Verona Sacramentary
http://dbpedia.org/resource/Verona_Sacramentary an entity of type: Thing
Il Sacramentario veronese o leoniano è un libro liturgico cristiano, che contiene i testi per la celebrazione dell'Eucaristia in tutto l'anno liturgico. Fra i libri liturgici superstiti della Chiesa occidentale è il più antico e risale probabilmente al VI secolo, ma presenta anche testi del V secolo.
rdf:langString
Das Sacramentarium Leonianum, auch Sacramentarium Veronense, ist eine Sammlung liturgischer Gebete aus dem 7. Jahrhundert. Das Originalmanuskript wurde in der Bibliothek des Domkapitels zu Verona gefunden und 1735 von im vierten Band seiner Ausgabe von Anastasius Bibliothecarius veröffentlicht. Ein Sacramentarium, auch Sakramentar, bezeichnet ursprünglich eine Schrift, die nur die Gebete enthält, die der Priester bei der Messe zu sprechen hat, während die anderen Gebete, Lesungen und Hymnen anderen liturgischen Büchern zu entnehmen waren. Heute sind alle diese Teile im Missale vereinigt.
rdf:langString
Le Sacramentarium Leonianum (ou sacramentaire léonien) est un recueil de prières liturgiques du Ve siècle, copié au VIe siècle. Le manuscrit original de ce sacramentaire fut découvert à la bibliothèque du chapitre de la cathédrale de Vérone par le marquis Scipione Maffei. Sa publication eut lieu en 1735 par Giuseppe Bianchini dans son ouvrage intitulé Anastasius Bibliothecarius en quatre volumes. Il est nommé, par Bianchini, Sacramentarium Leonianum, d'après Léon le Grand, pape de 440 à 461, à l'époque de cette liturgie.
rdf:langString
The Verona Sacramentary (Latin: Sacramentarium Veronense) or Leonine Sacramentary (Sacramentarium Leonianum) is the oldest surviving liturgical book of the Roman rite. It is not a sacramentary in the strict sense, but rather a private collection of libelli missarum (missal booklets) containing only the prayers for certain Masses and not the scriptures, the canon or the antiphons. It is named after the sole surviving manuscript, Codex Veronensis LXXXV, which was found in the chapter library of the cathedral of Verona by Giuseppe Bianchini and published in his four-volume Anastasii bibliothecarii vitae Romanorum pontificum in 1735. It is sometimes called "Leonine" because it has been attributed to Pope Leo I (died 461), but while some of the prayers may be his compositions the entire work ce
rdf:langString
O Sacramentário de Verona (em latim: Sacramentarium Veronense) ou Sacramentário Leonino (Sacramentarium Leonianum) é o mais antigo livro litúrgico sobrevivente do rito romano. Não é um sacramentário em sentido estrito, mas sim uma coleção privada de libelli missarum (livretos de missal) contendo apenas as orações para certas missas e não as escrituras, o cânone ou as antífonas. Recebeu o nome do único manuscrito sobrevivente, Codex Veronensis LXXXV, encontrado na biblioteca do capítulo da catedral de Verona por Giuseppe Bianchini e publicado em seus quatro volumes Anastasii bibliothecarii vitae Romanorum pontificum em 1735. Às vezes é chamado de "Leonino" porque foi atribuído ao Papa Leão I (falecido em 461), mas embora algumas das orações possam ser composições suas, a obra inteira certam
rdf:langString
Sakramentarz z Werony, także Sakramentarz Leoniański – prywatny zbiór rzymskich modlitw mszalnych, uporządkowanych według miesięcy kalendarza świeckiego. Rękopis powstał około 600–625 roku, a kompilacja modlitw została dokonana między 560 a 590 rokiem. Księga została odkryta i wydana w 1735 roku przez , który ze względu na mylne przypisanie całego zbioru Leonowi Wielkiemu nazwał go Sakramentarzem Leoniańskim. W 1956 roku określił go jako Sakramentarz z Werony, która jest miejscem przechowywania oraz prawdopodobnie także powstania rękopisu.
rdf:langString
Веронский сакраментарий (лат. Sacramentarium Veronense) — старейший из ныне известных , датированный предположительно первой четвертью VII века. Другое известное название — cакраментарий папы Льва (Sacramentarium Leonianum) — связано с ошибочной атрибуцией при первой публикации рукописи в 1735 году, когда время создания рукописи было ошибочно отнесено ко времени папства Льва Великого (440—461). Хотя уже в издании, подготовленном Лудовико Антонио Муратори в 1748 году, название было изменено на Веронский сакраментарий.
