Valletta Treaty
http://dbpedia.org/resource/Valletta_Treaty an entity of type: Agent
إن معاهدة فاليتا (رسميًا الاتفاقية الأوروبية بشأن حماية التراث الأثري (منقحة)، والمعروفة أيضًا باسم اتفاقية مالطا) هي معاهدة متعددة الأطراف لـمجلس أوروبا. وتهدف المعاهدة التي وقعت عام 1992 إلى حماية التراث الأثري الأوروبي باعتباره مصدرًا للذاكرة الجماعية الأوروبية وكأداة للدراسة التاريخية والعلمية. وتعتبر جميع البقايا والأشياء وأي آثار أخرى للبشر من العصور الماضية هي عناصر التراث الأثري. ويشمل التراث الأثري الهياكل والمنشآت ومجموعات المباني والمواقع المتقدمة والأشياء المنقولة وآثارًا من أنواع أخرى وكذلك حالتها، سواءً كانت موجودة على الأرض أو تحت الماء.“ (Art. 1)
rdf:langString
Maltská konvence neboli Úmluva o ochraně archeologického dědictví Evropy je mezinárodní dohoda, jejímž cílem je především ochrana evropského archeologického kulturního dědictví, sjednocení různorodých přístupů jednotlivých států a podpora výměny informací a zkušeností. Úmluva byla podepsána v maltské Vallettě dne 16. ledna 1992, v platnost vstoupila dne 25. května 1995. Maltská konvence je v případě rozporů nadřazena národním zákonům, v případě ČR Zákonu o státní památkové péči.
rdf:langString
Die Konvention von Malta beinhaltet das Europäische Übereinkommen zum Schutz des Archäologischen Erbes (revidiert; SEV Nr. 143). Sie wurde am 16. Januar 1992 bei der 3rd European Conference of Ministers for the Cultural Heritage in Valletta/Malta vorgelegt. Sie trat am 25. Mai 1995 in Kraft. Die Inhalte wurden seit 1990 innerhalb des Programms des Cultural Heritage Committee (CC-PAT) erarbeitet. Die revidierte Fassung aktualisiert das im Jahr 1969 getroffene Abkommen zum selben Thema (ETS Nr. 66).
rdf:langString
The Valletta Treaty (formally the European Convention on the Protection of the Archaeological Heritage (Revised), also known as the Malta Convention) is a multilateral treaty of the Council of Europe. The 1992 treaty aims to protect the European archaeological heritage "as a source of European collective memory and as an instrument for historical and scientific study". All remains and objects and any other traces of humankind from past times are considered to be elements of the archaeological heritage. The archaeological heritage shall include structures, constructions, groups of buildings, developed sites, moveable objects, monuments of other kinds as well as their context, whether situated on land or under water." (Art. 1)
rdf:langString
Het Verdrag van Malta is een verdrag dat in 1992 werd ondertekend door de lidstaten van de Raad van Europa. Het Verdrag van Malta, ook wel de Conventie van Malta of het Verdrag van Valletta genoemd, beoogt het cultureel erfgoed dat zich in de bodem bevindt beter te beschermen. Het gaat om archeologische resten als nederzettingen, grafvelden, en gebruiksvoorwerpen. Uitgangspunt van het verdrag is dat het archeologische erfgoed integrale bescherming nodig heeft en krijgt. Dit is gevat in drie principes: Andere belangrijke bepalingen uit het verdrag zijn:
rdf:langString
Europejska konwencja o ochronie dziedzictwa archeologicznego, popularnie zwana konwencją maltańską – konwencja otwarta do podpisu pod auspicjami Rady Europy w Valletcie na Malcie 16 stycznia 1992. Konwencja weszła w życie 25 maja 1995, po uzyskaniu ratyfikacji przez cztery państwa. Obecnie stronami Konwencji jest 45 państw. Konwencja zastąpiła wcześniejszą Europejską Konwencję o ochronie dziedzictwa archeologicznego, podpisaną w Londynie 6 maja 1969 Potrzeba opracowania tekstu Konwencji wynikła z: Wcześniej, 3 października 1985, w Grenadzie została podpisana . Polska przystąpiła do niej w 2011.
