Treaty of Viterbo
http://dbpedia.org/resource/Treaty_of_Viterbo an entity of type: Place
Tractat signat el 27 de maig del 1267 a la ciutat de Viterbo entre Carles I d'Anjou, Balduí II de Constantinoble i Guillem II d'Acaia, per tal de restituir l'Imperi Llatí.
rdf:langString
Η Συνθήκη (ή οι Συνθήκες) του Βιτέρμπο ήταν συμφωνίες που έγιναν μεταξύ του Καρόλου Α΄ της Σικελίας και των Βαλδουίνου Β΄ της Κωνσταντινούπολης και Γουλιέλμου Β΄ Βιλλεαρδουίνου, ηγεμόνα του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, στις 24 και 27 Μαΐου 1267, με τις οποίες μεταφέρθηκε μεγάλο μέρος των δικαιωμάτων επί της καταλυθείσης Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης από τον Βαλδουίνο στον Κάρολο.
rdf:langString
El Tratado de Viterbo (o los Tratados de Viterbo) fue un par de acuerdos realizados por Carlos I de Sicilia con Balduino II de Constantinopla y Guillermo II de Villehardouin, príncipe de Acaya, el 27 de mayo de 1267, que transfirió la mayor parte de los derechos del Imperio latino de Balduino a Carlos.
rdf:langString
The Treaty of Viterbo (or the Treaties of Viterbo) was a pair of agreements made by Charles I of Sicily with Baldwin II of Constantinople and William II Villehardouin, Prince of Achaea, on 24 and 27 May 1267, which transferred much of the rights to the defunct Latin Empire from Baldwin to Charles.
rdf:langString
Il trattato di Viterbo è stato un accordo stipulato nella città laziale il 27 maggio 1267 alla presenza di papa Clemente IV, tra l'imperatore latino, Baldovino II e il re di Sicilia, Carlo I d'Angiò, finalizzato alla riconquista del perduto impero latino di Costantinopoli. Questo trattato costituì poi in seguito la giustificazione formale della politica orientale del re di Sicilia che mirava alla formazione di un grande impero mediterraneo.
rdf:langString
Perjanjian Viterbo adalah sebuah perjanjian yang disepakati pada 24 (perjanjian pertama) dan 27 Mei 1267 (perjanjian kedua) oleh Raja Carlo I dari Sisilia dan serta , Pangeran Akhaya. Menurut perjanjian ini, Raja Carlo I dari Anjou memperoleh hak atas wilayah-wilayah Kekaisaran Latin yang sudah bubar. Sebelumnya, Konstantinopel sudah direbut lagi oleh orang-orang Yunani pada tahun 1261 dan Kekaisaran Romawi Timur telah dipulihkan. Baldwin II dari Konstantinopel lalu mencari sekutu di Barat untuk merebut kembali Konstantinopel dan ia kemudian menetap di Viterbo pada tahun 1267. Sementara itu, Guillaume de Villehardouin merupakan vassal utama sisa kekaisaran Baldwin. Guillaume sendiri telah mengalami kekalahan di Pelagonia dan ia kekurangan sumber daya. Untuk mendapat bantuan dari Carlo, ia
rdf:langString
Le traité de Viterbe ou plus exactement « Les traités de Viterbe » furent deux traités d'alliance signés au palais des papes de Viterbe, le premier entre Charles Ier d’Anjou, roi de Sicile, et Guillaume II de Villehardouin, prince d’Achaïe le 24 mai 1267, et le deuxième entre Charles d’Anjou et Baudouin II de Courtenay, ex-empereur latin de Constantinople, le 27 mai 1267. Par ces traités le prince d’Achaïe devenait le vassal de Charles, lui cédant la principauté dont il ne gardait que l’usufruit; pour sa part, Baudouin de Courtenay concédait à Charles la suzeraineté sur ce territoire et lui reconnaissait la possession des divers territoires que son prédécesseur, Manfred de Hohenstaufen, avait conquis en Grèce.
rdf:langString
rdf:langString
Tractat de Viterbo
rdf:langString
Συνθήκη του Βιτέρμπο (1267)
rdf:langString
Tratado de Viterbo
rdf:langString
Perjanjian Viterbo
rdf:langString
Traité de Viterbe (1267)
rdf:langString
Trattato di Viterbo
rdf:langString
Treaty of Viterbo
xsd:integer
5780846
xsd:integer
1031368091
rdf:langString
Tractat signat el 27 de maig del 1267 a la ciutat de Viterbo entre Carles I d'Anjou, Balduí II de Constantinoble i Guillem II d'Acaia, per tal de restituir l'Imperi Llatí.
rdf:langString
Η Συνθήκη (ή οι Συνθήκες) του Βιτέρμπο ήταν συμφωνίες που έγιναν μεταξύ του Καρόλου Α΄ της Σικελίας και των Βαλδουίνου Β΄ της Κωνσταντινούπολης και Γουλιέλμου Β΄ Βιλλεαρδουίνου, ηγεμόνα του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, στις 24 και 27 Μαΐου 1267, με τις οποίες μεταφέρθηκε μεγάλο μέρος των δικαιωμάτων επί της καταλυθείσης Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης από τον Βαλδουίνο στον Κάρολο.
