Tragic Week (Argentina)
http://dbpedia.org/resource/Tragic_Week_(Argentina) an entity of type: Thing
الأسبوع المأساوي (بالإسبانية: Semana Trágica) سلسلة من أعمال الشغب والمذابح وقعت في بوينس آيرس، خلال الأسبوع الذي بدأ في 7 يناير 1919. قاد الفوضويون والشيوعيون أعمال الشغب، وهزمت من قبل بقيادة وتدخل الجيش الأرجنتيني. أسفرت هذه الأحداث عن مقتل 700 شخص.
rdf:langString
Bei der Semana Trágica (Deutsch: Tragische Woche) handelt es sich um die blutige Niederschlagung eines Arbeitskampfes in Buenos Aires, Argentinien. Sie fand in der zweiten Januarwoche (beginnend am 7. Januar) des Jahres 1919 statt. Dabei kamen etwa 800 Arbeiter ums Leben.
rdf:langString
Tragic Week (Spanish: Semana Trágica) was a series of riots and massacres that took place in Buenos Aires, Argentina, from January 7 to January 14, 1919. The riot was led by anarchists and communists, and was eventually crushed by the Argentine Federal Police under General Luis Dellepiane, commander of the 2nd Army Corps, and the intervention of the Argentine Army, Argentine Marine Corps and Argentine Navy.
rdf:langString
La Settimana Tragica (Semana Trágica in spagnolo) furono una serie di durissimi scontri tra manifestanti, principalmente operai aderenti a sindacati anarchici e socialisti, e le forze dell'ordine che sconvolsero la capitale argentina Buenos Aires tra il 7 ed il 14 gennaio 1919. Nel corso degli incidenti, sorti da un semplice sciopero in una fabbrica metallurgica, si verificò anche l'unico pogrom antisemita avvenuto nel continente americano. Si stima, nonostante il governo non abbia mai fornito un numero ufficiale delle vittime, che nella Settimana tragica abbiano perso la vita circa 700 persone e circa 4000 siano rimaste ferite.
rdf:langString
La Setmana Tràgica foren uns incidents ocorreguts a Buenos Aires la setmana del 9 de gener al 14 de gener de 1919, entre manifestants obrers de tendència anarquista i sectors nacionalistes, durant el govern de l'Hipólito Yrigoyen. El conflicte s'havia originat amb la presa dels per reclamar millors condicions laborals. El govern va acceptar el plantejament gremial des d'un principi, però la intransigència del sector anarquista de la Federació Obrera Regional Argentina (FORA), sumada a l'acció violenta dels esquirols i de grups nacionalistes, va derivar en una escalada de violència.
rdf:langString
La Tragedia Semajno aŭ en hispana Semana Trágica estas la nomo per kiu oni konas la okazaĵojn okazintajn en Bonaero en la semajno de la 7-a de januaro al la 14-a de januaro de 1919 inter manifestaciantoj laboristaj de tendenco anarkiisma kaj sektoroj naciistaj, okazintaj dum la regado de Hipólito Yrigoyen. La okazoj lasis el 141 al 700 mortintojn (depende de la fonto) kaj centojn de vunditoj. Tio estis konata ankaŭ kiel la unua pogromo en Latinameriko, ĉar la atakis ankaŭ la lokan judan komunumon.
rdf:langString
La Semana Trágica es el nombre con el que se conoce la represión y masacre sufrida por el movimiento obrero argentino, en la que fueron asesinadas cientos de personas en Buenos Aires en la segunda semana de enero de 1919, bajo el gobierno radical de Hipólito Yrigoyen. La misma incluyó el único pogromo del que se tiene registro en América.Diferentes historiadores han sostenido que fue uno de los primeros actos de terrorismo de Estado cometidos por el gobierno radical presidido por Hipólito Yrigoyen, junto con los fusilamientos de miles de huelguistas en la Patagonia trágica de 1921, ocurridos también bajo su gobierno.
