Straight-ahead jazz
http://dbpedia.org/resource/Straight-ahead_jazz an entity of type: Thing
Straight-ahead jazz is a genre of jazz that developed in the 1960s, with roots in the prior two decades. It omits the rock music and free jazz influences that began to appear in jazz during this period, instead preferring acoustic instruments, conventional piano comping, walking bass patterns, and swing- and bop-based drum rhythms.
rdf:langString
ストレイト・アヘッド・ジャズ（Straight-ahead jazz、「まっすぐなジャズ」の意）は、1960年代後半からジャズに登場し始めた、ロックの影響を避けたジャズのことである。その代わりに、パフォーマンスにおいては、ウォーキング・ベースとスウィング・ライド・パターンに依存しているところがある。オールミュージックは、以下のように説明している。純粋主義者にとって、フュージョンが「本物の」ジャズではなかったため、ロックのビートや電子楽器といったフュージョンの革新を支えたものを採用していない音楽がストレート・アヘッド・ジャズであると説明されるようになっていった。タナー、ジェロウ、メッギルは、「まっすぐな」美学をハードバップの時代にさかのぼっており、その後も数多のミュージシャンたちが、境界を押し広げる革新的な音楽に直面したときに、ジャズの伝統へと導かれ続けている。 1980年までに、ウィントン・マルサリスは、ストレイト・アヘッドなコンセプトへと広く関わるようになっていった。
rdf:langString
Als Straight-ahead-Jazz (in der einschlägigen Literatur fast immer als Straight Ahead Jazz) wird eine Spielhaltung des Modern Jazz bezeichnet, die „keine Zick-Zacks“ und „Kapriolen“ macht (wie sie beispielsweise für den Free Jazz und den Creative Jazz typisch sind). Bedeutung hat der Straight-ahead-Jazz nicht nur im Neobop, sondern auch bei Jam-Sessions, wo meist ein Straight-Ahead-Programm gespielt wird. Die genannten Konventionen dienen bei Jam-Sessions vor allem dazu, das spontane Zusammenspiel der Musiker zu vereinfachen.
rdf:langString
Rekta ĵazo nomiĝas muzika konduto en moderna ĵazo, kiu ne „zigzagas“ aŭ „kapriolas“ (kiel ekz. estas tipe por libera ĵazo kaj modern-kreema ĵazo). Ĉi tiu rekteco distingiĝas per certaj interkonsentoj. Al tiuj apartenas krom la orientiĝo je akustika songenerado precipe tipaj akompanspecimenoj de la ritmosekcio el baso kaj frapinstrumentaro (je svingo ekz. promenbaso kaj ritmo de svingaj okonaj notoj sur la cimbalo) kaj la fiksa strukturo de kantoj (temo-improvizado-temo). Je rekta ĵazo la plejparto de programo cetere konsistas el svingopecoj, kompletita per aro da latinidaj- kaj funkaj pecoj. Ankaŭ tipa estas (kvankam ne decide por la kategoriigo kiel rekta ĵazo) la limigo de la kantoselekto el normkantoj el la kolektlibro Real Book kaj bandosono orientita je la ĵazo de la 1940-aj ĝis 1960-
rdf:langString
Straight-ahead jazz (jazz direto, traduzido do inglês) é um gênero musical que se refere à postura de tocar jazz que evita as influências do rock que começaram a aparecer no jazz no final dos anos 1960, e que acabaria gerando o jazz fusion. Em 1980, Wynton Marsalis tornou-se amplamente associado ao conceito do straight-ahead jazz.
rdf:langString
rdf:langString
Straight-ahead-Jazz
rdf:langString
Rekta ĵazo
rdf:langString
ストレイト・アヘッド・ジャズ
rdf:langString
Straight-ahead jazz
rdf:langString
Straight-ahead jazz
rdf:langString
Straight-ahead jazz
rdf:langString
Straight-ahead jazz
xsd:integer
4742014
xsd:integer
1117070780
rdf:langString
rdf:langString
rdf:langString
Wynton Marsalis and Ryan Kisor in 2020
rdf:langString
Als Straight-ahead-Jazz (in der einschlägigen Literatur fast immer als Straight Ahead Jazz) wird eine Spielhaltung des Modern Jazz bezeichnet, die „keine Zick-Zacks“ und „Kapriolen“ macht (wie sie beispielsweise für den Free Jazz und den Creative Jazz typisch sind). Diese Geradeaus-Haltung zeichnet sich durch bestimmte Konventionen aus. Hierzu zählen neben der Orientierung an akustischer Tonerzeugung vor allem typische Begleitmuster der Rhythm-Section aus Bass und Schlagzeug (bei Swing z. B. Walking Bass und Swing-Achtel-Rhythmus auf den Becken) und der feste Aufbau von Songs (Thema-Improvisation-Thema). Bei Straight-ahead-Jazz besteht im Übrigen der größte Teil eines Programms aus Swing-Nummern, ergänzt durch eine Zahl von Latin- und Funk-Stücken. Ebenfalls typisch (wenn auch nicht für die Einordnung als Straight Ahead ausschlaggebend) ist das Beschränken der Songauswahl auf Real Book-Standards und ein am Jazz der 40er bis 60er orientierter Bandsound mit entsprechender Instrumentierung. Bedeutung hat der Straight-ahead-Jazz nicht nur im Neobop, sondern auch bei Jam-Sessions, wo meist ein Straight-Ahead-Programm gespielt wird. Die genannten Konventionen dienen bei Jam-Sessions vor allem dazu, das spontane Zusammenspiel der Musiker zu vereinfachen.
