USS Santee (1855)

rdf:langString USS Santee (1855)

rdf:langString USS Santee – pierwszy okręt United States Navy noszący tę nazwę, a zarazem ostatnia fregata żaglowa, która weszła do służby. Jednostka została zaprojektowana jako fregata 44-działowa. Stępkę położono w 1820 w stoczni Portsmouth Naval Shipyard, ale z braku funduszy okręt długo pozostawał nieukończony na pochylni. Zwodowano go dopiero 16 lutego 1855, ale do służby wszedł po dalszych 6 latach – 9 czerwca 1861. Dowódcą jednostki został komandor Henry Eagle. Okręt wziął udział w wojnie secesyjnej, w marynarce Unii. „Santee” opuścił Portsmouth 20 czerwca 1861, kierując się do Hampton Roads, gdzie załadował amunicję, a 10 lipca wznowił podróż do Zatoki Meksykańskiej. 8 sierpnia w zatoce około 350 mil na południe od portu Pensacola na Florydzie, fregata zdobyła łamacz blokady – szkuner „C. P. Knapp”, po czym eskortowała go do Pensacoli. 27 października „Santee” zajął swój drugi pryz – brygantynę „Delta” w pobliżu Galveston, która próbowała wpłynąć do Galveston z ładunkiem soli z Liverpoolu. Krótko przed północą 7 listopada załoga fregaty podjęła w Zatoce Galveston wyprawę przy pomocy łodzi wiosłowych, by zająć i podpalić konfederacki uzbrojony parowiec „General Rusk”. W czasie tego wypadu, w wyniku manewrów mających zapobiec wykryciu przez przeciwnika, łodzie weszły na mieliznę. W tym momencie, z powodu utraty czynnika zaskoczenia, dowodzący wypadem porucznik zrezygnował z planów ataku na łamacz blokady i zwrócił swoją uwagę na konfederacki okręt strażniczy (ang lookout vessel) „Royal Yacht”. Po zaciętej walce wręcz, załoga fregaty pokonała konfederatów, podpaliła zdobyty szkuner i wróciła na „Santee” z tuzinem więźniów. Podczas akcji jeden załogant fregaty został zabity, a dwóch oficerów i sześciu marynarzy zostało rannych, z czego jeden śmiertelnie. 30 grudnia, po pościgu trwającym pięć-sześć mil, łodzie z „Santee” zajęły 14-tonowy szkuner konfederacki „Garonne”. Komandor Eagle używał później tego pryzu jako lichtugi. W styczniu 1862, po podzieleniu sił Unii w Zatoce Meksykańskiej na dwa dywizjony, „Santee” został przydzielony do Eskadry Blokadowej Zachodniej Zatoki (ang. ) dowodzonej przez komodora Davida Farraguta. Po reorganizacji okręt kontynuował aż do pory letniej działania blokadowe teksaskiego wybrzeża, głównie w pobliżu Galveston, po czym, gdy szkorbut osłabił siły załogi, a wielu załogantom skończył się czas zaciągu, okręt pożeglował na północ. 22 sierpnia dotarł do Bostonu, gdzie został wycofany ze służby w celu remontu 4 września. Po remoncie w , okręt został ponownie włączony do służby dokładnie miesiąc później i popłynął do Newport, aby służyć jako Amerykańskiej Akademii Morskiej, która została przeniesiona do tego miasta z Annapolis dla bezpieczeństwa, w związku z toczącą się wojną. W Newport uczniowie mieszkali, uczyli się i przygotowywali do służby na fregatach „Santee” i „Constitution”, co miało ich przygotować do służby dowódczej w Marynarce Unii. Po zakończeniu wojny secesyjnej Akademia Morska wróciła do Annapolis, więc „Santee” wraz z midszypmenami na pokładzie popłynął do tego portu, gdzie zakotwiczył 2 sierpnia 1865 w pobliżu . Tam kontynuował swoje zadania jako okręt szkolny. W następnym roku został szkolnym okrętem artyleryjskim. W tym samym czasie fregata zaczęła być używana jako hulk dla kandydatów na oficerów (midszypmenów), którzy zostali ukarani oraz dla studentów mających na pokładzie tego okrętu zaznać smaku „życia w marynarce”. Przed świtem 2 kwietnia 1912, po pół wieku służby jako okręt szkolny, „Santee” zatonął na swoim kotwicowisku. Próby podniesienia fregaty z dna okazały się nieskuteczne. Okręt został sprzedany Josephowi G. Hitnerowi z Filadelfii 2 sierpnia 1912, w rocznicę przybycia do Annapolis. Po sześciu miesiącach wysiłków okręt został podniesiony i 8 maja 1913 „Santee” opuścił na holu Annapolis i udał się do Bostonu, gdzie został spalony w celu odzyskania z kadłuba miedzi i mosiądzu.