Triglyph
http://dbpedia.org/resource/Triglyph an entity of type: WikicatOrnaments
El tríglif (τρίγλυφος) és un element arquitectònic del fris a l'ordre dòric, de forma quadrada i situat en l'extrem d'una biga; deu la seva denominació a les tres estries (glifs) que ho recorren en vertical. Alterna amb les mètopes. Solia ser fet de terra cuïta i pintat de color turquesa fosc o negre.
rdf:langString
التريكليف أو الخشخان هو عنصر معماري من عناصر الإفريز في النظام الدوري في العمارة اليونانية والرومانية. مصنوع من حجر ذي شكل صغير مزين بثلاثة أخاديد رأسية (glyphs).
rdf:langString
Η τρίγλυφος (ή τρίγλυφο, πληθ. τρίγλυφα) είναι στοιχείο της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής. Ονομάζεται τρίγλυφο από την χαρακτηριστική του εμφάνιση, η οποία επιτυγχάνεται όταν επάνω στην τετράπλευρη πλάκα ή επιφάνεια σκαλιστούν δύο μεσαία αυλάκια, που ονομάζονται γλυφές, και δύο λεπτότερα ακραία αυλάκια, οι ημιγλυφές. Όταν έχουμε τις δύο γλυφές, λείπουν όμως οι ημιγλυφές, τότε το ίδιο σχέδιο ονομάζεται δίγλυφο αντί για τρίγλυφο.
rdf:langString
Triglifoak erlaizpe edo friso doriarraren metopak bereizten dituzten osagai apaingarriak dira. Triglifo bakoitzak hiru ildo bertikal izan ohi ditu. Ildo bakoitzari glifo esaten zaio; hortik Triglifo izena, beraz. Harrizko triglifoen jatorria zurezko habeen aurpegietan egiten ziren apainduretan egon daiteke. Arkitektura pizkundetar eta neoklasikoan berriz erabili ziren, haiek arkitektura klasikorako itzulerak izan baitziren.
rdf:langString
Een triglief (Gr. τρίγλυφος, "in drieën gekeept") is de architectonische term voor een met twee hele en twee halve verticale sleuven versierde stenen plaat als onderdeel van een Dorisch fries. Tussen de trigliefen in het fries bevinden zich de metopen. Trigliefen zijn waarschijnlijk de architectonische weergave in steen van de afdekplaten van de uiteinden van oorspronkelijk houten balken in een tempel.
rdf:langString
Tríglifo é um elemento arquitetônico do entablamento dórico com dois sulcos (glifos) inteiros centrais, dois meio-sulcos e uma faixa no cume.
rdf:langString
Триглі́ф (від грец. τρίγλυφος — «тририсковий, з трьох рис»; синонім — трійчак) — прямокутна, дещо витягнута по вертикалі плита з двома цілими, а по краях половинними жолобами. Зазвичай тригліфи розміщуються по осях колон та інтерколумніїв і на кінцях фриза на розі будинку. Тригліфи в камені зображають орнаментовані торці балок перекриття у дерев'яній архітектурі. Чергуючись із метопами, тригліфи утворюють фриз доричного ордеру.
rdf:langString
Triglyf (z řec. treis tři a glyphoin rýt, řezat; trojřez) je ozdoba dórského vlysu. Uplatňuje se v dórském řádu. Má tři svislé klínovité zářezy (glyfy) – dva plné, v ploše, a dva poloviční na okrajích (vlastně jen šikmo seříznuté hrany). Ve vlysu se střídá s metopami, které mohou být reliéfně řešeny. Zatímco metopa mírně ustupuje za rovinu architrávu, triglyf rovinu architrávu předstupuje. Dórský vlys s metopami a triglyfy je nazýván triglyfon. Hemiglyf je poloviční glyf a vzniká seříznutím postranní svislé hrany triglyfu.
