Tiny Tim (rocket)

http://dbpedia.org/resource/Tiny_Tim_(rocket) an entity of type: Thing

タイニー・ティム（Tiny Tim）は、第二次世界大戦の終了間際にアメリカ合衆国で使用された大型空対地ロケット弾である。 rdf:langString

El Tiny Tim (en castellano: Pequeño Tim), era un cohete aire-tierra de Estados Unidos usado cerca del final de la Segunda Guerra Mundial. Una fuente establece que fue construido en respuesta a un requerimiento de la Armada de Estados Unidos solicitando un cohete antibuque capaz de impactar a una nave fuera del alcance de su defensa antiaérea, con una carga capaz de hundir a grandes buques. Sin embargo, de acuerdo a la Revista China Lake Weapons Digest, el Tiny Tim fue: rdf:langString

Tiny Tim merupakan roket anti udara-ke-darat yang dimiliki oleh Amerika Serikat. Ukuran kalibernya 298 mm (11.75"), membuatnya menjadi roket terbesar yang dimiliki oleh Amerika Serikat selama Perang Dunia II, mengalahkan milik Nazi Jerman. Uniknya, Tiny Tim dibuat dari selongsong pipa pengeboran minyak. Agar produksi bisa berjalan lancar, maka digunakanlah pipa pengeboran minyak untuk badan roket. Pipa pengeboran minyak ini juga kompatibel dengan bom 500 lbs yang dimiliki Amerika Serikat. rdf:langString

The Tiny Tim was an American air-to-ground rocket used near the end of the Second World War. It was built in response to a United States Navy requirement for an anti-ship rocket capable of hitting ships from outside of their anti-aircraft range, with a payload capable of sinking heavy shipping. The Tiny Tim was manufactured using 11.75-inch (298 mm) pipe, which was chosen because it was already being manufactured. Used oil field 11.75-inch pipe was acquired for the prototypes. Also, the 11.75-inch size was of interest in the development because there was already available a 500-pound semi-armor-piercing bomb that was adaptable for use as the warhead for the rocket. One of the rocket project scientists commented on the shortage of the piping “. . . we were reduced for a time to the expedien rdf:langString

Il Tiny Tim era un razzo di 298 mm e veniva montato sugli aerei F6F, F8F-1 ed il modello seguente F8F-1B.Il razzo era prodotto con l'uso di tubi da oleodotto, e pertanto, in calibro 298 mm (11,75 pollici); dentro aveva il corpo bomba dell'ordigno semiperforante da 225 kg, che conteneva 58 kg di esplosivo TNT. Il primo lancio avvenne nell'aprile 1944. L'arma sarebbe stata formidabile per attaccare anche bersagli come le corazzate; addirittura venne ipotizzato di usare i Corsair dei Marines per attaccare le rampe di lancio dei missili V-1. Ma non si verificò, anche perché queste bombe-razzo erano ancora inaffidabili e solo nel dicembre 1944 ne venne dichiarata l'operatività. Provate da vari aerei, i Corsair erano i loro tipici vettori e potevano portarne due (da 292 kg l'una) assieme a 8 raz rdf:langString

Tiny Tim – amerykański pocisk rakietowy powietrze-ziemia, używany pod koniec II wojny światowej. Jedno ze źródeł utrzymuje, że rakieta została wyprodukowana w odpowiedzi na zapotrzebowania amerykańskiej marynarki wojennej na pociski, które zdolne byłyby do rażenia okrętów spoza zasięgu ognia artylerii przeciwlotniczej, posiadające ładunek, który był w stanie zatopić nawet największe okręty. Jednakże według China Lake Weapons Digest, Tiny Tim był zaprojektowany przez zespół pod nazwą Caltech-China Lake jako niszczyciel bunkrów. Tim był pierwszą rakietą tego typu i chociaż znalazł niewielkie zastosowanie w czasie II wojny światowej, to pomógł położyć podwaliny dla wielu późniejszych projektów w dziedzinie produkcji rakiet w latach powojennych. rdf:langString

