Vila (fairy)

http://dbpedia.org/resource/Vila_(fairy)

Víla, též rusalka, divoženka, čarodějnice nebo bosorka, je bytost ženského pohlaví, již v různých obdobách nacházíme v mytologii Evropy už od raného starověku. Samotný výraz víla je slovanský, ale v jiných pantheonech zaujímají jejich místo nixy (u Germánů), (u Keltů) a nymfy (u Řeků), podobnými bytostmi jsou i mořské panny. Ve středověku se pro ně používalo starofrancouzské slovo fae, z čehož vychází dnešní anglické fairy. V některých oblastech měly víly velký náboženský význam, například na Balkáně. rdf:langString
Créatures fantastiques de la mythologie slave, les wilis (ou willis, vila , ou plus correctement vily) représentent à peu près la version slave des nymphes grecques. Les willis sont indissolublement liées au ballet romantique Giselle créé à Paris en 1841, avec ses willis spectrales, jeunes filles mortes le jour de leur mariage, qui saisissent presque le dernier soupir du héros, mais doivent disparaître à l'aube. rdf:langString
Вила (самовила, самодива; болг. и серб. вила; макед. самовила; хорв. и словен. vila; словацк. víla; польск. wiła; болг. орисница) — в верованиях и фольклоре южных славян и отчасти словаков женское мифологическое существо, наделяемое преимущественно положительными свойствами. Может, однако, мстить человеку за причинённое ей зло, что сближает её с богинкой, отчасти с русалкой. Выглядят как стройные очаровательные (редко — безобразные) девушки с длинными (иногда до земли) распущенными волосами и крыльями. Одеты в длинные волшебные платья или покрывала, под которыми они скрывают ноги с копытами. rdf:langString
Vila är i sydslavisk mytologi ett kvinnoväsen, motsvarande ryska rusalka, skogsrå eller vattennymf, älva, i äldre tid även förekommande hos andra slaver. Enligt folktron vistades de i skogar, där de med pilar jagade vilddjur, eller vid floder, där de nattetid trådde sina danser vid månsken. Några vilor troddes också sväva i molnen för att framkalla storm. De ansågs farliga för människor, som störde deras samkväm, men kunde även ingå fostbrödralag med trofasta hjältar. I Bulgarien kallades de samovily, samodivy eller judy. De har spelat en ofantlig roll i den sydslaviska folkpoesin. I sydslavernas diktning används vila ofta som omskrivning för mö, herdinna i allmänhet. rdf:langString
Die Wila (russisch вила, ukrainisch віла, polnisch wiła, tschechisch víla, serbokroatisch-kyrillisch vila), auch Samowila oder Samodiwa, ist ein weiblicher Naturgeist der slawischen Mythologie. Wilen werden als Gruppenwesen beschrieben und überwiegend mit dem Wasserelement verbunden, treten aber auch in Wäldern, auf dem Feld und im Gebirge auf. Verwandte Geister sind die Rusalkas, deren Verehrung eng mit dem Totenkult verknüpft ist und die im Gegensatz zu den Wilen meist verhängnisvoll wirken. rdf:langString
Los Willi o villi (pronúnciese: Wil-li o vil-li), en la mitología eslava, son seres espirituales que suelen habitar los bosques y hacerse presentes durante las noches, en este sentido tienen semejanzas con las hadas y los elfos. rdf:langString
