Trial of the 193
http://dbpedia.org/resource/Trial_of_the_193 an entity of type: TelevisionShow
Le procès des 193 désigne un procès de 193 activistes populistes anti-tsaristes en automne 1877 à Saint-Pétersbourg. Le procès des 193 fait suite à un procès en janvier 1877 chargé de juger les manifestants de la place Notre-Dame-de-Kazan le 6 décembre 1876 et un autre à Moscou en mars qui avait réuni 50 accusés.
rdf:langString
Si definisce processo dei 193 il processo tenuto a San Pietroburgo dal 30 ottobre 1877 al 4 febbraio 1878, che vide imputati 193 aderenti a Zemlja i Volja e ad altri circoli rivoluzionari populisti. Tre di loro morirono durante il processo. Novanta furono assolti e degli altri cento, ventotto vennero condannati ai lavori forzati, trentadue alla reclusione, trentanove all'esilio, uno a una multa. Lo zar Alessandro II respinse la raccomandazione, formulata dallo stesso tribunale, di mitigare le pene.
rdf:langString
«Проце́сс ста девяно́ста трёх», «Большой процесс»; официальное название «Дело о пропаганде в Империи» — судебное дело революционеров-народников, разбиравшееся в Петербурге в Особом присутствии Правительствующего сената с 18 (30) октября 1877 по 23 января (4 февраля) 1878 года. К суду были привлечены участники «хождения в народ», которые были арестованы за революционную пропаганду с 1873 по 1877 год.
rdf:langString
The Trial of the 193 was a series of criminal trials held in Russia in 1877-1878 under the rule of Tsar Alexander II. The defendants were 193 socialist students and other “revolutionaries” charged with populist “unrest” and propaganda against the Russian Empire. The Trial of the 193 was the largest political trial in the history of Tsarist Russia. It coincided with a phase in the Russo-Turkish War when the Russian army was stalled outside Pleven, killing hopes of a swift victory and so undermining support for the government, and there was widespread disgust at the order given by Governor of St Petersburg, General Trepov to flog an imprisoned student, Arkhip Bogolyubov. The Tsar's brother, Grand Duke Konstantin advised postponing the trial, but the Minister for Justice, Count Konstantin Pah
rdf:langString
Proces stu dziewięćdziesięciu trzech, tzw. "Wielki Proces" rosyjskich działaczy organizacji Narodnickich, uczestników ruchu . Proces trwał od 18 października 1877 roku do 23 stycznia 1878 roku przed szczególnym wydziałem (ros. Особое присутствие) Senatu. Car Aleksander II odrzucił wniosek sądu o uwzględnienie czteroletniego pobytu w więzieniu przed procesem, na poczet kary. W dzień po wyroku, w zemście za skazanych i zmarłych podczas procesu, rewolucjonistka Wiera Zasulicz postrzeliła szefa żandarmerii generała Fiodora Trepowa.
rdf:langString
«Процес 193-х» — суд над учасниками «ходіння в народ». Відбувся в Особливій присутності Правительствуючого Сенату (Петербург) 18 (30) жовтня 1877 — 23 січня (4 лютого) 1878. Найбільший політичний процес в царській Росії. Головні обвинувачені: І. М. Мишкін, Д. М. Рогачов, П. І. Войнаральський, С. П. Ковалик . По процесу судилися також А. І. Желябов, С. Л. Перовська, М. О. Морозов, , , , , Ф.В. Волховський , А. В. Якимова, М. Р. Ланганс, брати Жебуньови та ін. Серед підсудних було 38 жінок. Число заарештованих у справі 193-х перевищувало 4 тис. Багато хто з них відбув декілька років попереднього одиночного ув'язнення. До початку процесу 97 осіб померли або з'їхали з глузду. Підсудні були учасниками не менше 30 різних (головним чином пропагандистських) гуртків. Проте майже всі вони (177 ос.)
rdf:langString
rdf:langString
Procès des 193
rdf:langString
Processo dei 193
rdf:langString
Proces stu dziewięćdziesięciu trzech
rdf:langString
Процесс ста девяноста трёх
rdf:langString
Trial of the 193
rdf:langString
Процес 193-х
xsd:integer
21167335
xsd:integer
1109653621
rdf:langString
Le procès des 193 désigne un procès de 193 activistes populistes anti-tsaristes en automne 1877 à Saint-Pétersbourg. Le procès des 193 fait suite à un procès en janvier 1877 chargé de juger les manifestants de la place Notre-Dame-de-Kazan le 6 décembre 1876 et un autre à Moscou en mars qui avait réuni 50 accusés.
