverneurschap van Milaan. Dit eindigde in mineur tijdens de Poolse Successieoorlog doordat hij niet in staat was de stad te behouden voor een Piëmontese overmacht onder Karel Emanuel III van Sardinië (1733). Hij was de vader van de bekende veldmaarschalk .