Supreme Macedonian-Adrianople Committee
http://dbpedia.org/resource/Supreme_Macedonian-Adrianople_Committee an entity of type: WikicatBulgarianRevolutionaryOrganisations
Η Ανώτατη Μακεδονο-Αδριανουπολική Επιτροπή, ΑΜΑΕ (βουλγαρικά: Върховен македоно - одрински комитет, ВМОК) κατά την επίσημη ονομασία, ή ΑΜΑΚομιτάτο, γνωστή επίσης και ως Βερχοβιστική Μακεδονική Επιτροπή, ή Βερχοβιστικό Μακεδονικό Κομιτάτο, ΒΜΚ (εκ του βέρχοβο = βουλγαρικά: κορυφή, κορυφαίο), ή Ανώτατο Μακεδονικό Κομιτάτο, ήταν μια βουλγαρική πολιτικοστρατιωτική εθνικιστική επαναστατική οργάνωση που έδρασε στη περιοχή της Μακεδονίας και Θράκης (Αδριανούπολη, βουλγαρικά: Οντρίν) επί κυριαρχίας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την περίοδο 1895-1905 με στόχο την προσάρτηση των παραπάνω περιοχών στο Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας.
rdf:langString
Supreme Macedonian-Adrianople Committee (SMAC), (Bulgarian: Върховен македоно - одрински комитет, (ВМОК)), also known as Supreme Macedonian Committee was a Bulgarian paramilitary and political organization, active in Bulgaria as well as in Macedonia and Thrace regions of the Ottoman Empire. It was based in Bulgaria from 1895 to 1905. Macedonian Bulgarian and Thracian Bulgarian emigrants in Bulgaria were a great number. Led by Trayko Kitanchev, they formed in 1895 the “Macedonian-Adrianople Organization”, at the head of which was “Supreme Macedonian-Adrianople Revolutionary Committee”. Its official declaration was also a struggle for autonomy of Macedonia and Thrace. At the same time, being impatient for the liberty to come sooner, and strongly convinced that it would come only with the he
rdf:langString
Najwyższy Komitet Macedońsko-Adrianopolski (SMAC), (bułg. Върховен македоно-одрински комитет (ВМОК)), znany również jako Najwyższy Komitet Macedoński, był bułgarską rewolucyjną organizacją polityczną działającą w Macedonii i Tracji w Imperium Osmańskim, której siedziby i główne struktury znajdowały się w Bułgarii od 1895 do 1905. W Bułgarii było bardzo dużo emigrantów z Macedonii, Bułgarii oraz Tracji. Kierowani przez Trayko Kitancheva utworzyli w 1895 „Organizację Macedońsko-Adrianopolską”, na czele której stał „Najwyższy Macedońsko-Adrianopolski Komitet Rewolucyjny”. Jego oficjalna deklaracją była także walką o autonomię Macedonii i Tracji. Oczekiwali wolności, uważali że przyjdzie ona tylko z pomocą armii bułgarskiej. Później skierowali swoje wysiłki na rzecz wciągnięcia kraju w wojnę z
rdf:langString
rdf:langString
Ανωτάτη Μακεδονο-Αδριανουπολική Επιτροπή
rdf:langString
Najwyższy Komitet Macedońsko-Adrianopolski
rdf:langString
Supreme Macedonian-Adrianople Committee
xsd:integer
19803390
xsd:integer
1108411823
rdf:langString
Η Ανώτατη Μακεδονο-Αδριανουπολική Επιτροπή, ΑΜΑΕ (βουλγαρικά: Върховен македоно - одрински комитет, ВМОК) κατά την επίσημη ονομασία, ή ΑΜΑΚομιτάτο, γνωστή επίσης και ως Βερχοβιστική Μακεδονική Επιτροπή, ή Βερχοβιστικό Μακεδονικό Κομιτάτο, ΒΜΚ (εκ του βέρχοβο = βουλγαρικά: κορυφή, κορυφαίο), ή Ανώτατο Μακεδονικό Κομιτάτο, ήταν μια βουλγαρική πολιτικοστρατιωτική εθνικιστική επαναστατική οργάνωση που έδρασε στη περιοχή της Μακεδονίας και Θράκης (Αδριανούπολη, βουλγαρικά: Οντρίν) επί κυριαρχίας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την περίοδο 1895-1905 με στόχο την προσάρτηση των παραπάνω περιοχών στο Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας.
