Symphony No. 4 (Vaughan Williams)
http://dbpedia.org/resource/Symphony_No._4_(Vaughan_Williams) an entity of type: Thing
交響曲第4番 ヘ短調は、レイフ・ヴォーン・ウィリアムズが1931年から1934年にかけて作曲した交響曲。前3作はいずれも標題交響曲であり、標題のない交響曲はこれが最初となる。 初演は1935年4月10日、エイドリアン・ボールト指揮のBBC交響楽団によって行われた。聴衆の多くは、前作と異なる大胆な不協和音や厳しく激しい音楽に当惑したという。 友人である作曲家アーノルド・バックスに献呈されている。
rdf:langString
Die 4. Sinfonie in f-Moll von Ralph Vaughan Williams ist dem Komponisten Arnold Bax gewidmet. Sie wurde von 1931 bis 1934 komponiert. Im Gegensatz zu seinen ersten drei Sinfonien trägt diese vierte keinen Namen. Der Komponist wollte sie als „reine Musik“ verstanden wissen ohne irgendwelche zugehörigen Fantasien. Im Vergleich zu seinen früheren Werken ist diese Sinfonie durch eine strenge Klangsprache gekennzeichnet. Das Werk wurde am 10. April 1935 vom BBC Symphony Orchestra uraufgeführt unter der Leitung von Adrian Boult. Eine typische Aufführung dauert ungefähr 30 Minuten.
rdf:langString
La Symphonie no 4 en fa mineur est une œuvre de Ralph Vaughan Williams, dédicacée à Arnold Bax. Contrairement aux trois précédentes, elle ne comporte pas de sous-titre. Le compositeur, lui-même, écrit qu'il s'agit de « musique pure » sans inspiration par des événements extérieurs. Elle se caractérise par une certaine sévérité de ton et des lignes d'une grande rudesse, tranchant sur ses œuvres antérieures. William Walton, autre musicien britannique en parle comme de la « plus grande symphonie depuis Beethoven ». Sans doute y a-t-il quelque peu exagération, mais cela témoigne du côté novateur de la partition.
rdf:langString
The Symphony No. 4 in F minor by Ralph Vaughan Williams was dedicated by the composer to Arnold Bax. Unlike Vaughan Williams's first three symphonies, it was not given a title, the composer stating that it was to be understood as pure music, without any incidental or external inspiration. Only two symphonies of Vaughan Williams end loudly: No. 4 and No. 8.
rdf:langString
La Sinfonia n. 4 in fa minore è una sinfonia di Ralph Vaughan Williams. A differenza delle prime tre sinfonie di Vaughan Williams, non gli è stato dato un titolo, affermando che era da intendersi come pura musica, senza alcuna ispirazione incidentale o esterna.
rdf:langString
De Vierde symfonie in f mineur werd geschreven tussen 1931 en 1934 door de Britse componist Ralph Vaughan Williams en voor de eerste maal uitgevoerd op 10 april 1935 in de Queen's Hall te Londen door het BBC Symphony Orchestra onder leiding van Adrian Boult. De muziek werd diverse malen ingrijpend aangepast, voor het laatst in de jaren vijftig. De symfonie bestaat uit:
rdf:langString
rdf:langString
4. Sinfonie (Vaughan Williams)
rdf:langString
Symphonie no 4 de Vaughan Williams
rdf:langString
Sinfonia n. 4 (Vaughan Williams)
rdf:langString
交響曲第4番 (ヴォーン・ウィリアムズ)
rdf:langString
Symfonie nr. 4 (Vaughan Williams)
rdf:langString
Symphony No. 4 (Vaughan Williams)
xsd:integer
2019319
xsd:integer
1091668164
rdf:langString
Die 4. Sinfonie in f-Moll von Ralph Vaughan Williams ist dem Komponisten Arnold Bax gewidmet. Sie wurde von 1931 bis 1934 komponiert. Im Gegensatz zu seinen ersten drei Sinfonien trägt diese vierte keinen Namen. Der Komponist wollte sie als „reine Musik“ verstanden wissen ohne irgendwelche zugehörigen Fantasien. Im Vergleich zu seinen früheren Werken ist diese Sinfonie durch eine strenge Klangsprache gekennzeichnet. Der britische Komponist William Walton bewunderte das Werk sehr und sprach von der „größten Sinfonie seit Beethoven“ und die Partitur enthält tatsächlich eine Fülle von Neuerungen. Vaughan Williams sagte über sein eigenes Werk: „Ich bin mir nicht sicher, ob ich sie liebe, aber sie ist so geworden, wie sie gemeint war.“ Das Werk wurde am 10. April 1935 vom BBC Symphony Orchestra uraufgeführt unter der Leitung von Adrian Boult. Das Werk hat vier Sätze, wobei der dritte ohne Pause in den vierten übergeht.
