Vilicus
http://dbpedia.org/resource/Vilicus an entity of type: Person
Вилик (лат. villicus) или Эпитроп (греч. ἐπίτροπος) — раб или вольноотпущенник, являвшийся управляющим villa rustica и всего сельского хозяйства виллы, за исключением скота. Также может означать человека, которому было доверено управлением каким-либо делом.
rdf:langString
Villicus era un esclau de l'antiga Roma encarregat de la direcció d'una granja o finca rústica i de tots els afers en relació amb ella, excepte els ramats que estaven sota direcció del magister pecoris. El primer dels deures del villicus era obeir al seu amo i després manar als altres esclaus amb moderació. No podia sortir de la finca excepte per anar al mercat, no podia tenir relacions amb endevins ni tenir cura dels ramats. La seva dona era la villica, segons diu Luci Juni Moderat Columel·la. Era diferent de l'actor, una persona que s'encarregava dels pagaments i les finances de la finca.
rdf:langString
Der Vil(l)icus (lateinisch) bei den alten Römern als Verwalter eines Gutes (villa) war gewöhnlich ein Sklave oder Freigelassener, der die Aufsicht über die Arbeitssklaven des Gutes hatte. Er musste von Rechts wegen von der ganzen Landwirtschaft eine vollständige praktische Erfahrung haben. Meist wurde ihm eine vil(l)ica zur Frau gegeben. Aufgrund der im Vergleich zu den ihm unterstehenden Ackerbausklaven körperlich weniger verausgabenden Tätigkeit erhielt der villicus von seinem Herren eine entsprechend geringere Ration an Lebensmitteln zugeteilt als diese.
rdf:langString
Villicus es una palabra procedente del latín que se refiere al cliente, funcionario o capataz romano encargado de la finca de un patrono, gran propietario o terrateniente. También describía la heredad con que frecuentemente se premiaba a dicho funcionario por los servicios prestados al amo, como premio de jubilación o al concedérsele la libertad. También se refería este término a la propia casa del capataz. Era además el jefe de la familia rustica, que comprendía al total de los esclavos y esclavas que la trabajaban. La función principal del villicus era hacer cumplir las instrucciones del dueño de propiedad y supervisar a los esclavos, asignar las distintas tareas y comprobar que se cumplieran, administrar la producción y en general todas las funciones de la villa. En general, se encargab
rdf:langString
Vilicus (Greek: ἐπίτροπος) was a servant who had the superintendence of the villa rustica, and of all the business of the farm, except the cattle, which were under the care of the . The duties of the vilicus were to follow the estate owner's instructions, and to govern the slaves with moderation, never to leave the villa except to go to market, to have no intercourse with soothsayers, to take care of the cattle and the implements of husbandry, and to manage all the operations of the farm villa. His duties and those of his wife (the vilica) are described by Columella (Res rustica, I.8, XI.1, and XII.1), and by Cato (De Agri Cultura, cxlii–cxliii, focusing on the vilica).
rdf:langString
Een villicus is de Latijnse naam voor een bestuurder van een landgoed in naam van diens bezitter. Een villicus was vaak lijfeigene of een vrijgelaten slaaf die opzichter was over de slaven die op het landgoed werkten. Hij moest ervaring hebben in de landbouw en kunnen boekhouden. De villicus vertegenwoordigde in rechte (de jure) en in het dagelijks bestuur (de facto) zijn heer. In de middeleeuwen betekende villicus een vrije heer die de goederen van een erfelijke hoeve beheerde en maakte hij deel uit van de bovenste sociale laag van de boerenstand en soms van de lage adel.
rdf:langString
rdf:langString
Villicus
rdf:langString
Villicus
rdf:langString
Villicus
rdf:langString
Villicus
rdf:langString
Вилик
rdf:langString
Vilicus
xsd:integer
18785687
xsd:integer
996269856
rdf:langString
noref
rdf:langString
June 2019
rdf:langString
Villicus era un esclau de l'antiga Roma encarregat de la direcció d'una granja o finca rústica i de tots els afers en relació amb ella, excepte els ramats que estaven sota direcció del magister pecoris. El primer dels deures del villicus era obeir al seu amo i després manar als altres esclaus amb moderació. No podia sortir de la finca excepte per anar al mercat, no podia tenir relacions amb endevins ni tenir cura dels ramats. La seva dona era la villica, segons diu Luci Juni Moderat Columel·la. Era diferent de l'actor, una persona que s'encarregava dels pagaments i les finances de la finca. Sovint es donava aquest mateix nom a qualsevol persona (lliure, llibert o esclau) a la que s'encarregava portar un negoci.