rdf:langString
rdf:langString
Sacramentarium Leonianum
rdf:langString
Sacramentarium Leonianum
rdf:langString
Sacramentario veronese
rdf:langString
Sakramentarz z Werony
rdf:langString
Sacramentário Leonino
rdf:langString
Веронский сакраментарий
rdf:langString
Verona Sacramentary
xsd:integer
54105135
xsd:integer
1118185782
rdf:langString
Das Sacramentarium Leonianum, auch Sacramentarium Veronense, ist eine Sammlung liturgischer Gebete aus dem 7. Jahrhundert. Das Originalmanuskript wurde in der Bibliothek des Domkapitels zu Verona gefunden und 1735 von im vierten Band seiner Ausgabe von Anastasius Bibliothecarius veröffentlicht. Von ihrem Entdecker wurde die Schrift Leo I. zugeschrieben und daher Sacramentarium Leonianum genannt. Lange Zeit galt das Sacramentarium Leonianum als das älteste bekannte Sacramentarium. Nach Duchesne sind aber auch Beifügungen aus der Zeit um 538 nachweisbar. Die neuere Forschung stellte auch fest, dass es sich bei der Schrift nicht um ein Sacramentarium im ursprünglichen Wortsinn, sondern eine Zusammenstellung alter liturgischer Formulare durch private Hand handelt. Die Formulare entsprechen dem Stand der römischen Liturgie des 5. Jahrhunderts. Ein Sacramentarium, auch Sakramentar, bezeichnet ursprünglich eine Schrift, die nur die Gebete enthält, die der Priester bei der Messe zu sprechen hat, während die anderen Gebete, Lesungen und Hymnen anderen liturgischen Büchern zu entnehmen waren. Heute sind alle diese Teile im Missale vereinigt.
rdf:langString
Le Sacramentarium Leonianum (ou sacramentaire léonien) est un recueil de prières liturgiques du Ve siècle, copié au VIe siècle. Le manuscrit original de ce sacramentaire fut découvert à la bibliothèque du chapitre de la cathédrale de Vérone par le marquis Scipione Maffei. Sa publication eut lieu en 1735 par Giuseppe Bianchini dans son ouvrage intitulé Anastasius Bibliothecarius en quatre volumes. Il est nommé, par Bianchini, Sacramentarium Leonianum, d'après Léon le Grand, pape de 440 à 461, à l'époque de cette liturgie. Le sacramentaire est actuellement conservé à la bibliothèque capituraire de Vérone, comme manuscrit LXXXV (85).
rdf:langString
Il Sacramentario veronese o leoniano è un libro liturgico cristiano, che contiene i testi per la celebrazione dell'Eucaristia in tutto l'anno liturgico. Fra i libri liturgici superstiti della Chiesa occidentale è il più antico e risale probabilmente al VI secolo, ma presenta anche testi del V secolo.
rdf:langString
The Verona Sacramentary (Latin: Sacramentarium Veronense) or Leonine Sacramentary (Sacramentarium Leonianum) is the oldest surviving liturgical book of the Roman rite. It is not a sacramentary in the strict sense, but rather a private collection of libelli missarum (missal booklets) containing only the prayers for certain Masses and not the scriptures, the canon or the antiphons. It is named after the sole surviving manuscript, Codex Veronensis LXXXV, which was found in the chapter library of the cathedral of Verona by Giuseppe Bianchini and published in his four-volume Anastasii bibliothecarii vitae Romanorum pontificum in 1735. It is sometimes called "Leonine" because it has been attributed to Pope Leo I (died 461), but while some of the prayers may be his compositions the entire work certainly is not. The Codex Veronensis LXXXV was copied in the early seventh century outside of Rome, but some of its material is clearly derived from Roman pamphlets (libelli missarum) and dates to the fifth and sixth centuries. Its contents are arranged according to the civil calendar, but the three quires containing the period 1 January – 14 April are lost. Thus, there is no information in the earliest Roman liturgical book concerning the Easter Vigil.