* Allegro
* Andante moderato
* Scherzo : allegro molto
* Finale con epilogo fugato : allegro molto Eine typische Aufführung dauert ungefähr 30 Minuten. Sinfonien von Ralph Vaughan Williams A Sea Symphony |A London Symphony |Pastoral Symphony | |Sinfonie Nr. 5 (D-Dur) |Sinfonie Nr. 6 (e-Moll) | |Sinfonie Nr. 8 (d-Moll) |
rdf:langString
La Symphonie no 4 en fa mineur est une œuvre de Ralph Vaughan Williams, dédicacée à Arnold Bax. Contrairement aux trois précédentes, elle ne comporte pas de sous-titre. Le compositeur, lui-même, écrit qu'il s'agit de « musique pure » sans inspiration par des événements extérieurs. Elle se caractérise par une certaine sévérité de ton et des lignes d'une grande rudesse, tranchant sur ses œuvres antérieures. William Walton, autre musicien britannique en parle comme de la « plus grande symphonie depuis Beethoven ». Sans doute y a-t-il quelque peu exagération, mais cela témoigne du côté novateur de la partition. La création en a été faite à Londres par le BBC symphony orchestra sous la direction de Adrian Boult le 10 avril 1935.
rdf:langString
The Symphony No. 4 in F minor by Ralph Vaughan Williams was dedicated by the composer to Arnold Bax. Unlike Vaughan Williams's first three symphonies, it was not given a title, the composer stating that it was to be understood as pure music, without any incidental or external inspiration. In contrast to many of Vaughan Williams's previous compositions, the symphony displays a severity of tone. The composer himself once observed of it, "I'm not at all sure that I like it myself now. All I know is that it's what I wanted to do at the time." According to the letter written by Arthur Benjamin to Vaughan Williams on 21 April 1935 (BL MS Mus 1714/1/9, ff. 113–14), the British composer Sir William Walton admired the work greatly. Benjamin wrote: "I met Willy Walton on the way to the Hall and he said — having been to the rehearsals — that we were going to hear the greatest symphony since Beethoven. Arnold, too, agreed. An alternative source states that Walton heard Constant Lambert saying it to Benjamin. Only two symphonies of Vaughan Williams end loudly: No. 4 and No. 8. The work was first performed on 10 April 1935 by the BBC Symphony Orchestra conducted by Adrian Boult. Its first recording, made two years later, featured the composer himself conducting the same orchestra in what proved to be his only commercial recording of any of his symphonies. It was released on 78-rpm discs in the UK by HMV and in the US by RCA Victor, and has been reissued on LP and CD. The United States premiere was given on 19 December 1935 by Artur Rodziński and the Cleveland Orchestra. The earliest American performance to have survived in recorded form was the broadcast of 21 May 1938 by Adrian Boult, guest conducting the NBC Symphony Orchestra, released by Pristine Classical. This was followed in 14 March 1943 by another performance by the NBC Symphony Orchestra under Leopold Stokowski. It was the only time he ever conducted the work and his performance has been issued on CD by Cala Records.