rdf:langString
rdf:langString
معاهدة فاليتا
rdf:langString
Maltská konvence
rdf:langString
Europäisches Übereinkommen zum Schutz des archäologischen Erbes (revidiert)
rdf:langString
Verdrag van Malta
rdf:langString
Europejska konwencja o ochronie dziedzictwa archeologicznego
rdf:langString
Valletta Treaty
rdf:langString
Valletta Treaty
xsd:integer
3761425
xsd:integer
1121542948
xsd:integer
4
rdf:langString
Secretary General of the Council of Europe
xsd:integer
45
xsd:date
1992-01-16
rdf:langString
English and French
rdf:langString
European Convention on the Protection of the Archaeological Heritage
xsd:date
1995-05-25
rdf:langString
Maltská konvence neboli Úmluva o ochraně archeologického dědictví Evropy je mezinárodní dohoda, jejímž cílem je především ochrana evropského archeologického kulturního dědictví, sjednocení různorodých přístupů jednotlivých států a podpora výměny informací a zkušeností. Úmluva byla podepsána v maltské Vallettě dne 16. ledna 1992, v platnost vstoupila dne 25. května 1995. Cílem úmluvy je ochraňovat archeologické dědictví „jako zdroj evropské kolektivní paměti a jako nástroj historického a vědeckého studia“ (článek 1). Součástí archeologického dědictví jsou podle Maltské konvence „jakékoli stopy po lidstvu z minulých období, jejichž uchování a studium umožňuje sledovat vývoj historie lidstva a jeho vztah k přirozenému prostředí“. To zahrnuje veškeré stavby, konstrukce, skupiny budov, zastavěná území, movité objekty a další památky, nacházející se jak na souši, tak pod vodou (článek 1). Zúčastněné strany se zavazují právně zajistit ochranu archeologického dědictví a zabránit nezákonným a neodborným vykopávkám i jinému narušování archeologického dědictví (článek 2, 3 a 4). Při archeologickém výzkumu by měly být upřednostňovány nedestruktivní metody (článek 3). Článek 5 pojednává o účasti archeologů na tvorbě územních plánů tak, aby byly minimalizovány nepříznivé dopady stavební činnosti na archeologické dědictví. Každá zúčastněná strana se také zavazuje zajistit veřejné financování archeologických výzkumů (článek 6) a zamezit nezákonnému obchodování s archeologickým dědictvím (článek 10). Úmluva dále signatáře zavazuje k rozvoji vzdělávacích aktivit, k podpoře zpřístupnění archeologických památek a rozvíjení veřejného povědomí o hodnotě archeologického dědictví (článek 9), k publikaci a výměně informací o prováděných výzkumech (články 7 a 8) i ke vzájemné technické a vědecké pomoci prostřednictvím výměny zkušeností a expertů (článek 12). Maltská konvence je v případě rozporů nadřazena národním zákonům, v případě ČR Zákonu o státní památkové péči.