rdf:langString
La Semaine tragique (en espagnol Semana Trágica) est le nom donné en Argentine à la répression et aux massacres qui furent commis à Buenos Aires sur des ouvriers grévistes dans la semaine du 7 au 14 janvier 1919, sous le gouvernement radical d’Hipólito Yrigoyen, et lors desquels furent assassinées plusieurs centaines de personnes. Cet événement donna lieu par ailleurs à l’unique pogrom (massacre de juifs) jamais enregistré en Amérique latine. Certains historiens soutiennent que ce ne fut là que le premier d’une série d’actes de terrorisme d'État perpétrés par le gouvernement radical d’Yrigoyen, série dans laquelle viendront s’inscrire également les exécutions de milliers de grévistes lors de la Patagonie rebelle de 1921, survenue également sous le mandat présidentiel du même Yrigoyen.
rdf:langString
A conhecida Semana Trágica foi uma série de motins que tiveram lugar em Buenos Aires em janeiro de 1919 que foram suprimidos por grupos paramilitares, que deixou 700 mortos e 4.000 feridos, 70 dos quais pertenciam à comunidade judaica local, porque se pede para atacar judeus e catalães . Por isso, é também conhecida como "o primeiro pogrom na América Latina".
rdf:langString
Tragiczny Tydzień (hiszp. Semana Trágica) – seria krwawych konfrontacji pomiędzy siłami porządkowymi popieranymi przez elity finansowe i polityczne Partii Radykalnej a robotnikami Buenos Aires, które trwały przez tydzień od 7 do 14 stycznia 1919 r. i są uważane za najbrutalniejszy tydzień w historii Argentyny.
rdf:langString
Восстание в Аргентине 1919 года или Трагическая неделя (исп. Semana Trágica) — серия вооружённых выступлений анархистов и рабочих в январе-феврале 1919 года, в период так называемой «социальной революции», в Средней Аргентине, приведшая к кровопролитным столкновениям. 2 декабря 1918 года забастовали работники металлургических заводов «». 3 января 1919 года произошли столкновения между бастующими и репрессивными силами. 7 января полиция напала на группу трудящихся; около 6 рабочих было убито и 30 ранено. Так началась «Трагическая неделя». ФОРА V конгресса объявила 8 января всеобщую стачку; забастовка распространилась на Мар-дель-Плату, Росарио, Санта-Фе и другие города. ФОРА IX конгресса вынуждена была присоединиться к выступлению. В ходе похорон рабочих, убитых полицией, последовали новые
rdf:langString
Трагічний тиждень (ісп. Semana Trágica) — серія кровопролитних вуличних сутичок, що відбулися в Буенос-Айресі в січні 1919 року, протягом періоду так званої «Соціальної революції». На той час в регіоні Ла-Плати поширилися ідеології марксизму і анархізму, частково через значну імміграцію з Європи, крім того, нещодавні Мексиканська та Російська революції розглядалися як стимул для робітничого класу до активних дій. В той же час в Аргентині розпочалася активна індустріалізація, паралельно моделі країни-експортера продовольства, через що в країні сформувався великий клас пролетаріату.
