Tumulus culture

http://dbpedia.org/resource/Tumulus_culture an entity of type: WikicatArchaeologicalCultures

Mohylové kultury nebo komplex mohylových kultur je komplex příbuzných archeologických skupin, které existovaly ve střední době bronzové, přesněji v 15.–13. století př. n. l. rdf:langString
حضارة التلال الجنائزية (بالألمانية: Hügelgräberkultur) سادت أوروبا الوسطى خلال (حوالي 1600 ق.م حتى 1200 ق.م). rdf:langString
La culture des tumuli est une culture protohistorique caractérisée par la pratique de la sépulture par inhumation du corps des défunts qui s'est développée en Europe centrale à la période du bronze moyen, (environ : 1 600 - 1 200 ans av. J.-C.). rdf:langString
墳墓文化(英語:Tumulus culture)は紀元前1600年ごろから紀元前1200年にかけて存続した、中央ヨーロッパにおける中期青銅器時代の文化。 中心部はウーニェチツェ文化(en:Únětice culture)の範囲のうち西部にあたるバイエルン州とバーデン=ヴュルテンベルク州のあたり。ウーニェチツェ文化のうち、この西部地方における後継文化。なお、東部地方におけるウーニェチツェ文化の後継はトシュチニェツ文化。 骨壺墓地文化の西部群の諸文化へと引き継がれた。 死者はクルガン墳墓に埋葬されたため、墳墓文化と名づけられた。 rdf:langString
La cultura dei tumuli (in tedesco:Hügelgräberkultur) fu caratterizzata dalla pratica della sepoltura per inumazione del corpo dei defunti. Si sviluppò nell'Europa Centrale durante la media età del bronzo (dal 1600 a.C. ca. al 1200 a.C.). Fece seguito alla cultura di Unetice, occupandone il territorio oltre la Baviera e il Württemberg, estendendosi così dal Reno fini ai Carpazi occidentali, e dalle Alpi al Mar Baltico. La cultura dei tumuli fu seguita dalla cultura dei campi di urne nella tarda età del bronzo, che segnò il passaggio alla pratica della cremazione dei defunti. rdf:langString
분구문화(독일어: Hügelgräberkultur)는 기원전 1600년-기원전 1200년 중기 청동기 시대에 중앙유럽에서 두드러졌던 문화다. 우네티체 문화의 후속문화로, 오늘날의 바이에른과 뷔르템베르크 일대가 문화 중심지였다. 후기 청동기시대의 언필드 문화로 계승된다. 이름에서 시사하듯이 분구문화는 분구묘(흙무덤)에 사람을 매장한 것이 특징적이다. 분구문화는 전사집단의 문화였으며, 동쪽으로는 카르파티아 분지, 북쪽으로는 폴란드로 진출하여 요새화된 거주지들을 건설했다. rdf:langString
Krąg kultur mogiłowych – grupa kultur archeologicznych starszej epoki brązu. Jej nazwa bierze się od rozpowszechnionych w niej form pochówków, czyli mogił w postaci kopców (kurhany). rdf:langString
A Cultura dos Túmulos (em alemão, "Hügelgräberkultur") foi uma cultura arqueológica que se desenvolveu na Europa central durante a Idade do Bronze, entre 1600 a.C. e 1200 a.C. Este complexo cultural se espalhou pelas áreas anteriormente ocupadas pela Cultura Únětice: República Tcheca, centro e sul da Alemanha e oeste da Polônia. rdf:langString
Культура курганних поховань — група археологічних культур середнього й пізнього періодів бронзової доби. Була поширена на великій частини території Центральної й Східної Європи в 1500—1200 рр. до Р. Х. Представлена могильниками, поселеннями (вивчені слабко), скарбами бронзових речей і злитків. Виділяються головним чином на основі поховального обряду і ряду типів бронзових предметів, загальних для більшості місцевих субкультур. rdf:langString
La cultura dels túmuls (en alemany: Hügelgräberkultur) es va caracteritzar per la pràctica de l'enterrament per inhumació del cos dels morts en túmuls. Es va desenvolupar a Europa Central durant l'edat del bronze (entre el 1600 aC fins al 1200 aC). El 1902, l'arqueòleg alemany va distingir una sèrie d'horitzons culturals basats en la investigació d'objectes i túmuls de l'Edat del bronze dels períodes coberts per aquests horitzons culturals que apareixen a la taula de l'esquerra. La cultura dels túmuls era prevalent durant els períodes B, C1 i C2 de l'edat de bronze mitjà. rdf:langString
