Trikorfo, Grevena

rdf:langString Τρίκορφο Γρεβενών

rdf:langString Είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί η ακριβής χρονολογία ιδρύσεως του χωριού. Από διάφορες πηγές έχουμε τις πληροφορίες ότι ιδρύθηκε παλαιότερα από το 1700. Σύμφωνα με την προφορική παράδοση, το σημερινό χωριό χτίστηκε από οικιστές που ήρθαν από το παλιό χωριό που ήταν περί τα 1000 μέτρα πιο κάτω, στη θέση που είναι η βρύση «Κηπώματα» και το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου στην κύρια είσοδο του οποίου είναι χαραγμένη η χρονολογία 1881. Στοιχεία που συνηγορούν σε αυτό είναι οι στημένες όρθιες πέτρες, ταφόπετρες, που φανερώνουν την ύπαρξη νεκροταφείου. Παλιότερα οι πέτρες αυτές διακρίνονταν καλύτερα, με το πέρασμα του χρόνου όμως σκεπάστηκαν. Μέχρι και το 1940 άλλωστε, τα μωρά που γεννιόνταν πεθαμένα, συνηθίζονταν να θάβονται εκεί. Διηγήσεις αναφέρουν ότι ο Άγιος Δημήτριος ήταν παρεκκλήσι και νεκροταφείο ενώ η κύρια εκκλησία του παλαιού χωριού ήταν ακριβώς στο ρέμα που κατεβαίνει από Μεσαριά και διασταυρώνεται με τον αμαξιτό δρόμο προς Χρυσαυγή. Άλλο στοιχείο που μας βεβαιώνει την ύπαρξη εκεί χωριού είναι τα κομμάτια από πήλινα δοχεία, που βρέθηκαν από χωριανούς σκάβοντας τα χωράφια τους στο μέρος εκείνο. Καμιά πληροφορία δεν υπάρχει για το όνομα του παλιού χωριού, το οποίο καταστράφηκε από τους Τούρκους για αντίποινα ή κατ’ άλλους από τουρκοαλβανικά ασκέρια περί το 1730-1750. Από το χωριό περνούσε κεντρικός δρόμος και ήταν εμφανές το χωριό σε ληστρικές επιθέσεις. Υπάρχει και η προφορική παράδοση, που λέει ότι η τουρκική διοίκηση είχε κάστρο στο απέναντι χωριό Μπίσοβο (Κυπαρίσσι). Ήθελε να χαλάσει εκείνο το κάστρο και να χτίσει νέο στη θέση Αη-Λιάς, γιατί εκεί βορινά λίγο πιο πέρα, υπήρχε κεφαλόβρυσο από το οποίο έτρεχε πολύ νερό. Το νερό ήταν απαραίτητο για τις ανάγκες του στρατού τους. Οι χωριανοί, μόλις πήραν είδηση, για να εμποδίσουν το χτίσιμο του κάστρου θέλησαν να σταματήσουν τη ροή του νερού και τα κατάφεραν. Κούρεψαν τα πρόβατά τους και με το μαλλί και με πέτρες, δουλεύοντας σκληρά και σε βάθος, σταμάτησαν τη ροή του νερού. Το νερό βρήκε διέξοδο παρακάτω και άνοιξαν οι βρύσες Σιουπουτούρα, Πηγάδι, Τσιράδια, Κουρί κλπ.Το γεγονός αυτό το έμαθαν οι Τούρκοι και αποφάσισαν να καταστρέψουν το χωριό. Όποια περίπτωση και αν είναι η αληθινή, το γεγονός είναι ότι οι κάτοικοι του παλαιού χωριού διασκορπίστηκαν. Η προφορική παράδοση λέει ότι μια ομάδα από 7 οικογένειες πήγαν και έκαναν το χωριό Λούντζι, τη σημερινή Καλλονή. Άλλες οικογένειες πήγαν στο Ελευθεροχώρι, πιο δυτικά της Καλλονής, άλλοι στο Κυπαρίσσι. Τρεις πολυμελείς οικογένειες (τριάντα άτομα συνολικά) πήγαν πιο πάνω, στις πλαγιές του Αη-Λιά, σε δασωμένο μέρος. Η τοποθεσία εκεί λειτουργούσε σαν παρατηρητήριο, για να μπορούν οι κάτοικοι να παίρνουν μέτρα προφύλαξης όταν πλησίαζαν τα εχθρικά ασκέρια. Το περίεργο είναι ότι τα μέρη αυτά, τα δασωμένα, σήμερα είναι εντελώς γυμνά. Σύμφωνα με διηγήσεις, όταν χάλασε το παλιό χωριό και οι τρεις οικογένειες ξεκόπηκαν από τους άλλους και φτιάξανε το Τριτσικό, οι υπόλοιποι πήγαν και χτίσανε το Λούντζι (Καλλονή) και τους καταράστηκαν αφορίζοντάς τους, γιατί χωρίσανε.