rdf:langString
Triglifo laŭ la Esperanto-vortaro PIV estas "elemento en dorika friso, ŝtonplato skulptita per tri kaneloj, en imito de la origina trabfino". La rektangulaj, plej ofte kvadrataj, kaj ofte pentre aŭ skulptite dekoritaj ŝtonplatoj inter la triglifoj de dorika friso estas nomataj metopoj. Sub la triglifoj pendas la gutoj. Strukture, triglifoj povas esti ĉizitaj el unu bloko kun metopo, aŭ la metopoj povas esti ĉizitaj unuope kaj poste esti enmetataj en la triglifajn blokojn kiel en la templo de la diino Afea.
rdf:langString
Die Triglyphe (auch der Triglyph, altgriechisch τρίγλυφος ‚Drei Rillen/Kerben‘) ist eine Platte am Fries der dorischen Ordnung mit zwei vollen inneren und zwei halben äußeren Rillen (ohne diese auch Diglyphe genannt) zwischen den Metopen, mit denen zusammen sie den Triglyphenfries bilden.
* Triglyphenfries
* Triglyphenfries Detail
* Triglyphen der Stoa der Akropolis von Lindos
rdf:langString
Un triglifo o tríglifo (del griego τρίγλυφος: τρί, "tri; tres", γλύφος, "glifos, acanaladuras, entalladuras") es un ornamento arquitectónico característico del friso dórico en relieve con forma rectangular, más alto que ancho, con tres bandas verticales separadas por dos glifos (acanaladuras) completos y dos semiglifos, uno en cada extremo. A veces solo existen las acanaladuras centrales. Este motivo ornamental del friso dórico alterna con la metopa, de superficie rectangular, que se decora con relieves.
rdf:langString
Le triglyphe est un ornement en relief de l'architecture antique qui sépare les métopes dans la frise dorique et qui se compose de deux canaux entiers (glyphes) et de deux demi-canaux (donc trois glyphes). Les cannelures, qui figurent de manière stylisée et symbolique les poutres de bois originellement employées par les Grecs (théorie vitruvienne qui n'est pas sans poser des difficultés), sont à section triangulaire ou circulaire, l'intervalle entre les canaux est le listel.
rdf:langString
Triglyph is an architectural term for the vertically channeled tablets of the Doric frieze in classical architecture, so called because of the angular channels in them. The rectangular recessed spaces between the triglyphs on a Doric frieze are called metopes. The raised spaces between the channels themselves (within a triglyph) are called femur in Latin or meros in Greek. In the strict tradition of classical architecture, a set of guttae, the six triangular "pegs" below, always go with a triglyph above (and vice versa), and the pair of features are only found in entablatures of buildings using the Doric order. The absence of the pair effectively converts a building from being in the Doric order to being in the Tuscan order.
rdf:langString
Il triglifo è un elemento architettonico del fregio dell'ordine dorico dell'architettura greca e romana. Consiste in una formella in pietra, decorata con scanalature verticali (i glifi): le due scanalature centrali sono uguali, mentre le due laterali sono la metà di quelle centrali e messe insieme formano la terza scanalatura ideale. Da qui il nome triglifo, dal greco trèis (tre) e glyphè (scanalatura).
rdf:langString
Tryglif – element dekoracyjny w postaci prostokątnej płyty stosowanej we fryzie belkowania doryckiego, stosowany w architekturze starożytnej Grecji i Rzymu. Była ona umieszczana między metopami we fryzie oraz na narożnikach budowli. Pod każdym tryglifem znajdowała się regula (listewka) z sześcioma guttae (łezkami). Tryglify występują również w monumentalnych budynkach wznoszonych według wzorów antycznych w stylu klasycyzmu oraz w okresie eklektycznego historyzmu.