Tumuluen kultura Rhin ibaitik Karpatoetaraino eta Alpeetatik Itsaso Baltikoraino K.a. 1600 eta K.a. 1200 bitartean kultura arkeologiko nagusia izan zen, Unetice kultura ordezkatu zuena. Azken Brontze aroko kutxa-zelaien kulturak ordezkatu zuen. Tumuluen kultura berez garatu zen, maila handiko immigrazioak eragiten duen anabasarik gabe. Hego-ekialdeko hartu-eman ekonomikoa areagotu zen. Brontzearen erabilpena zabaldu zen, harrizko moldeetan egindako seriezko ekoizpenekin. rdf:langString
La cultura de los túmulos fue una cultura arqueológica que se desarrolló en Europa central durante el Bronce Medio, entre 1600 a. C. y 1200 a. C. Este complejo cultural se extendió por las áreas que ocupó anteriormente la cultura de Unetice: República Checa, centro y sur de Alemania y oeste de Polonia. Es frecuente el depósito de restos óseos de animales en los enterramientos, al igual que la existencia de enterramientos dobles. La producción de elementos de bronce se realizaba con moldes de piedra, lo cual permitió la proliferación de los adornos en metal. rdf:langString
Kebudayaan Hügelgräber (bahasa Jerman: Hügelgräberkultur), juga disebut sebagai kebudayaan Tumulus (bahasa Latin: Tumulus cultus), adalah kebudayaan arkeologis yang ditemukan di Eropa Tengah. Kebudayaan ini pernah berlangsung selama Zaman Perunggu Pertengahan (k. 1600 – 1200 SM). Kebudayaan ini merupakan kelanjutan dari kebudayaan Aunjetitzer. Pusat kebudayaannya adalah daerah yang sebelumnya ditempati oleh kebudayaan Aunjetitzer selain di Bayern dan Württemberg. Selanjutnya, kebudayaan Hügelgräber digantikan oleh kebudayaan Urnenfelder. * Rekonstruksi wanita dari Molzbach * * rdf:langString
The Tumulus culture (German:Hügelgräberkultur) dominated Central Europe during the Middle Bronze Age (c. 1600 to 1300 BC). It was the descendant of the Unetice culture. Its heartland was the area previously occupied by the Unetice culture, and its territory included parts of Germany, the Czech Republic, Austria, Switzerland, the Carpathian Basin, Poland and France. It was succeeded by the Late Bronze Age Urnfield culture. The Tumulus culture is distinguished by the practice of burying the dead beneath burial mounds (tumuli or kurgans). rdf:langString
De grafheuvelcultuur was een Midden-Europese archeologische cultuur tijdens de midden-bronstijd (1600 v.Chr. en 1200 v.Chr.). De cultuur verspreidde zich over gebieden die eerder door de Únětice-cultuur bezet waren: Tsjechië, Midden- en Zuid-Duitsland en West-Polen. Invloeden van de grafheuvelcultuur vindt men tot in Zuid-Scandinavië en bij de Elp-cultuur in Nederland. Vaak vindt men dierlijke beenderen bij begrafenissen, alsook dubbele begrafenissen. De productie van bronzen voorwerpen vond plaats met stenen gietmallen, hetgeen een wijde verspreiding van metalen ornamenten mogelijk maakte. rdf:langString
Культура курганных погребений 1) археологическая культура среднего и позднего периодов бронзового века (1600—1200 гг. до н. э.), распространённая в Центральной Европе. Возможно являлась продолжением унетицкой культуры и занимала те же земли, за исключением Баварии и Вюртемберга. В конце бронзового века ей наследовала культура полей погребальных урн.2) археологическая культура эпохи раннего железа, распространённая на территории Японии в 4—6 вв. н. э. Как видно из названия, для этих культур было характерно сооружение погребальных курганов. rdf:langString