rdf:langString
The Trial of the 193 was a series of criminal trials held in Russia in 1877-1878 under the rule of Tsar Alexander II. The defendants were 193 socialist students and other “revolutionaries” charged with populist “unrest” and propaganda against the Russian Empire. The Trial of the 193 was the largest political trial in the history of Tsarist Russia. It coincided with a phase in the Russo-Turkish War when the Russian army was stalled outside Pleven, killing hopes of a swift victory and so undermining support for the government, and there was widespread disgust at the order given by Governor of St Petersburg, General Trepov to flog an imprisoned student, Arkhip Bogolyubov. The Tsar's brother, Grand Duke Konstantin advised postponing the trial, but the Minister for Justice, Count Konstantin Pahlen, ignored his advice. With the help of a team of skillful defence lawyers, the trial ended in mass acquittals, with only a small percentage being punished with sentences of hard labor or prison,; yet the number of accused and investigated who either "committed suicide, or went mad, or died" during the 4-year period of the investigations and the trial itself rose to 75 by its end; this consequently led to an increase in violent militancy among formerly peaceful revolutionaries.
rdf:langString
Si definisce processo dei 193 il processo tenuto a San Pietroburgo dal 30 ottobre 1877 al 4 febbraio 1878, che vide imputati 193 aderenti a Zemlja i Volja e ad altri circoli rivoluzionari populisti. Tre di loro morirono durante il processo. Novanta furono assolti e degli altri cento, ventotto vennero condannati ai lavori forzati, trentadue alla reclusione, trentanove all'esilio, uno a una multa. Lo zar Alessandro II respinse la raccomandazione, formulata dallo stesso tribunale, di mitigare le pene.
rdf:langString
Proces stu dziewięćdziesięciu trzech, tzw. "Wielki Proces" rosyjskich działaczy organizacji Narodnickich, uczestników ruchu . Proces trwał od 18 października 1877 roku do 23 stycznia 1878 roku przed szczególnym wydziałem (ros. Особое присутствие) Senatu. Proces był częścią akcji carskiego rządu skierowanej przeciwko rewolucjonistom. Komitet Ministrów w 1875 roku, na skutek coraz większej fali wystąpień rewolucyjnych w kraju, wyraził opinię, że społeczeństwo rosyjskie daje posłuch propagandzie rewolucyjnej, dlatego że nie zna faktycznych celów rewolucjonistów. Wielka akcja represyjna i pokazowy proces miały "otworzyć oczy ludowi". Akcja aresztowań i przesłuchań objęła dwa tysiące osób, śledztwo trwało cztery lata, w tym czasie rewolucjoniści osadzeni byli bez wyroku w więzieniu śledczym. Wielu nie wytrzymało straszliwych warunków więzienia carskiego. Niektórzy wpadli w obłęd, inni zapadali na ciężkie choroby, umierali powolną śmiercią. Do procesu nie dotrwało około osiemdziesięciu osób. Proces trwał ponad trzy miesiące. Na ławie oskarżonych zasiadło stu dziewięćdziesięciu trzech rewolucjonistów. Sala sądowa była tak zatłoczona oskarżonymi, że nie starczyło miejsca dla publiczności. Obrady sądu odbywały się więc przy drzwiach zamkniętych, chociaż wcześniej oficjalnie zapowiedziano proces publiczny. Po odczytaniu aktu oskarżenia oznajmiono, że oskarżeni zostali podzieleni na siedemnaście grup, które będą sądzone oddzielnie. Oskarżeni zaprotestowali domagając się wspólnego sądu. Wówczas do sali sądowej wkroczyli żandarmi i siłą wyprowadzili oskarżonych. Rewolucjoniści postanowili dobrowolnie nie wchodzić na salę obrad, na następne rozprawy wnoszeni byli przez żandarmów. Z ławy oskarżonych występowali oni przeciwko sędziom, lżyli senatorów, manifestowali swą pogardę dla "przekupnego sądu carskiego". Po tym, jak jednemu z oskarżonych Hipolitowi Myszkinowi sąd odebrał prawo głosu, powiedział