rdf:langString
Dorisk ordning.Bilden nedan visar var triglyfen ligger,nr 7 fris, nr 8 triglyf och nr 9 metop. Triglyf (grek. triglyphos, "tresnitt", egentligen tre gånger kluven) är en del av den doriska frisen. En triglyf består av en stenplatta med två, genom släta ytor skilda lodräta räfflor vilka i genomskärning är triangulära, på det doriska templet omväxlande med metoperna vilande på arkitraven i axeln på varje kolonn och dess mellanrum.
rdf:langString
Триглиф (τρίγλυφος, от tri — три и glyphō — режу, вырезаю) — в архитектуре элемент фриза дорического ордера, представляющий собой вертикальную каменную плиту с тремя врезами (вертикальными нарезками; две полных и две «половинки» по сторонам). Триглифы чередуются с метопами. С расстояния триглифы выглядят как три вертикальные рейки. Отсюда возникло предположение, связанное с теорией происхождения каменной конструкции из деревянной. Триглифы могли представлять собой вертикальные рейки, которые прибивали к торцам балок перекрытия, некрасиво выходящих на фасад здания над архитравом, который также в древности представлял собой горизонтальную балку, уложенную на капители колонн. Триглифы имели и конструктивное значение: они поддерживали выносные плиты карниза — мутулы. Под триглифами располагает
rdf:langString
rdf:langString
تريكليف
rdf:langString
Tríglif
rdf:langString
Triglyf
rdf:langString
Triglyphe
rdf:langString
Τρίγλυφος
rdf:langString
Triglifo
rdf:langString
Triglifo
rdf:langString
Triglifo
rdf:langString
Triglyphe
rdf:langString
Triglifo
rdf:langString
Triglief
rdf:langString
Tryglif
rdf:langString
Tríglifo
rdf:langString
Триглиф
rdf:langString
Triglyph
rdf:langString
Triglyf
rdf:langString
Тригліф
xsd:integer
2575412
xsd:integer
1055000136
rdf:langString
El tríglif (τρίγλυφος) és un element arquitectònic del fris a l'ordre dòric, de forma quadrada i situat en l'extrem d'una biga; deu la seva denominació a les tres estries (glifs) que ho recorren en vertical. Alterna amb les mètopes. Solia ser fet de terra cuïta i pintat de color turquesa fosc o negre.
rdf:langString
Triglyf (z řec. treis tři a glyphoin rýt, řezat; trojřez) je ozdoba dórského vlysu. Uplatňuje se v dórském řádu. Má tři svislé klínovité zářezy (glyfy) – dva plné, v ploše, a dva poloviční na okrajích (vlastně jen šikmo seříznuté hrany). Ve vlysu se střídá s metopami, které mohou být reliéfně řešeny. Zatímco metopa mírně ustupuje za rovinu architrávu, triglyf rovinu architrávu předstupuje. Dórský vlys s metopami a triglyfy je nazýván triglyfon. Triglyf je umístěn vždy nad sloupem (s výjimkou rohů, kde může být triglyf posunut) a v ose (mezisloupí), takže počet triglyfů je vždy bez jedné dvojnásobný než počet sloupů. V rovině kladí a na římsy triglyfy zpravidla doprovázejí desky zvané (sg. mutulus) s (guttae). Podobně jako celý dórský řád vznikl i triglyf zřejmě přepisem z dřevěné architektury do kamene; je odvozený z čela stropního trámu archaických dřevěných řeckých chrámů. Obdobu triglyfu vytvořil renesanční teoretik Vignola, který zmenšil počet žlábků, a tak vznikl diglyf. Diglyf na rozdíl od triglyfu nemá seříznuté okraje. Hemiglyf je poloviční glyf a vzniká seříznutím postranní svislé hrany triglyfu.
rdf:langString
التريكليف أو الخشخان هو عنصر معماري من عناصر الإفريز في النظام الدوري في العمارة اليونانية والرومانية. مصنوع من حجر ذي شكل صغير مزين بثلاثة أخاديد رأسية (glyphs).
