Williamite
http://dbpedia.org/resource/Williamite an entity of type: Thing
Вильямиты (англ. Williamite) — во время т. наз. Славной революции сторонники нидерландского штатгальтера Вильгельма III Оранского, самопровозглашённого английского короля, узурпировавшего наследственные права Стюартов в Англии, Шотландии и Ирландии. Наиболее часто термин вильямиты употребляется в отношении интернациональных воинских контингентов Вильгельма III в Ирландии во время войны в Ирландии 1689—1691 годов. Вильямитам противостояли Якобиты.
rdf:langString
Un guillemita és un seguidor del rei Guillem III d'Anglaterra qui deposà el rei Jaume II durant la Revolució Gloriosa. Guillem, l'Stadthouder de les Províncies Unides, substituí Jaume amb el suport dels Whigs anglesos. Un dels objectius de Guillem era per assegurar l'entrada d'Anglaterra en la Lliga d'Augsburg contra França en la Guerra dels Nou Anys. Per als guillemites a Anglaterra, Escòcia i Irlanda, Guillem era vist com el garant de la llibertat civil i religiosa i de la monarquia protestant contra l'absolutisme catòlic.
rdf:langString
Γουλιελμίτης (αγγλικά: Williamite) ονομαζόταν ο οποιοσδοίποτε υποστηρικτής του βασιλιά Γουλιέλμου Β΄ της Αγγλίας, ο οποίος εκθρόνισε τον βασιλιά Ιάκωβο Β΄ στην Ένδοξη Επανάσταση. Ο Γουλιέλμος, ο ηγέτης της Ολλανδικής Δημοκρατίας, αντικατέστησε τον Ιάκωβο με την υποστήριξη των Άγγλων . Ένας από τους στόχους του Γουλιέλμου ήταν να εξασφαλίσει την είσοδο της Αγγλίας στο Σύνδεσμο του Άουγκσμπουργκ εναντίον της Γαλλίας στον εννεαετή πόλεμο. Για τους Γουλιελμίτες στην Αγγλία, τη Σκωτία και την Ιρλανδία, ο Γουλιέλμος θεωρήθηκε ως εγγυητής της αστικής και θρησκευτικής ελευθερίας και της προτεσταντικής μοναρχίας κατά του καθολικού απολυταρχισμού.
rdf:langString
A Williamite was a follower of King William III of England (r. 1689–1702) who deposed King James II and VII in the Glorious Revolution. William, the Stadtholder of the Dutch Republic, replaced James with the support of English Whigs. One of William's aims was to ensure England's entry into his League of Augsburg against France in the Nine Years' War. For Williamites in England, Scotland and Ireland, William was seen as the guarantor of civil and religious liberty and the Protestant monarchy against Catholic absolutism.
rdf:langString
rdf:langString
Guillemita
rdf:langString
Williamite
rdf:langString
Γουλιελμίτης
rdf:langString
Вильямиты
xsd:integer
3377872
xsd:integer
1121374785
rdf:langString
Un guillemita és un seguidor del rei Guillem III d'Anglaterra qui deposà el rei Jaume II durant la Revolució Gloriosa. Guillem, l'Stadthouder de les Províncies Unides, substituí Jaume amb el suport dels Whigs anglesos. Un dels objectius de Guillem era per assegurar l'entrada d'Anglaterra en la Lliga d'Augsburg contra França en la Guerra dels Nou Anys. Per als guillemites a Anglaterra, Escòcia i Irlanda, Guillem era vist com el garant de la llibertat civil i religiosa i de la monarquia protestant contra l'absolutisme catòlic. El terme «guillemita» també s'utilitza comunament per a referir-se a l'exèrcit multinacional de Guillem a Irlanda durant la Guerra Guillemita d'Irlanda de 1689-1691. En la mateixa Irlanda, Guillem va rebre el suport dels colons protestants i l'oposició dels nadius irlandesos catòlics jacobites que van donar suport a Jaume. Encara es representa a la iconografia de l'Orde d'Orange, el nom de la qual deriva de la dinastia de Guillem, la Casa d'Orange-Nassau. «Guillemita» també s'aplica a vegades a les construïdes en les darreries del regnat dels Stuart (1690-1710) en la tradició classicista conservadora anglesa que s'havia establert durant Carles II per i Sir Christopher Wren, del qual en són exemples típics Belton House (Lincolnshire) i l'anteriorment (Herefordshire). Aquestes cases compactes no encaixen fàcilment dins de les convencions de l'. L'«estrella porpra guillemita» forma part de la bandera actual de l'Orde d'Orange a Irlanda del Nord.