rdf:langString
rdf:langString
الأسبوع المأساوي (الأرجنتين)
rdf:langString
Setmana Tràgica (Argentina)
rdf:langString
Semana Trágica (Argentinien)
rdf:langString
Tragedia Semajno (Argentino)
rdf:langString
Semana Trágica (Argentina)
rdf:langString
Semaine tragique (Argentine)
rdf:langString
Settimana tragica (Argentina)
rdf:langString
Tragiczny Tydzień (Argentyna)
rdf:langString
Semana Trágica (Argentina)
rdf:langString
Tragic Week (Argentina)
rdf:langString
Трагическая неделя (Аргентина)
rdf:langString
Трагічний тиждень (Аргентина)
xsd:integer
26049861
xsd:integer
1121429223
xsd:integer
141
rdf:langString
Semana Trágica
rdf:langString
January 1919
rdf:langString
Tragic Week
rdf:langString
Disturbances during Tragic Week
rdf:langString
Semana Tragica 01.jpg
rdf:langString
La Setmana Tràgica foren uns incidents ocorreguts a Buenos Aires la setmana del 9 de gener al 14 de gener de 1919, entre manifestants obrers de tendència anarquista i sectors nacionalistes, durant el govern de l'Hipólito Yrigoyen. El conflicte s'havia originat amb la presa dels per reclamar millors condicions laborals. El govern va acceptar el plantejament gremial des d'un principi, però la intransigència del sector anarquista de la Federació Obrera Regional Argentina (FORA), sumada a l'acció violenta dels esquirols i de grups nacionalistes, va derivar en una escalada de violència. El govern radical va mantenir en tot moment la postura d'acceptar el reclam sindical, però no va poder contenir l'escalada de violència entre els sectors en pugna. Anys més tard, el propi Yrigoyen va declarar que, mitjançant l'escalada de violència, els sectors nacionalistes: El tinent Juan Domingo Perón, que va arribar a ser president de la Nació Argentina, va culpar als anarquistes presents entre els vaguistes: Els incidents van deixar un saldo de 141 a 700 morts (segons la font que es prengui) i centenars de ferits. Aquest succés és conegut també com el primer pogrom a Amèrica Llatina, ja que la va atacar a la comunitat jueva local.
rdf:langString
الأسبوع المأساوي (بالإسبانية: Semana Trágica) سلسلة من أعمال الشغب والمذابح وقعت في بوينس آيرس، خلال الأسبوع الذي بدأ في 7 يناير 1919. قاد الفوضويون والشيوعيون أعمال الشغب، وهزمت من قبل بقيادة وتدخل الجيش الأرجنتيني. أسفرت هذه الأحداث عن مقتل 700 شخص.
rdf:langString
Bei der Semana Trágica (Deutsch: Tragische Woche) handelt es sich um die blutige Niederschlagung eines Arbeitskampfes in Buenos Aires, Argentinien. Sie fand in der zweiten Januarwoche (beginnend am 7. Januar) des Jahres 1919 statt. Dabei kamen etwa 800 Arbeiter ums Leben.
rdf:langString
La Tragedia Semajno aŭ en hispana Semana Trágica estas la nomo per kiu oni konas la okazaĵojn okazintajn en Bonaero en la semajno de la 7-a de januaro al la 14-a de januaro de 1919 inter manifestaciantoj laboristaj de tendenco anarkiisma kaj sektoroj naciistaj, okazintaj dum la regado de Hipólito Yrigoyen. La konflikto originiĝis pro la okupado de la atelieroj Vasena por postulo de pli bonaj laborkondiĉoj. La registaro akceptis la sindikatan postulon dekomence, sed la energio de la sektoro anarkiisma de la FORA sume al agado perforta fare de strikrompantoj kaj de grupoj naciistoj derivis en perforta spiralo. La regado radilala pluinsistis al akcepto de la sindikata postulo, sed ne povis bremsi la perfortan vertiĝon inter la luktaj sektoroj. La okazoj lasis el 141 al 700 mortintojn (depende de la fonto) kaj centojn de vunditoj. Tio estis konata ankaŭ kiel la unua pogromo en Latinameriko, ĉar la atakis ankaŭ la lokan judan komunumon.
rdf:langString
La Semana Trágica es el nombre con el que se conoce la represión y masacre sufrida por el movimiento obrero argentino, en la que fueron asesinadas cientos de personas en Buenos Aires en la segunda semana de enero de 1919, bajo el gobierno radical de Hipólito Yrigoyen. La misma incluyó el único pogromo del que se tiene registro en América.Diferentes historiadores han sostenido que fue uno de los primeros actos de terrorismo de Estado cometidos por el gobierno radical presidido por Hipólito Yrigoyen, junto con los fusilamientos de miles de huelguistas en la Patagonia trágica de 1921, ocurridos también bajo su gobierno. El conflicto se originó a raíz de una prolongada huelga declarada en la fábrica metalúrgica Talleres Vasena, en reclamo de mejores condiciones laborales. El conflicto escaló, impulsado por la intransigencia patronal y de la FORA del V Congreso de tendencia anarquista, así como el accionar violento de rompehuelgas, hasta que se desató la represión abierta por grupos parapoliciales amparados por el gobierno, la policía y el Ejército, asesinando, deteniendo y torturando a miles de personas, mientras la población respondía con una pueblada generalizada. El gobierno radical osciló entre su política de mediación en los conflictos laborales y la adopción de una política altamente represiva, que incluyó el apoyo a grupos parapoliciales, la orden de represión por medio del Ejército, la tortura y la simulación de ataques contra objetivos gubernamentales. La represión dejó un saldo de cientos de muertos (las estimaciones de la época hablan de 700 muertos), decenas de desaparecidos -entre ellos gran cantidad de niños-, miles de heridos y decenas de miles de detenidos. El gobierno nunca informó oficialmente sobre la represión, ni publicó la lista de muertos.
