Tidore language

rdf:langString Język tidore

rdf:langString Język tidore (indonez. bahasa Tidore) – język zachodniopapuaski używany w prowincji Moluki Północne w Indonezji, zwłaszcza przez grupę etniczną Tidore. Posługuje się nim ludność na południe od obszaru języka ternate. Historycznie był językiem Sułtanatu Tidore, a od XVII w. służył jako regionalny język handlowy. Jest używany przez 40 tys. osób, dla których jest to język ojczysty. Dodatkowo według danych Ethnologue 20 tys. osób zna go jako drugi język. Jego użytkownicy zamieszkują wyspy Tidore, Maitara, Mare, Moti (północny fragment) oraz rejon nadbrzeżny pobliskiej Halmahery. Społeczności migranckie Tidore osiedliły się w innych zakątkach prowincji (grupy wysp Bacan i Obi, południowe wybrzeże Halmahery). Wraz z pozostałymi językami północnohalmaherskimi (peryferyjna grupa języków papuaskich) tworzy enklawę w obszarze zdominowanym przez rodzinę języków austronezyjskich. Istnieją pewne publikacje poświęcone temu językowi. Sporządzono krótki słownik (Kamus bahasa Tidore, Indonesia, Inggris, 1994), a także opis gramatyki (Tidore: a linguistic description of a language of the North Moluccas, 2000, A grammar of Tidore, 2010). Jest jednym z lepiej poznanych języków Moluków. W języku indonezyjskim powstało opracowanie Sintaksis bahasa Tidore (1997). Z danych publikacji Peta Bahasa wynika, że jest to wyraźnie odrębny dialekt języka ternate. C.L. Voorhoeve (1988) sklasyfikował ternate i tidore jako dialekty jednego języka, który określił mianem ternate-tidore. W innej pracy (1994) wyróżnił „język ternate” z dialektami ternate i tidore.