Terihat

rdf:langString Τεριαχάτες

rdf:langString Το χωριό Τεριαχάτι ή Τεριαχάτες είναι από τα μεγαλύτερα χωριά της Κάτω Δρόπολης Βορείου Ηπείρου. Το όνομα του προέρχεται από τις "τρεις ράχες". Είναι χτισμένο πάνω στους πρόποδες του Πλατοβουνίου και μπροστά του απλώνεται ο απέραντος κάμπος. Συνορεύει νότια με το χωριό Γορίτσα, βόρεια με το χωριό Σωφράτικα, από πίσω του βουνού βρίσκονται τα ελληνόχωρα του Δελβίνου και απέναντι η πεδιάδα της Δρόπολης που κατά σχεδόν τη μέση, τη διασχίζει ο ποταμός Δρίνος. Απέναντι στις άκρες της πεδιάδας, στους πρόποδες του βουνού Μπουρέτο βρίσκονται σε σειρά τα ελληνόχωρα της Μαύρης Ρίζας που συνορεύουν δεξιά με την Νεπράβιστα, και αριστερά με τα ελλαδίτικα χωριά Χρυσόδολη και Μαυρόγερο. Οι Τεριαχάτες το 1990 είχε περίπου 617 άτομα πληθυσμό και 148 οικογένειες, ενώ το 2005 είχε εγγεγραμμένους 770 άτομα και 186 οικογένειες. Αυτό το χωριό μετά το 1990 δέχτηκε μαζική μετανάστευση προς την Ελλάδα. Οι Τεριαχάτες είναι από τα πιο αρχαία χωριά της Δρόπολης, όπως αναφέρουν αναμφισβήτητα ντοκουμέντα, ανασκαφές και διάφορα αντικείμενα. Οι παλιοί το έλεγαν με το όνομα Ταιριαχάταις οι νεώτεροι το ήθελαν Τεριαχάτι είτε Τεριχάτι. Φημιζόταν και φημίζεται για τα πολλά γλέντια στο μεσοχώρι, στον αυλόγυρο της εκκλησίας του Αϊ Γιώργη. Ήταν μεγάλο χωριό, κεφαλοχώρι στα χρόνια της Τουρκίας, αντιστάθηκε χρόνια στους Τούρκους. Από το 1872 είχαν ελληνικό δημοτικό σχολείο όπου δίδαξαν πολλοί δάσκαλοι. Στον αντιφασιστικό πόλεμο οι Τεριαχατινοί έδωσαν το παρόν τους και το χωριό μετρά μερικούς πεσόντες και θύματα πολέμου. Στην αρχή του χωριού δεσπόζει η πετρόχτιστη αναπαλαιωμένη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής με το παλιό πετρόχτιστο καμπαναριό που συντηρούνται από τους κατοίκους. Στις 26 Ιουλίου με αφορμή της γιορτής διοργανώνεται ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια που λαμβάνει χώρα ετησίως. Πολλοί πιστοί αλλά και αρκετοί επισκέπτες από διάφορα μέρη κάθε χρόνο σπεύδουν να προσκυνήσουν στην εκκλησία αφού είναι προστάτιδα των ματιών και πολύ θαυματουργή. Οι κάτοικοι φημίζονται για την φιλοξενία τους απέναντι στους διάφορους επισκέπτες και προσπαθούν να κρατάνε τις παραδόσεις και τα έθιμα πολλών χρόνων. Η μεγάλη εκκλησία του Αϊ Γιώργη βρίσκεται στο μεσοχώρι του χωριού, κοντά στο σχολείο, περιτριγυρισμένη με ψηλό αυλόγυρο, και μια πανάρχαια ελιά του Αϊ Δημήτρη. Είχαν τον Αϊ Νικόλα στο πιο ψηλό μέρος του χωριού πάνω απο ολα την Αγία Παρασκευή που είναι προστάτιδα των ματιών. Αξιοθαύμαστα είναι ακόμα και τα σπίτια τα οποία είναι κτισμένα από πέτρα από τεχνίτες που ζουν εκεί. Στο χωριό βρίσκονται δύο πολυτελή εστιατόρια-αίθουσες εκδηλώσεων όπου διοργανώνονται γάμοι, βαπτίσεις και άλλες τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται ένα παραδοσιακό γεφύρι πολλών ετών φτιαγμένο από σκαλιστή πέτρα. Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία λόγω των πολλών χωραφιών αλλά και του βουνού αλλά και πολλοί πηγαίνουν καθημερινά σε κοντινά χωριά είτε για δουλειά σε εργοστάσια είτε τα παιδιά σε κάποιο σχολείο. Ομαδικές εορτές του χωριού:Αϊ Βασίλης, Θεοφάνια, 25 Μαρτίου, Πάσχα, του Αϊ Γιώργη, της Αγίας Παρασκευής(26 Ιουλίου), της Παναγίας, 28 Οκτωβρίου, ΧριστούγενναΝαοί-Μνημεία:Αϊ Γιώργη, Αγία Παρασκευή, Άγιος Κοσμάς(εικόνισμα), Αϊ Δημήτρης(εκκλησάκι), Αϊ Θανάσης(εκκλησάκι), Αϊ Μηνάς(εκκλησάκι), Μεταμορφώσεως, Αγίου Μιχαήλ(παλιά εκκλησία)Επώνυμα:Σταμος,Μπότσης,Γιοβάνης, Βάσσος, Τόλης, Τσιόντης, Νόνης, Μπάσιος, Πούλας, Τούνης, Μάστορας, Νάστος,Δεληγιώργης,Ρούτσης κ.αΕξέχοντα πρόσωπα:Α.Τούνης(καλλιτέχνης), Α.Πούλα(λογοτέχνης), Ν.Νάστος(ζωγράφος)