Welf VII
http://dbpedia.org/resource/Welf_VII an entity of type: Thing
Welf VII. (německy Welf VII., 1140? – 11./12. září 1167 Siena) byl hrabě z Altdorfu, jediný syn a dědic vévody Podílel se na italských taženích císaře Fridricha Barbarossy, což se mu v létě 1167 stalo osudným. Společně s dalšími účastníky podlehl epidemii malárie. Jeho ostatky byly převezeny do říše a pohřbeny v premonstrátském . Jeho otec podlehl zármutku ze ztráty jediného syna a dědice, poslal svou choť do kláštera a oddal se hříšnému životu. Své italské statky za velkou sumu postoupil zpět svému synovci Fridrichu Barbarossovi.
rdf:langString
ο Γουέλφος Ζ΄ (π. 1135 - 11/12 Σεπτεμβρίου 1167) από τον Οίκο των Γουέλφων ήταν μαρκήσιος της Τοσκάνης και δούκας του Σπολέτο (1160-67).
rdf:langString
Welf VII (né vers 1135 – mort le 12 septembre 1167) est le fils unique et homonyme de Welf VI, Duc de Spolète et Margrave de Toscane, et d'Uta, fille de Gottfried de Calw, comte palatin du Rhin. C'est un membre de la maison des Welf.
rdf:langString
Guelfo VII (1140 circa – Siena, 11/12 settembre 1167), della stirpe dei Welfen, conte di Altdorf, fu l'unico figlio maschio di Guelfo VI e Uta di Schauenburg.
rdf:langString
Welf VII (c.1135 – Siena, 11 of 12 september 1167) was de enige zoon van Welf VI, hertog van Spoleto en van Uta van Calw. Zijn vader erfde de familiebezittingen in Zwaben, w.o. de graafschappen Altdorf en Ravensburg, die hij aan Welf gaf. Welf verbleef echter het grootste deel van zijn tijd in de Italiaanse bezittingen van zijn vader, terwijl deze zelf in Zwaben bleef. Beide Welfen steunden Frederik Barbarossa als koning van Duitsland en vergezelden hem op de Italiaanse campagnes vanaf 1154. In nam hij deel aan de strijd tussen zijn vader en . Welf nam ook deel aan de campagne van 1167, toen malaria het leger vernietigde en de keizer verplichtte om zich terug te trekken over de Alpen. Welf werd ook getroffen door de malaria en stierf in 1167.
rdf:langString
Welf VII (ur. ok. 1135, zm. 11/12 września 1167) – margrabia Toskanii i książę Spoleto od 1160 do śmierci. Był jedynym synem margrabiego toskańskiego i Uty, córki hrabiego palatyna reńskiego . Zarządzał ziemiami swojego ojca w Italii podczas gdy on przebywał głównie w Szwabii. Razem z ojca byli sojusznikami cesarza Fryderyka I Barbarossy w jego wyprawach na Półwyspie Apenińskim już od 1154. W 1160 cesarz nadał mu godność księcia Spoleto. Między 1164 a 1166 uczestniczył w sporze Welfa VI z , który ostatecznie rozwiązał Fryderyk I. Uczestniczył w wyprawie cesarza przeciw Lidze Lombardzkiej w 1167, podczas której część armii włącznie z nim zapadła na malarię. Zmarł w Sienie i został pochowany w opactwie w Steingaden, gdzie później pochowano także jego ojca. Nie doczekał się potomstwa.
rdf:langString
Вельф VII (нем. Welf VII.; ок. 1130/1140 — 12 сентября 1167) — маркграф Тосканы и герцог Сполето с 1160 года, сын Вельфа VI и Уты фон Кальв.
rdf:langString
Welf VII. (* um 1140; † 11./12. September 1167 in Siena), aus dem Geschlecht der Welfen, Graf von Altdorf, war der einzige überlebende Sohn von Welf VI. und Uta von Schauenburg. Ab 1154 nahm er an den Italienfeldzügen Friedrichs I. Barbarossa gegen den Papst in Rom teil. In Vertretung seines Vaters beaufsichtigte er dessen italienische Besitzungen. Mit dem Pfalzgrafen Hugo II. von Tübingen stritt er sich in der Tübinger Fehde, triumphierte jedoch erst nach der Intervention durch seinen Vater Welf VI. und Kaiser Friedrich I. 1167 war er Teilnehmer der Schlacht bei Tusculum und starb wie viele andere, vermutlich an Malaria. Er starb noch vor seinem Vater.
rdf:langString
Welf VII (c. 1135 – 11 or 12 September 1167) was the only son of Welf VI, Duke of Spoleto and Margrave of Tuscany, and Uta, daughter of , count palatine of the Rhine. He was a member of the House of Welf.
rdf:langString
rdf:langString
Welf VII.
rdf:langString
Welf VII.
rdf:langString
Γουέλφος Ζ΄ της Τοσκάνης
rdf:langString
Welf VII
rdf:langString
Guelfo VII
rdf:langString
Welf VII
rdf:langString
Welf VII
rdf:langString
Вельф VII
rdf:langString
Welf VII
xsd:integer
5223062
xsd:integer
1101136746
xsd:integer
2
xsd:integer
1160
rdf:langString
Welf VII. (německy Welf VII., 1140? – 11./12. září 1167 Siena) byl hrabě z Altdorfu, jediný syn a dědic vévody Podílel se na italských taženích císaře Fridricha Barbarossy, což se mu v létě 1167 stalo osudným. Společně s dalšími účastníky podlehl epidemii malárie. Jeho ostatky byly převezeny do říše a pohřbeny v premonstrátském . Jeho otec podlehl zármutku ze ztráty jediného syna a dědice, poslal svou choť do kláštera a oddal se hříšnému životu. Své italské statky za velkou sumu postoupil zpět svému synovci Fridrichu Barbarossovi.