Dalam mitologi Slavia, peri adalah makhluk perempuan yang diasosiasikan dengan suatu unsur alam. Peri Slavia muncul dalam berbagai bentuk dan namanya juga bermacam-macam tergantung bahasa. Peri Slavia di antaranya adalah khovanets (atau domovoi), dolia (takdir), polyovyk atau polevoi (roh padang), perelesnyk (roh rayuan), lesovyk atau leshyi (roh hutan), blud (peneglana), mara (hantu, roh kebingungan), chuhaister (raksasa hutan), mavka atau niavka (peri hutan), potoplenytsia (gadis tenggelam, istri vodianyk), vodianyk atau vodyanoy (roh air, atau potoplenyk), bolotianyk (roh rawa), bisytsia (perempuan setan), potercha (roh anak yang tak terbaptis), nichnytsia (roh malam), mamuna (setan perempuan), nechysta syla (seluruh setan), scheznyk (penghilang), didko, antypko, antsybolot, aridnyk (ro rdf:langString
A vila, or víla [ˈviːla] (plural: vile, or víly [ˈviːli]; Serbo-Croatian: vila, Slovene: vila, Bulgarian: vila, diva, juda, samovila, samodiva, samojuda, Old East Slavic: vila, Slovak: víla, Czech: víla, samodiva, divoženka) is a Slavic fairy similar to a nymph, female, beautiful and with long blonde hair. rdf:langString
Le villi (o willi, al singolare vila) sono creature fatate femminili, simili alle ninfe greche o agli elfi, ricorrenti soprattutto nella mitologia slava dove sono chiamate vile. A seconda delle varie culture e tradizioni popolari, assumono nomi e caratteristiche diverse. Creature della notte, controllano le tempeste e gli elementi a loro piacere. Vivono nei prati, negli stagni, nei boschi, sugli alberi, sui monti, sulle nuvole e negli oceani. Possono assumere diverse forme, e apparire ai viaggiatori sotto forma di cigno, cavallo, lupo, cervo bianco o orso, oltre che come bellissime donne. rdf:langString
Wiła, samowiła, samodiwa – południowosłowiański i ruski odpowiednik południcy, mamuny i rusałki. Na zachodniej Słowiańszczyźnie znana w zdegradowanej formie jako straszydło lub demon sprowadzający na ludzi obłęd. Część badaczy uważa, że wiara w wiły jest wynikiem zapożyczenia przez bałkańskich Słowian greckiej wiary w nimfy. rdf:langString
Самовіли, самодіви (болг. самовили, самодиви), або віли (серб. виле) — у фольклорі південних слов'ян жіночі духи річок, лісів, гір; аналог русалок, мавок. Відомі також і під назвою «віли». В українській літературі образ віли вивела Леся Українка в поемі «Віла-посестра». rdf:langString
rdf:langString Víla
rdf:langString Wila (Mythologie)
rdf:langString Willi
rdf:langString Peri (mitologi Slavia)
rdf:langString Vila (folklore)
rdf:langString Wili
rdf:langString Wiła
rdf:langString Вила
rdf:langString Vila (fairy)
rdf:langString Vila (mytologi)
rdf:langString Самовіли
xsd:integer 2782881
xsd:integer 1111888464
rdf:langString Víla, též rusalka, divoženka, čarodějnice nebo bosorka, je bytost ženského pohlaví, již v různých obdobách nacházíme v mytologii Evropy už od raného starověku. Samotný výraz víla je slovanský, ale v jiných pantheonech zaujímají jejich místo nixy (u Germánů), (u Keltů) a nymfy (u Řeků), podobnými bytostmi jsou i mořské panny. Ve středověku se pro ně používalo starofrancouzské slovo fae, z čehož vychází dnešní anglické fairy. V některých oblastech měly víly velký náboženský význam, například na Balkáně.