rdf:langString
Der Vil(l)icus (lateinisch) bei den alten Römern als Verwalter eines Gutes (villa) war gewöhnlich ein Sklave oder Freigelassener, der die Aufsicht über die Arbeitssklaven des Gutes hatte. Er musste von Rechts wegen von der ganzen Landwirtschaft eine vollständige praktische Erfahrung haben. Meist wurde ihm eine vil(l)ica zur Frau gegeben. Er verwaltete alle Einnahmen und Ausgaben des Guts im Namen des Besitzers. Mit den nicht im Haus beschäftigten Sklaven ging er morgens zur Arbeit und sorgte für deren Rückkehr nach getaner Arbeit. In seinen Verantwortungsbereich fiel die Pflege des landwirtschaftlichen Werkzeugs, die gewöhnlich an Feiertagen, bei eisernen Geräten auch häufiger zu erfolgen hatte. Zudem hatte er sich um die Kleidung der Sklaven zu kümmern und für jede Witterung geeignete Ausstattung bereitzuhalten. Der vilicus hatte außerdem darauf zuachten, dass keine neuen Wege durch den Gutsbesitz angelegt und Grenzsteine zu Ungunsten des Besitzers versetzt wurden. Auch oblag ihm die Überwachung eingesperrter Sklaven, insbesondere hinsichtlich ausreichender Fesselung und des Schutzes der Gefängnisräume. Aufgrund der im Vergleich zu den ihm unterstehenden Ackerbausklaven körperlich weniger verausgabenden Tätigkeit erhielt der villicus von seinem Herren eine entsprechend geringere Ration an Lebensmitteln zugeteilt als diese. Im Mittelalter bezeichnete der Titel einen vom Grundherrn Beauftragten. Vielfach waren das Verwalter der Güter eines Herrenhofs (s. dazu auch Villikation). Als Verwalter waren ein villicus und ein subvillicus tätig, die mit ihren Knechten das Ackerland bewirtschafteten, die Abgaben der unterstellten Höfe einzogen und den ganzen Ertrag an den Herrn weitergaben. Sie waren meist Beauftragte der Herrschaften und konnten jederzeit des Amtes enthoben werden. Für die Dienste erhielten sie einen Teil der eingezogenen Abgaben. Aus der bäuerlichen Berufs- und Stellungsbezeichnung Villicus bildete sich der nicht nur in Norddeutschland verbreitete Familienname Willke, Wilcke oder Wilke. Auch heute sind diese Familiennamen noch häufig auf Meierhöfen in Ortschaften anzutreffen.
rdf:langString
Villicus es una palabra procedente del latín que se refiere al cliente, funcionario o capataz romano encargado de la finca de un patrono, gran propietario o terrateniente. También describía la heredad con que frecuentemente se premiaba a dicho funcionario por los servicios prestados al amo, como premio de jubilación o al concedérsele la libertad. También se refería este término a la propia casa del capataz. Era además el jefe de la familia rustica, que comprendía al total de los esclavos y esclavas que la trabajaban. La función principal del villicus era hacer cumplir las instrucciones del dueño de propiedad y supervisar a los esclavos, asignar las distintas tareas y comprobar que se cumplieran, administrar la producción y en general todas las funciones de la villa. En general, se encargaba de todo el negocio de la explotación, excepto del ganado, el cual se encontraba bajo el cuidado del magister pecoris. Era el guardián de las llaves y vivía cerca de la puerta principal, ya que se encargaba de controlar el acceso. Si el vilicus tenía estatus de esclavo, como premio por su buen hacer, el propietario podía concederle la libertad cuando se retirara de esta ocupación. En la cultura latina del Imperio romano la «familia» era el conjunto de esclavos de una casa, o servidumbre. La familia urbana era la formada por los esclavos que servían al señor en su casa de la ciudad; los grandes personajes disponían de un gran número de siervos, entre los que estaban: un administrador (procurator), un intendente , un portero (ianitor), un jefe de cocina, un ayuda de cámara (cubicularius), lacayos para llevar la litera, mensajeros, secretarios, maestros (paedagogi), médicos (medici), etc. Las características que debía poseer el villicus así como todas sus funciones dentro de la villa están ampliamente recogidas en el libro XI del tratado sobre agronomía , obra de Columela. También aparecen mencionadas en el tratado De agri cultura de Catón el Viejo. Villicus está en el origen toponímico de pueblos o ciudades como Villegas, Vilega, Villiquera, etc.
rdf:langString
Vilicus (Greek: ἐπίτροπος) was a servant who had the superintendence of the villa rustica, and of all the business of the farm, except the cattle, which were under the care of the . The duties of the vilicus were to follow the estate owner's instructions, and to govern the slaves with moderation, never to leave the villa except to go to market, to have no intercourse with soothsayers, to take care of the cattle and the implements of husbandry, and to manage all the operations of the farm villa. His duties and those of his wife (the vilica) are described by Columella (Res rustica, I.8, XI.1, and XII.1), and by Cato (De Agri Cultura, cxlii–cxliii, focusing on the vilica). The word was also used to describe a person to whom the management of any business was entrusted (see the passage quoted in Forcellini's Lexicon).
rdf:langString
Een villicus is de Latijnse naam voor een bestuurder van een landgoed in naam van diens bezitter. Een villicus was vaak lijfeigene of een vrijgelaten slaaf die opzichter was over de slaven die op het landgoed werkten. Hij moest ervaring hebben in de landbouw en kunnen boekhouden. De villicus vertegenwoordigde in rechte (de jure) en in het dagelijks bestuur (de facto) zijn heer. In de middeleeuwen betekende villicus een vrije heer die de goederen van een erfelijke hoeve beheerde en maakte hij deel uit van de bovenste sociale laag van de boerenstand en soms van de lage adel. Beheerders van landgoederen van een heer werden subvillicus genoemd en waren onvrij. Een subvillicus werkte samen met zijn knechten op het land en moest de opbrengsten afdragen aan zijn heer. Een deel kreeg de subvillicus terug voor zijn diensten. De subvillicus kon van zijn ambt worden ontheven.
rdf:langString
Вилик (лат. villicus) или Эпитроп (греч. ἐπίτροπος) — раб или вольноотпущенник, являвшийся управляющим villa rustica и всего сельского хозяйства виллы, за исключением скота. Также может означать человека, которому было доверено управлением каким-либо делом.
xsd:nonNegativeInteger
1018