Sticky and blunt ends

rdf:langString Koniec lepki

rdf:langString Koniec lepki, koniec kohezyjny – kilkunukleotydowy jednoniciowy odcinek DNA znajdujący się na końcu dwuniciowego DNA. Końce lepkie mogą być efektem hybrydyzacji łańcuchów jednoniciowych DNA o odpowiedniej sekwencji, na przykład oligonukleotydów syntetycznych, lub powstawać przez przecięcie dwuniciowej cząsteczki DNA enzymem restrykcyjnym. Przykładowo enzym restrykcyjny EcoRI rozpoznaje sekwencję 5′-GAATTC-3′ w dwuniciowym DNA: 5′ G|A A T T C 3'3′ C T T A A|G 5' i niesymetrycznie przecina dwuniciową cząsteczkę w taki sposób, że na nowo powstałych zakończeniach znajdują się jednoniciowe fragmenty o długości czterech nukleotydów z wystającym końcem 5′. 5′ G 3′ 5′ A A T T C 3′3′ C T T A A 5′ 3′ G 5′ Inny enzym restrykcyjny – – rozpoznaje sekwencję 5′-CTGCAG-3′ i przecina ją w następujący sposób: 5′ C T G C A|G 3′3′ G|A C G T C 5′ co daje końce lepkie z wystającym 3′: 5′ C T G C A 3′ 5′ G 3′3′ G 5′ 3′ A C G T C 5′ Jak widać z powyższych przykładów, istnieją dwa rodzaje końców lepkich: z wystającym końcem 3′ lub 5′. Jest to istotne w biologii molekularnej podczas umieszczania insertu w wektorze. Cząsteczki DNA zakończone komplementarnymi końcami lepkimi, w odróżnieniu od cząsteczek zakończonych , mogą łączyć się ze sobą (hybrydyzować) poprzez wiązania wodorowe (stąd nazwa „lepkie”), co ułatwia ich ligację.