rdf:langString Die Wila (russisch вила, ukrainisch віла, polnisch wiła, tschechisch víla, serbokroatisch-kyrillisch vila), auch Samowila oder Samodiwa, ist ein weiblicher Naturgeist der slawischen Mythologie. Wilen werden als Gruppenwesen beschrieben und überwiegend mit dem Wasserelement verbunden, treten aber auch in Wäldern, auf dem Feld und im Gebirge auf. Verwandte Geister sind die Rusalkas, deren Verehrung eng mit dem Totenkult verknüpft ist und die im Gegensatz zu den Wilen meist verhängnisvoll wirken. Über ihre Verehrung im Rahmen des vorchristlichen Kultes berichtet bereits Prokopios von Caesarea im 6. Jahrhundert. Er nennt allerdings nicht den slawischen Namen, sondern bezeichnet sie als Nymphen. Mittelalterliche russische Traktate bringen sie mit der Göttin Mokosch in Verbindung. Ihre Anbetung war noch im 11. und 12. Jahrhundert ausdrücklicher Bestandteil kirchlicher Verbote. Neuzeitliche ethnografische Dokumente belegen den Glauben an die Wilen vor allem im süd- und ostslawischen Bereich, in Bulgarien wurde zu Pfingsten ein Samovila-Fest gefeiert. In den Volkserzählungen sind Wilen schöne Mädchen mit durchsichtigem Körper und langen Haaren. Verlieren sie auch nur ein einziges Haar, bedeutet dies ihren Tod. Ihre Tanzplätze in den Wäldern sind am niedergetretenen oder hochgewachsenen Gras zu erkennen oder an Pilzen oder Erdbeeren, die im Kreis wachsen; sie zu betreten gilt als gefährlich. Sie können sich aber auch in Tiere verwandeln und treten dann in Gestalt eines Schwans, eines Pferdes oder eines Wolfes auf. Den Menschen gegenüber sind sie meist wohlgesinnt, auch Hochzeiten zwischen einer Wila und einem Menschen kommen in den Erzählungen vor. Sie rächen sich aber für Beleidigungen und können auch Menschen verwirren und vom Weg abführen. Im slowakischen Volksglauben sind Wilen Wiedergängerinnen: Bräute, die vor der Hochzeit gestorben sind und im Grab keine Ruhe finden. Mit ihnen zu tanzen ist für einen jungen Mann lebensgefährlich. In der Kunst wurde das Motiv der tanzenden „Willis“ als Sage aus dem Schwarzwald von Heinrich Heine in De l’Allemagne (1835) und von Alphonse Karr in Les Willis (1856) literarisch verarbeitet und in der Ballettoper Le Villi von Ferdinando Fontana (Musik von Giacomo Puccini) sowie im Ballett Giselle von Théophile Gautier aufgenommen.
rdf:langString Los Willi o villi (pronúnciese: Wil-li o vil-li), en la mitología eslava, son seres espirituales que suelen habitar los bosques y hacerse presentes durante las noches, en este sentido tienen semejanzas con las hadas y los elfos. Según cada región y cada tradición popular, las (o los) willi reciben diferentes apelativos. Durante el auge del romanticismo decimonónico la palabra willi o villi se difundió entre los ámbitos ilustrados de Europa Occidental, haciendo por ejemplo mención de ellas Heinrich Heine en su célebre libro De Alemania, por su parte Giacomo Puccini compuso una ópera llamada precisamente Le Villi, teniendo como uno de sus temas a estos seres fantásticos que dieron nombre a tal ópera. * khovanets (como el domovoi), * dolia (fata), polyovyk o polevoi (espíritu de los campos), * perelesnyk (espíritu de la seducción), * lesovyk o leshyi (espíritu), * blud (errante), * mara (espectro, espíritu de la confusión), * chuhaister (gigante del bosque), * mavka o niavka (ninfa del bosque), * potoplenytsia (doncella ahogada, esposa del vodianyk o vodyanoy), * vodianyk o vodyanoy (espíritu del fondo de las aguas, también potoplenyk), * bolotianyk (espíritu de los pantanos), * bisytsia (demonio femenino), * potercha (espíritu de la muerte, niño sin bautizar), * nichnytsia (espíritu de la noche), * mamuna (demonio femenino), * nechysta syla (poder maligno), * scheznyk (el que desvanece), * didko, antypko, antsybolot, aridnyk (más nombres de espíritus malignos).
rdf:langString Créatures fantastiques de la mythologie slave, les wilis (ou willis, vila , ou plus correctement vily) représentent à peu près la version slave des nymphes grecques. Les willis sont indissolublement liées au ballet romantique Giselle créé à Paris en 1841, avec ses willis spectrales, jeunes filles mortes le jour de leur mariage, qui saisissent presque le dernier soupir du héros, mais doivent disparaître à l'aube.