rdf:langString
Η τρίγλυφος (ή τρίγλυφο, πληθ. τρίγλυφα) είναι στοιχείο της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής. Ονομάζεται τρίγλυφο από την χαρακτηριστική του εμφάνιση, η οποία επιτυγχάνεται όταν επάνω στην τετράπλευρη πλάκα ή επιφάνεια σκαλιστούν δύο μεσαία αυλάκια, που ονομάζονται γλυφές, και δύο λεπτότερα ακραία αυλάκια, οι ημιγλυφές. Όταν έχουμε τις δύο γλυφές, λείπουν όμως οι ημιγλυφές, τότε το ίδιο σχέδιο ονομάζεται δίγλυφο αντί για τρίγλυφο.
rdf:langString
Triglifo laŭ la Esperanto-vortaro PIV estas "elemento en dorika friso, ŝtonplato skulptita per tri kaneloj, en imito de la origina trabfino". La rektangulaj, plej ofte kvadrataj, kaj ofte pentre aŭ skulptite dekoritaj ŝtonplatoj inter la triglifoj de dorika friso estas nomataj metopoj. Sub la triglifoj pendas la gutoj. La triglifo ĝenerale konsideriĝas ŝtona simboligo de la lignaj trabofinoj de la tipa primitiva kabano de prahistoria Grekio, kiel priskribis la antikva arkitekto Vitruvio kaj aliaj antikvaj kaj renesancaj verkistoj. La klasika greka kaj poste romia arkitekturo konservis tiun econ, samkiel multajn aliajn karakterizaĵojn de arkaikaj lignaj konstruaĵoj, kiel tributo al la origino de la arkitekturo kaj ĝia rolo en la historio kaj evoluo de la homaro. Strukture, triglifoj povas esti ĉizitaj el unu bloko kun metopo, aŭ la metopoj povas esti ĉizitaj unuope kaj poste esti enmetataj en la triglifajn blokojn kiel en la templo de la diino Afea. Laŭ Francisko Azorín triglifo estas Plataĵo havante tri strekojn aŭ plurajn vertikalajn kanelaĵojn, uzata ofte ĉe la dorikstila friso. Li indikas etimologion el la greka triglophos, el trais + gliptos (tri ĉizaĵoj), kaj de tie la latina triglyphus. Kaj li aldonas la terminojn hemitriglifo, por duontriglifo, foje uzata ĉe la anguloj de la friso; glifo, por ĉizita kanelaĵo, duoncilindra, diedroforma, k.c.; hemiglifo, por duono de glifo; anaglifo, por kruda reliefo; hieroglifo, por sankta, mistera skribaĵo, farita unue per strekoj.
rdf:langString
Die Triglyphe (auch der Triglyph, altgriechisch τρίγλυφος ‚Drei Rillen/Kerben‘) ist eine Platte am Fries der dorischen Ordnung mit zwei vollen inneren und zwei halben äußeren Rillen (ohne diese auch Diglyphe genannt) zwischen den Metopen, mit denen zusammen sie den Triglyphenfries bilden. In der Wissenschaft wurde früher allgemein die Ansicht vertreten, die Triglyphe leite sich von einer geschnitzten Verzierung oder einer speziellen Holzverbindung der quer laufenden Architrave, die die Säulen überspannen, mit den längs laufenden Pfetten des Dachstuhls im ursprünglich hölzernen Gebälk griechischer Tempel ab. Mittlerweile wird auch die Vermutung geäußert, dass der Triglyphenfries rein ornamentalen Charakter besessen habe und nicht aus der Holzkonstruktion archaischer Tempel abzuleiten sei. Dass der konstruktive Zusammenhang bereits im Späthellenismus nicht mehr unterstellt oder verstanden wurde, zeigen Beispiele von Triglyphen, die als vortretende Reliefs mit Dreifüßen, Opferschalen oder Ähnlichem anstelle der Schlitze gearbeitet wurden, etwa an den Kleinen Propyläen von Eleusis oder an einem Werkstück auf Samos. Mit dem Aufkommen der steinernen Tempelarchitektur ergab sich ein Problem in den Proportionsregeln der dorischen Ordnung, das man dorischer Eckkonflikt nennt. Die Triglyphe spielt hierbei eine entscheidende Rolle. Da die gleichmäßige Rhythmisierung der