Höggravskulturen eller på tyska Hügelgrabkultur, var en bronsålderskultur som existerade i Centraleuropa mellan 1800 och 1300 f.Kr. Höggravskulturen begravde som namnet antyder sina döda i stora gravhögar, något som också förekommer i Sverige under samma tid men fortsätter i Skandinavien ända till vikingatid. Ofta kunde flera människor begravas i samma hög. Höggravskulturen föregicks av Únéticekulturen och kom att efterföljas av Urnefältskulturen rdf:langString
rdf:langString Tumulus culture
rdf:langString حضارة التلال الجنائزية
rdf:langString Cultura dels túmuls
rdf:langString Mohylové kultury
rdf:langString Cultura de los túmulos
rdf:langString Tumuluen kultura
rdf:langString Kebudayaan Hügelgräber
rdf:langString Culture des tumulus
rdf:langString Cultura dei tumuli
rdf:langString 분구문화
rdf:langString 墳墓文化
rdf:langString Grafheuvelcultuur
rdf:langString Krąg kultur mogiłowych
rdf:langString Cultura dos Túmulos
rdf:langString Höggravskulturen
rdf:langString Культура курганных погребений
rdf:langString Культура курганних поховань
rdf:langString Tumulus culture
xsd:integer 1310587
xsd:integer 1122583629
xsd:integer 1600
rdf:langString Mohylové kultury nebo komplex mohylových kultur je komplex příbuzných archeologických skupin, které existovaly ve střední době bronzové, přesněji v 15.–13. století př. n. l.
rdf:langString La cultura dels túmuls (en alemany: Hügelgräberkultur) es va caracteritzar per la pràctica de l'enterrament per inhumació del cos dels morts en túmuls. Es va desenvolupar a Europa Central durant l'edat del bronze (entre el 1600 aC fins al 1200 aC). El 1902, l'arqueòleg alemany va distingir una sèrie d'horitzons culturals basats en la investigació d'objectes i túmuls de l'Edat del bronze dels períodes coberts per aquests horitzons culturals que apareixen a la taula de l'esquerra. La cultura dels túmuls era prevalent durant els períodes B, C1 i C2 de l'edat de bronze mitjà. La cultura dels túmuls va seguir la cultura Unetice (2300-1600 aC), ocupant el territori més enllà de Baviera i Württemberg, estenent-se des del Rin fins als Carpats occidentals, i des dels Alps fins a la mar Bàltica. La cultura dels tumulus va ser eminentment una societat guerrera que es va expandir amb nous cacics cap a l'est, cap a la conca dels Carpats (fins al riu Tisza), i cap al nord, cap a Polònia i Europa central (els territoris dels Únětice), amb assentaments dispersos centrats en estructures fortificades. En aquest context, alguns estudiosos veuen els grups de la cultura dels túmuls del sud d'Alemanya com una comunitat que compartia una entitat lingüística indoeuropea extinta, com l'hipotètic , grup ancestral de l'itàlic i el celta. Aquesta hipòtesi particular, però, suggereix la relaciona amb altres indoeuropeus. Per exemple, suggereix que els parlants (i potser també protoceltes) podrien haver entrat pel nord d'Itàlia en una etapa anterior, des de l'est (per exemple, des dels Balcans o des de la regió de l'Adriàtica). Els túmuls s'han utilitzat en altres llocs d'Europa des de l'Edat de pedra fins a l'edat del ferro; el terme «Cultura dels túmuls» es refereix específicament a la variant sud-alemanya de l'Edat del bronze. A la taula de l'esquerra, Ha designa Hallstatt. Els horitzons arqueològics Hallstatt A-B formen part de la cultura dels camps d'urnes de l'edat del bronze, mentre que els horitzons Hallstatt C-D pertanyen a la cultura de Hallstatt de l'edat del ferro. La cultura dels túmuls va ser seguida per la cultura dels camps d'urnes al final de l'Edat del bronze (c. 1300 - 750 aC), que va marcar la transició cap a la pràctica de la cremació dels difunts.
