Walther Siegmund-Schultze

rdf:langString Walther Siegmund-Schultze

rdf:langString Walther Siegmund-Schultze (ur. 6 lipca 1916 w Schweinitz, zm. 6 marca 1993 w Halle) – niemiecki muzykolog i historyk muzyki. Był synem prawnika i burmistrza Schweinitz. W latach 20. uczęszczał do szkoły podstawowej w Schweinitz, gimnazjum katedralnego w Magdeburgu, a potem w renomowanym Gimnazjum Johanneum (d. Szkole Rycerskiej) w Legnicy. Studia podjął na Uniwersytecie we Wrocławiu. Studiował języki starożytne, germanistykę i muzykologię. Ukończył je w 1939 a rok później obronił pracę doktorską. W 1937 wstąpił do NSDAP, a zaraz po doktoracie został skierowany na front. Do Niemiec wrócił w 1946, ponieważ przebywał w obozie jenieckim (być może w ZSRR). Po wojnie pozostał w NRD. Pracował jako nauczyciel i wychowawca w znanej fundacji w Halle. Był też referentem w ministerstwie oświaty rządu Saksonii - Anhalt (do czasu likwidacji landów i reformy administracyjnej we wschodnich Niemczech). W międzyczasie napisał habilitację, poświęconą Brahmsowi. W 1948 wstąpił do komunistycznej SED. Od 1954 do 1981 radnym w radzie okręgowej Halle. Po habilitacji został zatrudniony jako docent na Uniwersytecie w Halle. W 1954 otrzymał nominację na profesora, a w 1956 objął kierownictwo Instytutu Muzykologii i Wychowania Muzycznego (Institut für Musikwissenschaften und Musikerziehung). Od 1969 do 1986 był kierownikiem Wydziału Nauk Muzycznych Uniwersytetu. Pełnił różne funkcje społeczne oraz zasiadał w wielu gremiach doradczych. Zasłużył się dla badań nad spuścizną Telemanna. Jako pierwszy otrzymał w 1987 nagrodę imienia Georga-Philippa-Telemanna przyznawaną przez miasto Magdeburg.