Gestaltungselemente verlangte, dass eine Triglyphe immer über der Säulenachse der korrespondierenden Säule angebracht werden musste, ergab sich an der Ecktriglyphe ein Konflikt. Denn die Triglyphen des Steinbaues sind wesentlich schmaler als der ebenfalls mittig über der Säulenachse liegende Architrav tief ist. Um mit der Architravkante an der Ecke 'bündig' abzuschließen, musste die Trigylphe aus der Säulenachse zur Gebäudeecke hinausgeschoben werden, was den gleichmäßigen Gesamteindruck störte. Dieser Konflikt musste im Übrigen schon in den späten Holzbauten aufgetreten sein, da er sich auch am Heraion in Olympia nachweisen lässt. Dessen Holzsäulen wurden erst nach und nach durch Steinsäulen ersetzt, sein hölzernes Gebälk wies aber bereits den Eckkonflikt auf. Der Triglyphenfries ist als Ornament auch im Klassizismus und im Historismus zu finden. Seine Vorläufer könnten im Bereich der vorderasiatischen Architektur zu suchen sein. In den Ruinen von Khirbet Qeiyafa wurden zwei tragbare Tempelmodelle gefunden, die mit Triglyphen verziert sind. Eines ist 20 Zentimeter, das andere 35 Zentimeter hoch. Sie werden als Modelle des biblischen Jerusalemer Tempels aus der Zeit Davids um 1000 v. Chr. interpretiert.
* Triglyphenfries
* Triglyphenfries Detail
* Triglyphen der Stoa der Akropolis von Lindos
rdf:langString
Triglifoak erlaizpe edo friso doriarraren metopak bereizten dituzten osagai apaingarriak dira. Triglifo bakoitzak hiru ildo bertikal izan ohi ditu. Ildo bakoitzari glifo esaten zaio; hortik Triglifo izena, beraz. Harrizko triglifoen jatorria zurezko habeen aurpegietan egiten ziren apainduretan egon daiteke. Arkitektura pizkundetar eta neoklasikoan berriz erabili ziren, haiek arkitektura klasikorako itzulerak izan baitziren.
rdf:langString
Le triglyphe est un ornement en relief de l'architecture antique qui sépare les métopes dans la frise dorique et qui se compose de deux canaux entiers (glyphes) et de deux demi-canaux (donc trois glyphes). Les cannelures, qui figurent de manière stylisée et symbolique les poutres de bois originellement employées par les Grecs (théorie vitruvienne qui n'est pas sans poser des difficultés), sont à section triangulaire ou circulaire, l'intervalle entre les canaux est le listel. Selon Vitruve, les métopes et triglyphes de la frise dorique étaient à l'origine des plaques de terre cuite peintes de couleurs vives qui protégeaient de l'humidité la charpente en bois. Les temples seront progressivement construits en marbre (dans les Cyclades) ou en calcaire coquillier gris (dans le Péloponnèse) accédant ainsi à une dimension monumentale. Dans cette nouvelle architecture, toute de pierre constituée, charpente comprise, les éléments fonctionnels tels métopes et triglyphes de la frise dorique, accèdent à une valeur purement décorative. Même chose pour les annelets des colonnes qui, à l'origine, étaient les cerclages des colonnes en bois. Selon la théorie des fenestrarum imagines de l'archéologue Robert Demangel, les jambes des trigyphes sont la transposition des grilles des fenêtres dont le prototype serait les ouvertures des lanterneaux égyptiens. Contrairement à l'image de marbre blanc que nous a laissée l'usure du temps, les temples grecs étaient peints. Une coloration canonique se met en place : les lignes horizontales sont en rouge, les verticales en bleu ou en bleu-noir, les fûts de colonnes restent clairs.