rdf:langString
إن معاهدة فاليتا (رسميًا الاتفاقية الأوروبية بشأن حماية التراث الأثري (منقحة)، والمعروفة أيضًا باسم اتفاقية مالطا) هي معاهدة متعددة الأطراف لـمجلس أوروبا. وتهدف المعاهدة التي وقعت عام 1992 إلى حماية التراث الأثري الأوروبي باعتباره مصدرًا للذاكرة الجماعية الأوروبية وكأداة للدراسة التاريخية والعلمية. وتعتبر جميع البقايا والأشياء وأي آثار أخرى للبشر من العصور الماضية هي عناصر التراث الأثري. ويشمل التراث الأثري الهياكل والمنشآت ومجموعات المباني والمواقع المتقدمة والأشياء المنقولة وآثارًا من أنواع أخرى وكذلك حالتها، سواءً كانت موجودة على الأرض أو تحت الماء.“ (Art. 1) اتفاقية مالطا هي معاهدة دولية ملزمة قانونًا داخل أوروبا. فهي تضع الاتفاقية المنقحة في إطار أنشطة مجلس أوروبا بشأن التراث الثقافي منذ أن دخلت الاتفاقية الثقافية الأوروبية حيز التنفيذ. تتعامل الاتقافية مع حماية التراث الأثري والحفاظ عليه وإجراء الأبحاث العلمية عنه في أوروبا. وبخاصة، تركز الاتفاقية المنقحة على مشكلة الحفاظ على التراث الأثري في وجه مشاريع التنمية. وتتمثل التهديدات الأخرى للتراث الأثري في:
* الكوارث الطبيعية
* عمليات التنقيب غير المشروعة وغير العلمية
* غياب الوعي العام وفقًا للمقدمة، تُعد أهداف الاتفاقية المنقحة هي:
* دمج البحث الأثري للتراث الأثري وحمايته في سياسات التخطيط الحضري والإقليمي
* إيجاد عمليات تعاون وتشاور بين علماء الآثار ومطوري المشاريع
* وضع معايير للتمويل وطرق الحفاظ على الآثار المستخدمة في دراسة «معرفة تاريخ البشرية»
* تعزيز الإجراءات التعليمية والوعي العام بضرورة حماية التراث الأثري والبحث عنه في أوروبا
* تعزيز العمل المشترك التعاوني الدولي بين جميع البلدان الأوروبية في مجال إدارة الموارد الأثرية عن طريق تطوير وتبادل المعلومات العلمية ذات الصلة والتقنيات والخبرات.
rdf:langString
Die Konvention von Malta beinhaltet das Europäische Übereinkommen zum Schutz des Archäologischen Erbes (revidiert; SEV Nr. 143). Sie wurde am 16. Januar 1992 bei der 3rd European Conference of Ministers for the Cultural Heritage in Valletta/Malta vorgelegt. Sie trat am 25. Mai 1995 in Kraft. Die Inhalte wurden seit 1990 innerhalb des Programms des Cultural Heritage Committee (CC-PAT) erarbeitet. Die revidierte Fassung aktualisiert das im Jahr 1969 getroffene Abkommen zum selben Thema (ETS Nr. 66). Deutschland hat den revidierten Vertrag am 16. Januar 1992 unterzeichnet und am 9. Oktober 2002 ratifiziert. Das lokale Inkrafttreten war am 23. Juli 2003.
rdf:langString
The Valletta Treaty (formally the European Convention on the Protection of the Archaeological Heritage (Revised), also known as the Malta Convention) is a multilateral treaty of the Council of Europe. The 1992 treaty aims to protect the European archaeological heritage "as a source of European collective memory and as an instrument for historical and scientific study". All remains and objects and any other traces of humankind from past times are considered to be elements of the archaeological heritage. The archaeological heritage shall include structures, constructions, groups of buildings, developed sites, moveable objects, monuments of other kinds as well as their context, whether situated on land or under water." (Art. 1) The Valletta Convention is an international legally binding treaty within Europe. It places the revised Convention in the framework of activities of the Council of Europe concerning the cultural heritage since the European Cultural Convention came into force. It deals with the protection, preservation and scientific research of archaeological heritage in Europe. In particular, the revised Convention focuses on the problem of conservation of archaeological heritage in the face of development projects. Other threats to the archaeological heritage are:
* Natural disasters
* Illicit and unscientific excavations
* Lack of public awareness In accordance with the Preamble, objectives of the revised Convention are:
* To integrate the conservation and archaeological investigation of archaeological heritage in urban and regional planning policies;
* To establish a co-operation and consultation processes between archaeologists, and project developers;
* To set standards for funding and archaeological and conservational methods used in studying the “knowledge of the history of mankind”;
* To promote educational actions and public awareness of the necessity of the protection and investigation of archaeological heritage in Europe; and
* To foster international co-operation and joint action among all European countries in the field of archaeological resource management by means of developing and exchanging relevant scientific information, technologies and expertise.
rdf:langString
Het Verdrag van Malta is een verdrag dat in 1992 werd ondertekend door de lidstaten van de Raad van Europa. Het Verdrag van Malta, ook wel de Conventie van Malta of het Verdrag van Valletta genoemd, beoogt het cultureel erfgoed dat zich in de bodem bevindt beter te beschermen. Het gaat om archeologische resten als nederzettingen, grafvelden, en gebruiksvoorwerpen. Uitgangspunt van het verdrag is dat het archeologische erfgoed integrale bescherming nodig heeft en krijgt. Dit is gevat in drie principes:
* Streven naar behoud in situ van archeologische waarden. De bodem is de beste garantie voor een goede conservering van archeologische resten (artikel 4).