rdf:langString Dalam mitologi Slavia, peri adalah makhluk perempuan yang diasosiasikan dengan suatu unsur alam. Peri Slavia muncul dalam berbagai bentuk dan namanya juga bermacam-macam tergantung bahasa. Peri Slavia di antaranya adalah khovanets (atau domovoi), dolia (takdir), polyovyk atau polevoi (roh padang), perelesnyk (roh rayuan), lesovyk atau leshyi (roh hutan), blud (peneglana), mara (hantu, roh kebingungan), chuhaister (raksasa hutan), mavka atau niavka (peri hutan), potoplenytsia (gadis tenggelam, istri vodianyk), vodianyk atau vodyanoy (roh air, atau potoplenyk), bolotianyk (roh rawa), bisytsia (perempuan setan), potercha (roh anak yang tak terbaptis), nichnytsia (roh malam), mamuna (setan perempuan), nechysta syla (seluruh setan), scheznyk (penghilang), didko, antypko, antsybolot, aridnyk (roh janat), dll. Roh dan peri tersebut kebanyakan ada dalam yang berkembang dari cerita rakyat Slavia.
rdf:langString Le villi (o willi, al singolare vila) sono creature fatate femminili, simili alle ninfe greche o agli elfi, ricorrenti soprattutto nella mitologia slava dove sono chiamate vile. A seconda delle varie culture e tradizioni popolari, assumono nomi e caratteristiche diverse. Creature della notte, controllano le tempeste e gli elementi a loro piacere. Vivono nei prati, negli stagni, nei boschi, sugli alberi, sui monti, sulle nuvole e negli oceani. Possono assumere diverse forme, e apparire ai viaggiatori sotto forma di cigno, cavallo, lupo, cervo bianco o orso, oltre che come bellissime donne. Secondo alcune fonti le Villi son l'equivalente delle sirene anche se vivono sulla terraferma: sono elementali dell'aria, apparentemente belle fanciulle, ma quando si infuriano svelano il loro vero aspetto mostrando i loro becchi da uccello e la pelle squamosa.
rdf:langString A vila, or víla [ˈviːla] (plural: vile, or víly [ˈviːli]; Serbo-Croatian: vila, Slovene: vila, Bulgarian: vila, diva, juda, samovila, samodiva, samojuda, Old East Slavic: vila, Slovak: víla, Czech: víla, samodiva, divoženka) is a Slavic fairy similar to a nymph, female, beautiful and with long blonde hair. The vila is mostly known among South Slavs, however, some variants are present in the mythology of West Slavs as well. Among Czechs, víla denotes a woodland spirit (15th century), and ancient place names such as Vilice near Tábor, Vilov near Domažlice, and Vilín near Sedlčany seem to indicate that she was known there as well. In the Chronicle of Dalimil (3, 53) vila is "fool" (as in Old Polish). In Russia, vile are mentioned in the 11th century, but there is doubt that they were truly a part of Russian folklore, and not just a literary tradition. There are common traits between the vile and the rusalki, and holds that they are identical.
