Upper case
http://dbpedia.org/resource/Upper_case an entity of type: Thing
Majusklo (aŭ grandlitero aŭ ĉeflitero) estas unu el du formoj, kiujn povas havi ĉiu litero de la Esperanta alfabeto kaj de aliaj duusklaj alfabetoj (novlatinaj, cirilaj, novgreka). La dua formo estas minusklo aŭ „malgranda litero“. Jen la majuskloj de Esperanto (en la tabelo ĉe la dekstra rando):
rdf:langString
Letra larria edo maiuskula letra xehearekin erkatuta handiagoa den letra mota da, era berezikoa. Puntuaren ondoren, izen berezien hasieran eta sigletan ipintzen da, besteak beste. Latindar alfabetoan, letra larriak A, B, C, D... dira. Halere, hauexek osatzen zuten latinez hasieran erabiltzen ziren bakarrak, letra xeheak asmatu ziren arte.
rdf:langString
En diversos alfabetos, las letras mayúsculas son letras que tienen mayor tamaño y por lo general distinta forma que las minúsculas, con las que contrastan. En el caso del alfabeto latino, del latín original solo se conserva ese conjunto de letras, que ―cuando posteriormente se desarrollaron las minúsculas actuales― se convertirán en las mayúsculas.
rdf:langString
Il maiuscolo (dal diminutivo del latino maius «maggiore») è una grafia delle lettere dell'alfabeto che, in contrapposizione con quella minuscola, si evidenzia per maggiori dimensioni o per altri dettagli grafici.
rdf:langString
大文字（おおもじ、英: capital letter, upper case） は、ギリシア文字やそれから派生したスクリプト（文字体系）で、文頭や固有名詞のはじめなどに使う大きな字形の文字である。本来は大文字のみで記述してきたが、筆記を簡単にするために角を丸めたりした文字から小文字が現れると、大文字と小文字がひとつの文・単語の中で混在して用いられるようになった。 大文字と小文字の区別があるスクリプトは、ギリシア文字・ラテン文字・キリル文字・アルメニア文字・デザレット文字などである。グルジア文字のフツリ (Khutsuri) には大文字のみがある。
rdf:langString
Majuskuła (wersalik, wielka litera, duża litera) – każda z dużych liter alfabetu, tj. większego formatu i innego kształtu w stosunku do małej. W ortografii polskiej stawiana jest na początku nazwy własnej i wyrazu rozpoczynającego nowe zdanie, a także w skrótowcach i niektórych oznaczeniach (np. jednostek miar). Majuskuła jest antonimem minuskuły.
rdf:langString
Versaler, vardagligt stora bokstäver, är den "större" varianten av alfabetets bokstäver i tryckt text (exempelvis A, B, C, ...), i motsats till gemener.
rdf:langString
Велика літера (заголовна буква) — термін у галузі поліграфічного оформлення і виконання видань та орфографії. Визначає розмір і форму літери. У кириличній абетці великими літерами є А, Б, В, і так далі, малими а, б, в і так далі. У деяких мовах, наприклад, грузинській та арабській, немає розрізнення букв на великі та малі.
rdf:langString
La majúscula és la versió més grossa de les lletres d'un determinat alfabet. En l'alfabet llatí, les lletres majúscules són: A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K,L M, N, O, P, Q, R, S, T, U, V, X, Y, Z Originalment els alfabets grec i llatí només tenien una única forma per a cada una de les lletres (que correspon a les actuals majúscules). Les minúscules (a, b, c, ... x, y, z) van aparèixer més tard per deformació de les majúscules en l'escriptura cursiva. Actualment, les majúscules es fan servir:
rdf:langString
Die Majuskel (Plural Majuskeln, von lateinisch māiusculus ‚etwas größer‘) ist in der Typografie ein Fachbegriff für die Großbuchstaben des Alphabets sowie für eine ausschließlich aus Großbuchstaben bestehende Schriftart (Majuskelschrift). Minuskel ist die entsprechende Bezeichnung für einen Kleinbuchstaben oder eine aus Kleinbuchstaben bestehende Schriftart. Beide unterscheiden sich äußerlich nicht vornehmlich in der Größe, sondern in der Typografie.
rdf:langString
Capitale et majuscule désignent, en écriture manuscrite ou mécanique, typographique ou informatique, une forme de lettre de plus grande taille que la lettre courante, appelée « minuscule » ou « bas-de-casse », utilisée soit en initiale de mot, soit pour mettre en évidence des phrases ou des mots entiers.