rdf:langString حضارة التلال الجنائزية (بالألمانية: Hügelgräberkultur) سادت أوروبا الوسطى خلال (حوالي 1600 ق.م حتى 1200 ق.م).
rdf:langString Tumuluen kultura Rhin ibaitik Karpatoetaraino eta Alpeetatik Itsaso Baltikoraino K.a. 1600 eta K.a. 1200 bitartean kultura arkeologiko nagusia izan zen, Unetice kultura ordezkatu zuena. Azken Brontze aroko kutxa-zelaien kulturak ordezkatu zuen. Tumuluen kulturaren ezaugarri nagusia, izenak erakusten duen bezala, ehorzketak (bai banakakoak bai taldekakoak) tumuluen (edo kurganen) azpian egitea da. Tumuluen kultura, batez ere, gerra-gizartea izan zen, eta buruzagi berriekin ekialderantz hedatu zen, Panoniako ordokira (Tisa ibaira arte), eta iparralderantz, Poloniako eta Europako Unetice kultura zuten lurraldeetarantz . kokaleku sakabanatuak egitura gotortuetan zentralizatu ziren. Tumuluen kultura berez garatu zen, maila handiko immigrazioak eragiten duen anabasarik gabe. Hego-ekialdeko hartu-eman ekonomikoa areagotu zen. Brontzearen erabilpena zabaldu zen, harrizko moldeetan egindako seriezko ekoizpenekin.
rdf:langString La culture des tumuli est une culture protohistorique caractérisée par la pratique de la sépulture par inhumation du corps des défunts qui s'est développée en Europe centrale à la période du bronze moyen, (environ : 1 600 - 1 200 ans av. J.-C.).
rdf:langString La cultura de los túmulos fue una cultura arqueológica que se desarrolló en Europa central durante el Bronce Medio, entre 1600 a. C. y 1200 a. C. Este complejo cultural se extendió por las áreas que ocupó anteriormente la cultura de Unetice: República Checa, centro y sur de Alemania y oeste de Polonia. Se denomina así por la presencia mayoritaria de sepulturas de inhumación (o incineración) individuales bajo túmulos. Esta práctica y el abandono de las necrópolis del período anterior han sido considerados siempre como elementos de ruptura, pero últimamente se ha comprobado que las estructuras tumulares ya aparecían en la época de Unetice. La mayoría de los túmulos se localizan lejos de las tierras más fértiles, en áreas de montaña y boscosas, lo que ha llevado a identificar a sus constructores como unas comunidades ganaderas.​ Pero recientemente se han descubierto en Baviera, Breisgau o Bohemia restos de asentamientos en llano, tanto de poblados grandes como de viviendas aisladas, identificados gracias a fosas o silos, ya que las construcciones no se han conservado. Se han hallado cerámicas decoradas, recipientes de almacenamiento y unos pocos objetos de bronce.​ Los túmulos tenían planta redonda u ovalada, y estaban rodeados exteriormente por un círculo de piedras. El rito predominante inicialmente fue el de la inhumación (excepto en Bohemia), pero la cremación fue en auge hasta dominar el panorama funerario a partir del 1300 a. C. Se ha constatado una clara diferenciación por sexos en los ajuares, que son bastante homogéneos: mientras que los masculinos se componen de puñales, hachas, algún adorno de metal (como agujas y broches), a veces espadas y siempre vasos cerámicos, los femeninos carecen de armas e incorporan adornos y complementos también en bronce (agujas, brazaletes, colgantes, etc.). Los túmulos aparecen a veces aislados y otras formando extensas necrópolis de hasta 500 estructuras (Dysina en Bohemia o el bosque de Haguenau en Alsacia, siendo especialmente rico en objetos de bronce este último). Estas necrópolis están separadas por amplias áreas sin restos de ningún tipo, lo que se ha interpretado como posibles fronteras entre grupos.