rdf:langString
La Semaine tragique (en espagnol Semana Trágica) est le nom donné en Argentine à la répression et aux massacres qui furent commis à Buenos Aires sur des ouvriers grévistes dans la semaine du 7 au 14 janvier 1919, sous le gouvernement radical d’Hipólito Yrigoyen, et lors desquels furent assassinées plusieurs centaines de personnes. Cet événement donna lieu par ailleurs à l’unique pogrom (massacre de juifs) jamais enregistré en Amérique latine. Certains historiens soutiennent que ce ne fut là que le premier d’une série d’actes de terrorisme d'État perpétrés par le gouvernement radical d’Yrigoyen, série dans laquelle viendront s’inscrire également les exécutions de milliers de grévistes lors de la Patagonie rebelle de 1921, survenue également sous le mandat présidentiel du même Yrigoyen. Le conflit partit d’une grève décrétée dans l’usine métallurgique Talleres Vasena, entreprise à capital majoritairement britannique et sise dans la proche banlieue sud-ouest de la capitale argentine, afin de réclamer de meilleures conditions de travail et des hausses de salaire ; ce mouvement de grève fut bientôt entraîné dans une escalade de violence, provoquée par l’intransigeance tant du patronat, qui tenta de casser économiquement le mouvement en recrutant des briseurs de grève violents et des civils armés, que de la FORA du 5e Congrès (Fédération ouvrière régionale argentine du 5e Congrès, en abrégé FORA V), de tendance anarchiste, qui posta des piquets de grève et dressa des barricades, par lesquels les grévistes parvinrent à paralyser tout un quartier de Buenos Aires et à empêcher le trafic entre l’usine et ses entrepôts de matières premières situés plus au sud. Le 7 janvier 1919, la police tira dans la foule faisant quatre morts et une trentaine de blessés, à la suite de quoi les syndicats appelèrent à la grève générale. Le jour des obsèques, le 9 janvier, de nouveaux affrontements firent plus de cinquante morts. Le gouvernement, qui se flattait de jouer le rôle de médiateur dans les conflits sociaux, réagit d’abord en poussant les adversaires à négocier, puis, face à l’impasse et à la spirale de violence, eut recours à la répression ouverte, dont il chargea d’abord la police régulière, avant d’appeler à la rescousse les forces armées, et de donner parallèlement toute latitude à des groupes parapoliciers, dont en particulier la Ligue patriotique argentine, qui assassinèrent, firent prisonniers ou torturèrent des milliers de personnes, tout en étant protégés par le gouvernement en ceci notamment qu’ils purent utiliser les commissariats de police comme base d’opération ; il n’est jusqu’aux simulacres d’attentats contre des cibles gouvernementales qui n’aient été utilisés par les autorités. Tandis que la population ripostait par une pueblada (insurrection populaire) généralisée, la tactique du gouvernement consista à faire accroire à la population que les protestations syndicales faisaient partie d’une conspiration internationale ourdie par une minorité séditieuse russo-juive dont l’objectif était d’instaurer un régime soviétique en Argentine. Le 10 janvier, après que les militaires eurent réussi à reprendre le contrôle de la ville, fut déclenchée ce qu’il est convenu de dénommer la terreur blanche, exercée non seulement par les militaires et les policiers, mais