rdf:langString
Een kapitaal, grote letter, bovenkast, hoofdletter of majuskel is een letter die de kapitaalhoogte heeft en zeer kleine of geheel ontbrekende stok en staart. Kapitalen zijn het tegenovergestelde van de onderkast (de kleine letters). De kapitaal komt het meest voor als hoofdletter: aan het begin van een naam, aan het begin van een zin, topografische namen en feestdagen. Maar kapitalen worden ook gebruikt in afkortingen (bijvoorbeeld DNS of DHCP). Een kapitaal is dus niet per definitie een hoofdletter, maar een hoofdletter is wel altijd een kapitaal.
rdf:langString
Прописна́я бу́ква (загла́вная бу́ква, больша́я бу́ква) — буква, размер которой больше строчной буквы. Иногда отличается от строчной буквы графемой. Во многих языках прописные буквы используются в начале первого слова предложения, в начале собственных имён или существительных, зачастую в начале каждой строки стихотворного текста. Часто их используют для выделения. Так, например, в заглавиях слова́ или целые фразы могут состоять только из прописных букв. Одними прописными или сочетанием прописных и строчных могут писаться аббревиатуры.
rdf:langString
大写字母或大写体是许多拼音字母的其中一种写体形式，例如A, B, C等。 大写体有时又称做上层字盘体（uppercase）。因为西方在过去活字印刷体期，凡大写字体都会放在抽屜的上层，故也有此別称。 大写体一般和小写体的字体高度觅度是有明显分別的，但在有些语言中也不分大小写，希腊字母、拉丁字母在发明初期，只有一种字体，即大写体。很多全音素文字与辅音音素文字的书写系统，如阿拉伯字母、希伯来字母、提非纳文字、传统蒙古文、谚文、中文等均不区分大小写。 大寫體的用途多半是 1.
* 用於一句的句首。 2.
* 縮寫。 3.
* 增加易讀性。例如招牌和標籤。 4.
* 在某些語言中，有強調的效果。 5.
* 人名和地名等专有名词。
* 在德语，所有的名词都要用大写字母开头，是使用大写字母最多的语言。
* 在英语，只有专有名词和由它们衍生的形容词用大写字母开头，如China和Chinese。
* 在法语，专有名词衍生的形容词则只能用小写字母，如Chine和chinois。
* 在俄语，除非全部大写以外，有三个字母的大写形式罕用（Ъ、Ы、Ь），因为这三个字母通常不会出词首。
* 在汉语拼音，中华人民共和国国家标准GB/T 16159—1996《汉语拼音正词法基本规则》4.9规定，专有名词的第一个字母大写。
rdf:langString
rdf:langString
Majúscula
rdf:langString
Majuskel
rdf:langString
Majusklo
rdf:langString
Letra larri
rdf:langString
Mayúscula
rdf:langString
Capitale et majuscule
rdf:langString
Maiuscolo
rdf:langString
大文字
rdf:langString
Kapitaal (typografie)
rdf:langString
Majuskuła
rdf:langString
Upper case
rdf:langString
Прописная буква
rdf:langString
Versal
rdf:langString
Велика літера
rdf:langString
大寫字母
xsd:integer
154384
xsd:integer
1033589179
rdf:langString
La majúscula és la versió més grossa de les lletres d'un determinat alfabet. En l'alfabet llatí, les lletres majúscules són: A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K,L M, N, O, P, Q, R, S, T, U, V, X, Y, Z Originalment els alfabets grec i llatí només tenien una única forma per a cada una de les lletres (que correspon a les actuals majúscules). Les minúscules (a, b, c, ... x, y, z) van aparèixer més tard per deformació de les majúscules en l'escriptura cursiva. Actualment, les majúscules es fan servir:
* Com a primera lletra dels noms propis (i dels substantius en general en alguns idiomes com l'alemany)
* Al començament de les frases
* Per a les inicials
* A vegades, per a destacar els títols i encapçalaments
* A vegades, en signes i etiquetes
* Per als numerals romans (de vegades com versaletes)
rdf:langString
Die Majuskel (Plural Majuskeln, von lateinisch māiusculus ‚etwas größer‘) ist in der Typografie ein Fachbegriff für die Großbuchstaben des Alphabets sowie für eine ausschließlich aus Großbuchstaben bestehende Schriftart (Majuskelschrift). Minuskel ist die entsprechende Bezeichnung für einen Kleinbuchstaben oder eine aus Kleinbuchstaben bestehende Schriftart. Beide unterscheiden sich äußerlich nicht vornehmlich in der Größe, sondern in der Typografie. Großbuchstaben werden auch als Versalien bezeichnet, abgeleitet von lateinisch versus („Zeile“, „Vers“). Ursprünglich waren damit die großen, oft ausgeschmückten Anfangsbuchstaben von Absätzen oder Verszeilen in alten Handschriften und frühen Drucken gemeint (Lombarden).