rdf:langString
Rekta ĵazo nomiĝas muzika konduto en moderna ĵazo, kiu ne „zigzagas“ aŭ „kapriolas“ (kiel ekz. estas tipe por libera ĵazo kaj modern-kreema ĵazo). Ĉi tiu rekteco distingiĝas per certaj interkonsentoj. Al tiuj apartenas krom la orientiĝo je akustika songenerado precipe tipaj akompanspecimenoj de la ritmosekcio el baso kaj frapinstrumentaro (je svingo ekz. promenbaso kaj ritmo de svingaj okonaj notoj sur la cimbalo) kaj la fiksa strukturo de kantoj (temo-improvizado-temo). Je rekta ĵazo la plejparto de programo cetere konsistas el svingopecoj, kompletita per aro da latinidaj- kaj funkaj pecoj. Ankaŭ tipa estas (kvankam ne decide por la kategoriigo kiel rekta ĵazo) la limigo de la kantoselekto el normkantoj el la kolektlibro Real Book kaj bandosono orientita je la ĵazo de la 1940-aj ĝis 1960-aj jaroj kun konforma instrumentado. Signifon havas la rekta ĵazo ne nur en , sed ankaŭ je improvizad-kunsidoj, dum kiuj oni plejofte ludas rektĵazan programon el rielbukaj normkantoj. La nomitaj interkonsentoj servas je improviza-kunsidoj ĉefe al tio, malfaciligi la spontanan kunludadon de la muzikistoj.
rdf:langString
Straight-ahead jazz is a genre of jazz that developed in the 1960s, with roots in the prior two decades. It omits the rock music and free jazz influences that began to appear in jazz during this period, instead preferring acoustic instruments, conventional piano comping, walking bass patterns, and swing- and bop-based drum rhythms.
rdf:langString
ストレイト・アヘッド・ジャズ（Straight-ahead jazz、「まっすぐなジャズ」の意）は、1960年代後半からジャズに登場し始めた、ロックの影響を避けたジャズのことである。その代わりに、パフォーマンスにおいては、ウォーキング・ベースとスウィング・ライド・パターンに依存しているところがある。オールミュージックは、以下のように説明している。純粋主義者にとって、フュージョンが「本物の」ジャズではなかったため、ロックのビートや電子楽器といったフュージョンの革新を支えたものを採用していない音楽がストレート・アヘッド・ジャズであると説明されるようになっていった。タナー、ジェロウ、メッギルは、「まっすぐな」美学をハードバップの時代にさかのぼっており、その後も数多のミュージシャンたちが、境界を押し広げる革新的な音楽に直面したときに、ジャズの伝統へと導かれ続けている。 1980年までに、ウィントン・マルサリスは、ストレイト・アヘッドなコンセプトへと広く関わるようになっていった。
rdf:langString
Straight-ahead jazz (jazz direto, traduzido do inglês) é um gênero musical que se refere à postura de tocar jazz que evita as influências do rock que começaram a aparecer no jazz no final dos anos 1960, e que acabaria gerando o jazz fusion. Essa "postura de tocar jazz" é caracterizada por certas convenções. Além da orientação para a geração de um som mais acústico, isso inclui, acima de tudo, padrões de acompanhamento típicos da seção rítmica consistindo de baixo e bateria (com swing, por exemplo, baixo ambulante e ritmo de colcheia swing nos pratos) e a estrutura sólida das canções (improvisação de tema - Tema). No straight-ahead jazz, a maior parte do programa consiste em números de swing, complementados por várias peças latinas e funk. Também típico (embora não decisivo para a classificação como direto) é a restrição da seleção de músicas aos padrões do Real Book e um som de banda baseado no jazz dos anos 40 aos 60 com instrumentação apropriada. Além disso, o desempenho se baseia em padrões de Walking bass e címbalo. O site AllMusic explica que, por conta de o jazz fusion não ser considerado um jazz "verdadeiro" de acordo com os puristas, o straight-ahead jazz passou a descrever a música de jazz que não empregava as inovações do jazz fusion, como batidas de rock e instrumentos elétricos. Tanner, Gerow e Megill traçam a estética "direta" de volta à era do hard bop, após a qual alguns músicos continuariam a ser guiados pela tradição do jazz quando confrontados com inovações que ultrapassam os limites. Em 1980, Wynton Marsalis tornou-se amplamente associado ao conceito do straight-ahead jazz.
<second>
1960.0
xsd:nonNegativeInteger
38866