rdf:langString
Un triglifo o tríglifo (del griego τρίγλυφος: τρί, "tri; tres", γλύφος, "glifos, acanaladuras, entalladuras") es un ornamento arquitectónico característico del friso dórico en relieve con forma rectangular, más alto que ancho, con tres bandas verticales separadas por dos glifos (acanaladuras) completos y dos semiglifos, uno en cada extremo. A veces solo existen las acanaladuras centrales. Este motivo ornamental del friso dórico alterna con la metopa, de superficie rectangular, que se decora con relieves. Los triglifos usualmente están alineados sobre las columnas y sobre el punto medio de cada intercolumnio. Debajo de cada uno de ellos, bajo la tenia, una banda del tamaño del triglifo, la régula, de la que penden seis gotas de piedra. Es probable que los triglifos representaran las cabezas rectangulares de las vigas utilizadas en la construcción de las estructuras de los primitivos templos de madera que precedieron a la arquitectura griega en piedra. Estas cabeceras se cortaban de forma similar a los triglifos y se pintaban con cera azul.
rdf:langString
Triglyph is an architectural term for the vertically channeled tablets of the Doric frieze in classical architecture, so called because of the angular channels in them. The rectangular recessed spaces between the triglyphs on a Doric frieze are called metopes. The raised spaces between the channels themselves (within a triglyph) are called femur in Latin or meros in Greek. In the strict tradition of classical architecture, a set of guttae, the six triangular "pegs" below, always go with a triglyph above (and vice versa), and the pair of features are only found in entablatures of buildings using the Doric order. The absence of the pair effectively converts a building from being in the Doric order to being in the Tuscan order. The triglyph is largely thought to be a tectonic and skeuomorphic representation in stone of the wooden beam ends of the typical primitive hut, as described by Vitruvius and Renaissance writers. The wooden beams were notched in three separate places in order to cast their rough-cut ends mostly in shadow. Greek architecture (and later Roman architecture) preserved this feature, as well as many other features common in original wooden buildings, as a tribute to the origins of architecture and its role in the history and development of man. The channels could also have a function in channeling rainwater.
rdf:langString
Il triglifo è un elemento architettonico del fregio dell'ordine dorico dell'architettura greca e romana. Consiste in una formella in pietra, decorata con scanalature verticali (i glifi): le due scanalature centrali sono uguali, mentre le due laterali sono la metà di quelle centrali e messe insieme formano la terza scanalatura ideale. Da qui il nome triglifo, dal greco trèis (tre) e glyphè (scanalatura). Secondo quanto riportato dall'architetto romano Vitruvio, a sua volta seguito dalla maggior parte dei trattatisti rinascimentali e degli studiosi moderni, la sua forma non è casuale, ma deriva dalle testate delle travi lignee che sporgevano dalle facciate dei templi quando questi erano edificati con il legno. In seguito all'adozione della pietra molte delle forme derivanti dall'uso del legno vennero scolpite in pietra e divennero canoniche.
rdf:langString
Een triglief (Gr. τρίγλυφος, "in drieën gekeept") is de architectonische term voor een met twee hele en twee halve verticale sleuven versierde stenen plaat als onderdeel van een Dorisch fries. Tussen de trigliefen in het fries bevinden zich de metopen. Trigliefen zijn waarschijnlijk de architectonische weergave in steen van de afdekplaten van de uiteinden van oorspronkelijk houten balken in een tempel.