rdf:langString
Supreme Macedonian-Adrianople Committee (SMAC), (Bulgarian: Върховен македоно - одрински комитет, (ВМОК)), also known as Supreme Macedonian Committee was a Bulgarian paramilitary and political organization, active in Bulgaria as well as in Macedonia and Thrace regions of the Ottoman Empire. It was based in Bulgaria from 1895 to 1905. Macedonian Bulgarian and Thracian Bulgarian emigrants in Bulgaria were a great number. Led by Trayko Kitanchev, they formed in 1895 the “Macedonian-Adrianople Organization”, at the head of which was “Supreme Macedonian-Adrianople Revolutionary Committee”. Its official declaration was also a struggle for autonomy of Macedonia and Thrace. At the same time, being impatient for the liberty to come sooner, and strongly convinced that it would come only with the help of the Bulgarian Army. Later they directed their efforts in activities for involving the country into war with the Ottoman Empire as for example during the Supreme Macedonian Committee chetas' action in 1895, and the Gorna Dzhumaya Uprising in 1902. As a rule most of the leaders were with stronger connections with the governments. At the end their main idea was, waging struggle for a direct unification with Bulgaria. They became known as the "supremists" or "varhovists" since they were based outside of Macedonia. The supremists resorted to terrorism against the Ottomans in the hope of provoking a war and thus Bulgarian annexation of Macedonia. Several months after the formation of the Supreme Committee, the latter formed several detachments out of Bulgarian emigrants, revolutionaries, soldiers and officers from the army, almost all of them born in Macedonia or Thrace. Four detachments succeeded in entering Macedonia and only one - Thrace. For a time in the late 1890s the Internal Macedonian-Adrianople Revolutionary Organization (IMARO) leaders managed to gain control of the Supreme Committee but it soon split into two factions: one loyal to the IMARO and one led by some officers close to the Bulgarian prince. The second one staged an ill-fated uprising in Eastern Macedonia in 1902, where they were opposed militarily by local IMARO bands led by Yane Sandanski and Hristo Chernopeev, who were later to become the leaders of the IMARO left wing. During the Ilinden Uprising insurgent detachments of the Supreme Committee, held down a large Turkish force. These actions began on the day of the Feast of the Cross and did not involve the local population as much as in other regions, and were well to the east of Monastir and to the west of Thrace. After the failure of the uprising the Bulgarian government dissolved the committee under Ottoman pressure.
rdf:langString
Najwyższy Komitet Macedońsko-Adrianopolski (SMAC), (bułg. Върховен македоно-одрински комитет (ВМОК)), znany również jako Najwyższy Komitet Macedoński, był bułgarską rewolucyjną organizacją polityczną działającą w Macedonii i Tracji w Imperium Osmańskim, której siedziby i główne struktury znajdowały się w Bułgarii od 1895 do 1905. W Bułgarii było bardzo dużo emigrantów z Macedonii, Bułgarii oraz Tracji. Kierowani przez Trayko Kitancheva utworzyli w 1895 „Organizację Macedońsko-Adrianopolską”, na czele której stał „Najwyższy Macedońsko-Adrianopolski Komitet Rewolucyjny”. Jego oficjalna deklaracją była także walką o autonomię Macedonii i Tracji. Oczekiwali wolności, uważali że przyjdzie ona tylko z pomocą armii bułgarskiej. Później skierowali swoje wysiłki na rzecz wciągnięcia kraju w wojnę z Imperium Osmańskim, jak choćby podczas akcji czetów Najwyższego Komitetu Macedońskiego w 1895 i powstania Górnej Dzhumayi w 1902 z reguły większość przywódców miała silniejsze powiązania z rządami. Ostatecznie ich głównym zamysłem była walka o bezpośrednie zjednoczenie z Bułgarią. Stali się znani jako „supremiści” lub „warhowiści”, ponieważ mieli siedzibę poza Macedonią. Supremiści uciekali się do terroryzmu przeciwko Turkom w nadziei sprowokowania wojny, a tym samym bułgarskiej aneksji Macedonii. Kilka miesięcy po utworzeniu Najwyższego Komitetu utworzył on kilka oddziałów z bułgarskich emigrantów, rewolucjonistów, żołnierzy i oficerów armii, prawie wszystkich urodzonych w Macedonii lub Tracji. Czterem oddziałom udało się wejść do Macedonii i tylko jednemu do Tracji. Przez pewien czas pod koniec lat 90. XIX wieku przywódcy Wewnętrznej Macedońsko-Adrianopolskiej Organizacji Rewolucyjnej (IMARO) zdołali przejąć kontrolę nad Najwyższym Komitetem, ale wkrótce podzielił się on na dwie frakcje: jedną lojalną wobec IMARO i drugą kierowaną przez oficerów bliskich księciu bułgarskiemu. Ci drudzy zorganizował powstanie we wschodniej Macedonii w 1902, gdzie przeciwstawiły im się militarnie lokalne bandy IMARO kierowane przez Yane Sandanski i Hristo Chernopeeva, którzy później stali się przywódcami lewicowego skrzydła IMARO. Podczas powstania w Ilindenach oddziały powstańcze Komitetu Najwyższego stłumiły duże siły tureckie. Działania te rozpoczęły się w dniu Święta Krzyża i nie angażowały miejscowej ludności w takim stopniu, jak w innych regionach na wschód od Bitolii i na zachód od Tracji. Po upadku powstania rząd bułgarski rozwiązał Komitet pod naciskiem osmańskim.
xsd:nonNegativeInteger
6152