rdf:langString Wiła, samowiła, samodiwa – południowosłowiański i ruski odpowiednik południcy, mamuny i rusałki. Na zachodniej Słowiańszczyźnie znana w zdegradowanej formie jako straszydło lub demon sprowadzający na ludzi obłęd. Wiły wywodziły się z dusz zmarłych młodo dziewczyn. Zamieszkiwały lasy (samowiły), góry (zagorkinie), rzeki i jeziora (brodarice) oraz obłoki (oblakinie). Potrafiły dosiadać obłoków i przesuwać je spojrzeniem. Zazwyczaj zjawiały się w gromadach, mogły przybrać postać pięknych skrzydlatych dziewcząt o lekkich i niemal przezroczystych ciałach, nagich lub kuso odzianych, ale także koni, łabędzi, sokołów lub wilków. Czasami zmieniały się też w wiry powietrzne. Według niektórych naukowców te wiry powietrzne przyjmowały kształty węży. Wobec ludzi wiły były nader kapryśne. Zdarzało się, że pomagały młodym mężczyznom zawrzeć małżeństwo, ostrzegały przed gradobiciem, pomagały potrzebującym rolnikom czy przepowiadały przyszłość, jednak rozgniewane potrafiły same zniszczyć pola, wywołując opady gradu, wichurę albo suszę. Bywało także, że wiły zatańcowywały na śmierć napotkanych mężczyzn, oślepiały ich lub doprowadzały do szaleństwa, sprowadzając na nich żądze niemożliwe do zaspokojenia. W dawnym języku polskim słowo „wiła” oznaczało osobę szaloną, co jest widoczne między innymi w „Rozmowie Mistrza Polikarpa ze Śmiercią”. Według Aleksandra Brucknera mogło to wynikać z wiary w popadanie w szaleństwo ludzi, którzy ujrzeli te istoty: w niektórych językach słowo „wiła” zaczęło oznaczać demona, w innych - jego ofiarę. Być może stąd wywodzi się dzisiejsze „szaławiła” (lekkoduch). Część badaczy uważa, że wiara w wiły jest wynikiem zapożyczenia przez bałkańskich Słowian greckiej wiary w nimfy.
rdf:langString Вила (самовила, самодива; болг. и серб. вила; макед. самовила; хорв. и словен. vila; словацк. víla; польск. wiła; болг. орисница) — в верованиях и фольклоре южных славян и отчасти словаков женское мифологическое существо, наделяемое преимущественно положительными свойствами. Может, однако, мстить человеку за причинённое ей зло, что сближает её с богинкой, отчасти с русалкой. Выглядят как стройные очаровательные (редко — безобразные) девушки с длинными (иногда до земли) распущенными волосами и крыльями. Одеты в длинные волшебные платья или покрывала, под которыми они скрывают ноги с копытами.
rdf:langString Vila är i sydslavisk mytologi ett kvinnoväsen, motsvarande ryska rusalka, skogsrå eller vattennymf, älva, i äldre tid även förekommande hos andra slaver. Enligt folktron vistades de i skogar, där de med pilar jagade vilddjur, eller vid floder, där de nattetid trådde sina danser vid månsken. Några vilor troddes också sväva i molnen för att framkalla storm. De ansågs farliga för människor, som störde deras samkväm, men kunde även ingå fostbrödralag med trofasta hjältar. I Bulgarien kallades de samovily, samodivy eller judy. De har spelat en ofantlig roll i den sydslaviska folkpoesin. I sydslavernas diktning används vila ofta som omskrivning för mö, herdinna i allmänhet.
rdf:langString Самовіли, самодіви (болг. самовили, самодиви), або віли (серб. виле) — у фольклорі південних слов'ян жіночі духи річок, лісів, гір; аналог русалок, мавок. Відомі також і під назвою «віли». В українській літературі образ віли вивела Леся Українка в поемі «Віла-посестра». Описана як чарівна дівчина з розпущеним волоссям і крилами, одягнена у чарівну сукню: хто відніме у неї сукню, тому вона підкорялася. Віла може літати, як птах, живе у горах та володіє колодізями та озерами (має здатність «зачиняти» воду). Якщо відняти у віли крила, вона втрачає здатність літати і стає звичайною жінкою. Ноги у неї козячі, конячі або віслючі, вона закриває їх довгою білою сукнею. До людей, особливо до чоловіків, ставиться приязно, допомагає ображеним та сиротам. Якщо її розгнівати, може жорстоко помститися, навіть вбити поглядом. Віла вміє лікувати, пророкувати смерть, але і сама не безсмертна.
xsd:nonNegativeInteger 10954

data from the linked data cloud