rdf:langString
Tryglif – element dekoracyjny w postaci prostokątnej płyty stosowanej we fryzie belkowania doryckiego, stosowany w architekturze starożytnej Grecji i Rzymu. Była ona umieszczana między metopami we fryzie oraz na narożnikach budowli. Pod każdym tryglifem znajdowała się regula (listewka) z sześcioma guttae (łezkami). Tryglify występują również w monumentalnych budynkach wznoszonych według wzorów antycznych w stylu klasycyzmu oraz w okresie eklektycznego historyzmu. Nazwa płyty wywodzi się od zdobienia jej dwoma pionowymi żłobieniami, które dzieliły ją na trzy pola. Zewnętrzne pola miały z boku dodatkowe półwcięcia (półglify). W przypadku pominięcia tych półwcięć (zdarzało się to w architekturze porenesansowej) płytę określa się terminem dyglif.
rdf:langString
Dorisk ordning.Bilden nedan visar var triglyfen ligger,nr 7 fris, nr 8 triglyf och nr 9 metop. Triglyf (grek. triglyphos, "tresnitt", egentligen tre gånger kluven) är en del av den doriska frisen. En triglyf består av en stenplatta med två, genom släta ytor skilda lodräta räfflor vilka i genomskärning är triangulära, på det doriska templet omväxlande med metoperna vilande på arkitraven i axeln på varje kolonn och dess mellanrum. I antik och klassiserande arkitektur består triglyfen av en fyrsidig (rektangulär) platta delad i tre lika stora delar av två lodräta räfflor, och placerad mellan metoperna i en dorisk fris. Triglyfer anses av vissa forskare vara reminiscenser av bjälkändar i äldre grekisk träarkitektur. Under antiken var de ofta målade i blått. Triglyfen anger således läget för de gamla timrade templens balkar.
rdf:langString
Триглиф (τρίγλυφος, от tri — три и glyphō — режу, вырезаю) — в архитектуре элемент фриза дорического ордера, представляющий собой вертикальную каменную плиту с тремя врезами (вертикальными нарезками; две полных и две «половинки» по сторонам). Триглифы чередуются с метопами. С расстояния триглифы выглядят как три вертикальные рейки. Отсюда возникло предположение, связанное с теорией происхождения каменной конструкции из деревянной. Триглифы могли представлять собой вертикальные рейки, которые прибивали к торцам балок перекрытия, некрасиво выходящих на фасад здания над архитравом, который также в древности представлял собой горизонтальную балку, уложенную на капители колонн. Триглифы имели и конструктивное значение: они поддерживали выносные плиты карниза — мутулы. Под триглифами располагается «полочка» — тения и регулы с гуттами («каплями»). Триглифы помещают на фризе попеременно по осям колонн и интерколумниев, а также для «зрительной прочности» по углам здания (так называемые угловые триглифы). По этой причине нарушалась равномерность чередования триглифов и метоп. Древние эллины предпочитали сужать крайние междустолпия (угловая контракция: сближение колонн к углам здания), нарушая мерность расстановки колонн, но сохраняя регулярность фриза. Римляне поступали иначе: для них важнее была равномерность колоннад, и углы фриза чаще замыкали вплотную метопами с двух сторон. Дорический фриз иначе называют триглифионом, или триглифо-метопным порядком. В ионическом, коринфском и композитном ордерах такой порядок (чередование метоп и триглифов) отсутствует.
rdf:langString
Tríglifo é um elemento arquitetônico do entablamento dórico com dois sulcos (glifos) inteiros centrais, dois meio-sulcos e uma faixa no cume.
rdf:langString
Триглі́ф (від грец. τρίγλυφος — «тририсковий, з трьох рис»; синонім — трійчак) — прямокутна, дещо витягнута по вертикалі плита з двома цілими, а по краях половинними жолобами. Зазвичай тригліфи розміщуються по осях колон та інтерколумніїв і на кінцях фриза на розі будинку. Тригліфи в камені зображають орнаментовані торці балок перекриття у дерев'яній архітектурі. Чергуючись із метопами, тригліфи утворюють фриз доричного ордеру.
xsd:nonNegativeInteger
4882
