Tetramorium caespitum

rdf:langString Zwarte zaadmier

rdf:langString De zwarte zaadmier (Tetramorium caespitum, voorheen grasmier) is een mierensoort uit de onderfamilie Myrmicinae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1758 door Linnaeus. De zwarte zaadmier komt voor in gematigd klimaat en leeft vooral op de grond. Daar bezet hij een territorium met een middellijn van zo'n dertig meter. De verwijderen zich eigenlijk niet verder dan dit territorium, maar dit gebied wordt met hand en tand verdedigd. De zwarte zaadmier is behoorlijk agressief tegen andere mieren, met name naar de eigen soort. Er worden gevechten beschreven van hele volken tegen elkaar waarbij duizenden mieren urenlang met elkaar in gevecht zijn, waarbij ze elkaar bijten, over elkaar heen buitelen, aan elkaar trekken en elkaar doden. Hierbij worden er steeds meer mieren naar het oorlogsterrein gelokt door geursporen. Met de grote kaken, nodig voor het fijnkauwen van de zaden, kunnen ze tevens prima vechten. Het is een soort die zich makkelijk aanpast aan veranderingen in de omgeving. Hij is meestal te zien op zonnige, droge plekken, soms in vochtige graslanden maar ook in bewoonde gebieden, met name tussen bestrating. De nesten bevinden zich meestal onder stenen. De volken zijn relatief groot, met populaties tot zo'n 10.000 werksters. Zij bevatten in de regel meerdere koninginnen, die elk iedere dag zo'n vijf tot veertig eitjes produceren. Er worden uitgebreide gangenstelsels gegraven; dit is goed voor de omgeving vanwege de beluchting die hierdoor plaatsvindt.De koningin en de mannetjes zijn aanzienlijk groter dan de werksters, respectievelijk 8 mm en 3,3 mm lengte. De kleur is donkerbruin met wat lichtere poten.