O Tiny Tim foi míssil ar-terra Norte americano, usado já perto do final da Segunda Guerra Mundial. Uma fonte afirma que ele foi construído para atender ao requerimento da Marinha, por um míssil antinavio, capaz de atingir navios sem entrar no raio de ação dos mísseis antiavião daqueles, carregando uma carga útil explosiva com capacidade de afundar navios de grande porte. No entanto, de acordo com o "China Lake Weapons Digest", o Tiny Tim era Como carga de guerra, o Tiny Tim utilizava uma bomba explosiva de 227 kg, com um alcance máximo de 1.500 metros. rdf:langString

rdfs:label

rdf:langString Tiny Tim (cohete)

rdf:langString Tiny Tim (roket)

rdf:langString Tiny Tim (razzo)

rdf:langString タイニー・ティム (ロケット弾)

rdf:langString Tiny Tim (pocisk rakietowy)

rdf:langString Tiny Tim (foguete)

rdf:langString Tiny Tim (rocket)

foaf:name

rdf:langString Tiny Tim

dbpprop:name

rdf:langString Tiny Tim

dbpedia-owl:wikiPageID

xsd:integer 20171219

dbpedia-owl:wikiPageRevisionID

xsd:integer 1112364002

dbpprop:caption

rdf:langString Tiny Tim Rocket

dbpprop:designDate

xsd:integer 1944

dbpprop:engine

rdf:langString Solid-propellant rocket

dbpprop:enginePower

<second> 1.0

dbpprop:filling

rdf:langString TNT

dbpprop:imageSize

xsd:integer 300

dbpprop:isExplosive

rdf:langString yes

dbpprop:isMissile

rdf:langString yes

dbpprop:isRanged

rdf:langString yes

dbpprop:origin

rdf:langString United States

dbpprop:service

xsd:integer 1944

dbpprop:type

rdf:langString Air-to-surface anti-ship Rocket

dbpedia-owl:abstract

rdf:langString El Tiny Tim (en castellano: Pequeño Tim), era un cohete aire-tierra de Estados Unidos usado cerca del final de la Segunda Guerra Mundial. Una fuente establece que fue construido en respuesta a un requerimiento de la Armada de Estados Unidos solicitando un cohete antibuque capaz de impactar a una nave fuera del alcance de su defensa antiaérea, con una carga capaz de hundir a grandes buques. Sin embargo, de acuerdo a la Revista China Lake Weapons Digest, el Tiny Tim fue: ... diseñado por el equipo Caltech-China Lake como un destructor de búnkeres, Tim fue el primer cohete de gran tamaño para aviones y, aunque vio limitado servicio durante la Segunda Guerra Mundial, ayudó a poner las bases de muchos desarrollos en cohetería en la postguerra. El Tiny Tim tenía una ojiva de alto poder explosivo de 68 kilos (150 libras) y un alcance máximo de 1.500 metros (1.640 yardas). Fueron usados por la Armada de Estados Unidos y el Cuerpo de Marines de los Estados Unidos cerca del final de la guerra durante la Batalla de Okinawa, y durante la Guerra de Corea. Un problema con la tremenda potencia del motor cohete era que causaba daños al avión que lo estaba lanzando, y que fue resuelto haciendo que el Tiny Tim cayera como una bomba, y una cuerda amarrada al cohete se cortara, causando que el motor se encendiera. Los blancos más comunes incluían cañones de defensa costera, puentes, casamatas, tanques y buques en general. Una ambiciosa operación fue planeada para usar los Tiny Tim contra los sitios de lanzamiento de los V-1 alemanes como parte de la Operación Crossbow, a la que se le dio el nombre de código , pero se canceló antes de que el escuadrón asignado pudiera ser desplegado a Europa. Los aviones que utilizaron al Tiny Tim durante la Segunda Guerra Mundial incluyeron al F4U Corsair, al F6F Hellcat, al TBM Avenger y el SB2C Helldiver.

rdf:langString Tiny Tim merupakan roket anti udara-ke-darat yang dimiliki oleh Amerika Serikat. Ukuran kalibernya 298 mm (11.75"), membuatnya menjadi roket terbesar yang dimiliki oleh Amerika Serikat selama Perang Dunia II, mengalahkan milik Nazi Jerman. Uniknya, Tiny Tim dibuat dari selongsong pipa pengeboran minyak. Agar produksi bisa berjalan lancar, maka digunakanlah pipa pengeboran minyak untuk badan roket. Pipa pengeboran minyak ini juga kompatibel dengan bom 500 lbs yang dimiliki Amerika Serikat. Tiny Tim ditenagai oleh roket yang memiliki 24 nozzle di belakangnya dan dapat mengantarkan roket ini sejauh 1,5 km dengan kecepatan 254,8 m/detik.

