Vangiones
http://dbpedia.org/resource/Vangiones an entity of type: WikicatAncientCelticPeoples
Die Vangionen (auch Wangionen, lateinisch Vangiones, seltener Ouargiones oder Quargiones) waren ein Volksstamm mit ungeklärter sprachlicher, kultureller und ethnischer Zugehörigkeit, der in der Gegend um die heute rheinland-pfälzische Stadt Worms ansässig war; sie waren entweder den Kelten oder den Germanen zuzurechnen.
rdf:langString
De Vangionen (of Vangiones) waren een Germaanse stam. Zij maakten mogelijk oorspronkelijk deel uit van het stamverband van de Germaanse Sueben. In 71 v.Chr. trokken zij met Ariovistus de Rijn over en vestigden zich in het huidige gebied rond Worms.De Romeinen noemden deze stad civitas Vangionum en tot in de zestiende eeuw noemden de inwoners van Worms zich nog Vangionen. De naam voor de omgeving van Worms - Wonnegau (van Wangengau) - is van deze naam afgeleid.
rdf:langString
Вангио́ны (лат. Vangiones) — древнегерманское племя. Вместе со свевами Ариовиста перешли реку Рейн в западном направлении. В 58 году до н. э. были разгромлены Цезарем и были вынуждены уйти назад. Позднее снова перешли Рейн. Главным районом расселения вангионов (лат. Civitas Vangionum) стал город Борбетомаг на Рейне. Были относительно рано романизированны.
rdf:langString
Els vangíons o vangíones (en llatí Vangiones, en grec antic Οὐαγγίονες) eren un poble germànic esmentat per Juli Cèsar. Cèsar diu que hi havia vangíons a l'exèrcit d'Ariovist al que va derrotar, però la seva expressió sembla indicar que hi havia germànics establerts a la Gàl·lia. El territori dels vangíons tenia per capital Borbetomagus (Worms) i abans havia pertanyut als mediomàtrics.
rdf:langString
Los vangíones (en latín, Vangiones) fueron un pueblo germánico mencionado por César en sus Comentarios a la guerra de las Galias. Relata César que había vangíones en el ejército de Ariovisto al que él derrotó, pero su expresión quiere decir que había germanos establecidos en la Galia. Plinio y Tácito también dicen que son germanos establecidos a la izquierda del Rin. Los vangíones eran vecinos de los németes.
rdf:langString
I Vangioni apparvero la prima volta come una tribù germanica di dubbia provenienza. Affidarono il proprio destino ad Ariovisto nel suo tentativo del 58 a.C. di invadere la Gallia attraversando la valle di Doubs, e venendo sconfitti da Giulio Cesare in una battaglia nei pressi probabilmente di Belfort. Dopo che alcuni Celti evacuarono la regione temendo i Suebi, ai Vangioni, che avevano stipulato la pace con i Romani, venne permesso di insediarsi tra i Mediomatrici stanziati nell'Alsazia settentrionale. In ogni caso Metz si trova oggi in Lorena. Gradatamente assunsero il controllo della città celtica di Burbetomagus, in seguito nota come Worms.
rdf:langString
The Vangiones appear first in history as an ancient Germanic tribe of unknown provenance. They threw in their lot with Ariovistus in his bid of 58 BC to invade Gaul through the Doubs river valley and lost to Julius Caesar in a battle probably near Belfort. After some Celts evacuated the region in fear of the Suebi, the Vangiones, who had made a Roman peace, were allowed to settle among the Mediomatrici in northern Alsace. (Metz however is now in Lorraine). They gradually assumed control of the Celtic city of Burbetomagus, later Worms.
rdf:langString
Les Vangions (en latin Vangiones) sont des Germains cités pour la première fois dans les Commentaires sur la Guerre des Gaules de Jules César. Originellement établis au centre des champs Décumates, ils se joignent vers 65 av. J.-C. à la migration des Suèves. Après la défaite de ces derniers face à Jules César, les Vangions s'établissent au confluent du Rhin et du Main (autour de l'actuelle ville de Mayence). Drusus, dans le cadre de la Romanisation et de l'institution du limes, construit deux castrum en territoire vangion : Mogontiacum (actuelle ville de Mayence) et Augusta Vangionum (actuelle ville de Worms citée dans la légende de Martin de Tours). L'ethnonyme de ce peuple subsiste dans le toponyme Wonnegau.
rdf:langString
Os Vangiões (em latim: Vangiones) foram um povo germânico mencionado por César em seu Comentário às guerras da Gália. Relata César que havia soldados "vangiones" no exército de Ariovisto ao qual ele derrotou: Só então, e à força, tiraram os germanos suas tropas do acampamento e formaram por povos, a intervalos iguais, dos , os Marcomanos, os , os Vangiões, os , os eudúsios e os suevos, rodeando toda sua formação com E carros para que não houvesse a mínima possibilidade de fuga.
