Uranocentrodon
http://dbpedia.org/resource/Uranocentrodon an entity of type: WikicatTriassicAmphibians
L'uranocentrodonte (Uranocentrodon senekalensis) è un anfibio estinto, appartenente ai temnospondili. Visse nel Permiano superiore (circa 252 milioni di anni fa) e i suoi resti fossili sono stati ritrovati in Sudafrica.
rdf:langString
ウラノケントロドン（Uranocentrodon、ウラノセントロドン）は、古生代ペルム紀最末期、もしくは中生代三畳紀最初期の、ゴンドワナ大陸（現在のアフリカ南部や南アメリカを含む）に生息していた原始的両生類。分椎目 リネスクス科に分類される。化石は南アフリカ共和国、および、南アメリカから発見されている。 知られている最大個体で全長3.75mに達するという、大型の両生類である。
rdf:langString
Uranocentrodon is an extinct genus of the family Rhinesuchidae. Known from a 50 centimetres (20 in) skull, Uranocentrodon was a large predator with a length up to 3.75 metres (12.3 ft). Originally named Myriodon by van Hoepen in 1911, it was transferred to a new genus on account of the name being preoccupied in 1917. It has been synonymized with Rhinesuchus, but this has not been widely supported. It was also originally considered to be of Triassic age, but more recent analysis has placed its age as just below the Permian-Triassic boundary.
rdf:langString
Uranocentrodon is een geslacht van uitgestorven temnospondyle Batrachomorpha (basale "amfibieëen") uit de familie Rhinesuchidae. Bekend van een schedel van vijftig centimeter lang, was Uranocentrodon een groot roofdier met een lengte tot 375 centimeter. Oorspronkelijk benoemd als door van Hoepen in 1911, werd het in 1917 overgebracht naar een nieuw geslacht omdat die naam al bezet bleek te zijn. Het is synoniem geworden met Rhinesuchus, maar dit werd niet breed ondersteund. Het werd oorspronkelijk ook beschouwd als uit het Trias, maar meer recente analyse heeft zijn leeftijd net onder de Perm-Trias-grens geplaatst.
rdf:langString
Uranocentrodon senekalensis Uranocentrodon Reconstitution d'Uranocentrodon senekalensis. Genre † Uranocentrodonvan Hoepen, 1917 Espèce † Uranocentrodon senekalensisvan Hoepen, 1911 Synonymes
* Myriodon senekalensis van Hoepen, 1911 (préoccupée)
rdf:langString
Uranocentrodon – rodzaj płaza z rzędu temnospondyli. Żył około 250 milionów lat temu. Nie jest pewne, czy czas jego występowania przypada na koniec permu (czangsing) czy może na początek triasu (ind). Kilka kompletnych szkieletów tego zwierzęcia odkryto na terenie południowej Afryki w formacji zawierającej również szczątki lystrozaurów. Tereny występowania uranocentrodona stanowiły w owym czasie centralne rejony Pangei.
rdf:langString
rdf:langString
Uranocentrodon
rdf:langString
Uranocentrodon senekalensis
rdf:langString
ウラノケントロドン
rdf:langString
Uranocentrodon
rdf:langString
Uranocentrodon
rdf:langString
Uranocentrodon
rdf:langString
Uranocentrodon
xsd:integer
16866248
xsd:integer
1118758270
rdf:langString
van Hoepen, 1917
xsd:integer
2599
rdf:langString
Reconstruction
rdf:langString
*Myriodon senekalensis (van Hoepen, 1911 )
rdf:langString
Uranocentrodon
rdf:langString
Uranocentrodon senekalensis
rdf:langString
rdf:langString
Uranocentrodon senekalensis Uranocentrodon Reconstitution d'Uranocentrodon senekalensis. Genre † Uranocentrodonvan Hoepen, 1917 Espèce † Uranocentrodon senekalensisvan Hoepen, 1911 Synonymes
* Myriodon senekalensis van Hoepen, 1911 (préoccupée) Uranocentrodon (littéralement « palais aux dents ») est un genre éteint d'amphibiens temnospondyles appartenant à la famille également éteinte des rhinésuchidés, ayant vécu durant la toute fin du Permien (Changhsingien), dans ce qui est aujourd'hui l'Afrique du Sud. Une seule espèce est connue, Uranocentrodon senekalensis, nommé à l'origine Myriodon par le paléontologue E.C.N. van Hoepen en 1911, avant d'être transféré par la suite dans un nouveau genre en raison de la préoccupation du nom en 1917. Connu à partir d'un crâne mesurant 50 centimètres de long, Uranocentrodon était un grand prédateur ayant une longueur estimé jusqu'à 3,75 mètres. Il a été proposé que ce taxon serait un probable synonyme de Rhinesuchus, mais cela n'est pas largement soutenu. Il était également considéré à l'origine comme ayant vécu durant le Trias, mais une analyse plus récente place son âge juste en dessous de la limite Permien-Trias.