on: "Teraz mam zupełne prawo powiedzieć, że to nie sąd tylko zwykła komedia lub coś gorszego, bardziej wstrętnego, haniebnego niż dom publiczny: tam kobieta z nędzy kupczy swym ciałem, a tu senatorowie przez podłość, przez karierowiczostwo, dla rang i wysokich pensji kupczą wszystkim co dla ludzkości jest najdroższe". Po tej mowie został pobity na sali sądowej na oczach osłupiałych adwokatów. Sympatia opinii publicznej była po stronie oskarżonych. Pod tym naciskiem sąd wydał aż 90 wyroków uniewinniających. Spośród skazanych 28 otrzymało długoletnie wyroki ciężkich robót, pozostali zostali zesłani na Syberię i w głąb Rosji. Spośród 90 uniewinnionych, 80 zostało w późniejszym czasie zesłanych w głąb Rosji w trybie administracyjnym (bez wyroku sądu). Car Aleksander II odrzucił wniosek sądu o uwzględnienie czteroletniego pobytu w więzieniu przed procesem, na poczet kary. W dzień po wyroku, w zemście za skazanych i zmarłych podczas procesu, rewolucjonistka Wiera Zasulicz postrzeliła szefa żandarmerii generała Fiodora Trepowa.
rdf:langString
«Процес 193-х» — суд над учасниками «ходіння в народ». Відбувся в Особливій присутності Правительствуючого Сенату (Петербург) 18 (30) жовтня 1877 — 23 січня (4 лютого) 1878. Найбільший політичний процес в царській Росії. Головні обвинувачені: І. М. Мишкін, Д. М. Рогачов, П. І. Войнаральський, С. П. Ковалик . По процесу судилися також А. І. Желябов, С. Л. Перовська, М. О. Морозов, , , , , Ф.В. Волховський , А. В. Якимова, М. Р. Ланганс, брати Жебуньови та ін. Серед підсудних було 38 жінок. Число заарештованих у справі 193-х перевищувало 4 тис. Багато хто з них відбув декілька років попереднього одиночного ув'язнення. До початку процесу 97 осіб померли або з'їхали з глузду. Підсудні були учасниками не менше 30 різних (головним чином пропагандистських) гуртків. Проте майже всі вони (177 ос.) звинувачувалися в організації єдиного «злочинного співтовариства» з метою державного перевороту. Аби полегшити розправу над підсудними, суд розділив їх на 17 груп для розгляду справи. У відповідь 120 підсудних намагались бойкотувати суд. Центральною подією «П. 193-х» була промова Мишкіна, який обґрунтував революційну програму народників. Захисниками на суді виступали В. Д. Спасович, , П. А. Александров, Г. В. Бардовський, О. Л. Боровиковський, В. М. Герард, Є. І. Утін і ін. Вони багато в чому сприяли збільшенню політичного значення процесу. Для підтримки звинувачення були викликані 472 свідки. Не у силах довести сфабриковане звинувачення суд виніс вирок дуже м'який порівняно до того, на який розраховував уряд: з 190 підсудних (троє померли в час процесу), 90 були виправдані і лише 28 засуджені до каторги. Проте Олександр II санкціонував адміністративну висилку для 80 ос. з числа виправданих судом. Перед відправкою на каторгу і в заслання 24 засуджених передали на волю «Заповіт» з революційним закликом. «Заповіт» засуджених, промова Мишкіна, звіти про засідання суду зробились зброєю революційної агітації. Поряд з ін. судовими процесами 1877—78 «П. 193-х» прискорив перехід народників від анархістської аполітичності до політичної боротьби з самодержавством. Матеріали процесу (головним чином промова Мишкіна) обійшли світову пресу і збудили інтерес і симпатії широкої міжнародної громадськості до російського визвольного руху.
rdf:langString
«Проце́сс ста девяно́ста трёх», «Большой процесс»; официальное название «Дело о пропаганде в Империи» — судебное дело революционеров-народников, разбиравшееся в Петербурге в Особом присутствии Правительствующего сената с 18 (30) октября 1877 по 23 января (4 февраля) 1878 года. К суду были привлечены участники «хождения в народ», которые были арестованы за революционную пропаганду с 1873 по 1877 год.
xsd:nonNegativeInteger
10317