​ Es frecuente el depósito de restos óseos de animales en los enterramientos, al igual que la existencia de enterramientos dobles. La producción de elementos de bronce se realizaba con moldes de piedra, lo cual permitió la proliferación de los adornos en metal. Los lugares de habitación situados en zonas altas no son muy grandes y solían contar con defensas naturales, aunque a veces estaban rodeados de murallas de madera y tierra, con uno o más fosos. Las viviendas eran de planta rectangular o trapezoidal, construidas con madera y materiales perecederos, lo cual sugiere una cierta movilidad. Hacia el 1300 a. C. comenzó a diluirse la homogeneidad de los grupos de los túmulos en Centroeuropa, siendo abandonados los poblados de altura para concentrarse en lugares aislados y bien defendidos. En Bohemia, Moravia y Silesia el cambio fue menos radical, compartiendo el territorio poblados que ya existían de antes con núcleos fortificados de nueva construcción.​ Así, empezaba a producirse una lenta transición que desembocó en la aparición de los primeros campos de urnas.
rdf:langString Kebudayaan Hügelgräber (bahasa Jerman: Hügelgräberkultur), juga disebut sebagai kebudayaan Tumulus (bahasa Latin: Tumulus cultus), adalah kebudayaan arkeologis yang ditemukan di Eropa Tengah. Kebudayaan ini pernah berlangsung selama Zaman Perunggu Pertengahan (k. 1600 – 1200 SM). Kebudayaan ini merupakan kelanjutan dari kebudayaan Aunjetitzer. Pusat kebudayaannya adalah daerah yang sebelumnya ditempati oleh kebudayaan Aunjetitzer selain di Bayern dan Württemberg. Selanjutnya, kebudayaan Hügelgräber digantikan oleh kebudayaan Urnenfelder. Kebudayaan Hügelgräber dibedakan dengan cara penguburan jenazah di bawah gundukan tanah, disebut sebagai tumulus atau kurgan. Pada tahun 1902, membedakan sejumlah cakrawala budaya berdasarkan penelitian timbunan Zaman Perunggu dan tumulus pada periode yang dicakup oleh lingkup kebudayaan tersebut ditunjukkan pada tabel di bawah ini. Kebudayaan Hügelgräber lazim selama periode Zaman Perunggu B, C1, dan C2. Tumulus telah digunakan di tempat lain di Eropa dari Zaman Batu hingga Zaman Besi. Dalam tabel di bawah ini, Ha menunjukkan Hallstatt. Lingkup arkeologi Hallstatt A–B adalah bagian dari kebudayaan Urnenfelder pada Zaman Perunggu, sedangkan lingkup C–D adalah jenis situs untuk kebudayaan Hallstatt pada Zaman Besi. Masyarakat di kebudayaan Hügelgräber umumnya merupakan prajurit, yang kemudian berkembang menjadi kepala suku baru hingga ke timur di Cekungan Pannonia (sampai sungai ), dan ke utara ke wilayah Nětice di Polandia, Eropa Tengah. Permukiman kebudayaan yang tersebar berpusat pada struktur yang dibentengi. Beberapa cendekiawan melihat kumpulan tumulus dari Jerman bagian selatan dalam konteks ini berhubungan dengan masyarakat penutur Indo-Eropa Kuno, seperti hipotetis rumpun Italo-Kelt yang merupakan leluhur dari Italik dan Kelt. Hipotesis khusus ini, bertentangan dengan pendapat dari ahli bahasa Indo-Eropa lainnya. Misalnya, berpendapat bahwa penutur bahasa Proto-Italik (dan mungkin juga Proto-Kelt) kemungkinan memasuki Italia bagian utara pada tahap lebih awal, dari timur (yaitu dari Balkan/Adriatik). * Rekonstruksi wanita dari Molzbach * Rekonstruksi pemakaman Molzbach. * Piringan emas dari Dýšina, Oberpfalz Bohemia, k. 1800-1300 SM. Museum Bohemia Barat.
