Waardenburg syndrome

rdf:langString Σύνδρομο Βάαρντενμπουρχ

rdf:langString Το σύνδρομο Βάαρντενμπουρχ (Waardenburg) είναι ομάδα σπάνιων γενετικών παθήσεων που χαρακτηρίζονται από τουλάχιστον κάποιο βαθμό συγγενούς απώλειας ακοής και ελλείψεων μελάγχρωσης, οι οποίες μπορεί να περιλαμβάνουν φωτεινά γαλανά μάτια (ή ένα γαλανό και ένα καστανό μάτι), λευκό εμπρόσθιο μέρος μετώπου ή κηλίδες ανοιχτού δέρματος. Αυτά τα βασικά χαρακτηριστικά αποτελούν τον τύπο 2 του συνδρόμου. Στον τύπο 1 υπάρχει, επίσης, ευρύτερο χάσμα μεταξύ των εσωτερικών γωνιών των ματιών που ονομάζεται "telecanthus" ή δυστοπία canthorum . Στον τύπο 3, ο οποίος είναι σπάνιος, έχουν επίσης δυσμορφία οι βρχίονες και οι άκρες χείρες, με μόνιμες συσπάσεις των δακτύλων ή συνοστεωμένα δάκτυλα, ενώ στον τύπο 4 το άτομο έχει επίσης νόσο του Hirschsprung, η οποία είναι μια συγγενής έλλειψη νεύρων στα έντερα που οδηγεί σε δυσλειτουργία τους. Υπάρχουν επίσης τουλάχιστον δύο τύποι (2Ε και PCWH) που μπορούν να οδηγήσουν σε συμπτώματα του κεντρικού νευρικού συστήματος όπως καθυστέρηση στην ανάπτυξη και ανωμαλίες μυϊκού τόνου. Το σύνδρομο προκαλείται από μεταλλάξεις σε οποιοδήποτε από τα πολλά γονίδια που επηρεάζουν τη διαίρεση και τη μετανάστευση των βλαστικών νευρικών κυττάρων κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης (αν και ορισμένα από τα εμπλεκόμενα γονίδια επηρεάζουν επίσης το νευρικό σωλήνα - πρόδρομο του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού στην εμβρυϊκή ηλικία). Τα νευρικά βλαστικά κύτταρα είναι βλαστικά κύτταρα που έχουν απομείνει μετά το κλείσιμο του νευρικού σωλήνα, που συνεχίζουν να σχηματίζουν τα διαφορετικά κύτταρα όχι του κεντρικού νευρικού συστήματος σε διάφορα μέρη του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των μελανοκυττάρων, διαφόρων οστών και χόνδρου του προσώπου και του εσωτερικού αυτιού και τα περιφερικά νεύρα των εντέρων. Ο τύπος 1 προκαλείται από μια μετάλλαξη στο γονίδιο PAX3, ενώ το γονίδιο που προκαλεί συχνότερα τον τύπο 2 όταν μεταλλάσσεται είναι το MITF. Ο τύπος 3 είναι μια πιο σοβαρή εμφάνιση του τύπου 1 και προκαλείται από μετάλλαξη στο ίδιο γονίδιο, ενώ ο τύπος 4 προκαλείται συχνότερα από μετάλλαξη στο SOX10. Οι μεταλλάξεις σε άλλα γονίδια είναι επίσης δυνατόν να προκαλέσουν τους διαφορετικούς τύπους, και σε ορισμένα από αυτά έχουν δοθεί οι δικοί τους υποτύποι. Οι περισσότεροι τύποι είναι επικτρατείς αυτοσωμικοί. Ο εκτιμώμενος επιπολασμός του συνδρόμου Βάαρντενμπουρχείναι 1 στους 42.000. Οι τύποι 1 και 2 είναι οι πιο συνηθισμένοι, που περιλαμβάνουν περίπου το ήμισυ και το ένα τρίτο των περιπτώσεων αντίστοιχα, ενώ ο τύπος 4 περιλαμβάνει το ένα πέμπτο και τον τύπο 3 λιγότερο από το 2% των περιπτώσεων. Υπολογίζεται ότι το 2–5% των συγγενών κωφών έχουν σύνδρομο Waardenburg. Οι περιγραφές του συνδρόμου χρονολογούνται τουλάχιστον στο πρώτο ήμισυ του 20ού αιώνα, ωστόσο το σύνδρομο έλαβε το όνομά του από τον Ολλανδό οφθαλμίατρο και γενετιστή Πέτρους Γιοχάννες Βάαρντεμπουρχ (Petrus Johannes Waardenburg), ο οποίος το περιέγραψε το 1951. Οι υπότυποι του ανακαλύφθηκαν προοδευτικά τις επόμενες δεκαετίες και τα γονίδια τους αποδόθηκαν κυρίως κατά τις δεκαετίες του 1990 και του 2000.