rdf:langString
Sakramentarz z Werony, także Sakramentarz Leoniański – prywatny zbiór rzymskich modlitw mszalnych, uporządkowanych według miesięcy kalendarza świeckiego. Rękopis powstał około 600–625 roku, a kompilacja modlitw została dokonana między 560 a 590 rokiem. Księga została odkryta i wydana w 1735 roku przez , który ze względu na mylne przypisanie całego zbioru Leonowi Wielkiemu nazwał go Sakramentarzem Leoniańskim. W 1956 roku określił go jako Sakramentarz z Werony, która jest miejscem przechowywania oraz prawdopodobnie także powstania rękopisu. Rękopis jest uszkodzony (brak formularzy od stycznia do połowy kwietnia). Typowy formularz składa się z kolekty, modlitwy nad darami, prefacji, modlitwy po Komunii oraz modlitwy końcowej. Niektóre formularze zawierają dwie kolekty, a niektóre są pozbawione pewnych elementów. Ponieważ każdy formularz zawiera oryginalną prefację przeznaczoną na daną celebrację, księga zawiera ich 267. Oprócz modlitw mszalnych sakramentarz zawiera również modlitwy odmawiane podczas innych celebracji – przy święceniach biskupa, prezbitera i diakona, konsekracji dziewic, panny młodej i błogosławieństwie wody chrzcielnej.
rdf:langString
O Sacramentário de Verona (em latim: Sacramentarium Veronense) ou Sacramentário Leonino (Sacramentarium Leonianum) é o mais antigo livro litúrgico sobrevivente do rito romano. Não é um sacramentário em sentido estrito, mas sim uma coleção privada de libelli missarum (livretos de missal) contendo apenas as orações para certas missas e não as escrituras, o cânone ou as antífonas. Recebeu o nome do único manuscrito sobrevivente, Codex Veronensis LXXXV, encontrado na biblioteca do capítulo da catedral de Verona por Giuseppe Bianchini e publicado em seus quatro volumes Anastasii bibliothecarii vitae Romanorum pontificum em 1735. Às vezes é chamado de "Leonino" porque foi atribuído ao Papa Leão I (falecido em 461), mas embora algumas das orações possam ser composições suas, a obra inteira certamente não o é. O Codex Veronensis LXXXV foi copiado no início do século VII fora de Roma, mas parte de seu material é claramente derivado de panfletos romanos ( libelli missarum) e data dos séculos V e VI. Seu conteúdo é organizado de acordo com o calendário civil, mas os três cadernos contendo o período de 1 de janeiro a 14 de abril foram perdidos. Portanto, não há nenhuma informação no livro litúrgico romano mais antigo sobre a Vigília Pascal.
rdf:langString
Веронский сакраментарий (лат. Sacramentarium Veronense) — старейший из ныне известных , датированный предположительно первой четвертью VII века. Другое известное название — cакраментарий папы Льва (Sacramentarium Leonianum) — связано с ошибочной атрибуцией при первой публикации рукописи в 1735 году, когда время создания рукописи было ошибочно отнесено ко времени папства Льва Великого (440—461). Хотя уже в издании, подготовленном Лудовико Антонио Муратори в 1748 году, название было изменено на Веронский сакраментарий. Рукопись была случайно обнаружена в одном из шкафов в хранилище библиотеки Капитула Веронского собора в 1713 году. Вероятно, Веронский сакраментарий представляет собой оригинальную компиляцию различных известных в то время литургических текстов, а не копию более ранней рукописи. По мнению большинства исследователей, Веронский сакраментарий является не полноценной богослужебной книгой, а лишь сборником небольших записок, содержащих изменяемые части служб. Они считаются промежуточным звеном в эволюции раннехристианского богослужения от устной передачи молитв к средневековым литургическим книгам. В этом Веронский сакраментарий существенно отличается от ближайших более поздних образчиков этого рода книг — Сакраментария Геласия и . В этой связи Веронский сакраментарий относится к тому же типу исторических памятников, что и Киевские глаголические листки. Веронский сакраментарий состоит из 139 пергаменных листов (25,2×18 см). Текст написан унциалом, известным по другим памятникам из Вероны и датируемым первой четвертью VII века. Последние три страницы написаны другой рукой, нежели весь остальной текст. В сакраментарии практически отсутствуют иллюстрации и украшения страниц, кроме заглавных букв. На полях содержатся более поздние записи, относящиеся, по всей видимости, к VIII веку; в частности, в тексте дополнительных записей упоминается епископ Вероны Эгинон (772—802).
xsd:nonNegativeInteger
2672