aussi par des groupes de civils armés, composés de jeunes gens des classes aisées ; cette terreur blanche, qui se prolongea tout au long des jours suivants, avait pour objectif affiché de prendre à partie, sinon de tuer, les « maximalistes », les « bolcheviks » et les « anarchistes », mais aussi les étrangers, les syndicalistes et les ouvriers en général ; plus particulièrement, des pogromistes, aux cris de « Mort aux juifs », s'attaquèrent aux « Russes », en référence aux Juifs argentins souvent d’origine russe qu’ils imaginaient être des anarchistes et des bolcheviks ; beaucoup subirent des sévices (dans la rue ou dans les commissariats), virent leurs biens brûlés et pillés, voire furent massacrés. La terreur blanche fera plusieurs centaines de morts et des milliers de blessés. Le lundi 20 janvier 1919, après que, sous la pression du gouvernement, la direction de l’usine Vasena et les syndicats eurent consenti à des concessions mutuelles, les ouvriers mirent fin à la grève. La répression se solda par plusieurs centaines de morts (700 selon les estimations de l’époque), des dizaines de disparus ― parmi lesquels de nombreux enfants ―, des milliers de blessés et des dizaines de milliers de détentions. Du reste, le gouvernement ne consentit jamais à communiquer officiellement sur la répression, ni ne publia aucune liste des victimes.
rdf:langString
Tragic Week (Spanish: Semana Trágica) was a series of riots and massacres that took place in Buenos Aires, Argentina, from January 7 to January 14, 1919. The riot was led by anarchists and communists, and was eventually crushed by the Argentine Federal Police under General Luis Dellepiane, commander of the 2nd Army Corps, and the intervention of the Argentine Army, Argentine Marine Corps and Argentine Navy.
rdf:langString
La Settimana Tragica (Semana Trágica in spagnolo) furono una serie di durissimi scontri tra manifestanti, principalmente operai aderenti a sindacati anarchici e socialisti, e le forze dell'ordine che sconvolsero la capitale argentina Buenos Aires tra il 7 ed il 14 gennaio 1919. Nel corso degli incidenti, sorti da un semplice sciopero in una fabbrica metallurgica, si verificò anche l'unico pogrom antisemita avvenuto nel continente americano. Si stima, nonostante il governo non abbia mai fornito un numero ufficiale delle vittime, che nella Settimana tragica abbiano perso la vita circa 700 persone e circa 4000 siano rimaste ferite.
rdf:langString
A conhecida Semana Trágica foi uma série de motins que tiveram lugar em Buenos Aires em janeiro de 1919 que foram suprimidos por grupos paramilitares, que deixou 700 mortos e 4.000 feridos, 70 dos quais pertenciam à comunidade judaica local, porque se pede para atacar judeus e catalães . Por isso, é também conhecida como "o primeiro pogrom na América Latina". Na época, a chamada revolução social do pensamento revolucionário socialista e anarquista chegou às margens do Rio da Prata pelas mãos da imigração europeia. As experiências recentes da Revolução Mexicana e da Revolução Russa também foram vistas como um incentivo para os trabalhadores e uma ameaça pelas classes dominantes. Simultaneamente, havia em Buenos Aires um incipiente processo de industrialização em paralelo com o modelo agro-exportador vigente, o que permitiu a formação de um proletariado da cidade.