rdf:langString
Majusklo (aŭ grandlitero aŭ ĉeflitero) estas unu el du formoj, kiujn povas havi ĉiu litero de la Esperanta alfabeto kaj de aliaj duusklaj alfabetoj (novlatinaj, cirilaj, novgreka). La dua formo estas minusklo aŭ „malgranda litero“. Jen la majuskloj de Esperanto (en la tabelo ĉe la dekstra rando):
rdf:langString
Letra larria edo maiuskula letra xehearekin erkatuta handiagoa den letra mota da, era berezikoa. Puntuaren ondoren, izen berezien hasieran eta sigletan ipintzen da, besteak beste. Latindar alfabetoan, letra larriak A, B, C, D... dira. Halere, hauexek osatzen zuten latinez hasieran erabiltzen ziren bakarrak, letra xeheak asmatu ziren arte.
rdf:langString
En diversos alfabetos, las letras mayúsculas son letras que tienen mayor tamaño y por lo general distinta forma que las minúsculas, con las que contrastan. En el caso del alfabeto latino, del latín original solo se conserva ese conjunto de letras, que ―cuando posteriormente se desarrollaron las minúsculas actuales― se convertirán en las mayúsculas.
rdf:langString
Capitale et majuscule désignent, en écriture manuscrite ou mécanique, typographique ou informatique, une forme de lettre de plus grande taille que la lettre courante, appelée « minuscule » ou « bas-de-casse », utilisée soit en initiale de mot, soit pour mettre en évidence des phrases ou des mots entiers. En typographie, certains auteurs distinguent capitale et majuscule. Une capitale possède un glyphe (tracé d’une lettre) différent de celui d’une minuscule, un simple format. Une majuscule est un emplacement initial déterminé par les règles d’orthotypographie, qui se réalise la plupart du temps comme une capitale.
rdf:langString
Il maiuscolo (dal diminutivo del latino maius «maggiore») è una grafia delle lettere dell'alfabeto che, in contrapposizione con quella minuscola, si evidenzia per maggiori dimensioni o per altri dettagli grafici.
rdf:langString
Een kapitaal, grote letter, bovenkast, hoofdletter of majuskel is een letter die de kapitaalhoogte heeft en zeer kleine of geheel ontbrekende stok en staart. Kapitalen zijn het tegenovergestelde van de onderkast (de kleine letters). De kapitaal komt het meest voor als hoofdletter: aan het begin van een naam, aan het begin van een zin, topografische namen en feestdagen. Maar kapitalen worden ook gebruikt in afkortingen (bijvoorbeeld DNS of DHCP). Een kapitaal is dus niet per definitie een hoofdletter, maar een hoofdletter is wel altijd een kapitaal. Het kapitaal-schrift stamt al uit de tijd van de Romeinen. Op vele plaatsen zijn de teksten te vinden met deze capitalis monumentalis of Romeins majuskelschrift, een beroemd voorbeeld is de zuil van Trajanus. De oorsprong gaat echter nog verder terug op het alfabet van de Grieken, die zelf weer schatplichtig waren aan de Phoeniciers. Kapitaal-schrift is dus veel ouder dan onderkast, wat pas in de Middeleeuwen ontwikkeld werd. De Romeinse kapitalen bleven vele eeuwen behouden in de vele inscripties in steen, op graven, steles en monumenten. Tijdens de Renaissance werd teruggegrepen op de vele oude voorbeelden die de Venetiaanse lettersnijders om zich heen zagen om hun kapitalen vorm te geven. De naam bovenkast stamt uit de tijd dat loden letters werden gebruikt om teksten te drukken. De letter van een corps werd gewoonlijk in twee letterladen weggeborgen, de bovenste lade bevatte de kapitalen, de onderste lade de kleine letters. Op deze manier werd bovenkast uiteindelijk synoniem aan kapitaal. Gelijk zo werd onderkast synoniem aan kleine letter. Het woord majuskel werd in de negentiende eeuw geleend van het Franse majuscule dat weer gebaseerd is op het Latijnse maiuscula littera (grotere letter).