rdf:langString The Tiny Tim was an American air-to-ground rocket used near the end of the Second World War. It was built in response to a United States Navy requirement for an anti-ship rocket capable of hitting ships from outside of their anti-aircraft range, with a payload capable of sinking heavy shipping. The Tiny Tim was manufactured using 11.75-inch (298 mm) pipe, which was chosen because it was already being manufactured. Used oil field 11.75-inch pipe was acquired for the prototypes. Also, the 11.75-inch size was of interest in the development because there was already available a 500-pound semi-armor-piercing bomb that was adaptable for use as the warhead for the rocket. One of the rocket project scientists commented on the shortage of the piping “. . . we were reduced for a time to the expedient of salvaging [oil-well casing] from abandoned oil wells.” Jack Latimer ... designed by the Caltech-China Lake team as a bunker-buster, Tim was the first large aircraft rocket, and, although it saw only limited service in WWII, it helped form the foundations of many postwar developments in rocketry. The Tiny Tim's diameter of 11.75 in (29.8 cm) was the first Allied aerial rocket to have a larger calibre than the Luftwaffe-deployed bomber destroyer aerial rocket ordnance, the Nebelwerfer-based BR 21 of 21 cm (8-1/4 in) calibre. The Tiny Tim's large diameter allowed a sizable 148.5 lb (67.4 kg) semi-armor-piercing high-explosive warhead, some 60 lbs (27 kg) heavier than the BR 21's 40.8 kg (90 lb) warhead. The Tiny Tim had a maximum range of 1,500 meters (1,640 yards), some 200 meters greater than the BR 21's time-fuze limited 1.2 km detonation range from launch. They were used by the United States Navy and United States Marine Corps near the end of the war during the Battle of Okinawa, and during the Korean War. A problem with the sheer power of the rocket motor causing damage to the firing aircraft was resolved by having the Tiny Tim drop like a bomb, and a lanyard attached to the rocket would snap, causing the rocket to ignite. Common targets included coastal defense guns, bridges, pillboxes, tanks, and shipping. An ambitious operation to use the Tiny Tim against German V-1 sites as part of Operation Crossbow, code-named Project Danny, was planned but cancelled before the squadrons assigned could be deployed to Europe. Common Tiny Tim delivery aircraft during World War II included the PBJ-1 Mitchell, F4U Corsair, F6F Hellcat, TBM Avenger, and the SB2C Helldiver. After World War II, the United States Navy's rocket laboratory at Inyokern, California developed an even larger version of the Tiny Tim, called "Richard", which was 14 inches in diameter and one of the largest air-to-surface unguided rocket ever developed for the US military. While tested, it was never placed in production. The United States Navy also experimented with a version of the Tiny Tim which was a two-stage rocket, with another Tiny Tim rocket motor mounted behind a complete Tiny Tim. Like the Richard, it never moved beyond the research and development stage.

rdf:langString タイニー・ティム（Tiny Tim）は、第二次世界大戦の終了間際にアメリカ合衆国で使用された大型空対地ロケット弾である。

rdf:langString Il Tiny Tim era un razzo di 298 mm e veniva montato sugli aerei F6F, F8F-1 ed il modello seguente F8F-1B.Il razzo era prodotto con l'uso di tubi da oleodotto, e pertanto, in calibro 298 mm (11,75 pollici); dentro aveva il corpo bomba dell'ordigno semiperforante da 225 kg, che conteneva 58 kg di esplosivo TNT. Il primo lancio avvenne nell'aprile 1944. L'arma sarebbe stata formidabile per attaccare anche bersagli come le corazzate; addirittura venne ipotizzato di usare i Corsair dei Marines per attaccare le rampe di lancio dei missili V-1. Ma non si verificò, anche perché queste bombe-razzo erano ancora inaffidabili e solo nel dicembre 1944 ne venne dichiarata l'operatività. Provate da vari aerei, i Corsair erano i loro tipici vettori e potevano portarne due (da 292 kg l'una) assieme a 8 razzi "normali". La dotazione non fu mai molto consistente e al massimo un reparto ne aveva un paio. Ebbero uso solo sporadico ad Okinawa.