rdf:langString
ο Γουέλφος Ζ΄ (π. 1135 - 11/12 Σεπτεμβρίου 1167) από τον Οίκο των Γουέλφων ήταν μαρκήσιος της Τοσκάνης και δούκας του Σπολέτο (1160-67).
rdf:langString
Welf VII. (* um 1140; † 11./12. September 1167 in Siena), aus dem Geschlecht der Welfen, Graf von Altdorf, war der einzige überlebende Sohn von Welf VI. und Uta von Schauenburg. Ab 1154 nahm er an den Italienfeldzügen Friedrichs I. Barbarossa gegen den Papst in Rom teil. In Vertretung seines Vaters beaufsichtigte er dessen italienische Besitzungen. Mit dem Pfalzgrafen Hugo II. von Tübingen stritt er sich in der Tübinger Fehde, triumphierte jedoch erst nach der Intervention durch seinen Vater Welf VI. und Kaiser Friedrich I. 1167 war er Teilnehmer der Schlacht bei Tusculum und starb wie viele andere, vermutlich an Malaria. Er starb noch vor seinem Vater. Welf VII. liegt wie sein Vater im Kloster Steingaden in der Klosterkirche St. Johannes Baptist begraben.
rdf:langString
Welf VII (né vers 1135 – mort le 12 septembre 1167) est le fils unique et homonyme de Welf VI, Duc de Spolète et Margrave de Toscane, et d'Uta, fille de Gottfried de Calw, comte palatin du Rhin. C'est un membre de la maison des Welf.
rdf:langString
Welf VII (c. 1135 – 11 or 12 September 1167) was the only son of Welf VI, Duke of Spoleto and Margrave of Tuscany, and Uta, daughter of , count palatine of the Rhine. He was a member of the House of Welf. His father inherited the family's estates in Swabia, including the prominent counties of Altdorf and Ravensburg, which he gave to Welf. Welf, however, spent much of his time managing the Italian possessions while his father stayed in Swabia. Both Welfs supported Frederick Barbarossa as king of Germany and the younger Welf (VII) accompanied him on his Italian campaigns, starting in 1154. In 1160, he was made duke of Spoleto by the emperor. Between 1164 and 1166, he was a central theme in the notable Stuafen-Welf feud between his father and , which the emperor himself resolved. He was a participant in the campaign of 1167, in which malaria devastated the army and forced the emperor back over the Alps. Welf was a victim of the malaria and died at Siena. He was buried in Steingaden Abbey in Bavaria, where his father was also later buried. The death of Welf (and Frederick IV) allowed his cousin Frederick I to exercise power directly in Swabia and accept the autonomy of the Lombard communes.
rdf:langString
Guelfo VII (1140 circa – Siena, 11/12 settembre 1167), della stirpe dei Welfen, conte di Altdorf, fu l'unico figlio maschio di Guelfo VI e Uta di Schauenburg.
rdf:langString
Welf VII (c.1135 – Siena, 11 of 12 september 1167) was de enige zoon van Welf VI, hertog van Spoleto en van Uta van Calw. Zijn vader erfde de familiebezittingen in Zwaben, w.o. de graafschappen Altdorf en Ravensburg, die hij aan Welf gaf. Welf verbleef echter het grootste deel van zijn tijd in de Italiaanse bezittingen van zijn vader, terwijl deze zelf in Zwaben bleef. Beide Welfen steunden Frederik Barbarossa als koning van Duitsland en vergezelden hem op de Italiaanse campagnes vanaf 1154. In nam hij deel aan de strijd tussen zijn vader en . Welf nam ook deel aan de campagne van 1167, toen malaria het leger vernietigde en de keizer verplichtte om zich terug te trekken over de Alpen. Welf werd ook getroffen door de malaria en stierf in 1167.
rdf:langString
Welf VII (ur. ok. 1135, zm. 11/12 września 1167) – margrabia Toskanii i książę Spoleto od 1160 do śmierci. Był jedynym synem margrabiego toskańskiego i Uty, córki hrabiego palatyna reńskiego . Zarządzał ziemiami swojego ojca w Italii podczas gdy on przebywał głównie w Szwabii. Razem z ojca byli sojusznikami cesarza Fryderyka I Barbarossy w jego wyprawach na Półwyspie Apenińskim już od 1154. W 1160 cesarz nadał mu godność księcia Spoleto. Między 1164 a 1166 uczestniczył w sporze Welfa VI z , który ostatecznie rozwiązał Fryderyk I. Uczestniczył w wyprawie cesarza przeciw Lidze Lombardzkiej w 1167, podczas której część armii włącznie z nim zapadła na malarię. Zmarł w Sienie i został pochowany w opactwie w Steingaden, gdzie później pochowano także jego ojca. Nie doczekał się potomstwa.
rdf:langString
Вельф VII (нем. Welf VII.; ок. 1130/1140 — 12 сентября 1167) — маркграф Тосканы и герцог Сполето с 1160 года, сын Вельфа VI и Уты фон Кальв.
xsd:nonNegativeInteger
3226