rdf:langString
Γουλιελμίτης (αγγλικά: Williamite) ονομαζόταν ο οποιοσδοίποτε υποστηρικτής του βασιλιά Γουλιέλμου Β΄ της Αγγλίας, ο οποίος εκθρόνισε τον βασιλιά Ιάκωβο Β΄ στην Ένδοξη Επανάσταση. Ο Γουλιέλμος, ο ηγέτης της Ολλανδικής Δημοκρατίας, αντικατέστησε τον Ιάκωβο με την υποστήριξη των Άγγλων . Ένας από τους στόχους του Γουλιέλμου ήταν να εξασφαλίσει την είσοδο της Αγγλίας στο Σύνδεσμο του Άουγκσμπουργκ εναντίον της Γαλλίας στον εννεαετή πόλεμο. Για τους Γουλιελμίτες στην Αγγλία, τη Σκωτία και την Ιρλανδία, ο Γουλιέλμος θεωρήθηκε ως εγγυητής της αστικής και θρησκευτικής ελευθερίας και της προτεσταντικής μοναρχίας κατά του καθολικού απολυταρχισμού. Ο όρος «Γουλιελμίτης» χρησιμοποιείται επίσης συνηθισμένα για να αναφερθεί στον πολυεθνικό στρατό του Γουλιέλμου στην Ιρλανδία κατά τη διάρκεια του γουλιελμιτικού πολέμου στην Ιρλανδία, 1689–91. Στην ίδια την Ιρλανδία, ο Γουλιέλμος υποστηρίχθηκε πρωτίστως από τους Προτεστάντες και πολεμήθηκε από τους ιθαγενείς Καθολικούς Ιακωβίτες που υποστήριζαν τον Ιάκωβο. Μόλις ο Ιάκωβος Β΄ ανήλθε στο θρόνο το 1685, διέταξε τον αντιβασιλέα να αντικαταστήσει τους Προτεστάντες με Καθολικούς στην κυβέρνηση. Οι Προτεστάντες απομακρύνθηκαν από το και αντικαταστάθηκαν από καθολικούς αξιωματικούς και στρατιώτες. Η αφοπλίστηκε και τα όπλα της δόθηκαν στους Καθολικούς. Απαντώντας το 1689, οι Ιρλανδοί Προτεστάντες σχημάτισαν το δικό τους , ανακήρυξαν τον Γουλιέλμο της Οράγγης βασιλιά και άρχισαν να καταλαμβάνουν οχυρά γύρω από το Κορκ και ιδιαίτερα στο Όλστερ. Ωστόσο, ο Ιακωβιτικός Ιρλανδικός Στρατός κατάφερε να αποκαταστήσει τον και να οδηγήσει το Στρατό του Βορρά κατά τη διάρκεια της . Πριν από πολύ καιρό μόνο το Ντέρι και το είχαν παραμείνει ακόμα. Μετά από αυτές τις πρώτες αποτυχίες, οι δυνάμεις των Γουλιελμιτών πέτυχαν μια σειρά νικών κατά τη διάρκεια του πολέμου και το 1689. Οι επακόλουθες μάχες, η μάχη του Μπόιν και η , οδήγησαν σε μια αποφασιστική το 1691. Ο ίδιος ο Γουλιέλμος στο Μπόιν το 1690, το οποίο ήταν ευρέως μνημονευμένο σε έργα ζωγραφικής όπως το The Battle of the Boyne του . Ακόμη απεικονίζεται στην εικονογραφία του Τάγματος της Οράγγης, το όνομα του οποίου προέρχεται από τη δυναστεία του Γουλιέλμου, τον . Ο όρος «Γουλιελμιτικός» εφαρμόζεται μερικές φορές στην αρχιτεκτονική του εξοχικού σπιτιού του Λέιτ Στιούαρτ που χτίστηκε το 1690–1710 στη συντηρητική κλασσική αγγλική παράδοση που είχε δημιουργηθεί υπό τον Κάρολο Β΄ από τους και Σερ Κρίστοφερ Ρεν, από τους οποίους ο , Λίνκολνσαϊρ και, προηγουμένος ο , Χέρεφορντσαϊρ είναι τυπικά παραδείγματα. Αυτά τα συμπαγή σπίτια δεν ταιριάζουν εύκολα στις συμβάσεις αγγλικής μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Το «Γουλιελμιτικό Μωβ Άστρο» αποτελεί μέρος της σημαίας του Τάγματος της Οράγγης στη Βόρεια Ιρλανδία.
rdf:langString