rdf:langString 墳墓文化(英語:Tumulus culture)は紀元前1600年ごろから紀元前1200年にかけて存続した、中央ヨーロッパにおける中期青銅器時代の文化。 中心部はウーニェチツェ文化(en:Únětice culture)の範囲のうち西部にあたるバイエルン州とバーデン=ヴュルテンベルク州のあたり。ウーニェチツェ文化のうち、この西部地方における後継文化。なお、東部地方におけるウーニェチツェ文化の後継はトシュチニェツ文化。 骨壺墓地文化の西部群の諸文化へと引き継がれた。 死者はクルガン墳墓に埋葬されたため、墳墓文化と名づけられた。
rdf:langString La cultura dei tumuli (in tedesco:Hügelgräberkultur) fu caratterizzata dalla pratica della sepoltura per inumazione del corpo dei defunti. Si sviluppò nell'Europa Centrale durante la media età del bronzo (dal 1600 a.C. ca. al 1200 a.C.). Fece seguito alla cultura di Unetice, occupandone il territorio oltre la Baviera e il Württemberg, estendendosi così dal Reno fini ai Carpazi occidentali, e dalle Alpi al Mar Baltico. La cultura dei tumuli fu seguita dalla cultura dei campi di urne nella tarda età del bronzo, che segnò il passaggio alla pratica della cremazione dei defunti.
rdf:langString The Tumulus culture (German:Hügelgräberkultur) dominated Central Europe during the Middle Bronze Age (c. 1600 to 1300 BC). It was the descendant of the Unetice culture. Its heartland was the area previously occupied by the Unetice culture, and its territory included parts of Germany, the Czech Republic, Austria, Switzerland, the Carpathian Basin, Poland and France. It was succeeded by the Late Bronze Age Urnfield culture. The Tumulus culture is distinguished by the practice of burying the dead beneath burial mounds (tumuli or kurgans). In 1902, Paul Reinecke distinguished a number of cultural horizons based on research of Bronze Age hoards and tumuli in periods covered by these cultural horizons are shown in the table below (right). The Tumulus culture was prevalent during the Bronze Age periods B, C1, and C2. Tumuli have been used elsewhere in Europe from the Stone Age to the Iron Age; the term "Tumulus culture" specifically refers to the South German variant of the Bronze Age. In the table, Ha designates Hallstatt. Archaeological horizons Hallstatt A–B are part of the Bronze Age Urnfield culture, while horizons Hallstatt C–D are the type site for the Iron Age Hallstatt culture. The Tumulus culture was eminently a warrior society, which expanded with new chiefdoms eastward into the Carpathian Basin (up to the river Tisza), and northward into Polish and Central European Únětice territories. The culture's dispersed settlements consisted of villages or homesteads centred on fortified structures such as hillforts. Significant fortified settlements include the Heuneburg, Bullenheimer Berg, Ehrenbürg, and Bernstorf. Fortification walls were built from wood, stone and clay. The massive 3.6m-wide wall surrounding the plateau of the Ehrenbürg resembled later murus gallicus fortifications known from the Iron Age. Tumulus culture societies traded with those in Scandinavia, Atlantic Europe, the Mediterranean region and the Aegean. Traded items included amber and metal artefacts. Some scholars see Tumulus groups from southern Germany as corresponding to a community that shared an extinct Indo-European linguistic entity, such as the hypothetical Italo-Celtic group that was ancestral to Italic and Celtic. This particular hypothesis, however, conflicts with suggestions by other Indo-Europeanists. For instance, David W. Anthony suggests that Proto-Italic (and perhaps also Proto-Celtic) speakers could have entered Northern Italy at an earlier stage, from the east (e.g., the Balkan/Adriatic region).
