Takeda Izumo II
http://dbpedia.org/resource/Takeda_Izumo_II an entity of type: Thing
Takeda Izumo II (1691–1756) was a Japanese playwright. The successor to Chikimatsu Monzaemon at the Takemoto Theater, he wrote the three most celebrated period plays in the bunraku repertoire: Sugawara and the Secrets of Calligraphy (1746), Yoshitsune and the Thousand Cherry Trees (1747), and The Treasury of Loyal Retainers (1748). Leonard Pronko writes that although Chikamatsu’s writing “possesses superior literary qualities, Izumo’s has an undeniable variety, richness, and theatricality.”
rdf:langString
Izumo Takeda II (jap. 竹田 出雲 Takeda Izumo; zwany także Koizumo,, ur. 1691, zm. 4 listopada 1756 w Osace) – japoński dramatopisarz. Był synem kierownika teatru Takemoto-za w Osace, po śmierci którego przejął jego prowadzenie. Po jego śmierci jego syn (noszący, jak jego ojciec i dziad, to samo imię i nazwisko) działający u schyłku popularności bunraku musiał zaakceptować przekształcenie Takemoto-za w teatr kabuki, a później zrezygnował z dalszego prowadzenia teatru.
rdf:langString
rdf:langString
Izumo Takeda II
rdf:langString
Takeda Izumo II
xsd:integer
61270549
xsd:integer
1107710409
rdf:langString
Takeda Izumo II (1691–1756) was a Japanese playwright. The successor to Chikimatsu Monzaemon at the Takemoto Theater, he wrote the three most celebrated period plays in the bunraku repertoire: Sugawara and the Secrets of Calligraphy (1746), Yoshitsune and the Thousand Cherry Trees (1747), and The Treasury of Loyal Retainers (1748). Leonard Pronko writes that although Chikamatsu’s writing “possesses superior literary qualities, Izumo’s has an undeniable variety, richness, and theatricality.”
rdf:langString
Izumo Takeda II (jap. 竹田 出雲 Takeda Izumo; zwany także Koizumo,, ur. 1691, zm. 4 listopada 1756 w Osace) – japoński dramatopisarz. Był synem kierownika teatru Takemoto-za w Osace, po śmierci którego przejął jego prowadzenie. Napisał lub uczestniczył w pisaniu 28 sztuk bunraku, później zaadaptowanych również dla teatru kabuki. Jego działalność w znacznym stopniu przyczyniła się do rozkwitu teatru bunraku. Trwale popularne stały się zwłaszcza sztuki, których był współautorem z Senryū Namiki (Sōsuke Namiki, 1695–1751) i Shōraku Miyoshi (1696?–1772), m.in.: Yoshitsune sembon-zakura (Yoshitsune, czyli tysiąc wiśni, 1747) i Kanadehon chūshingura (Wzory liter, czyli skarbiec wiernych wasali, 1748). Po jego śmierci jego syn (noszący, jak jego ojciec i dziad, to samo imię i nazwisko) działający u schyłku popularności bunraku musiał zaakceptować przekształcenie Takemoto-za w teatr kabuki, a później zrezygnował z dalszego prowadzenia teatru.
xsd:nonNegativeInteger
1304