A Williamite was a follower of King William III of England (r. 1689–1702) who deposed King James II and VII in the Glorious Revolution. William, the Stadtholder of the Dutch Republic, replaced James with the support of English Whigs. One of William's aims was to ensure England's entry into his League of Augsburg against France in the Nine Years' War. For Williamites in England, Scotland and Ireland, William was seen as the guarantor of civil and religious liberty and the Protestant monarchy against Catholic absolutism. The term "Williamite" is also commonly used to refer to William's multi-national army in Ireland during the Williamite War in Ireland, 1689–1691. In Ireland itself, William was primarily supported by Protestants and opposed by the native and Anglo-Irish Catholic Jacobites who supported James. Once James II had come to the throne in 1685, he had his viceroy Richard Talbot, Earl of Tyrconnell replace Protestants with Catholics in the government. The Royal Irish Army was purged of Protestants, who were replaced by Catholic officers and soldiers. The Irish Militia was disarmed and its weapons issued to Catholics. In response in 1689 Irish Protestants formed their own Army of the North, proclaimed William of Orange to be King, and began seizing strongholds around Cork and particularly in Ulster. However the Jacobite Irish Army was able to re-establish control, taking Bandon and routing the Army of the North during the Break of Dromore. Before long only Derry and Enniskillen still held out. After these early setbacks, Williamite forces won a series of victories during the war, defending Derry and capturing Carrickfergus in 1689. Subsequent battles at the Boyne and Aughrim led to a decisive victory at Limerick by 1691. William himself led his forces at the Boyne in 1690, which was widely commemorated in paintings such as Benjamin West's The Battle of the Boyne. He is still depicted in the iconography of the Orange Order, whose name comes from William's dynasty, the House of Orange-Nassau. "Williamite" is sometimes applied to Late Stuart country house architecture built c. 1690–1710 in the conservative classicising English tradition that had been established under Charles II by Hugh May and Sir Christopher Wren, of which Belton House, Lincolnshire, and, formerly Stoke Edith, Herefordshire are typical examples. Such compact houses do not fit easily within the conventions of English baroque architecture. The "Williamite Purple Star" is still part of the flag of the Orange Order in Northern Ireland.
rdf:langString
Вильямиты (англ. Williamite) — во время т. наз. Славной революции сторонники нидерландского штатгальтера Вильгельма III Оранского, самопровозглашённого английского короля, узурпировавшего наследственные права Стюартов в Англии, Шотландии и Ирландии. Наиболее часто термин вильямиты употребляется в отношении интернациональных воинских контингентов Вильгельма III в Ирландии во время войны в Ирландии 1689—1691 годов. Вильямитам противостояли Якобиты.
xsd:nonNegativeInteger
4176