rdf:langString
Tragiczny Tydzień (hiszp. Semana Trágica) – seria krwawych konfrontacji pomiędzy siłami porządkowymi popieranymi przez elity finansowe i polityczne Partii Radykalnej a robotnikami Buenos Aires, które trwały przez tydzień od 7 do 14 stycznia 1919 r. i są uważane za najbrutalniejszy tydzień w historii Argentyny. Starcia zostały sprowokowane przez interwencję policji, która siłą pomogła łamistrajkom w wejściu do zakładów metalurgicznych Pedro Vasena. Była to największa firma metalurgiczna w Ameryce Południowej, zatrudniająca 2500 osób. Od 2 grudnia 1918 r. protestowało tam 800 robotników, którzy domagali się poprawy bezpieczeństwa i higieny pracy, ośmiogodzinnego dnia roboczego, podwyżek płac i wypłacania wynagrodzenia za nadgodziny. Łamistrajki szturmowali zakład również dwa tygodnie wcześniej, gdy robotnicy zablokowali wywóz towaru z magazynu. W czasie interwencji policji trzy osoby zginęły od kul, a czwarta od szabli – wśród ofiar było trzech robotników i żołnierz; ranne zostały 34 osoby. Ogłoszony wówczas przez Federación Obrera Regional Argentina na 9 stycznia strajk generalny zmobilizował robotników wielu branż, jednak już 8 stycznia dochodziło do spontanicznych walk w mieście. 9 stycznia władze spacyfikowały pogrzeb ofiar tego starcia. Trzystutysięczny kondukt pogrzebowy został ostrzelany z broni maszynowej nieopodal kościoła przy Corrientes Avenue, a następnie na cmentarzu Chacarita, w efekcie czego zginęło 50 osób. W odpowiedzi jeden z odłamów FORA wezwał do bezterminowego strajku generalnego, w którym udział wzięło ok. 200 tysięcy robotników, a inny do strajku dwugodzinnego, jak również podjął negocjacje z rządem na temat uwolnienia więźniów politycznych i spełnienia żądań robotniczych. Podczas protestu policja ponownie otworzyła ogień do strajkujących w zakładach Vasena. Wbrew planom tej frakcji FORA, strajk rozszerzył się na cały kraj, zaś w samym Buenos Aires wybuchło powstanie robotnicze. Dochodziło wówczas również do prześladowań Żydów i plądrowania żydowskiego majątku, co inspirowała argentyńska oligarchia, uważając Żydów za nosicieli idei anarchistycznych i socjalistycznych. Wobec eskalacji sytuacji rząd wezwał do pomocy armię. Strajk spacyfikowany został ostatecznie 13 stycznia przy pomocy wojska oraz sponsorowanej przez burżuazję Ligi Patriotycznej. Konflikt zakończył się 14 stycznia, gdy robotnicy wrócili do fabryki Vasena, po uznaniu organizacji związkowej za stronę rozmów, a także spełnieniu postulatów dotyczących ośmiogodzinnego dnia pracy, wolnych niedziel, podwyżki wynagrodzenia i płatnych nadgodzin. Był to epizod argentyńskiej walki klas, trwającej od udanego strajku portowców w 1916–1917 do nieudanego strajku generalnego z 1921 r. Zdarzenia Tragicznego Tygodnia wywołały w społeczeństwie szok i obawy przed powtórzeniem w kraju rewolucji w stylu rosyjskim. Podczas tych zajść zginęło co najmniej 700 osób, choć niektóre szacunki mówią o 1400 ofiarach. Tysiące osób zostało rannych, zatrzymanych i deportowanych.
rdf:langString
Восстание в Аргентине 1919 года или Трагическая неделя (исп. Semana Trágica) — серия вооружённых выступлений анархистов и рабочих в январе-феврале 1919 года, в период так называемой «социальной революции», в Средней Аргентине, приведшая к кровопролитным столкновениям. 2 декабря 1918 года забастовали работники металлургических заводов «». 3 января 1919 года произошли столкновения между бастующими и репрессивными силами. 7 января полиция напала на группу трудящихся; около 6 рабочих было убито и 30 ранено. Так началась «Трагическая неделя». ФОРА V конгресса объявила 8 января всеобщую стачку; забастовка распространилась на Мар-дель-Плату, Росарио, Санта-Фе и другие города. ФОРА IX конгресса вынуждена была присоединиться к выступлению. В ходе похорон рабочих, убитых полицией, последовали новые репрессии, число жертв росло. Манифестация участников похорон прошла до кладбища Чакарита, собрав 200 тысяч человек; разгоряченная масса принялась штурмовать церкви, склады оружия и полицейские комиссариаты. Мастерские «Васена» подверглись нападению и были сожжены. Столкновения происходили по всему городу. 11 января ФОРА IX конгресса договорилась с правительством о прекращении забастовки и призвала вернуться на работу, но анархистская ФОРА продолжала борьбу, в одиночку противостоя репрессиям со стороны армии, полиции и полуполицейских формирований, созданных молодыми буржуа из . Конфликт завершился в середине января. Анархистская ФОРА и все анархистские издания были запрещены. В 1919 году произошло 367 забастовок — рекордное число в истории Аргентины. 20 июня 1920 года ФОРА V конгресса договорилась о совместных действиях с . В сентябре анархистская ФОРА провела внеочередной конгресс с участием более 400 рабочих обществ. В последующие годы их число увеличилось до 600.