rdf:langString 분구문화(독일어: Hügelgräberkultur)는 기원전 1600년-기원전 1200년 중기 청동기 시대에 중앙유럽에서 두드러졌던 문화다. 우네티체 문화의 후속문화로, 오늘날의 바이에른과 뷔르템베르크 일대가 문화 중심지였다. 후기 청동기시대의 언필드 문화로 계승된다. 이름에서 시사하듯이 분구문화는 분구묘(흙무덤)에 사람을 매장한 것이 특징적이다. 분구문화는 전사집단의 문화였으며, 동쪽으로는 카르파티아 분지, 북쪽으로는 폴란드로 진출하여 요새화된 거주지들을 건설했다.
rdf:langString De grafheuvelcultuur was een Midden-Europese archeologische cultuur tijdens de midden-bronstijd (1600 v.Chr. en 1200 v.Chr.). De cultuur verspreidde zich over gebieden die eerder door de Únětice-cultuur bezet waren: Tsjechië, Midden- en Zuid-Duitsland en West-Polen. Invloeden van de grafheuvelcultuur vindt men tot in Zuid-Scandinavië en bij de Elp-cultuur in Nederland. Ze is vernoemd naar de wijde aanwezigheid van individuele graven (zowel begraven als gecremeerd) onder grafheuvels. Deze praktijk en het verlaten van de begraafplaatsen van de voorgaande periode necropolis werden altijd beschouwd als een culturele breuk, maar de laatste tijd is gebleken dat er al grafheuvels aanwezig waren tijdens de Únětice-cultuur. Het merendeel van de graven bevinden zich in bosrijke berggebieden, ver van de meest vruchtbare grond. Dit heeft geleid tot identificatie van de bouwers als veehouders. Sommige onlangs in Beieren, Bohemen en Breisgau ontdekte gemeenschappen liggen echter in dalen, zowel als grotere nederzettingen als op zichzelf staande woningen. Deze zijn geïdentificeerd op basis van putten of voorraadkuilen, de gebouwen zelf zijn niet geconserveerd. Hierbij zijn gedecoreerd keramiek, voorraadpotten en bronzen voorwerpen gevonden. De grafheuvels zijn rond of ovaal aangelegd, en werden omringd door een cirkel van stenen. Aanvankelijk betreft het voornamelijk begrafenissen (behalve in Bohemen), maar na 1300 v.Chr. overheerst de crematie. Onder de grafgiften, die overigens vrij homogeen zijn, is er een duidelijk onderscheid naar geslacht: mannelijke graven bevatten dolken, bijlen, metalen broches, soms lange zwaarden en keramische vaten. Vrouwelijke graven bevatten geen wapens maar wel sieraden en accessoires, ook van brons (naalden, armbanden, hangers, enz.). De grafheuvels worden soms geïsoleerd aangetroffen, soms als uitgebreide necropolissen van tot 500 structuren (Dýšina in Bohemen of het bos van Haguenau in de Elzas, de laatste bijzonder rijk aan koperwerk). Deze begraafplaatsen worden gescheiden door grote gebieden met geen spoor van welke aard ook, hetgeen is geïnterpreteerd als mogelijke grenzen tussen gemeenschappen. Vaak vindt men dierlijke beenderen bij begrafenissen, alsook dubbele begrafenissen. De productie van bronzen voorwerpen vond plaats met stenen gietmallen, hetgeen een wijde verspreiding van metalen ornamenten mogelijk maakte. De in hooggelegen gebieden gevonden woningen zijn niet erg groot. Hun ligging geeft vaak een natuurlijke verdediging, soms werden ze ook omringd door muren van hout en aarde, met een of meer loopgraven. De huizen waren rechthoekig of trapeziumvormig, gebouwd met hout en vergankelijke materialen, hetgeen wijst op een zekere mobiliteit. Rond 1300 v.Chr. begon de homogeniteit van de groepen in het centrum van de grafheuvelcultuur te vervagen. Hooggelegen dorpen werden verlaten en de bewoning concentreerde in geïsoleerde en goed verdedigbare nederzettingen. In Bohemen, Moravië en Silezië waren de veranderingen minder radicaal, en werden bestaande dorpen met nieuwe verdedigingswerken uitgebreid. Zo begon een geleidelijke overgang naar de verschijning van de eerste urnenvelden.