rdf:langString
El Tratado de Viterbo (o los Tratados de Viterbo) fue un par de acuerdos realizados por Carlos I de Sicilia con Balduino II de Constantinopla y Guillermo II de Villehardouin, príncipe de Acaya, el 27 de mayo de 1267, que transfirió la mayor parte de los derechos del Imperio latino de Balduino a Carlos.
rdf:langString
Le traité de Viterbe ou plus exactement « Les traités de Viterbe » furent deux traités d'alliance signés au palais des papes de Viterbe, le premier entre Charles Ier d’Anjou, roi de Sicile, et Guillaume II de Villehardouin, prince d’Achaïe le 24 mai 1267, et le deuxième entre Charles d’Anjou et Baudouin II de Courtenay, ex-empereur latin de Constantinople, le 27 mai 1267. Par ces traités le prince d’Achaïe devenait le vassal de Charles, lui cédant la principauté dont il ne gardait que l’usufruit; pour sa part, Baudouin de Courtenay concédait à Charles la suzeraineté sur ce territoire et lui reconnaissait la possession des divers territoires que son prédécesseur, Manfred de Hohenstaufen, avait conquis en Grèce. Charles d’Anjou prenait ainsi pied en Grèce, première étape dans son esprit vers la conquête de Constantinople; en mariant son fils, Philippe, à Béatrice, fille de Charles d’Anjou, Baudouin II pouvait espérer le retour de sa famille à Constantinople où il était né; en devenant vassal de Charles d’Anjou, Guillaume II trouvait un allié et défenseur contre la politique expansionniste de Michel VIII Paléologue en Grèce continentale; le pape pour sa part y trouvait le moyen de faire pression sur Michel VIII en vue de la soumission de l’Église orthodoxe à Rome en lui promettant de modérer la politique expansionniste de Charles d’Anjou.
rdf:langString
Perjanjian Viterbo adalah sebuah perjanjian yang disepakati pada 24 (perjanjian pertama) dan 27 Mei 1267 (perjanjian kedua) oleh Raja Carlo I dari Sisilia dan serta , Pangeran Akhaya. Menurut perjanjian ini, Raja Carlo I dari Anjou memperoleh hak atas wilayah-wilayah Kekaisaran Latin yang sudah bubar. Sebelumnya, Konstantinopel sudah direbut lagi oleh orang-orang Yunani pada tahun 1261 dan Kekaisaran Romawi Timur telah dipulihkan. Baldwin II dari Konstantinopel lalu mencari sekutu di Barat untuk merebut kembali Konstantinopel dan ia kemudian menetap di Viterbo pada tahun 1267. Sementara itu, Guillaume de Villehardouin merupakan vassal utama sisa kekaisaran Baldwin. Guillaume sendiri telah mengalami kekalahan di Pelagonia dan ia kekurangan sumber daya. Untuk mendapat bantuan dari Carlo, ia bersedia menyerahkan Kepangeranan Akhaya kepada Carlo. Usulan pernikahan anak perempuan Guillaume dengan anak laki-laki Romawi Timur akan dibatalkan, dan ia akan menikahi anak laki-laki Carlo. Baldwin merasa dipermalukan oleh perjanjian ini dan Carlo memanfaatkan kesempatan ini untuk mendapatkan perjanjian yang lebih menguntungkan. Hak milik Carlo atas Corfu dan beberapa kota Albania akan dikonfirmasikan dan ia juga akan menjadi penguasa Kepangeranan Akhaya dan memperoleh hak Baldwin atas Kepulauan Aegea (kecuali Lesbos, Chios, Samos dan Kos). Di sisi lain, Carlo harus mengumpulkan pasukan yang terdiri dari dua ribu ksatria untuk merebut kembali Konstantinopel. Ia juga akan menerima sepertiga wilayah yang ditaklukan oleh pasukannya untuk Baldwin (kecuali kota Konstantinopel). Selain itu, Carlo dan Baldwin juga membuat kesepakatan untuk menjodohkan anak mereka. Philippe dari Courtenay yang merupakan calon penerus Baldwin akan menikahi Beatrice dari Sisilia, anak perempuan kedua Carlo. Hak Philippe atas Kekaisaran Latin akan jatuh ke tangan Carlo jika ia meninggal tanpa penerus.
rdf:langString
The Treaty of Viterbo (or the Treaties of Viterbo) was a pair of agreements made by Charles I of Sicily with Baldwin II of Constantinople and William II Villehardouin, Prince of Achaea, on 24 and 27 May 1267, which transferred much of the rights to the defunct Latin Empire from Baldwin to Charles.
rdf:langString
Il trattato di Viterbo è stato un accordo stipulato nella città laziale il 27 maggio 1267 alla presenza di papa Clemente IV, tra l'imperatore latino, Baldovino II e il re di Sicilia, Carlo I d'Angiò, finalizzato alla riconquista del perduto impero latino di Costantinopoli. Questo trattato costituì poi in seguito la giustificazione formale della politica orientale del re di Sicilia che mirava alla formazione di un grande impero mediterraneo.
xsd:nonNegativeInteger
6379