* Tijdig rekening houden in de ruimtelijke ordening met de mogelijkheid of aanwezigheid van archeologische waarden, zodat er nog ruimte is voor archeologievriendelijke alternatieven (artikel 5). Zo wordt voorgesteld om steeds vooraf onderzoek te laten doen naar de mogelijke aanwezigheid van archeologische waarden om het bodemarchief beter te beschermen en om onzekerheden tijdens de bouw van bijvoorbeeld nieuwe wijken te beperken. Op deze manier kan daar bij de ontwikkeling van de plannen zo veel mogelijk rekening mee worden gehouden.
* Er moet een bekostigingsmodel aanwezig zijn dat voldoende financiële middelen voor bescherming en onderzoek garandeert (artikel 6). Andere belangrijke bepalingen uit het verdrag zijn:
* Artikel 9: Communicatie met het publiek.
* Artikel 12: Uitwisseling van kennis en archeologiedeskundigen tussen de landen.
rdf:langString
Europejska konwencja o ochronie dziedzictwa archeologicznego, popularnie zwana konwencją maltańską – konwencja otwarta do podpisu pod auspicjami Rady Europy w Valletcie na Malcie 16 stycznia 1992. Konwencja weszła w życie 25 maja 1995, po uzyskaniu ratyfikacji przez cztery państwa. Obecnie stronami Konwencji jest 45 państw. Tekst Konwencji opracowany został na podstawie wcześniejszego dokumentu – Karty Ochrony i Zarządzania Dziedzictwem Archeologicznym (zwanej ), przyjętej w roku 1990 przez Międzynarodową Radę do spraw Zabytków i Miejsc Zabytkowych (ICOMOS) na konferencji w Lozannie w Szwajcarii. Konwencja zastąpiła wcześniejszą Europejską Konwencję o ochronie dziedzictwa archeologicznego, podpisaną w Londynie 6 maja 1969 Potrzeba opracowania tekstu Konwencji wynikła z:
* zmiany filozofii ochrony zabytków archeologicznych w kierunku większego nacisku na zachowanie stanowisk archeologicznych, a nie na ich badanie wykopaliskowe, które jest metodą niszczącą;
* przyjęcia zasady kto niszczy, ten płaci w odniesieniu do inwestycji niszczących stanowiska archeologiczne;
* konieczności podejmowania działań wyprzedzających niszczenie stanowisk archeologicznych przez inwestycje, a mianowicie wcześniejszego rozpoznania zasobów archeologicznych i uzwględnienia map archeologicznych w planowaniu przestrzennym na wszystkich poziomach. Najważniejszym rezultatem Konwencji Maltańskiej jest zapewnienie, że żadna inwestycja nie będzie niszczyła stanowisk archeologicznych bez przeprowadzenia wcześniejszych wykopalisk ratowniczych. Skutkiem wprowadzenia w życie tej zasady stało się:
* uwzględnianie obecności stanowisk archeologicznych w ocenach oddziaływania inwestycji na środowisko;
* zwiększenie liczby wykopalisk ratowniczych i radykalne zmniejszenie liczby wykopalisk podejmowanych w celach czysto badawczych (na stanowiskach archeologicznych niezagrożonych zniszczeniem);
* zwiększenie zapotrzebowania na instytucje i firmy archeologiczne, które mogą prowadzić wykopaliska ratownicze w trudnych warunkach (np. zimą); to z kolei doprowadziło w wielu krajach do powstania tzw. archeologii komercyjnej lub kontraktowej, czyli pojawienia się licznych prywatnych firm wykopaliskowych. Konwencja sporządzona została w językach angielskim i francuskim, depozytariuszem jest sekretarz generalny Rady Europy. Wcześniej, 3 października 1985, w Grenadzie została podpisana . Polska przystąpiła do niej w 2011.
xsd:nonNegativeInteger
15995