USS Enterprise (CV-6)

rdf:langString USS Enterprise (CV-6)

rdf:langString USS Enterprise (CV-6) – amerykański lotniskowiec, nickname: The Galloping Ghost of the Oahu Coast, Big E, Lucky E, najliczniej udekorowany okręt II wojny światowej, który odegrał kluczową rolę w zwycięstwie United States Navy w wojnie na Pacyfiku. „Enterprise” był siódmym amerykańskim okrętem noszącym tę nazwę, chronologicznie szóstym w kolejności amerykańskim lotniskowcem i drugą jednostką typu Yorktown. Jednostka o wyporności standardowej 19 800 ton i długości pokładu 246,74 metra, została zwodowana 3 października 1936 roku w stoczni Newport News w Wirginii, przyjęta zaś do służby w United States Navy 12 maja 1938 roku. Operując w składzie Floty Pacyfiku, 7 grudnia 1941 roku nie znajdowała się w bazie Pearl Harbor, dzięki czemu uniknęła losu amerykańskich pancerników zniszczonych podczas japońskiego ataku na tamtejsze bazy wojskowe. Trzy dni później bombowce nurkujące Douglas SBD Dauntless z jej zatopiły I-70 – pierwszy w tej wojnie okręt podwodny utracony przez imperium japońskie. W lutym 1942 roku okręt wziął udział w rajdzie na wyspy Marshalla i Gilberta, w kwietniu zaś towarzyszył USS „Hornet” (CV-8) w rajdzie Doolittle’a. Z powodu wypadu na macierzyste wyspy japońskie nie wziął udziału w bitwie na Morzu Koralowym, był już jednak gotowy do największej bitwy 1942 roku, pod Midway. W starciu 4 czerwca SBD Dauntless z eskadr i VS-6 grupy lotniczej USS „Enterprise”, zatopiły trzy z czterech lotniskowców admirała Chūichi Nagumo, dwa dni zaś później ciężki krążownik „”. Na początku sierpnia tego roku „Enterprise” ochraniał amerykański desant na Guadalcanal, zaś jego samoloty pokładowe zestrzeliły wówczas 17 maszyn japońskich. 24 sierpnia 1942 roku podczas bitwy u wschodnich Wysp Salomona „Enterprise” został trafiony trzema bombami, powrócił więc do Pearl Harbor, gdzie przeszedł dwumiesięczny remont. Wziął następnie udział bitwie koło wysp Santa Cruz, gdzie ponownie został trafiony trzema bombami, był jednak w stanie nadal prowadzić operacje lotnicze, a nawet przyjąć samoloty z zatopionego wówczas „Horneta”. Po tej bitwie został tymczasowo jedynym amerykańskim lotniskowcem na Pacyfiku. 13 listopada samoloty torpedowe Grumman TBF Avenger ze grupy lotniczej „Enterprise” zatopiły uszkodzony pancernik „Hiei”, następnego zaś dnia eskadry okrętu zniszczyły konwój 11 statków z żołnierzami. Do połowy następnego roku przechodził planowy remont, 15 listopada 1943 roku natomiast samoloty torpedowe okrętu przeprowadziły pierwszy na świecie skuteczny nocny lotniczy atak torpedowy. W lutym 1944 roku „Enterprise” wziął udział w operacji Hailstone dokonując rajdu na największą japońską bazę morską poza samą Japonią w Truk. W czerwcu tego roku uczestniczył w bitwie na Morzu Filipińskim i związanym z nią „wielkim strzelaniu do indyków nad Marianami”. „Enterprise” kontynuował następnie działania aż do 14 maja 1945 roku, kiedy trzeci już kolejny atak kamikaze na okręt powiódł się, i okręt musiał udać się do Stanów Zjednoczonych na poważny remont, co zakończyło działania bojowe okrętu w wojnie. Za swoje zasługi wojenne Big E został udekorowany 19 medalami – co uczyniło go najbardziej udekorowanym okrętem US Navy. Jako taki był dobrym kandydatem do zachowania go w charakterze pomnika. Starania w tym zakresie okazały się jednak bezowocne, i w 1958 roku „Enterprise” został sprzedany na złom. Nazwę po nim przejął USS „Enterprise” (CVN-65) – pierwszy w historii lotniskowiec z napędem nuklearnym.