rdf:langString Krąg kultur mogiłowych – grupa kultur archeologicznych starszej epoki brązu. Jej nazwa bierze się od rozpowszechnionych w niej form pochówków, czyli mogił w postaci kopców (kurhany).
rdf:langString Höggravskulturen eller på tyska Hügelgrabkultur, var en bronsålderskultur som existerade i Centraleuropa mellan 1800 och 1300 f.Kr. Höggravskulturen begravde som namnet antyder sina döda i stora gravhögar, något som också förekommer i Sverige under samma tid men fortsätter i Skandinavien ända till vikingatid. Ofta kunde flera människor begravas i samma hög. Höggravskulturen tillhör alltså mellersta bronsåldern, och omfattar en rad lokalgrupper i det centraleuropeiska bälte som sträcker sig från Rhen till Karpaterna. Befolkningen försörjde sig på boskapsskötsel och intog en viktig mellanställning i den nord-sydgående handeln. Höggravskulturen har haft stort inflytande på den nordiska bronsålderskulturen. Under början av bronsåldern är påverkan störst från Ungern och Rumänien, varifrån en rad färdiga föremål importeras, och senare påverkas även den nordiska ornamentiken från detta område. Höggravskulturen föregicks av Únéticekulturen och kom att efterföljas av Urnefältskulturen
rdf:langString Культура курганных погребений 1) археологическая культура среднего и позднего периодов бронзового века (1600—1200 гг. до н. э.), распространённая в Центральной Европе. Возможно являлась продолжением унетицкой культуры и занимала те же земли, за исключением Баварии и Вюртемберга. В конце бронзового века ей наследовала культура полей погребальных урн.2) археологическая культура эпохи раннего железа, распространённая на территории Японии в 4—6 вв. н. э. Эти культуры не следует путать с общим названием восточных древних культур, охватываемых т. н. курганной гипотезой происхождения древних индо-европейцев, охватывающей больший временной и пространственный масштаб. Как видно из названия, для этих культур было характерно сооружение погребальных курганов. В Европе, носители культуры курганных погребений предположительно являлись носителями гаплогруппы R1b
rdf:langString A Cultura dos Túmulos (em alemão, "Hügelgräberkultur") foi uma cultura arqueológica que se desenvolveu na Europa central durante a Idade do Bronze, entre 1600 a.C. e 1200 a.C. Este complexo cultural se espalhou pelas áreas anteriormente ocupadas pela Cultura Únětice: República Tcheca, centro e sul da Alemanha e oeste da Polônia.
rdf:langString Культура курганних поховань — група археологічних культур середнього й пізнього періодів бронзової доби. Була поширена на великій частини території Центральної й Східної Європи в 1500—1200 рр. до Р. Х. Представлена могильниками, поселеннями (вивчені слабко), скарбами бронзових речей і злитків. Виділяються головним чином на основі поховального обряду і ряду типів бронзових предметів, загальних для більшості місцевих субкультур.
xsd:nonNegativeInteger 14031

data from the linked data cloud