rdf:langString
Трагічний тиждень (ісп. Semana Trágica) — серія кровопролитних вуличних сутичок, що відбулися в Буенос-Айресі в січні 1919 року, протягом періоду так званої «Соціальної революції». На той час в регіоні Ла-Плати поширилися ідеології марксизму і анархізму, частково через значну імміграцію з Європи, крім того, нещодавні Мексиканська та Російська революції розглядалися як стимул для робітничого класу до активних дій. В той же час в Аргентині розпочалася активна індустріалізація, паралельно моделі країни-експортера продовольства, через що в країні сформувався великий клас пролетаріату. Події Трагічного тижня почалися 7 січня 1919 року зі страйку робітників металургійних підприємств у Буенос-Айресі, які вийшли на (округ ). Страйкарі вимагали скорочення робочого дня з 11 до 8 годин, кращих умов роботи, збільшення терміну відпустки, збільшення заробітної плати та повернення звільнених. Компанії спробували продовжити виробництво за допомогою штрейкбрехерів, яких їм надала Асоціація праці. Ворожнеча робітників до цих тимчасових працівників привела до жорстоких сутичок між ними, для придушення яких поліція використала важке озброєння проти робітників. Сутички поширилися і на інші райони міста, де протестуючи били вікна та кидали каміння з мостових. При цьому чотири робітника загинули, а 30 було важко поранено, кілька з них загинуло пізніше. Дії поліції викликали протест робітничих організацій країни, таких як Регіональна робітнича організація Аргентини IX Конгресу (ісп. FORA del IXº) та V конгресу (ісп. FORA del Vº), соціалістів, комуністів, революційних синдікаталістів і анархістів, які 8 січня закликали до страйку по всій країні, що повинен був розпочатися 9 січня. Того ж дня багато робітників зібралися для поховання вбитих 7 січня. О 17 годині вони прибули до кладовища в Буенос-Айресі, де, через звинувачення в адресу депутатів з боку мітингуючих, поліція відкрила вогонь по процесії. Згідно з проурядовою газетою загинуло 8 чоловік, тоді як соціалістичні газети вказували на більш ніж 50 вбитих. Ця подія викликала початок широкомасштабних і хаотичних боїв робітників з поліцією. Правлячими класами були сформовані групи ополчення «Патріотичної ліги Аргентини» з метою охорони консервативних цінностей, традицій, а головне — власності багатого класу. Ці групи переслідували та вбивали лідерів робітничого руху, проте вони почали нападати й на іноземців та їх майно. Ними були побито та вбито багато євреїв, росіян, поляків, німців та інших. Згідно з газетою «La Vanguardia» від 14 січня, у місті загинуло близько 700 робітників та близько 4000 було поранено. Загалом, робітники мали перевагу перед поліцією та Патріотичною лігою, «Ла Пренса» писала про загрозу «революційної війни». Проте президент Іполіто Іріґоєн передав місто під військове командування полковника , який мобілізував війська для наведення порядку, сутички з якими збільшили число вбитих до близько 1000 чоловік. В результаті репресивних дій поліції, проурядових військ (серед яких був і полковник Хуан Перон) та «Патріотичної ліги» і дій уряду, який змусив власників підприємств погодитися на умови страйкарів та звільнив лідерів , насильство припинилося до 17 січня 1919 року.
xsd:nonNegativeInteger
25901