rdf:langString
rdf:langString
Vangíons
rdf:langString
Vangionen
rdf:langString
Vangíones
rdf:langString
Vangions
rdf:langString
Vangioni
rdf:langString
Vangionen
rdf:langString
Вангионы
rdf:langString
Vangiões
rdf:langString
Vangiones
rdf:langString
Pharsalia; Dramatic Episodes of the Civil Wars
xsd:integer
1462048
xsd:integer
1066462209
rdf:langString
Marcus Annaeus Lucanus
xsd:integer
602
rdf:langString
Els vangíons o vangíones (en llatí Vangiones, en grec antic Οὐαγγίονες) eren un poble germànic esmentat per Juli Cèsar. Cèsar diu que hi havia vangíons a l'exèrcit d'Ariovist al que va derrotar, però la seva expressió sembla indicar que hi havia germànics establerts a la Gàl·lia. Plini el Vell i Tàcit també diuen que eren germànics que havien passat a la riba esquerra del Rin, on els situa Claudi Ptolemeu, que comet un error al situar els nèmetes al nord dels vangíons, ja que els tribocs estaven situats al sud dels vangíons i més al sud hi havia els nèmetes. Durant la revolta dels bataus dirigida per Civilis, Juli Tutor va reforçar als trèvers amb grups de vangíons, ceracates i tribocs El territori dels vangíons tenia per capital Borbetomagus (Worms) i abans havia pertanyut als mediomàtrics.
rdf:langString
Die Vangionen (auch Wangionen, lateinisch Vangiones, seltener Ouargiones oder Quargiones) waren ein Volksstamm mit ungeklärter sprachlicher, kultureller und ethnischer Zugehörigkeit, der in der Gegend um die heute rheinland-pfälzische Stadt Worms ansässig war; sie waren entweder den Kelten oder den Germanen zuzurechnen.
rdf:langString
Los vangíones (en latín, Vangiones) fueron un pueblo germánico mencionado por César en sus Comentarios a la guerra de las Galias. Relata César que había vangíones en el ejército de Ariovisto al que él derrotó, pero su expresión quiere decir que había germanos establecidos en la Galia. Plinio y Tácito también dicen que son germanos establecidos a la izquierda del Rin. Los vangíones eran vecinos de los németes. Durante la guerra contra Civilis, Tutor reforzó a los tréveros con grupos de vangíones, y tríbocos. El territorio de los vangíones tenía como capital Borbetomagus (Worms) y antes había pertenecido a los mediomátricos.
rdf:langString
Les Vangions (en latin Vangiones) sont des Germains cités pour la première fois dans les Commentaires sur la Guerre des Gaules de Jules César. Originellement établis au centre des champs Décumates, ils se joignent vers 65 av. J.-C. à la migration des Suèves. Après la défaite de ces derniers face à Jules César, les Vangions s'établissent au confluent du Rhin et du Main (autour de l'actuelle ville de Mayence). Drusus, dans le cadre de la Romanisation et de l'institution du limes, construit deux castrum en territoire vangion : Mogontiacum (actuelle ville de Mayence) et Augusta Vangionum (actuelle ville de Worms citée dans la légende de Martin de Tours). L'ethnonyme de ce peuple subsiste dans le toponyme Wonnegau.
* Portail du monde antique
rdf:langString
The Vangiones appear first in history as an ancient Germanic tribe of unknown provenance. They threw in their lot with Ariovistus in his bid of 58 BC to invade Gaul through the Doubs river valley and lost to Julius Caesar in a battle probably near Belfort. After some Celts evacuated the region in fear of the Suebi, the Vangiones, who had made a Roman peace, were allowed to settle among the Mediomatrici in northern Alsace. (Metz however is now in Lorraine). They gradually assumed control of the Celtic city of Burbetomagus, later Worms. The emperor Augustus cultivated them as allies, intending to invade Germany through the region between the Rhine and the Danube. He had Drusus place two forts among the Vangiones, castrum Moguntiacum (13 BC, later Mainz) and one of unknown name (14 BC) at Worms. From there troops of the Vangiones were inducted into the Roman army. When he changed his mind after the Battle of Teutoburg Forest, the Vangiones were used for garrison duty on the far-flung northern frontier of the province of Britannia, Hadrian's Wall. The Vangiones of Germania Superior held their position as a bulwark of civilized might as long as Germania Superior existed. Under the Roman Republic they were not among the Belgae, an alliance of Celticised Germanic tribes in northeastern France. In the early empire this name was extended by the Romans to all the Celticised Germans in northern France (the forerunners of the Franks), among whom were now the Vangiones. In the late empire what was left of Germania Superior was divided into "First Germany" and "Second Germany", the first comprising the Vangiones, Worms and Mainz. The identity disappeared nearly altogether when the region was overrun by the Alemanni and became Alisatia. The Vangiones then merged into the Alemanni. Only names local to Worms remembered the presence of the Vangiones, such as the Bishop of the Vangiones. The fate of the Vangionic troops in Britain is uncertain. Some may have remained as a Scottish tribe (see under Moguns), but that hypothesis is more speculative than not.