rdf:langString
L'uranocentrodonte (Uranocentrodon senekalensis) è un anfibio estinto, appartenente ai temnospondili. Visse nel Permiano superiore (circa 252 milioni di anni fa) e i suoi resti fossili sono stati ritrovati in Sudafrica.
rdf:langString
ウラノケントロドン（Uranocentrodon、ウラノセントロドン）は、古生代ペルム紀最末期、もしくは中生代三畳紀最初期の、ゴンドワナ大陸（現在のアフリカ南部や南アメリカを含む）に生息していた原始的両生類。分椎目 リネスクス科に分類される。化石は南アフリカ共和国、および、南アメリカから発見されている。 知られている最大個体で全長3.75mに達するという、大型の両生類である。
rdf:langString
Uranocentrodon is an extinct genus of the family Rhinesuchidae. Known from a 50 centimetres (20 in) skull, Uranocentrodon was a large predator with a length up to 3.75 metres (12.3 ft). Originally named Myriodon by van Hoepen in 1911, it was transferred to a new genus on account of the name being preoccupied in 1917. It has been synonymized with Rhinesuchus, but this has not been widely supported. It was also originally considered to be of Triassic age, but more recent analysis has placed its age as just below the Permian-Triassic boundary.
rdf:langString
Uranocentrodon is een geslacht van uitgestorven temnospondyle Batrachomorpha (basale "amfibieëen") uit de familie Rhinesuchidae. Bekend van een schedel van vijftig centimeter lang, was Uranocentrodon een groot roofdier met een lengte tot 375 centimeter. Oorspronkelijk benoemd als door van Hoepen in 1911, werd het in 1917 overgebracht naar een nieuw geslacht omdat die naam al bezet bleek te zijn. Het is synoniem geworden met Rhinesuchus, maar dit werd niet breed ondersteund. Het werd oorspronkelijk ook beschouwd als uit het Trias, maar meer recente analyse heeft zijn leeftijd net onder de Perm-Trias-grens geplaatst.
rdf:langString
Uranocentrodon – rodzaj płaza z rzędu temnospondyli. Żył około 250 milionów lat temu. Nie jest pewne, czy czas jego występowania przypada na koniec permu (czangsing) czy może na początek triasu (ind). Kilka kompletnych szkieletów tego zwierzęcia odkryto na terenie południowej Afryki w formacji zawierającej również szczątki lystrozaurów. Tereny występowania uranocentrodona stanowiły w owym czasie centralne rejony Pangei. Całkowita długość tego płaza wynosiła 375 cm. Płaska głowa mierzyła około 50 cm długości. Miednica wykazuje analogie w budowie do miednicy Eryops, co wskazuje na przystosowanie do życia na lądzie. Jednak elementy szczątków kości nadgarstka i kostki nie uległy skostnieniu, co wskazuje, że zwierzę musiało wieść wodny żywot. W związku z tym uważa się, że Uranocentrodon żył głównie w wodzie, mogąc jednak ją na krótko opuścić w razie potrzeby. Przez pewien czas klasyfikowano zwierzę jako przedstawiciela rodziny Uranocentrodontidae Romer, 1947. Jednak obecnie uważa się go za członka Rhinesuchidae Watson, 1919. Był prawdopodobnie ostatnim dużym płazem z tej grupy.
xsd:nonNegativeInteger
11240