rdf:langString O Tiny Tim foi míssil ar-terra Norte americano, usado já perto do final da Segunda Guerra Mundial. Uma fonte afirma que ele foi construído para atender ao requerimento da Marinha, por um míssil antinavio, capaz de atingir navios sem entrar no raio de ação dos mísseis antiavião daqueles, carregando uma carga útil explosiva com capacidade de afundar navios de grande porte. No entanto, de acordo com o "China Lake Weapons Digest", o Tiny Tim era ... projetado pelo "Caltech-China Lake team" como um "destruidor de casamata", ele foi o primeiro grande míssil lançado de aviões, e apesar de ter tido participação restrita na Segunda Guerra, ele ajudou no estabelecimento das bases de vários desenvolvimentos de foguetes no pós guerra. Como carga de guerra, o Tiny Tim utilizava uma bomba explosiva de 227 kg, com um alcance máximo de 1.500 metros.

rdf:langString Tiny Tim – amerykański pocisk rakietowy powietrze-ziemia, używany pod koniec II wojny światowej. Jedno ze źródeł utrzymuje, że rakieta została wyprodukowana w odpowiedzi na zapotrzebowania amerykańskiej marynarki wojennej na pociski, które zdolne byłyby do rażenia okrętów spoza zasięgu ognia artylerii przeciwlotniczej, posiadające ładunek, który był w stanie zatopić nawet największe okręty. Jednakże według China Lake Weapons Digest, Tiny Tim był zaprojektowany przez zespół pod nazwą Caltech-China Lake jako niszczyciel bunkrów. Tim był pierwszą rakietą tego typu i chociaż znalazł niewielkie zastosowanie w czasie II wojny światowej, to pomógł położyć podwaliny dla wielu późniejszych projektów w dziedzinie produkcji rakiet w latach powojennych. Tiny Tim był używany przez US Navy i US Marine Corps pod koniec wojny w czasie bitwy o Okinawę i potem w czasie wojny koreańskiej. Problem olbrzymiej mocy silnika rakietowego, który powodował uszkodzenia samolotów, które go wystrzeliwały, został rozwiązany w ten sposób, że zaczęto Tiny Tima zrzucać jak bombę. Sznur przyczepiony do rakiety, powodował uruchomienie jej silnika. Najczęstsze cele Tiny Tima to: artyleria obrony wybrzeża, mosty, bunkry, czołgi oraz okręty. Jedną z najbardziej prestiżowych operacji z użyciem Tiny Tima miała być operacja przeciwko stanowiskom niemieckich rakiet V-1, która była częścią o kryptonimie . Operacja ta została jednak zaniechana zanim jednostki zostały przetransportowane do Europy. Pociski typu Tiny Tim były najczęściej przenoszone przez samoloty: F4U Corsair, F6F Hellcat, TBM Avenger oraz SB2C Helldiver. Po II wojnie światowej laboratorium rakietowe US Navy w w Kalifornii opracowało o wiele większą wersję rakiety Tiny Tim pod nazwą „Richard”, która miała 14-calową średnicę i była najprawdopodobniej największym niekierowanym pociskiem rakietowym Amerykańskich Sił Zbrojnych. Pomimo testów rakiety, nigdy nie została ona wprowadzona do produkcji seryjniej. US Navy pracowała także nad inną wersją Tiny Tima, która była dwustopniowa i zbudowana z dodatkowym silnikiem, umieszczonym za głównym silnikiem Tiny Tima. Tak samo jak „Richard”, wersja ta nigdy nie weszła do produkcji seryjnej. * SB2C Helldiver odpalający rakietę Tiny Tim * Tiny Tim podwieszony pod bombowcem B-25 Mitchell * Uzbrojenie rakietowa AD-4 Skyraider: widoczna różnica między pociskami HVAR i Tiny Tim

<http://dbpedia.org/ontology/Weapon/diameter>

<millimetre> 298.45

<http://dbpedia.org/ontology/Weapon/length>

<millimetre> 3124.2

<http://dbpedia.org/ontology/Weapon/weight>

<kilogram> 569.268

<http://dbpedia.org/ontology/Weapon/width>

<millimetre> 914.4

dbpedia-owl:wikiPageLength

xsd:nonNegativeInteger 6787

dbpedia-owl:diameter

xsd:double 0.29845