rdf:langString
I Vangioni apparvero la prima volta come una tribù germanica di dubbia provenienza. Affidarono il proprio destino ad Ariovisto nel suo tentativo del 58 a.C. di invadere la Gallia attraversando la valle di Doubs, e venendo sconfitti da Giulio Cesare in una battaglia nei pressi probabilmente di Belfort. Dopo che alcuni Celti evacuarono la regione temendo i Suebi, ai Vangioni, che avevano stipulato la pace con i Romani, venne permesso di insediarsi tra i Mediomatrici stanziati nell'Alsazia settentrionale. In ogni caso Metz si trova oggi in Lorena. Gradatamente assunsero il controllo della città celtica di Burbetomagus, in seguito nota come Worms. L'imperatore Augusto li tenne come alleati, con l'intenzione di invadere la Germania attraversando questa regione tra il Reno ed il Danubio. Druso maggiore fece costruire due fortezze tra i Vangioni, castrum Moguntiacum (13 a.C., conosciuta in seguito come Magonza) e una di nome sconosciuto (14 a.C.) presso Worms. Le truppe dei Vangioni vennero inserite nell'esercito romano. Quando si cambiò idea in seguito alla battaglia della foresta di Teutoburgo, e i Germani vennero poi massacrati da Germanico e abbandonati per decisione di Tiberio, i Vangioni vennero usati come guarnigione di servizio, essendo attestati alcuni decenni più tardi sul lontano confine scozzese del Vallo di Adriano, nel nord della Britannia. I Vangioni della Germania superiore mantennero la loro posizione fin dalla nascita della provincia stessa. Durante la Repubblica Romana non vennero inclusi tra i Belgi, un'alleanza tra tribù germaniche celtizzate della Francia nord-orientale. Nei primi anni dell'impero il nome venne allargato dai Romani per comprendere tutti i Germani celtizzati della Francia settentrionale (gli antenati dei Franchi), tra cui si trovavano i Vangioni. Nel tardo impero quello che restava della Germania Superiore venne diviso in "Prima Germania" e "Seconda Germania". La prima comprendeva i Vangioni, Worms e Magonza. La loro identità scomparve di colpo quando la regione venne invasa dagli Alemanni divenendo Alisatia. I Vangioni si fusero quindi con gli Alemanni. Solo alcuni nomi nei pressi di Worms ricordano la presenza dei Vangioni, come ad esempio il titolo di Vescovo dei Vangioni. Il destino delle truppe dei Vangioni in Britannia non è certo. Secondo alcuni sarebbero diventati una tribù scozzese (adoratori di ), ma è solo un'ipotesi.
rdf:langString
De Vangionen (of Vangiones) waren een Germaanse stam. Zij maakten mogelijk oorspronkelijk deel uit van het stamverband van de Germaanse Sueben. In 71 v.Chr. trokken zij met Ariovistus de Rijn over en vestigden zich in het huidige gebied rond Worms.De Romeinen noemden deze stad civitas Vangionum en tot in de zestiende eeuw noemden de inwoners van Worms zich nog Vangionen. De naam voor de omgeving van Worms - Wonnegau (van Wangengau) - is van deze naam afgeleid.
rdf:langString
Os Vangiões (em latim: Vangiones) foram um povo germânico mencionado por César em seu Comentário às guerras da Gália. Relata César que havia soldados "vangiones" no exército de Ariovisto ao qual ele derrotou: Só então, e à força, tiraram os germanos suas tropas do acampamento e formaram por povos, a intervalos iguais, dos , os Marcomanos, os , os Vangiões, os , os eudúsios e os suevos, rodeando toda sua formação com E carros para que não houvesse a mínima possibilidade de fuga. porém sua expressão quer dizer que havia soldados germânicos estabelecidos na Gália. Plínio e Tácito também dizem que eram germânicos estabelecidos à esquerda do Reno. Os Vangiões eram vizinhos dos Nêmetes. Durante a guerra contra Civil, Tutor reforçou aos Tréveros com grupos de Vangiões, e . O território dos Vangiões tinha a sua capital em Borbetômago (Worms) e antes havia pertencido aos .
rdf:langString
Вангио́ны (лат. Vangiones) — древнегерманское племя. Вместе со свевами Ариовиста перешли реку Рейн в западном направлении. В 58 году до н. э. были разгромлены Цезарем и были вынуждены уйти назад. Позднее снова перешли Рейн. Главным районом расселения вангионов (лат. Civitas Vangionum) стал город Борбетомаг на Рейне. Были относительно рано романизированны.
xsd:nonNegativeInteger
20325