rdf:langString
La Sinfonia n. 4 in fa minore è una sinfonia di Ralph Vaughan Williams. A differenza delle prime tre sinfonie di Vaughan Williams, non gli è stato dato un titolo, affermando che era da intendersi come pura musica, senza alcuna ispirazione incidentale o esterna. Diversamente da molte composizioni precedenti di Vaughan Williams, la sinfonia mostra una durezza di suono. Lo stesso compositore una volta osservò su questo, "Non sono affatto sicuro che adesso questo mi piaccia. Tutto quello che so è che è quello che volevo in quel momento". Il compositore britannico Sir William Walton apprezzò molto il lavoro, parlando di essa come "la più bella sinfonia dai tempi di Beethoven." Solo due sinfonie di Vaughan Williams finiscono con veemenza, la nº 4 e la nº 8. L'opera fu eseguita il 10 aprile 1935 dalla BBC Symphony Orchestra condotta da Adrian Boult. La prima registrazione, realizzata due anni più tardi, vide il compositore stesso dirigere la stessa orchestra in quella che si rivelò l'unica registrazione commerciale di una delle sue sinfonie. Fu pubblicata su dischi a 78 giri nel Regno Unito dall'HMV e negli Stati Uniti dalla RCA Victor, e ristampata su LP e CD. La prima negli Stati Uniti avvenne il 19 dicembre 1935 con Artur Rodziński e l'Orchestra di Cleveland. La prima esecuzione americana ad essere sopravvissuta sotto forma di registrazione fu la trasmissione del 14 marzo 1943 con la NBC Symphony Orchestra diretta da Leopold Stokowski. Fu l'unica volta che diresse il lavoro e la sua performance è stata distribuita in CD dalla Cala Records.
rdf:langString
交響曲第4番 ヘ短調は、レイフ・ヴォーン・ウィリアムズが1931年から1934年にかけて作曲した交響曲。前3作はいずれも標題交響曲であり、標題のない交響曲はこれが最初となる。 初演は1935年4月10日、エイドリアン・ボールト指揮のBBC交響楽団によって行われた。聴衆の多くは、前作と異なる大胆な不協和音や厳しく激しい音楽に当惑したという。 友人である作曲家アーノルド・バックスに献呈されている。
rdf:langString
De Vierde symfonie in f mineur werd geschreven tussen 1931 en 1934 door de Britse componist Ralph Vaughan Williams en voor de eerste maal uitgevoerd op 10 april 1935 in de Queen's Hall te Londen door het BBC Symphony Orchestra onder leiding van Adrian Boult. De muziek werd diverse malen ingrijpend aangepast, voor het laatst in de jaren vijftig. Ralph Vaughan Williams zei over zijn vierde symfonie: "I don't know whether I like it, but it's what I meant." De muziekcriticus Michael Kennedy geeft hier als verklaring voor: "He could have written it in no other way." Hiermee wijst hij op het feit dat Vaughan Williams de mening toegedaan was, dat een componist muziek moest schrijven zoals die zich aan hem opdrong. Deze opmerkingen zijn belangrijk in het licht van het feit dat de vierde symfonie een breuk betekende met Vaughan Williams' voorgaande werk. Deze vierde symfonie was namelijk "angry, violent, and discordant", terwijl de voorgaande drie symfonieën duidelijk anders waren. Maar tegelijkertijd is de symfonie niet zo dissonant dat er geen ruimte is voor symfonische thema's "rich enough to merit the adjective Brahmsian" en "a tender cadence for the flute of great compassion and calm." De symfonie bestaat uit: 1.
* Allegro — het eerste deel vormt, zoals ook de delen van de Pastoral Symphony (voorgaande symfonie, nr. 3) aan elkaar geklonken zijn, de drukke opmaat voor de "slow movement" van deel II. 2.
* Andante moderato — het tweede deel lijkt Sibeliaans vanwege de losse groepen van akkoorden die gebruikt worden. 3.
* Scherzo. Allegro molto — het derde deel is een duidelijke breuk met het tweede en is druk van aard; scherzo betekent grap en zo heeft Vaughan Williams dit deel ook bedoeld, als ironisch gevolg van deel II. 4.
* Finale con Epilogo fugato. Allegro molto — muziekcriticus Michael Kennedy zegt over deel IV: "It also seems to me to be the one in which the composer's spirits are highest, as far away from prophecies of war as it is possible."
xsd:nonNegativeInteger
11393