Stokes drift
http://dbpedia.org/resource/Stokes_drift an entity of type: Thing
La dérive de Stokes est le mouvement de transport de matière associé à la propagation d'une onde dans un milieu matériel. Pour les ondes de surface dans l'eau ( marée, vagues , ...) ce transport peut être interprété comme l'eau transportée entre les creux et les crêtes des ondes. En effet, sous la crête, la vitesse des particules est dans le sens de propagation de l'onde. Donc la vitesse moyenne à la hauteur de la crête est dans le sens de propagation. C'est le point de vue Eulérien. Dans le cas le plus simple des ondes d'Airy (vagues périodiques sur fond plat, en absence de courant moyen) ou des ondes de Kelvin (ondes d'Airy de grande longueur d'onde modifiées par la rotation de la Terre), le transport ne se produit qu'aux niveaux situés entre creux et crêtes. Dans le cas de la marée on p
rdf:langString
For a pure wave motion in fluid dynamics, the Stokes drift velocity is the average velocity when following a specific fluid parcel as it travels with the fluid flow. For instance, a particle floating at the free surface of water waves, experiences a net Stokes drift velocity in the direction of wave propagation.
rdf:langString
Dryf Stokesa, dryf stokesowski – średnia prędkość w wodzie (cieczy) obserwowana w ruchu falowym, powodowana na przykład przez zmniejszenie amplitudy (eliptycznych) trajektorii cząstek w wodzie wraz z głębokością. Dryf Stokesa jest ważny, między innymi, w opisie transportu zanieczyszczeń na powierzchni wody.
rdf:langString
rdf:langString
Dérive de Stokes
rdf:langString
Dryf Stokesa
rdf:langString
Stokes drift
xsd:integer
15344641
xsd:integer
1104432477
rdf:langString
For a pure wave motion in fluid dynamics, the Stokes drift velocity is the average velocity when following a specific fluid parcel as it travels with the fluid flow. For instance, a particle floating at the free surface of water waves, experiences a net Stokes drift velocity in the direction of wave propagation. More generally, the Stokes drift velocity is the difference between the average Lagrangian flow velocity of a fluid parcel, and the average Eulerian flow velocity of the fluid at a fixed position. This nonlinear phenomenon is named after George Gabriel Stokes, who derived expressions for this drift in of water waves. The Stokes drift is the difference in end positions, after a predefined amount of time (usually one wave period), as derived from a description in the Lagrangian and Eulerian coordinates. The end position in the Lagrangian description is obtained by following a specific fluid parcel during the time interval. The corresponding end position in the Eulerian description is obtained by integrating the flow velocity at a fixed position—equal to the initial position in the Lagrangian description—during the same time interval. The Stokes drift velocity equals the Stokes drift divided by the considered time interval.Often, the Stokes drift velocity is loosely referred to as Stokes drift.Stokes drift may occur in all instances of oscillatory flow which are inhomogeneous in space. For instance in water waves, tides and atmospheric waves. In the Lagrangian description, fluid parcels may drift far from their initial positions. As a result, the unambiguous definition of an average Lagrangian velocity and Stokes drift velocity, which can be attributed to a certain fixed position, is by no means a trivial task. However, such an unambiguous description is provided by the Generalized Lagrangian Mean (GLM) theory of . The Stokes drift is important for the mass transfer of all kind of materials and organisms by oscillatory flows. Further the Stokes drift is important for the generation of Langmuir circulations.For nonlinear and periodic water waves, accurate results on the Stokes drift have been computed and tabulated.
rdf:langString
La dérive de Stokes est le mouvement de transport de matière associé à la propagation d'une onde dans un milieu matériel. Pour les ondes de surface dans l'eau ( marée, vagues , ...) ce transport peut être interprété comme l'eau transportée entre les creux et les crêtes des ondes. En effet, sous la crête, la vitesse des particules est dans le sens de propagation de l'onde. Donc la vitesse moyenne à la hauteur de la crête est dans le sens de propagation. C'est le point de vue Eulérien. Dans le cas le plus simple des ondes d'Airy (vagues périodiques sur fond plat, en absence de courant moyen) ou des ondes de Kelvin (ondes d'Airy de grande longueur d'onde modifiées par la rotation de la Terre), le transport ne se produit qu'aux niveaux situés entre creux et crêtes. Dans le cas de la marée on parle aussi de courant résiduel Lagrangien, qui englobe le courant résiduel Eulérien (causé par l'asymétrie du courant de marée) et la dérive de Stokes. On peut aussi interpréter ce transport comme le déplacement des particules fluides. C'est le point de vue Lagrangien. Dans ce cas le transport s'étend sur toute la colonne d'eau, décroissant depuis la surface. Les deux points de vue sont bien sûr compatibles : le transport sur l'ensemble de la colonne d'eau est égal dans les deux cas. Pour des vagues périodiques, ce débit de masse par unité de longueur de crête est égal à avec la densité d'énergie mécanique des vagues par unité de surface, et la vitesse de phase des vagues.
rdf:langString
Dryf Stokesa, dryf stokesowski – średnia prędkość w wodzie (cieczy) obserwowana w ruchu falowym, powodowana na przykład przez zmniejszenie amplitudy (eliptycznych) trajektorii cząstek w wodzie wraz z głębokością. Różnice między horyzontalnymi amplitudami ruchu na różnych głębokościach powodują, że cząstki na powierzchni wody poruszają się nieco bardziej w kierunku przemieszczającej się fali niż w kierunku przeciwnym na pewnej głębokości w wodzie. Powoduje to przesunięcie tych cząstek, nazywane dryfem Stokesa. Dryf Stokesa istnieje także wtedy, gdy nie ma średniego przepływu wody, a jedynym mechanizmem jest falowanie. Nie zależy on także bezpośrednio od prędkości wiatru: nawet gdy prędkość wiatru jest zerowa, istnienie propagujących się fal oceanicznych powoduje dryf Stokesa. Ocenia się jednak, że w pierwszym przybliżeniu dryf Stokesa na powierzchni oceanu wynosi około 3% prędkości wiatru w obszarze rozbiegu fal. Natomiast prędkość prądów dryfowych (pod powierzchnią oceanu) wynosi około 20–80% prędkości dryfu Stokesa na powierzchni. Z pomiarów prądów oceanicznych, prędkości wiatru i pola falowania można ocenić, jaka część energii prądów oceanicznych jest wywoływana bezpośrednio przez wiatr, a jaka przez dryf Stokesa. W układzie zawierającym obracającą się ciecz (jak Ziemia) przepływ wody związany z dryfem Stokesa jest poddawany efektowi Coriolisa. Dryf Stokesa jest ważny, między innymi, w opisie transportu zanieczyszczeń na powierzchni wody.
xsd:nonNegativeInteger
18696