rdf:langString
大文字（おおもじ、英: capital letter, upper case） は、ギリシア文字やそれから派生したスクリプト（文字体系）で、文頭や固有名詞のはじめなどに使う大きな字形の文字である。本来は大文字のみで記述してきたが、筆記を簡単にするために角を丸めたりした文字から小文字が現れると、大文字と小文字がひとつの文・単語の中で混在して用いられるようになった。 大文字と小文字の区別があるスクリプトは、ギリシア文字・ラテン文字・キリル文字・アルメニア文字・デザレット文字などである。グルジア文字のフツリ (Khutsuri) には大文字のみがある。
rdf:langString
Majuskuła (wersalik, wielka litera, duża litera) – każda z dużych liter alfabetu, tj. większego formatu i innego kształtu w stosunku do małej. W ortografii polskiej stawiana jest na początku nazwy własnej i wyrazu rozpoczynającego nowe zdanie, a także w skrótowcach i niektórych oznaczeniach (np. jednostek miar). Majuskuła jest antonimem minuskuły.
rdf:langString
Прописна́я бу́ква (загла́вная бу́ква, больша́я бу́ква) — буква, размер которой больше строчной буквы. Иногда отличается от строчной буквы графемой. Во многих языках прописные буквы используются в начале первого слова предложения, в начале собственных имён или существительных, зачастую в начале каждой строки стихотворного текста. Часто их используют для выделения. Так, например, в заглавиях слова́ или целые фразы могут состоять только из прописных букв. Одними прописными или сочетанием прописных и строчных могут писаться аббревиатуры. Разделение на прописные и строчные буквы присутствует в греческом, латинском, армянском, коптском и дезеретском алфавитах, а также в кириллице, Обэри-Окаимэ и Осейдже. В грузинском письме нет прописных букв как таковых, однако некоторые участки текста, например заголовки, могут набираться строчными буквами, построенными на манер прописных — между двумя воображаемыми горизонтальными линиями.
rdf:langString
Versaler, vardagligt stora bokstäver, är den "större" varianten av alfabetets bokstäver i tryckt text (exempelvis A, B, C, ...), i motsats till gemener.
rdf:langString
Велика літера (заголовна буква) — термін у галузі поліграфічного оформлення і виконання видань та орфографії. Визначає розмір і форму літери. У кириличній абетці великими літерами є А, Б, В, і так далі, малими а, б, в і так далі. У деяких мовах, наприклад, грузинській та арабській, немає розрізнення букв на великі та малі.
rdf:langString
大写字母或大写体是许多拼音字母的其中一种写体形式，例如A, B, C等。 大写体有时又称做上层字盘体（uppercase）。因为西方在过去活字印刷体期，凡大写字体都会放在抽屜的上层，故也有此別称。 大写体一般和小写体的字体高度觅度是有明显分別的，但在有些语言中也不分大小写，希腊字母、拉丁字母在发明初期，只有一种字体，即大写体。很多全音素文字与辅音音素文字的书写系统，如阿拉伯字母、希伯来字母、提非纳文字、传统蒙古文、谚文、中文等均不区分大小写。 大寫體的用途多半是 1.
* 用於一句的句首。 2.
* 縮寫。 3.
* 增加易讀性。例如招牌和標籤。 4.
* 在某些語言中，有強調的效果。 5.
* 人名和地名等专有名词。
* 在德语，所有的名词都要用大写字母开头，是使用大写字母最多的语言。
* 在英语，只有专有名词和由它们衍生的形容词用大写字母开头，如China和Chinese。
* 在法语，专有名词衍生的形容词则只能用小写字母，如Chine和chinois。
* 在俄语，除非全部大写以外，有三个字母的大写形式罕用（Ъ、Ы、Ь），因为这三个字母通常不会出词首。
* 在汉语拼音，中华人民共和国国家标准GB/T 16159—1996《汉语拼音正词法基本规则》4.9规定，专有名词的第一个字母大写。 有時候，姓氏完全大寫有助於辨認，因為不同地區的語言有不同的習慣表示姓名。世界語常常如此書寫姓名。例如：
* 毛澤東寫作MAO Zedong
* 喬治·華盛頓寫作George WASHINGTON
* 卡斯特罗写作Fidel Alejandro CASTRO Ruz
xsd:nonNegativeInteger
131